Alþýðublaðið - 06.01.1968, Blaðsíða 6

fyrirvinna átta
manna fjölskyldu
Niu ára drengur
FYRIR nokkrum mánuðum
varð kunn sérstæð saga um alla
Ítalíu. Suður á Sikiley var lítill
drengur, ekki nema níu ára gam-
all, sem með vinnu sinni fram-
fleytti fjölskyldu sinni, og það
var ekki lítil fjölskylda, heldur
átta manns, móðir hans, amma,
tveir bræður og þrjár systur —
og svo hann sjálfur.
Einhverjum datt í hug að
skrifa um hann í blöðin, og um
landið þvert og endilangt vakn-
aði hrifning fyrir dugnaði hans.
Hann heitir Enze Riggie.
ítalskur blaðamaður segir svo
frá':
Við lögðum af stað til að hitta
Enze. Hann á heima í sveita-
þorpinu Ribra skammt frá suð-
vesturströnd Sikileyjar. Hann á
ofurlítið gúmmíviðgerðaverk-
stæði (2 sinnum 3 m. á stærð)
sem hann hefur opið allan lið-
langan daginn, meira að segja
yfir hádegisstundina, til þess að
ekki einn einasti viðskiptavinur
gangi honum úr greipum.
Gúmmíviðgerðir lærði hann af
föður sínum sem féll frá fyrir
rúmu ári. Og þegar faðir hans
Iá banaleguna kom Enze með
320 krónur sem hann hafði unn-
ið sér inn með því að gera við
bílagúmmí og sagði: ,,Ég skal sjá
um þetta allt saman, pabbi.”
Hann tók ekki í mál, að tvær
eldri systurnar færu að gerast
vinnukonur, heldur skyldu þær
halda áfram í skóla. Hann vildi
Hann stiilti sér upp utan við dyrn
ar á verkstæðinu sínu, en áhyggju
svipurinn hvarf ekki af andlitinu
eitt einasta andartak. (Efst).
Hann var að setja bíldekk á felgu
í litla verkstæðinu sem hann tók
við Sí-rar faðir hans andaðist.
(í miðð).
MóSirin ásamt fimm börnum sínum.
Elztu lysturina vantar. Hún var
veik. Neðst).
Eftir
dr. Jakob
Jónsson
heldur ekki að móðirin færi frá
börnunum að vinna utan heim-
ilis. H a n n ætlaði að vinna fyrir
heimilinu.
Og hann hefur séð um þetta
allt saman svo vel að undrum
sætir. Á hverjum degi þurfa átta
manns að fá sínar tvær til þrjár
máltíðir, og á hverjum mánuði
þarf að borga húsaleiguna fyrir
verkstæðið. Leiguna fyrir íbúð-
ina gat hann ekki greitt. Þess
vegna fluttu þau heim til ömmu.
Þegar við komum inn á verk-
stæðið til Enze var hann að setja
bíldekk á felgu. Hann gerir líka
við gúmmístígvél.
Fyrst þvertók hann fyrir að
láta ljósmynda sig. Hann hafði
svo mikið að gera, mátti ekki
eyða tímanum til einskis. Hann
notar reyndar hverja stund, því
hann vann líka á sunnudögum.
En svo lét hann undan og fór
út fyrir dyrnar og stillti sér upp
en annríkis- og áhyggjusvipurinn
hvarf ekki eitt einasta andar-
tak af andlitinu.
Enze litli hefur auðvitað allt-
of snemma sagt skilið við bernsk-
una til þess að verða fullorðinn
' maður. Hann hefur tapað einmitt
þeim árum sem börnum er eðli-
legast að leika sér frí og frjáls.
En hann má aldrei um frjálst
höfuð strjúka, og á aldrei frí frá
þungum búsáhyggjum. Verkstæð-
ið gengur heldur ekki sérlega
Framhald á bls. 11.
EF ALLIR VÆRU EINS OG ÞÚ...
Jón frá Pálmholti:
BLÓM VIÐ GÁNGSTÍGIN
Letur sf. 1967. 83 bls.
Jón frá Pálmholti ástund;
. einhvers konar mælskulist í þes
ari bók, innblásna af þeim i
menna módernisma í skáldsk;
se.m hér hefur gætt slðasta alda
fjórðunginn eða svo. og ýmis ko
ar almennri róttækni annan
Undir róttækni í stíl heyrir þ;
að rita jafnan breiðan sérhljói
undan -ng og -nk, bók Jóns heit
Blóm við gángstíginn, ekki gan
stíginn, brúka stóran staf spa
lega punkt og komrnu alls ekl
Til róttækni í þjóðm. mun hi;
vegar teljast almennur áhugi
alþýðunni, friði, farsælu lífi, an
úð á auðvaldi, sprengjum ■
styrjöidum, áhugi á þátttöku
einhvers konar baráttu:
og ég vil minna þi?
hinn hversdagslega
og biðja þig að mur
únglingsstúlkunni r
- og kappsfullu sjálf
í leikjum augnablil
þú skalt ekki reyné
með næstu eldflauí
og umfram allt rey
heimsmennínguna i
en veittu athygli h
, eru fárgelsaðir og
meðan hershöfðing
mótmæliu kjarnork
neitaöu styrjöldum
taktu þátt í barátti
ég minni þig á bt
skáldið og hinn h)
Hugsum oss, að hjón hafi
tekið þá ákvörðun að sælcja
um leyfi til skilnaðar. Nú eru,
svo sem kunnugt er, tvö stig
á skilnaði. Fyrst er skilnaður
að borði og sæng, sem að jafn
aði gildir minnst eitt ár, og er
sá tími ætlaður til þess, að
hjónin geti áttað sig betur á
sjálfum sér, og þeim vandamál
um, sem skilnaðurinn leiðír
af sér. Síðara stigið er fullur
lögskilnaður, og er hann ekki
le.vfður, fyrr en reynslutíman-
um er lokið, nema sérstakar
kringumstæður séu fyrir hendi.
Eitt þeirra atriða, sem yfir-
völdin hafa þá tekið tillit til,
er rökstudd krafa annars hjón
anna um fullan lögskilnað und-
ir eins, vegna þess að hitt hafi
brotið hjúskapa.rheit ■ sitt,. tek-
ið' fram hjá, eða hafi að stað-
aldri samband við aðra persónu.
Forsendan fyrir þessari venju
er að sjálfsögðu sú, að hinn
seki aðili liafi ’minni 'rétt en
0 5. janúar 1968
ALÞYOUBLAÐIÐ