Alþýðublaðið - 06.01.1968, Qupperneq 12

HÍ’N BKOSTI Jilýlega. er hán
. 9t®m til dyranna. — Já, já,
Wt vll ég tala við ykkur, ger
íð þifí svo veíog komið’ inn. —
VM5 ennn stödd i StórhoJti 24,
hjá Súsönnu Guðjónsdóttur.
Hán fékk stóran vinning í
Happdrætti SÍBS, heiia millj-
Ofl.
— Hvernig leggst þetta í
ysíur, Súsanna? Hvaða áhrif
Wefur svona ævintýralegur at
. íkiröur á mann, á sálarlííið?
.■ — Það hefur engin áhrif á
jnigf að minnsta kosti ekki
ennþá.
v ■ -þaS er eins og ég trúi þessu
ekki. í>a? á kannske eftir að
korna, ég veit ekki.
— Hvað' á nú aö gera vi'ð
alla peningana?
— Það verð'a engin vand-
ræði með það. Það eru nldroi
vandræði með slíkt, hjá þeim
sem eiga fjölskyldur. Og ég
veit alveg, hvað ég íetla að
'gera við þetta.
— Þér ætlið kannske að /ara
út að ferðast? Eitthvert út í
heim?
— Ja, það veit maður aldrei,
ef maður lifir nú t.íl sumars.
•— Jú, ætli það hljóti nú
ekki að vera, svona kát og iif-
ieg kona?
— Það getur verið. Ég hef
alltaf verið haust og alltaf
unníð, haft góða heilsu. Og
þakka Guði fyrir það. Maður
veit ekki, hvað það er gott að
vera heilbrigður, því að þegar
heilsan er íarin, þá er allt
farið, og engan veginn haegl
að bjarga sér með neitt.
— Ég á nú dóttur úti i Nor-
egi og ivildi gjarnan heim-
Sækja hana.
Mig hefur ;:;:;láng|iðs; til að
fá tækifæri til þess. Mig lang
ar til að taka aðra dóttur
mína með Við sjáum nú tii,
— Það er nú vonandi að
þér njótið þessa alls, sem bezt.
Framhald á bls. 31. vaiut slora vuu....-,....
Þessi úrklippa er úr Morgunblaðinu
10. des. sl. Fyrirsögnin segir allt sem sesia
þarf. Munið að endumýja ^
timanlega. Dregið 10. janúar |
Happdrætti SlBS 1968
Samþykkt um
veðurfar
Og þá fer síðasti ;jólasvein*i
inn burt í dag. En það verða
svo sent nógu margir eft«r.
Og þá líður að því að bless
uðum jólunum ljúki. Ef ég
væri yngri mundi ég sjálf-
sagt skella mér í álfadans í
kvöld, eins og hinir álfarnir
gera.
Ætli það þýði nokkuð að
fara til Hafnarfjarðar og
sprella í kvöld, eins og mað
ur er vanur? Þessar skáta-
blækur eru með eitthvert
bál og vesen og skemma
sjálfsagt fyrir öllu. . .
inn mikla 1918“, og varð dög-
um saman 10 til 15 stig án þess
að nokkurn undraði. Ekki kem-
ur til mála að gegnir menn hafi
vísvitandi hugsað málin svo að
fólk yrði að sitja í kulda dög-
um saman þegar vemlega frosta
ikafla gerði. Þeir hljóta að hafa
treyst því að frostið hætti með
öllu að vera meira en 6 til 8
stig dögum saman. Þetta verður
því ekki skilið öðru vísi en
þannig að þeir hafi í hjartans
einlægni geit samþykkt um að
kuldinn í Reykjavík yrði ekki
meira en þetta upp frá þessu,
rétt eins og verkalýðurinn ger
ir samþykkt um að vinna alls
ekki ef hann fengi ekki dýrtíð
aruppbót. Þetta er jú mikil sam
þ.vkkta öld, allir gera samþykkt
ír um allt, furðulegt ef menn
halda stöðugt áfram þessu sam
iþykkta fargani ef enginn vatri
árangurinn. Það er heldur ekki
víst nema þetta ihafi borið ein-
hvern ái'angur. Hitaveitumenn
verða að njóta sannmælis. Tíðar
far hefur verið milt undanfar-
in ár, og við skulum ekki vera
óþolinmóðir þó að þeim hafi
. ekki alveg tekizt að hafa hernil
iá veðráttunni.
Fn <af hverju er þessi aðferð
ekki notúð í fleiri tilfellum?
Spyr sá sem ekki veit. Hvers
vegna ekki að beita þessu líka
við hafísinn og samþykkja að
það skuli vera' auður sjór fyrir
Norðurlandi héðan í frá. Og
sömu aðferð mætti kannski
nota líka við eldgos, jarðskjálfta
og drepsóttir, jafnvel við ge'ngis
fellingu.
Eins og ég sagði áðan verður
maður að telja að sérfræðingar
hafi gert þetta allt í góðri trú.
Maðuv ber það ekki upp á með
bróður sinn að liann geri svona
lagað út í loftið, bara af bríaríi,
eða í þykjustunni eins og krákk
ar í bófahasar. Fyrir bragðið
má ekki draga í efa trú þeirra
á mætti samþykktarinnar. En
getur hann þá, ekki líka þítt
klakanum úr botnfrosnum mið-
stöðvarofnum? '
HITAVEITUSTJÓRI er sagður
vonast eftir nægu heitu vatni,
og verður það að teljast fróm
ósk af manni í því embætti. Um
[ *etta hefur hann þó vafalaust
c-kki fengið fregnir frá sinum
♦fiönnum, hinum vísu hitaveitu
fræðingum, heldur frá Veður-
stofunni, því hcita vatnið hjá
iataveitunni fer nefnilega mest
eft-ir því hversu heitt er í veðri.
(Þá er ekki ólíklegt að hann hafi
íarið út aö gá til veðurs óðiu
en hann leyfði sér að komast
að þessari niðurstöðu.
Eins og stendur steðjar mikið
fár að landsmönnum: hafís fyr
ix rtorðan og liitaveituvandræði
fyvir sunnan, og má ekki á1 milli
sjá hvor landsfjórðungurinn er
verr settur. En hvernig færu
Norðlendingar að nú ef þeir
liefðu líka hitaveitu? Um það er
víst bezt að segja sem fæst, on
líkiega færi mesti vindurinn úr
Húnvetningum og Þingeying-
um.
Eins og allir vita er hitaveit
an miðuð við það að ekki komi
nema 6 til 8 stiga frost tvo
daga í röð eða fleiri. En livers
vegna miðað er einmitt við
þetta frost er ekki kunnugt. Vit
að e>’ að fyrir daga liitaveitunn
ar átti frostið til að fara allt
upp í 30 stig, a.m.k. ,,frosavetur
Menn minnast þess frá liðnu
áx-i, að iðnaðarmálaráðherra
skartaði með þessa stálskipa
smíðastöð sem rautt blórn í
hnappagatinu.
ÞJÓÐVÍLJINN