Alþýðublaðið - 10.02.1968, Blaðsíða 12

SÁ SPAKI SEGIR . . .
Það cr greinSlegt að það er lilaup
ár í ár. Það er nefnilega gömul
reynsla að á hlaupárum gerast
ýmisleg stórmerki, og það virð
ist þegar farið að rætast. Meira
að segja togararnir eru farnir að
bera sig.
Það var þó forsjálni hjá brezku
blaöamönnunum vestur á ísa-
firði, að þeir skyldu velja sjúkra
húsið til að berjast í. Það hefði
þá átt að vera fljótlegt að gera
að sárunum, ef einhver liefði
særzt alvarlega.
Kall'inn var eitthvað að rífast í
mér í gær, en liann lyppaðist al.
veg niður þegar ég sagði: —-
Blessaður láttu ekki eins og
brezkur blaðamaður, góði...
Af hverju geta mennirnir nú
ekki slegizt heima hjá sér-.,
i
LANDSBANKINN
opnar í dag útibú í ÁRB ÆJARHVERFI
SP ARIS J OÐS VIÐSKIPTI
HLAUPAREIKNINGSVIÐSKIPTI
INNHEIMTA VÍXLA OG VERÐ-
BRÉFA
KAUP OG SALA Á ERLENDUM
GJALDEYRI.
Afgreiðslutími:
Virka daga kl. 9,30 til 15 og 17 til 18,30
laugardaga kl. 9,30 til 12,30.
ÁRBÆJARÚTIBÚ
Rofabæ 7
simi 84400
Útibúið annast fyrirgreiðslu á
aíls konar bankaviðskiptum
innanlands og utan.
LANDSBANKIÍSLANDS
Skeggið oEikar
Mér hefur verið sagt að ástæðan fyrir því að íslendingar
gengu skeggjaðir til fara fram eftir öldum, hafi verið sú, að
svo hafi baðstofurnar verið þröngar og lágar til lofts, að menn
höfðu ekki olnbogarúm til að koma kutanum við.
Þetta var þeim að vísu til ómetanlegrar blessunar. Hníf-
arnir bitu illa og þá sjaldan að þeir komust í snertingu við
snjáldrin á körlunum, gengu þeir um í nokkra daga líkt og
þeim hefði verið rennt í gegnum sjálfvirka sláturhúsið í Borg
arnesi af misgáningi.
í annan stað losnuðu þeir við nöldur í kerlingum, þar eð
ástæðan fyrir skegginu var svo gild, að jafnvel kvenfólk hlaut
að taka hana til greina.
Ég held að það sé mála sannast, að kvenfólki sé við fátt
eins illa og skegg og neftóbak og einkum og sér í lagi við
þetta tvennt sameinað. Líklega kemur það til af því að þeim
vex ekki skegg sjálfum, fyrr en þá á gamalsaldri og ótútlegt
að auki, og í annan stað vegna þess að vasaklútar neftóbaks-
manna eru ekki beinlínis hreinlegustu vasaklútar í heimi.
En það er svo með neftóbakið og reyndar munntóbak líka,
að hægt er að neyta þess í Iaumi. Á hinn bóginn getur enginn
látið sér vaxa skegg í laumi.
Flestallir ráðsettir karlmenn hafa gengizt undir þessa ögun
og raka sig möglunarlaust einu sinni á dag, eða tvisvar, ef
vöxturinn er illskeyttur. Þessvegna er ekki undarlegt að næst
um einu skeggjuðu mennirnir, sem sjást á götu með skegg,
eru ungir menn.
Hér eru komnir fulltrúar hinnar uppreisnargjömu æsku,
sem á að erfa landið. Þeir bera sitt skegg stoltir og storkandi
um göturnar og láta kárínur vegfarenda og vina, sem vind um
eyru þjóta.
Ég hef alltaf öfundað þessa menn af því hve harðir þeir
eru af sér, meðan ég sjálfur hef orðið að reka undansláttar-
stefnu í þessum efnum.
Fyrstu dagana, sem ég fór út með skegg, tók ég það auð-
vitað sem sjálfsagðan hlut, að glápt væri á eftir mér, krakk-
arnir bekktust við mig og menn snéru sér við á götu, eins
og þeir hefðu ekki trúað eigin augum, að þarna væri skeggj-
aður maður á ferð.
Þegar fram í sótti, gleymdi ég auðvitað að ég væri með
skegg. Það fékk að vaxa að vild og það var búið að sía margan
grautarspóninn, þegar ég varð þess fyrst var að menn, sem
ég talaði við, horfðu undrandi framan í mig og beindu síðan
tali sínu að einhverjum öðrum. Ég varð þess líka var, að
bílstjórar fipuðust í umferðinni, þegar þeir óku fram á mig,
eða mættu. í laumi veitti ég því eftirtekt og glotti í hattinn,
að velflestir af þessum bílstjórum voru kvenkyns.
Samt var ekki liægt að búa við þennan fjanda. Konan var
flutt í annað herbergi. Dóttir mín 7 ára hótaði að fara að
heiman, gerast loftskeytamaður á togara og líta aldrei inn í
landverum.
Amma mín var hinsvegar hin altilegasta og sagðist endurlifa
gamla daga í návist minni. Samt sagði hún að ég yrði að
raka þetta af mér því að í rauninni væri þetta ekki annað
en bölvaður glerkuntuhýjungur og mér til skammar á allan
hátt.
Ég beið því ósigur.
En ég lief komizt að því, að kvenfólk leggur skeggjaða
menn í einelti, líkt og fyllibyttur, í þeirri von að gela gifzt
þeim og skipað þeim síðan að raka af sér skeggið. — Gaddur.