Alþýðublaðið - 22.05.1968, Blaðsíða 2

^LrPYPID)RlrAWrt
fínnoÓrar\Krl,S.tján BerSl ÓIafsson (áb-> °S BenediKt Gröndal. Símar: 14900 -
14903. - Auglýsingasími: 14906. _ Aðsetur: Alþýðuhúsið við Hverfisgötu.
fo6n SaVÍk‘ fl Pre"íSmiðja A1Þýðublaðsins. Sími 14905. - Áskriftargjald kr.
120,00. — I Iausasolu kr. 7,00 eintakið. — Útgefandi: Nýja útgáfufélagið M.
ÁL EFT1R 15 MÁNUÐI
Framkvæmdir við álbræðsluna
miklu við Straumsvík ganga eft-
ir áætlun, að því er ráðamenn ál-
félagsins hafa skýrt frá í tilefni
af laðalfundi þess. Þótt ótrúlegt
kuhni að ivirðast eru horfur á, að
álfjræðsla hefjist þar syðra eftir
aðeins fimmtán mánuði — 1.
september 1969. Því miður eru þó
raf-orkuverið við Þjórsá og hafn-
aríramkvæmdir í Straumsvík á
eftjir áætlun, enda hefur tíðarfar
verið með alversta móti.
Það er ótrúlegt, að stórfelld,
pólitísk deila skuli hafa verið um
þessa verksmiðju. Ef framsókn-
armenn og kommúnistar hefðu
íarið með stjórn, væri.verksmiðj-
an ekki að rísa. Sér nú hver hugs
andi maður, hversu óviturleg sú
stefna hefði verið.
Framsóknarmenn reyna nú að
draga í land og segjast ekki hafa
verið á móti verksmiðjunni, held
ur hafi samningar ekki verið
nógu góðir. Það er ánægjulegt,
að þeir vilja nú ekki hampa and-
stöðu sinni við iverksmiðjuna, en
fréttir frá Bretlandi um bygg-
ingu álvera þar, sem ríkið styrk
ir 30-40%, gefa til kynna, að rík
isstjórnin hafi náð mjög góðum
samningum.
Sú reynsla, sem þegar er feng-
in í stóriðjumálinu, leiðir aðeins
til þeirrar niðurstöðu, að halda
beri áfram á þessari braut. Hér
verður hvert stórfyrirtæki að
rísa á fætur öðru, enda þótt eng-
an veg.inn sé víst, að þau þurfi
öll að vera reist af erlendum að-
ilum. Það verður að ákveða
hverju sinni. En vonandi láta
menn nú hendur standa fram úr
ermum, svo að ekki tapist mörg ár
milli verka.
Aukin samhönd
Utanríkisráðherra, Emil Jóns-
son, hefur ákveðið, að ísland skuli
taka upp stjórnmálasamband við
tvö ríki í Afríku, Eþíópíu og Sam
einaða Arabalýðveldið, eins og
Egyptaland kallast nú. Er þetta
gert til þess að treysta vináttu-
bönd og auka viðskipti við Ar-
aba- og Afríkuríki.
Þessum tíðindum er ástæða til
að fagna. Samband íslendinga
ivið heim Arabanna, svo og við
meginhluta Afríku, hefur engan
veginn verið nógu mikið. Við-
skipti við þessi lönd hafa að vísu
verið lítil, en það þarf að breyt-
ast í framtíðinni.
Ekki munu íslendingar setja
upp sendiráð í þessum ríkjum
frekar en öðrum fjarlægum lönd
um, sem við þó höfum stjórnmála
samband við. Mun sennilega ein-
hverjum þeirra sendiherra, sem
fyrir eru, verða falið samband
við þau. Þurfa þeir þá að fara
til Kairo og Addis öðru hverju.
Eins er líklegt, að sendimenn
Egypta og Abessiníumanna í ein-
hverju grannlandi okkar annist
sambandið af þeirra hálfu og
komi öðru hverju hingað til
lands.
SUT ÆTTLEIÐINGAR - Er hægt
iað skila kjörbörnum aftur?
í SÍÐASTA þætti var rætt
nokkuð um stofnun ættleiðing
ar og verður nú vikið að slitum
liiennar. Sú skoðun er útbreidd,
að ættleiðing verði ekki rofin,
iiafi hún eiwu sinni komizt á.
:I>etta er mikill misskilningur.
En hitt er annað mál, að til
þess að henni verði slitið
þarf meira en smámuni. Ákveðn
ar iágmarkskröfur eru gerðar í
þeim efnum, enda henta los og
reikanda ráð illa jafn veiga-
miklum og viðkvæmum tengsl-
um og ættleiðingu.
Ættleiðingu má slíta með
ýmsu móti. Skapast þannig sá
möguleiki, að sama barn verði
ættleitt ofitar en einu sinni,
sem fátítt mun að sjálfsögðu í
raun. Um slit eða niðurfeVinsu
ættleiðingar eru sérstök ákvæði
í ættleiðingariögum, en sam-
svarandi ákvæði eru aúðvitað
ekki til um kvnbörn og kvnfor-
eldra; þar verður að skeika að
skÖDuðu svo sem kunnugt er.
Niðurfeliing ættleiðingar getur
átt sér stað með:
% 22. maí 1968
a) Samkomulagi aðila. (Um
slíkt samkomul. verður því að
eins að ræða, að kjörbarn sé
lögráða).
h) Einhliða en nægilega rétt-
lættri kröfu eftir atvikum frá
kjörbarni eða kjörforeldri.
Það sem einkum getur valdið
niðurfellingu ættleiðingar án
samkomulags eru atriði eins og
ýmsir alvarlegir ágallar aðila:
vanræksla, afbrot gagnvart hinu,
afdrifaríkir sjúkdómar svo sem
geðveiki, drykkjuskapur, eitur-
lyfjaneyzla, kynvilla o. s. frv.
Spurning gæti til dæmis vakn
að um það, hvernig leysa skuli
úr, er í ljós kemur, eftir að
barn hefur verið ættleitt, að
það hefur alvarlegan sjúkdóm,
er vangefið, hefur afbrotahneigð
o. sv. frv. Gætu kjörforeldrar í
slíkum tilvikum skilað kjörbami
aftur? Því «r til að svara, að
þetta yrði að metast í hverju
einstöku falli með hliðsjón af
högum barns og foreldra (kjör-
og kynforeldra) og eitt viðhlít
andi svar verður alls eigi gefið.
Hitt má benda á, að til þess
kemur sjaldan eða nær aldrei,
að barni sé skilað aftur af þess
um ástæðum. Þeir. sem teljast
mega hæfir k.iörforeldrar, hafa
góðu heilli yfirleitt þann mann
dóm og samféigg=broska, að bað
hvarflar ekki að beim að hrekja
frá sér barn, er þeir hafa einu
sinni að sér tekið, þó svo að
því kunni að einhverju leyti
að vera ábótavant.
Um þelta farast prófessor dr;
Símoni Jóh. Ágústssyni, uppeld
isfræðingi, svo orð í gagn
merkri bók sinni, Um ættleið-
ingu: ,,í örfáum tilvikum kann
ef til vill að standa svo á, að
þau vandamál rísi upp í sam-
'búð kjörbama og kjörforeldra,
að þau verði bezt leyst með því
að ógilda ættleiðingu. En hins
vegar er víst, að auðveldur
möguleiki Iþess að rifta ættleið
ingu hefur í för með sér mikla
hættu fyrir öryggi og traust
barhsins, og þess vegna er þann
ekki æskilegur. í þeím tilvik-
um, þegar hegðun barnsins er
áfátt, eiga kjörforeldrar fullan
rétt á því að færa sér í nyt fyr
irgreiðslu og aðstoð, sem þjóð-
félagið lætur í té vegna slíkra
baraa. Kjörbörn njóta auðvit-
að allrar sömu uppeldisaðstoðar
hins opinbera og önnur börn. Á
sama hátt eru kjörforeldrar háð
ir sama eftirliti og sömu lpga-
vifSiiT-iögum op kwnforeldrar. Ef
kjörforeldrar brjóta af sér gagn
vart kjörbarni, nýtur það allr-
ar sömu lagaver ,d r og barn
Framliald á 14. síðu.
LÖGRE6LUÞJÓNA
FYEIR FÁUM DÖGUM var
ég að aka um miðbæinn eins og
gengur. Ég ók eftir Lækjar
götu og í sjálfu sér hefði þetta
ekki verið í frásögur færandi,
hefði ekki borið fyrir augu mín
sjón, sem fékk um st.und reiði
mína til að blossa upp, þótt
ekki léti ég á henni bera. Máls
atvik voru sem sé þau, að er
ég var kominn, á bíhium er ég
ók, til móts við Iðnaðarbank,
ann, gekk lögregluþjónn út á
götuna, gekk yfir hana og í
átt að strætisvagni sem stóð
á biðstöð sinni liandan Lækjar-
götu. Lögregluþjónninn, sem að
öllum líkindum hefur verið á
heimleið frá vinnu, gekk þarna
yfir götuna í trássi við allar
umferðarrealur, þótt skammt
frá væri afmörkuð braut ætluð
gangandi vegfarendum.
Mér er fullkunnugt um, að
fjöldi fólks gerir þetta daglegá
og svo oft að ökumenn em jafn
vel farnir að venjast því að
gangandi vegfarendur virði lít
ils . umferðarreglurnar. En hel
víti þótti mér hart að sjá lög-
reglubión í einkennisbúningl
þverbrjóta þama lögin.
Það rifiaðjst upp fyrir mér
atburður er átti sér stað fyrir
nokkrum árum. Eg ásamt kunn
ingja mínum var á gangi I
Austurstræti. og varð okkur þá
á. sem ekki er til fyrirmyndar,
að ganga yfir götuna, þar semi
ekki var afmörkuð gangbraut.
í þessum svifum bar þar að
lögreglubión og skipaði hann
okkur að fvlgia sér tafarlaust
niður á lögreglustöð, hvað við
gerðum.
Er á stöðin.a kom vorum við
leiddir fyrir varðstjóra, sem
hélt vfir okkur fvrirlestur um
mikilvægi bess að virða umferð
arreglurn-ír Við viðurkenndum
réttmæti orðn mann=ins og geng
um út. með umferöarlögin sér-
nrent.uð. > / i á vara'nn, með
fvrirmæii um að lesa þau og
virða í framtíðinni umferðar-
reglurnar.
Viooiileea var betta réttlát
meði'erð. en anzi hitnáði mér í
bam?i á dngunum er ég leit
Iögre"lubión rr-,rr, sömu skyssii
og við gerðum.
JEr ekki 'áistæða til að hvetja
lögreglpbióna að sýna gott for-
dæmi með hegðnn sinni í um-
ferði-mi Ég áiít að starf lög-
reglubióna sé ekki eineöngu að
handtaka menn ps sevia mönn
-um til um umfefðarstefnur,
Framhald á bls. 14.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ