Alþýðublaðið - 03.07.1968, Blaðsíða 16

tEDÉSC®
BAK
ÞEIR vilja halda því fram.
að mennirnir úti í geimnum
sé grænir og litlir, en ég er
aldeilis ekki viss um, að kon-
urnar þar séu neitt grænar . . .
Ös á Kjarvalssýningu
nú séð sýninguna- Þessi fjöldi
sýnir, hve mikla hrifningu sýn
ingin hefur vakið meðal al-
mennings, og vert er að geta
þess, að erlendir ferðamenn
liafa í hópum skoðað sýning-
una og verið þakklátir að eiga
þess kost að sjá myndlistar-
sýningu einstæðs íslenzks
meistara, me'ðan þeir hafa dval
ið hér í borginni. Talsvert hef
ur borið á því, að fólk utan
af landi hafi gert sér ferð til
höfuðborgarinnar til þess að
sjá myndir Kjarvals.
Kjarvalssýningin á sér
tvennan tilgang; annars vegar,
að gefa fólki kost á að sjá þær
dásemdir í list, sem til eru í
landinu, og kannski ekki síð-
ur að minna fólk á, að við ís-
lendingar eigum störa meist-
ara í heimi myndlistarinnar.
Hitt markmiðið með sýning-
unni er að afla fjár til bygg-
ingar nýs listamannahúss á
Miklatúni.
Bygging listamannahússins
er þegar hafin eins og sjá má,
ef menn leggja leið sína um
Miklatún. Búið er að steypa
hluta af undirstöðum og er nú
sem óðast verið að undirbúa
neðstu gólfplötur, sem steypt
ar verða innan skamms. Húsið
er byggl í samvinnu borgar-
yfirvalda, ríkis og Félags ís-
lenzkrá myndlistarmanna.
Á Kjarvalssýningunni eru
sýndar um það bil 1% allra
stærri listaverka Kjarvals.
Verulegur hluti mýndanna á
sýningunni eru úr einkaeign,
og á almenningur því sjaldan
eða aldrei aðgang að þeim.
Segja má, að háðung sé, að
ekki skuli vera til neinn skáli,
þar sem myndlistarmenn geta
með góðu móti haldið stærri
sýningar. Óhætt er að fullyrða,
að gamli listamannaskálinn í
Kirkjustræti sé fyrir löngu
búinn að syngja sitt síðasta,
og er því mikilvægt, að nýr
listamannaskáli rísi hið allra
fyrsla. Með því að heimsækja
Kjarvalssýninguna, sem sjálf-
sagt er síðasta sýningin, sem
haldin verður í gamla lista-
mannaskálanum, styður al-
menningur listamennina í því
að koma upp eigin sýningar-
skála í listamannahúsinu á
Miklatúni.
Aðgangur að sýningunni er
ókeypis, en sýningarskráin
kostar 100 krónur. Hver sýn
ingarskrá er jafnframt happ-
drættismiði og er vinningur-
inn stórfögur T’ingvallamynd
Kjarvals frá árinu 1935.
Það er mögulegt í lýðræðis-
þjóðfélagi eins og okkar að
vera pólitískur, það er að
segja stjórnmálalega sinnaður,
því að flest þau mál, sem at-
vinnustjórnmálamennirnir
hafa til meðferðar og ein-
hverju máli skipta, eru svo
rækilega krufin til mergjar *
blöðum og á öðrum vettvangi
fjölmiðlunar, að það er mjög
auðvelt að vera pólitískur, þó
menn ekki fylgi fast e'ftir
ákveðnum flokki eða fari í
framboð.
Sú gamla varð f júkandi, þegar
ég spurði hana, livort hún væri
ekki fegin, að sjónvarpið væri
komið í sumarfrí, því að þá
yrði kallinn ekki heima á kvöld
in, fyrr en sjónvarpið kemur úr
fríinu...
Vorkoma heitir þessi Kjarvals
mynd. Þannig sér meistari Kjar
val vorið koma, Iíða yi’ir landið.
Persónugerir vorið í Iíki ungr-
ar konu. Ljósmynd BB.
------------------------------

Kjarvalssýningin — „Allir ís-
lendingar boðnii-“ — verður
framlengd í tíu daga, en hún
hefur nú staðið í þrjár vikur,
og hafa um 40 þúsund ge'stir
cfaglegi IIAKstur
í staöinn kemur hraðbraut
Ekki er allt sem sýnist. Og slundum eru s'agðir eða ritaðir
hlutir sem láta lítið yfir sér, en segja þó mikla sögu undir
iniðri. í einu blaðanma í gær segir t.d. að eÆtirtekja hjá þjóf-
oim 'sé lítil í Hafnanfirði, og það leiðir hugann ósjálfrátt að
tvennu; í fyrsta lagi því hvernig atvinnumálum í umræddu
bæjarfél’agi er háttað, og í öðru lagi útsvansálagningunni, sem
inú er þar nýlega lokið.
í sarna blaði segir í fy-rirsögn: í tóhnavís aka þeir ættjörð.
inni burt- .. en í staðinn kemur hraðbraut. Þetta er setning
sem ógerlegt er að láta vera að velta fyrir sér, því að þótt
hún virðist í fljótu bragði vera blátt áfram og einföld, Iþá er
hún innst in'ni svo hlaðin merkingum og hugtengslum að ©ng-
in teið er að ábta sig á þeim öllum í einu. Til þeisis Iþurfti
merkilegri og færari fílósófíska textaskýrendur en við Bak-
síðumenn erum, og erum við þó ekkert blávatn í þeim efnúm.
Hór verður engin tilraun gerð til þess að reylnia að rekja
ailar hugsanlegar merkingar þessarar setniinigar, menningar-
sögulega merkir^gin er auðvitað sú sem mest liggur í augum
uppi. í þessum hnitmiðuðu orðum er nefnilega samanlþjöpp-
uð menningarsaga íslands á tuttugustu öld. Lærðir menn hafa
skriíað margt um þá breytingu sem hér á að hafa átt sér stað
og skýrt hana með mismunandi máti. Sumir ‘hafa hanmað
hana, aðrir lofað, en það skiptir ekki máli á þessu samhengi.
Um hitt hafa melrm verið sammála að ýmislegt af fomu og
þjóðlegu hefuir orðið að víkja fyrir öðru nýju og alþjóðlegu,
en lerfiðleikar hafa verið talsverðir hjá sumum á því að gera
nákvæmna og skilmerkilega grein fyrir því, í hverju þessar
breytingar væru fó’lgnar. En nú hafa Iþeir erfiðleikar verið
leystir í leitt skipti fyrir öll. Það sem hefur gerzt er einfald-
lega það, að ættjörðinni hefur verið ekið í burt í tonnavís, —
en í staðinta kemur hraðbraut.
Jámgrímur.
ÞEIR eru furðulegir þessir
gtimvísindamenn. Þeir gera
ekki neinn greinarmun á vits-
munaverum og hvítum baun-
um, nema þá þeir haldi, að
baunir séu vitsmunavernr á
öðrum piánetum , . .