Alþýðublaðið - 11.07.1968, Side 16

SfOAVt
Málaraíisf
<>
<>
l>
:
<>
Listmálarar okkar eru
xrndur mesta í raun ogr veru
hlaupandi útum allar trissur,
eilíflegra að grera skissur.
En málningín er merkisvara,
mótmælenda blek og tjara,
ogr Kti elska égr, einkum rauðan,
alvegr fram í rauðan dauðann.
Listmálurum Iætur blandan:
litunum þeir grefa andann
í ógrurlegrri abstraktklessu.
Aldrei skildi égr neitt í þessu.
LEIKFÖR EMIL'IU
LEIKFLOKKUR Emilíu sem
nú ferr um landið með ,,Slátur-
Ihúsið Hraðar lhendur“ sýndi á
Kirkjubæjarklaustri á laugar-
dagskvöld, Vík í Mýrdal á sunnu
dagskvöld, Hellu á mánudag,
Aratungu á þriðjudag og Keíla-
vík í gærkvöldi. Var leiknum
hvarvetna vel tekið og fögnuður
áhorfenda mtkill.
á hvössum broddum og napurri
hæðni um oftraust á véltækni og
iskipulagi. Faeribandið er aðal-
atriði málsins. Því verður allt
a)I lú)t|a, jafnvel 'þótlt' sjálfir
islátrararnir lentu ií ógáti upp á
færibandinu mætti ekki brjóta
„skipulagið” þó til þeirra næðist
ekki fyrr en búið væri að fara
dnnan í þá.
Síðan er ætlunin að fara vest-
ur á Snæfellsnes þaðan til Vest-
fjarða, en til Norðurlands, og
mun ha}dið áftam 'hvílSarlítið í
allt sumar.
„Sláturhúsið Hraðar hendur“
’er léttur gamanleikur 'eftir ís-
lenzkan höfund, Hilmi Jóhannes-
son, og .er hann ekki aðeins
Leikaramir ferðast um landið
í rútubíl. Verður híllinn heim-
ikynni 'þeirra í isuimar fremur en
aðrar vistarverur, en ráðgerit er
að gista í tjöldum þegar veður
'leyffir. Þarf ékki að dnaga í efa
lað þetta sumanferðalag leikar-
anna þennar Emilíu verður út
iaf fyrir sig mikið ævintýri, ferða-
lögin, kynnin af fólki um land
allt og fegurð íslenzkra sumar-
daga.
Myndin var tekin austur á
Hellu á mánudagskvöldið er
flokkurinn var að koma þangað
Itil að setja „Sláturhúsið" upp
og sannarlega veitti ekki af að
hafa „hraðar hendur", því tím-
inn var naumur áður en farið
væri að sýna.
Ljósm.': S. H.
Enn stígur rykið á þjóðvegin
um upp, það se'm ekki en svíf
ur um í loftinu og mikið má
nú gleypa af því, ef ekki eru
viðhöfð hvers kyns brögð og
klækir.
MOGGI.
Kallinn á bróður sem er svaka
lega slæmur á taugum. Núna
kallar kellingin kallinn því
alltaf TAUGAVEIKIBRÓÐUR
Ég og aðrar heiðvirðar konur
verðum að láta okkúr nægja
að hafa gluggana opna í veð-
urblíðunni þessa dagana. Við
teljum okkur ekki fært að
leggja það á okkur að lita
þann ósóma sem nú veður uppi
alls staðar. Háif nakið fólk
upp við alla húsveggi.
vor ■iiir
dag egi BAiLstur
Útilegan
Ég þori að veðja hverju sem er á móti næstum hverju
sem -er, að þú og enginn annar en þú, lesandi minn, hefur
verið í útilegu um helgina, rétt eins og ég sjálfur.
Þess vegna geng ég út frá því sem vísu, að við séum að
minnsta kosti sálufélagar, ef ekki þjáningabræður beinlínis.
Þar af leiðandi þarf ég ekki að fara í grafgötur um, að
við höfium báðir búið í tjaldi a. m. k. tvær nætur.
Hvemig er það annars. Átt þú kannski við sama vandamál
að stríða og ég, að fjögurramanna tjaldið ykkar hjónanna sé
futliítið fyrir tvo?
Varstu kanniski með villinginn með þér einis og ég?
Við ættum held ég að takast í hendur og fá okkur eina
við fyrsta tækifæri.
Ó þú minningafjöld!
Manstu drauminn okkar í vetur um þurran valllendisbala
við lygnan lækjarhyl, þar sem ekki Iþyrfti anmð en renna
ostbita á krók út um tjaldskörina, til að fá silung í matinn?
Hvað kom svo á þinn krók?
Ég fékk minkkvikindi.
Og þegar strákurinn istakk sér í hylinn til að bjarga önd,
Seim hafði stungið sér eftir seiði, frá drukknun.
Mikið þó hevíti var vaitnið ískalt og blautt.
Og kerlingin lét eins oghún væri Gutti og hún sjálf mamma
hanis Gutta?
Villingurinn fékk koss á blátt néfið og:
„Mikið ertu alltaf artarlegur Villi minn“ og „Svona er
mikið í þig spunnið Villi mömmustrákur" og ,,Nú skal ég gefa
þér heitt súkkulaði og iþurrt á þig!“
Og svo:
„Mikki! Náðu 'í vatn Mikki og þú skalt bara eiga mig á fæti
Mikki, ef þú bleyttir soikkána Iþína meira en orðið er Mikki!"
Svona rætasit s'kammdegisdraumarnir okkar þrátt fyrir allt.
En mikið væri útileguilíf á íslandi léttara og þægilegra og
'umsvifaminna, ef veðurepámenn hefðu vit á að halda sér
iSama'n 'á helgum.
Helgin hefði verið fullkomin, hefði Veðurstofusólskinið á
isunnudaginn ekki grátið svo sáran yfir okkur og tjaldið og
farangurinn og allt lumhvexfið að ekki sá út úr augunum.
En rennblauitt sólskin! Er það ekki skemmtileg reynsla út af
fyrir sig?
— GADDUR.