Alþýðublaðið - 12.07.1968, Síða 16

EO£SO£P
sioa^
■ '
KUPPA, KUPPA...
Þær klippa ogr klippa í gróða
veðrinu stúlkurnar á myndinni
og vafalaust þykir g-rassverðin-
um gott að láta klippa sig af og
til rétt eins og mér, þegar ég
sezt í stólinn lijá rakaranum
mínum. Að vísu eru klippur
Mér finnst ég bara vera orð-
inn ungur í annað sinn af því
að heyra svo tíðrætt um harð
æri og harðærisnefndir.
stúlknanna örlítið grófari en
klippur rakarans míns, en það
vegur upp á móti að Það eru
mjúkar og liprar imgmeyjahend-
ur er stjóma þeim. Það er
ævinlega stór hópur ungmenna
í skrúðgörðum borgar’innar hvert
Mér varð eklti um sel er ég
las í hlaðinu um heljarmenn
ið sem ætlaði að henda sak-
lausum mönnum í á. Við heið
virðar piparmeyjar lýsum
frati á slíka fíra og vörum þá
við að sýna einhverri okkar
slíkt við kunnum nefnilega
Júdó.

sumar og hamast Þar við að
klippa og gera fínt. Þykir þetta
sjálfsagt, rétt eins og þegar
rakararnir klippa og gera fínan
gróðurinn á hausum okkar borg-
aranna.
Þó að hægt sé stundum að
líkja grasvexti við hárvöxt er
það' ekki hægt í Það óendanlega.
Til dæmis er það kallað moldar-
flag þar sem gras hefur troðizt
niður og horfið. Væri það mikið
áfall fyrir marga ágæta sam-
borgara okkar ef hárlaus topp-
stykki þeirra væru sett í sam-
band við slíkt fyrirbæri. En
sem sagt, þær klippa og klippa
í góða veðrinu stúlkurnar á
myndinni og vafalaust þykir
grassverðlnum gott að láta
klipþá sig af og til rétt . . .
Þegar kellingin kaupir sér nýj
ar druslur á skrokkinn lendir
alltaf allt í vitleysu. Annað
hvort tekur kallinn eftir þeim
og verður trylltur, eða að hann
tekur ekki eftir þeim, en þá
verður kellingin tryllt.
vor Iim r
daglegi IIAlLstur
Burt með sigrana
Nú eru íslendingar allit í einiu farnir að vinna útlendinga
!í knattspyrnulandsleikjum og sér auðvitað Ihvert Mannsbarn
að við svo búið aná ekki standa. Einu afsökunin fyrir þessu
er sú að hér er að verki unglingalandslið, og þess er kannski
íekki von að unglingarnir séu búnir ’að iæra fuliorðinna
manna siði í Iþiessum efnum. Nema þetta sé enn eitit dæmið
um þá uppreisn æskulýðsin.s gegn öllu gömlu og góðu, sem
mikið hefur borið á út um ailain (heim að umdanförnu og jafn-
vel stungið sér eilítið niður hér hjá ökkur.
En livað sem þessu veldur, þá verða ábyrg öfl að sjá tii
þess að svona lagað komi ekki fyrir aftur. Það er fyrir
löngu orðin þjóðileg hefð að við töpum í öllum fótboltaieikj-
um við úblendinga, og því miður þá á hið þjóðlega nægilega
örðugt uppdiráttar á þessari syndum spilltu öld, þótt þeSSi
hefð sé efcki rofin lítaa. Kvenfélög um landið þvert o'g endi-
’langt, Æskuiýðssaimband íslands og önnur þjóðþrifafyrirtæki,
sem iáta sér annit tim verndun Iþjóðlegra verðmæta verða að
taka höndum saman til Iþess að hniekkja þessari tilraun til
að rífa niður þjóðemi vont með taniattspymusigrum.
Nei, !þá stóðum við ofckur eitthvað betuir í maraþonhlaupinu
á dögunum.
Þetta er svo augljóst mál að eiginlega ætti þess ietaki að
vera nein þörf að rökræða það, en af því að of margir- em
farnir að -ve.rða svolítið viltir í því, hvað eru þjóðleg verð-
mæti og hvað efcki, þá er kannsfci rétt að fara um þetta
fáeinum orðum. Ósigrar í kmattspymu eiga sér orðið svo ríka
toefð iað þeir ieru tvímæiaiauist fcomnir í _flofc!k mieð hákaríli,
rjómapönnukökum og rauðum neftóbakskiútum, það er að
segja orðnir svo rótgróinn þáttur íslenzkrar þjóðmenningar
að hún yrði aldrei söm og áður ef þeir yrðu gefnir upp á
bátinn. Gegn slíkri þróuin verða aillir þjóðhollir Xslendingar,
hvar í flokki sem þeir standa, að snúast. Það má aldrei gerast
að við hættum að vera eftirbátar annarra í fótbolta og öðru
íþróttatiilstandi. Ef þetta virki þjóðmenningarininár feliur, þá
>er hætt við að öðrum verði hætt.
Hér mætti út af fyrir sig vera amen eftir afniinu, en þó
mun rétt að skiljast ekki svo við þetta mál, iað lefcki sé
minnat á andlegu hliðina á því. Allur okkar orðstír byggist á
íþví að við skrifum bætaur um toétjustaap, þar á meðal iþróttir
að vísu, en hinis vegar toöfuim við aildrei ástundað það sem
við höfum skrifað um. Ef við hins vegar itækjum upp á því
að fara að ástunda yrkisefnin, Iþá yrði þar með tiilverugrund-
völlur okkar aillur úr sogunni í eitt skipti fyrir öll.
Nei, þarna verður að stemma á að ósi og uppræta sigrana,
ef ekki á illa að fara.
JÁBNGRÍMUR.