Alþýðublaðið - 06.09.1968, Blaðsíða 15

f

v.'.'v’)’• '"'
UNÐIR S£IÐ:mI>sIMI
. Kabúla! slundi Jean og minnt
ist unga innfædda höfðingjans.
Don hló við. — Já, fyrsta t'il-
raun mín með eítrið tókst mjög
vel. Ég gaf honum sprautu til
að fá að vita um aðsetur ræningj
anna í fjöllunum — upplýsing-
arnar, sem þú vildir ekki gefa
mér.
Jean stundi og gróf andlitið
í höndum sér. Hún sá fyrir sér
stolt og þó tekið andlit innfædda
mannsins og alla þá þrá og sökn-
uð, sem þar endurspeglaðist.
Hún mínntist augnaráðs hans,
þegar Don hafði birzt í gættinni
og skildi nú, að hann hafði á-
litið, að hún hefði svikið hann.
— Þú .. þú ert f jandinn sjálf-
ur! hrópaði hún til Dons.
Andlit hans var dimmt, en
hann greip aðeins fastar um
hana og þrýsti henni að sér með.
an hann tautaði: — Þú syngur
brátt með öðru nefi, vinan.
Hann hló tryllingslega.
— Nei!
Þetta hróp kom úr dyragætt.
inni og Jean greip andan á lofti,
þegar hún sá, hver stóð þar.
Það var Carter Sims, drukkinn
og skjálfandi en samt undar.
lega ákveðinn glampi í blóð,
hlaupnum augum hans.
___ Nei! öskraði hann. — Þetta
gerið þér ekki, Bradshaw. Þetta
er of djöfulleg grimmd. Ég er
vondur maður, það veit guð
einn, hvað ég er vondur, en ein-
hvers staðar verða menn aðsetja
takmörkin. Sleppið stúlkunni!
Don var hvítur af reiði.
— Farið út, viðbjóðslegi drykkj
BARNALEIKIÆKI
ÍÞRÓTTATÆKI
V élaverkstæði
Bernharðs Hanness.,
Suðurlandsbraiut 12.
Sími 35810.
urúturinn yðar! öskraði hann.
Carter Sims virtist bogna í
baki, en samt' tókst honum að
rétta aftur úr sér og síðustu
leifar sjálfsvirðingar hans hjúp-
uðu hann eins og slá, þegar
hann sagði:
— Ég á þetta sennilega skil-
ið, Bradshaw, en þér hafið lfka
notað yður mínar veiku hliðar
og flækt' mig svo í lögbrotum,
að ég átti mér ekki iyiðreisnar.
von. Ég fór að drekka til að
gleyma niðurlægingu sjálfs míns.
En yðurleyfist ekki að eyðileggja
líf hennar.
Hann bar höndina snöggt að
síðu sinni og þegar hann lyfti
henni aftur, hélt hann á skamm
byssu, sem hann beindi að fé.
laga sínum um leið og hann sagði
skipandi: —- Réttið mér spraut.
una-
Jean svimaði. Don var þegar
búinn að sleppa henni og starði
nú mállaus á sprautuna og byss-
una. Svo rétti hann sprautuna
til félaga síns og sagði — Þá
það, en um leið og Carter Sims
teygði fram höndina eftir spraut
unni henti Don sprautunni beint
í andlitið á Sims. Á næsta augna
bliki hafi hann ráðizt á mann.
inn og reynt að taka byssuna
af honum.
Jean reyndi að halda aftur
af ópinu, sem hana langaði mest
til að reka upp. Fáeinar mínútur
rikti ringulreið f herberginu.
Svo heyrðist skothljóð og vein.
Carter Sims féll á gólfið umleið
og hann greip að hjartastað, en
þar vætlaði blóðið gegnum hvíta
skyrtuna.
Þá gleymdi Jean öllu öðru.
Hún lét sem hún sæi Don ekki,
en hann gnæfði stynjandi við
hlið hins deyjandi manns og hún
kraup á kné við hlið hans og
augu hennar voru tárvot'.
Sims leit á hana og brosvipr.
ur fóru um munnvik hans.
— Mér ... mér þótti þetta
Jeitt. Ég vildi hjálpa yður, einu
sinni þekkti ég svona stúlku og ..
Höfuð hans féll til hliðar. Það
fór ofsalegur .skjálfti um líkama
hans.
Svo var hann dáinn.
— O, fíflið! Hvers vegna
þurfti hann að skipta sér af
því, sem honum kom ekki við,
sagði Don reiðilega og leit á
sprautuna, sem lá brotin á gólf
inu.
Jean sá hana einnig og and-
varpaði af létti. En Don hafði
vfst séð það, því að nú reisti
hann hana hranalega á fætur
og þrýst'i skmmbyssunni að gagn.
auga hennar. Augu hans leiftr-
uðu af reiði og andardráttur hans
var brennandi iheitur. Hann hló
isigri hrósandi og hrópaði:
— Það er víst kominn tími til
þess, að ég kenni þér, hvernig
góð eiginkona á að vera!
Hann greip um handlegg henn
ar, lyfl'i henni upp og dró hana
að rúminu, en þar henti hann
henni hranialega frá sér. í næstu
eindrá hafði híamn lotið yfir^
h'ana, og þrýst vörum slnum að
hennar með svo gráðugri gimd,
að hrollur fór um hana.
— Þú ert dásamleg, hvíslaði
hann hásum rómi. — Dásam.
'leg, villt og ókúguð. Sú blanda
líkar mér bezt..
Aftur snertu varir hans hennar
og hún gat ekki um annað hugs-
að en þá örvæntingu og fyrir.
Jitningu, sem fyilitu hug hennar
allan. Henni fannst, að aldrei
hefði hún sokkið jafn djúpt.
Hún gat ekki barizt líkamlega
við hann, hann var of sterkur
til þess- hún fann, að hún var
lað missa meðvitund og vonaði,
að það myndi gerast áður en hún
þyrfti að þola þetta allt...
En skyndilega sá hún andlit,
sem hún þekkti mitt f martröð-
inni. Það var andlit Bruee, fölt
og tekið. Hún hvíslaðl nafn hans
og heyrði, að Don hló fyrirlit-
lega.
— Kallaðu bara á hann, vin.
an. 'Éruce Mason kemur ekki.
Hann er fyrir ’löngu orðinn eng.
ill á himnum.
.— Ég er það ekki enn, Brad.
shaw.. því miður fyrir yður.
Það suðaði fyrir eyrum Jeans.
Hún hélt, að hún hefði hitasótt
og sæi ofsjónir. Samt hefði hún
geta svarið, að hún heyrði Bruce
tala, jafn styrkan og virðuleg.
>an og hans vair von og vísa.
Svo sá hún, 'að 'eitthvað hreif
Don ofan fa hienni og hún
heyrði hann veinia af reiði.
Jean reis á fætur og hjarta
hennar barðist ákaft'. Hún sá
eins og f þoku umhverfið og
tvær verur, sem börðust á miðju
gólfi.
—• Bruce! hvíslaði hún og
svo hrópaði hún af hrifningu
og gleði: — Bruce!
En um leið stirðnaði hún upp
af skelfingu, því að Don hélt'
á skammbyssunni: — Bruce!
endurtók hún aðvarandi.
En hann hafði þá þegar séð
hættuna. Hann snerist á hæli og
sparkaði í byssuna og hún hrökk*
úr hendinni á Don og rann
eftir gólfinu. Don henti sér á
eftir henni, en þá hafði Jean
þegar náð henni og án þess að
hún vissi, hvað hún í raun og
veru var að gera, hóf hún vopn-
ið á loft og barði því af alefli í
höfuð hans.
Don féll á gólfið og stundu
lágt og Jean stóð yfir honum
stynjandi og skalf öll. Hafði hún
drepið hann?
— Það er ekkert' alvarlegt.
Þú hefur bara rotað hann, Jean,
sagði Bruce róandi og hann hélt
utan um hana og hún faldi höf.
uðið við öxl hans. Byssan féll
úr höndum hennar og hún þrýstí
sér þegjandi að bringu hans.
Smám saman jafnaði hún sig
og skildi, hvað hafði komið fyr-
ir og hvað hún hafði gert. Þá
hörfaði hún til baka og roðnaði
af feimni.
Svo leit hún niður á Don Brad.
shaw, sem bærði ekki á sér og
furðaði sig einu sinni enn,
hvernig á því stæði að hún hefði
gifzt þessum manni.
— Hvað ... hvað ætlarðu að
gera við hann, Bruce? stundi
hún.
Bruce brosti á þennan gamal.
kunna, hæðnislega máta.
— Fyrst og fremst' ætla ég
að binda hann áður en hann fær
meðvitund aftur. Hann leit á' líf.
vana Ijkama Carters og bætti
við: —• Gerði Bradshaw þetta?
Það fór hrollur um Jean um
leið og hún kinkaði kolli. — Sims
... reyndi að koma í veg fyrir,
að Don sprautaði mig með Kam-
ardieitrinu.
iiiliiiiiiiiiiiiKiiiiaiiiiiiiiiliiliiliiliiliiliiliiijliii.iiaiiiiuii'i’iiiii'ili.tiiisciu
^^nílett
LEIKFHVII
JAZZ-BALLETT
Frá DANSKIN
Búningar
Sokkabuxur
Netbuxur ,
Dansbeltl
•fc Margir litir
ic Allar stxröir
Frá CAMBA
Æfingaskór
’Svartir, bielkir, hvítilr
Táskór
¥ Ballet-tÓskur
^Qalletdtúðin
V E » * I. tf M I w

SlMI 1-30-76
cmmtimmri r i m 1111111 r.ii I
Bi frei ðaeigend ur
^uíouuniarstöö félagis Menzkra bifreiðaeigendia er opiii
daglega frá því kl. 8-17 á kvöldin, alla virlca daga nema
laugard'aga og simnudaga. Ef þéir óskið leftir skoðun bif-
reiðar yðar þá ihringið í síma 31100.
Þér fáið athugað í bifreiðinni 48 atriði viðvíkjandi ástandi
henniar.
Félag íslenzkra bifreiffaeigenda.
Imtrðmsiiuii
ÞOIBJÖBNS BENEDIKTSSONAE
lugúlisstræti 7
Athugið opið frá kl. I — 8 e.h.
6. sept 1968 - ALÞÝBUBLAÐIÐ
í‘i.