Alþýðublaðið - 29.09.1968, Blaðsíða 6

6 ALÞÝÐUBLAÐIÐ 29- september 1968

Alþýðublaðið ræðir
s *
við Guðmund Magnússon skólastjóra um
*
i
Nú hafa skólarnir hafið göngu sína að nýju eftir
um það hil fjögurra mánaða hvíld. Barnaskólarnir
fylltust nýju lífi í byrjun september, en nú um
þessi mánaðamót hefst starfið í öllum skólum lands-
ins. Heimur barnanna og unglinganna tekur stakka-
skiptum, eftir að skólarnir eru teknir til starfa, þá
tekur við vetrarlangt starf, sem miðar að því að
auka þekkingu og þroska þeirra. Þetta er þáttur í
undirbúningi ungu kynslóðarinnar undir lífsbaráttu
hennar í ókominni framtíð.
Á haustin kemur til þáttur
í útgjöldum hverrar barna-
f jölskyldu sem fólginn er í ,.út-
gerð“ barns eða barna í skól-
ann. Þessi kostnaður takmark
ast ekki eingöngu við upphaf
skólaárs'ns, heldur nær hann
til alls skólatímans.
Fréttamaður gekk á fund
Guðmundar Magnússonar,
skólastjóra í Laugalækjarskóla,
í vikunni og ræddi við hann
vítt og breitt um þessa „út-
gerð“, börnin og skólana al-
mennt.
Hvernig á að útbúa börnin í
skólana, þannig að kostnaður
,,útgerðar:nnar“ sé í skynsam-
legu. hófi?
,,Skólinn setur nemenduin
sínum reglur um hegðun og
umgengnl. Hann ætlast einníg
til þess, að nemendur séu
hreinir og þokkalega til fara.
Það liggur því í hlutar'ns eðli
að algert frelsi til handa nem-
endum í þessum efnum er fjar
stæða. Foreldrar ráða hér
ferðinni, eða eiga að gera það.
Þeirra er valdið. Ég tel, að
klæðnaður skólabarna ejgi að
vera látlaus, hlýr og snyrt'leg
ur. Drengir eigi að láta skera
SKÓLINN ER BYRJAÐUR
Til þess að flýta fyrir afgreiðslu höfum við opnað
SKÓLA VÖRUMARKAÐ
þar sem áður var erlenda bókadeild in.
Mikið úrval af sikölavöruim t.d. skó latöskur á gamla verðinu, skóla-
pennar, pennaveski, lausblaðablokk ir, skólábókahulstur, állskonar rit-
föng, 'Stílabækur, reiknisbækur, teikniáhöld o.fl.o.fl.
Munið: Kennslubækurnar og skóla-
vörurnar á sama stað
BÓKABÚÐ MÁLS- OG MENNINGAR,
Laugavegi 18
hár sitt með eðlilegu millibili
og stúlkur ejgi alls ekki að
nota fegrunarlyf. Á ég þá við
skyldunámsstigið. Hér er
blátt áfram um heilsuvernd
nemenda að ræða. Það er ó-
hollt að klæðast óhreinum föt
um og skjóllitlum. Síðhærðir
piltar eru leið nlegt og óeðlj-
legt fyrirbrigði og stúlkur eiga
ekki að nota svo kölluð fegr-
unarlyf, fyrr en þær hafa til
þess þroska og kunnáttu.
Skólinn getur ekkj gef ð út
nejn fyrirmæli um klæðaburð
og hárvöxt, en hann reynjr að
hafa farsæl áhrif á venjumynd
un í þessum efnum. Það er ó-
hugsandi að refsa pilti fyr'r
þá sök ejna að vera síðhærður
úr hófi fram, ef hann er að
öðru leyti óaðfinnanlegur nem
andi — en foreldrar hafa óskor
að vald til þess að láta kljppa
gr'pinn.
Uppalendur standa hér
vissulega frammi fyrjr mikl-
um vanda. Sannlejkurinn er
sá, að börnin okkar verða of
fljótt fullorðjn og ber margt
til, sem ekki verður nefnt
hér. Og sterk eru þau öfl, sem
í skjóli rangsnúinnar og
skrumskældrar tízku bejna
geiri sínum að óþroskuðum
unglingum, sem margir hverj-
ir virðast hafa óhugnalega
mikil peningaróð. Hér þarf að
spyrna v'ð fótum. Skóljnn og
heimilið verða að sameinast
um, að mínnsta kosti börn á
skyldunámsstiginu megi þrosk
ast og vaxa í frjð' fyrir tízku-
tildri og sýndarmennsku.
Nokkuð sterkar raddjr hafa
ver.jð á lofti á undanförnum
árum um, að taka í notkun
skólabúninga. Samkeppnjn um
klæðnað barnanna í skólun-
um ætti með því mót' að verða
úr sögunnj. Sumir foreldrar
hafa tekið mjög undir þessar
hugmyndir. Aðrir hafa hjns
vegar andmælt þessum hug-
myndum á þeim forsendum, að
það værj óeðllegt, ef allir
nemendur klæddust eins. Það
myndj svipa of mikið til ein
kennisbúninga. Urn þetta eru
dálít ð skiptar skoðanir, en
mál þetta hefur ekki verið
mikið rætt í hópi skólamanna,
ekkj mér vitanlega11.
Börn og unglingar þurfa á
miklum ritföngum og hvers
konar áhöldum að halda í nám
jnu og skólanum. Það er fólg-
inn allmikill kostnaður í þess
um hlutum fyrir foreldrana-
Er ekki rétt, að sumir skólar
reynj að draga úr þessum kostn
aði?
„Öll börn á skyldunámsaldri
fá ókeypis allar venjulegar
námsbækur. Rík'sútgáfa náms
bóka, sér um útgáfu og dreif-
ingu þeirra. Foreldrar barn-
anna, það er að segja skatt-
greiðendur, sem eiga börn í
skóla, grejða námsbókagjald,
sem er hjð sama, hvort sem
skattborgarinn á eitt eða fleiri
börn í skóla. Hér er ekki um
nefskatt að ræða, þó að ég
viti til þess, að sumir hafi
verjð fylgjandi því, að allir
greiddu þetta námsbókagjald
sem nokkurs konar nefskatt.
Útgjöld verða hjns vegar
vegna kaupa á stílabókum,
reiknjngsbókum, skriffærum
og öllu slíku. Ég tel, að í þess-
um efnum geti foreldrar spar-
að sér peninga, ef þau fara
gætilega að í þessum jnnkaup
um rétt ejns og öðrum. Það er
misjafnt verð á þessum hlut-
um. í sumum skólum héfur
verið farið inn á þá braut að
kaupa þessa hluti fyrir nem-
endur í heildsölu og selja
þejm þá aftur með lítillj á-
lagningu, en sá ágóði, sem af
þessu hlýzt er síðan notaður
til ejnhverra nota fyrir nem-
endur í skólanum, svo sem í
nemendasjóði eða í bókasafns-
sjóð eða eitthvað þess háttar.
Aðrjr skólar kaupa Jnn öll r't-
föng fyrjr sjö, átta og níu ára
börnin, enn aðrir láta útbúa
sérstakar bækur fyrir nemend
ur sína, sem þeir selja síðan
með lítilli álagn'ngu, eins og
við gerum hér í Laugarlækjar-
skólanum. Vjð látum prenta
sérstakar stíla- og reiknings-
bækur með nafni skólans. Nú
hafa komið til sögunnar svo-
nefndar lausblaðamöppur.
Þær eru mjög að ryðja sér t'l
rúms, en hafa til þessa verið
mejra notaðar í framhaldsskól