Alþýðublaðið - 24.12.1968, Blaðsíða 1

Alþýðublaðið - 24.12.1968, Blaðsíða 1
x.. x BLAÐ III Jólahugvekja eftir dr. Jakob Jónsson Aðfangadag Stórbá.tiðir kristin!a.a marrna »m Þrjár, jólin, pásfcar og hvítasunna. Hver þessara há- tíða heftr siina merfcingu og ainn scrstítka svip. Þó er inni- hald 'þetrra skyldara ea i fljótu bragth virðist. Mjg langar til að bregða upp lítilli mynd sem líkingu, sem ætti að geta hjálp- að oss til að gera þetta gleggra fyrir oss. Hugsaðu þér, að þú komir •tm í stóran sal, sem ea- fullur af myrkri. Þeir, sem þar hafast við, sjá varla hianda sinna skil. Ljósið kviknar. Þá er allt í ednu kveikt und- ursamiegt Ijós, sem lýsir um sal- inn, svo langt sem geislar þess ná. Ljósið logar um stund. En sumir þeirra, sem í salnum eru, fá ofbirtu í augun. Þeir þola ekki ljósið, þeir em á móti því, að það logi, því að augu þeirra eru orðin vön myrkrinu. Kunna betur við rökkrið. Aðrir eru andvígir ljósinu vegna þess, að það varpar birtu á þá sjálfa, atíerlj þeirra og atihafnir, sem .þeir gjarnan viija frekar hylja Í skugganum. Þeir reyna að bj-rgja ijósið, og þegar það tekst ekki, gera þeir samtök um að slökkva logann, deyðia ljósið. Þetita tekst. Áður en varir tekst að vekja svo Iharðan og heiít- þrungínn gust, að sjálft hið fagra ljós blafctir á skari og slokknar síðan út af, svro myrk- ur verður um allan saliim. Þeir (hafa sigrað, sem myrkrið elska, og eftir er ekkert nema sorgin og íhin ljúfsára minning hjá þehn, sem glöddu sig um stund við skæran ljóroa þess. Kraftaverkið mikla. En þá skeður kraftaverkið dásamlega. Ljósið kviknar að nýju. Logi þess brýzt fram með undursamlegum íhaetti, skæran iem nokkru sinni fyrr. Það hefir sannað sinn lífsmátt, það blasir við allra sjónum d fiegurð sinni og tign, og dreifir frá sér geisl- um yndis og ástúðar, en um lei'ð er það (hlífðarlaust gagn- vart þeim, sem í myrkrunum vilj-a felast, og .flettir misirunn- arlaust ofan af verkum myrkurs ins. Ljósberar. Þá skeður enn eitt undrið, þeir, sem elska ljósið heitaeft, gera sér Ijósker eða kerti, og Ijósið fagra beygir sig niður t’.l þeirra og bregður loka sínum á Ijósið fagi-a beýgir sig niðiur t?l þeirra og bregður loga sín. um á ljóskerin, kertin og lamp- aoa, svo að þeir, sem náð hafa loganum helga, fá nú að bei-a liann í höndiun sér út um sal- inn, til hinna yztu skúmarkota, svo að áhrif þesis ná viðar og víðar. Ljósberamir ganga í þjónustu hins mikla ljóss, og bera birtu þess, hvar sem þeir fara. Það stafar af þeim ljómi, sem kominn er frá hinni miklu uppsprettu ljóssins, — og fyrir þeim ljóma hverfur myrkrið. Jólin. Jólin eru fæðingarhátíð frels arans. Þá kom í lieiminn hið skærasta Ijós, sem lýsir oss af guði sjálfum, Líf guðs, líf Krists er ljós mannanna. Það líf, sem í jötunni fæddist, birt ist á jörðinni í guðdómstign kærleifcans, misfcunnseminnar, mildinnar. Af lífi Jesú hefir boiið þá birtu gegnum aldirn- ar, sem efckert annað Iíf á jörðu fær jafnazt á við. Litli dreng- urinn, sem fæddist á hiimim fyrstu jólum, varð ekki auðug- ur, ekki voldugur að heimsins hætti, en hvar sem hann fór um, sfcildi hann eftir blessun guðs. Hann kenndi í brjósti •um þá, sem voru umkomulitlir og fyrirlitnir af heiminum. — Hann s.amneytti þeim, sem aðr- jr þóttust of góðir og of miklir til að haf.a í sínum félagsskap. Hann var ósveigjanlegur og óvæginn við hræsni og yfirdreps skap mannanna, en mildur og fús til fyrirgefningar, þar sem hann fann hjörtu þeirra sund- urkramin af iðrun og angri. — Hann dæmdi syndina hart, en var fullur ástúðar og umburð- arlyndis gagnvart syndugum sálum, og bað jafnvel fyrir þeim — sem hötuðu hann og ofsóttu. ‘Hann bar fyrir brjósli hina bungruðu og sjiilcu, og þarsera dauðinn var á ferð, gerðist íumn boðberi lífsins — ekki aBeins í orði, heldur og f verW. — Þannig var hans HS. —■ Oft, þegar menn ræða an líf Jesú, gleymist einn skeerasti drátturinn í hans fögru inynd. Sumir, sem tala um hina sið- ferðilegu fullkomnun Jesú, reyna að setja takmörk milli þess, sem þeir nefna siðferði hans og guðrækni. Slíkt er efcki 'hægt, svo framariega sena vér viljum fylgja heimildum guð- spjallanna. Það er ómðgulegt að t.ala um líf Jesú, án þess að gefa gaum að hlýðni hans og auðmýkt gagnvart föðumum 'himneska, sem hafði falið hon- um hið erfiðasta hlutverk, sem nokkur hefir að sér tekið á þessari jörð, að líða og þjást i’egna alls mannkynsins. Hin skilyrðislausa hlýðni við vilja föðurins og hin stöðuga árvekni hanjs i bæninni allt frá því að vér sjáum hann 12 ára í muster- Framhald á 3. síðu.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.