Dagur - 23.03.1944, Qupperneq 6

$
DAGUR
Fimmtudagur 23. marz 1944
ST£f4W#£M
(Framhald).
meðvitundarlaus, vekið okkur til lífsins aftur með því að hella ís-
vatni í andlit okkar .aðeins til þess að njóta þess, að við kveljumst.
Því fáum við ekki að deyja í friði?
Hann reyndi að útskýra allt,“ hélt Milada áfram. ,Jú, hann hafði
v itað að Pavel var dauður. Hann hafði logið að mér til þess að
forða mér frá sorg í lengstu lög. Hann hafði logið af ótta við að
missa mig. Áður en hann hitti mig, sagði hann, hafði lífið næsta
lítið gildi fyrir hann. Eg var orðinn miðdepill lífs hans, og allt
snerist um mig. Án kunningsskapar okkar treysti hann sér ekki
til að lifa áfram.“
„Eg er einmana og lífsleiður," maldaði hann í móinn. „Hvað,
sem eg kann að hafa gert, þá var það af góðum hug og sízt í eigin-
gjörnum tilgangi. Hann stóð þarna fyrir framan mig og tárin
streymdu niður toginleitar kinnarnar. — Það var andstyggilegt."
„Og fór hann svo?“ spurði Breda.
Hann sá fyrir sér hin ömurlegu endalok Þjóðverjans. Hann
mundi hafa slagað fram af pallbrúninni, fullur af volæði og áfengi,
og Moldáin hafði lokast yfir höfði hans, á augabragði.
Milada kinkaði kolli. „Já, hann fór. Eg heyrði ekkert frá honum
eftir það, — þangað til eg sá auglýsinguna. Og nú rennur upp fyrir
mér, að fjöldi manns á að týna lífinu vegna þessa manns. Gæti eg
ekki bjargað þeim, ef eg færi á fund þessa Reinhardts og segði hon-
um það, sem eg vissi?"
Breda var fljótur til svars: „Þú heilaga einfeldni! Nei! Sannleik-
urinn hefir ekkert gildi í þerra augum. Ætlun þeirra er að gera
sjálfa sig öruggari í sessi með því að hræða okkur.“
„En þeir eru að heita verðlaunum fyrir handsömun morðingj-
ans!“
„Þeir hafa vel efni á því, þar sem enginn morðingi er til,“ svar-
aði Breda. „Nei, vertu viss um, að þú getur ekki hjálpað gislunum
með því að segja Gestapo frá því, að Glasenapp hafi framið sjálfs-
morð. Þú mundir aðeins hætta þínu e’igin lífi. Þeir mundu hand-
taka þig, loka þig inni, og halda síðan áfram að reka gerfimorðmál
sitt.“
Hann var hugsi um stund. „Og þó verðum við að láta nazistana
vita um þetta sjálfsmorð," hélt liann áfram. „Þú hefir rétt fyrir þér,
að því leyti. Það er að segja, ekki aðeins nazistana, heldur, alla —
hvern einasta borgarbúa. En hvernig? Tíminn er svo stuttur.“
Milada horfði í þögulli aðdáun á Breda. Hann var svo fljótur að
átta sig. Já, hann mundi hafa talsverða æfingu í að fást við Þjóð-
verjana. Hann var djarfur, en þó ekki fífldjarfur. Fífldirfskan
mundi ekki gagna í þeirri baráttu. Hann var svo niðursokkinn í
hugsanir sínar, að hann virtist hafa gleymt nærveru hennar.
„Og get eg þá ekkert gert?“ spurði hún loksins.
Hann leit til hennar, brosandi. „Þú ert þegar búin að gera nóg,“
sagði hann. „Þú hefir treyst mér, sagt mér allt sem þú veizt, — skap-
að verkefni handa mér. Ef við aðeins gætum skrifað orðsendingu
risastöfum yfir þvert himinhvolfið, sagt öllum frá þeim glæp, sem
þeir hafa í hyggju að framkvæma. . . . “
Hann þagnaði skyndilega í miðri setningunni.
„Hvað er að?“ spurði Milada.
„Mér datt nokkuð í hug.“ Hann greikkaði sporið. „Kannske
væri hægt að ftamkvæma það. Væri þér sama þó eg léti þig fara
einsamla heim?“
Milada varð fyrir vonbrigðum. „Já, — það er auðvitað allt í
lagi. . . . þú mátt fara. Eg á ekki langt heim.“
Breda var of niðursokkinn í hugsanir sínar til þess að taka eftir
\onbrigðunum í rödd hennar. Hann var orðinn breyttur. Hinn
þolinmóði, nærgætni, hugulsami Breda var orðinn ákafur, skeyt-
ingarlaus um allt, nema áætlunina, sem hann var að leggja í huga
sér. Hann tók ekki eftir því, að henni hafði þótt miður.
Af gömlum vana gaf hann leiðbeiningar og fyrirskipanir:
„Vertu varkár. Nefndu þetta samtal okkar ekki við nokkum mann.
Og ef að því kæmi, að nazistarnir tækju þig til yfirheyrslu, þá. . . .“
„Þakka þér fyrir hugulsemina,“ greip hún fram í. „Eg veit hvað
eg á að gera.“
Hann skildi þá, að hann hafði sært hana. Hann greip hönd
hennar. „Milada," sagði hann. „Þú mátt ekki misskilja mig. Fyrir-
gefðu mér, ef eg hefi sært þig. F.n þú vilt að eg haldi áfram með þá
áætlun, sem eg hefi þegar gert. Eg skal ekki gleyma þér!“
Hann hripaði nokkur orð á blað úr vasabók. „Hérna er heimil-
isfang mitt. Lærðu það utan að, og brenndu miðanum. Þú ert vel-
komin, hvenær sem er, en — þú skilur, að þá mátt þó ekki koma,
nema að það sé alveg nauðsynlegt." •
„Góða nótt, vinur,“ sagði hún.
Hann hraðaði sér á burt. Skóhljóðið fjarlægðist og dó út. Skuggi
hans samlagaðist rökkrinu í garðinum.
Hún var einmana, ennþá einmanalegri en fyrr. Þá hafði hún
ekki þekkt hann.
Moldáin gnauðaði við brúarstólpana. Lík Glasenapps hafði
(Framhald).
Jarðarför ÖNNU FRIÐFINNSDÓTTUR, sem andaðist á
sjúkrahúsinu á Akureyri þ. 17. þ. m., fer fram frá Akureyrar-
kirkju laugardaginn 25. marz næstkomandi kl. 2 e. h.
Aðstandendur.
Innilegustu, hjartans þakkir færum við öllum þeim mörgu,
sem auðsýndu okkur samúð og hjálp á svo margvíslegan hátt,
við fráfall og jarðarför mannsins, míns, föður okkar og
tengdaföður, ADÓLFS KRISTJÁNSSONAR, skipstjóra.
Eiginkona, böm og tengdasynir.
IÐUNNÁR-SKOFATNAÐUR
/
er viðurkenndur af öllum
landsmönnum fyrir gæði.
Loksins hefir tekizt,
að útvega frá Ameríku efni í:
VALASH (óvaxtadrykkur)
SÍTRÓNVATN -----
GRAPE FRUIT ----
ORANGEADE ------
SÍTRÓN
SÓDAVATN
Eftirleiðis verða þessir vel þekktu drykkir til sölu og
afgreiðslu hjá:
HEILDVERZLUN VALGARÐS STEFÁNSSONAR,
Akureyrl.
Efnagerð Akureyrar h.f.
20—30 þúsund manns
víðsvegar á landinu
lesa Dag að staðaldri.
Auglýsendur!
Athugið, að Dagur er
bezta auglýsingablað
dreifbýlisins.
Súpujurtir
Blandað grænmeti
Búðingsduft
Vöruhús Akureyrar
MINNINGARORD.
(Framhald af 3. síðu).
Var heimili þeirra hjóna og
foreldra hans hið ánægjulegasta
á alla grein, og andaði góðvild,
hlýleika og rausn móti hverjum,
sem að garði bar.
Lífi þessa prúða og góða
drengs er lokið. Honum auðn-
aðist ekki að framkvæma nema
fátt af því, sem hann vildi og
ætlaði að gera til úmbóta á jörð
sinni og í málefnum sveitar
sinnar. Slfk urðu örlög hans.
En honum auðnaðist að eiga
heilbrigðan hugsunarhátt, gest-
risni og góðvild við nýtar hug-
sjónir og fagurt takmark, þótt
því yrði ekki að fullu náð, og
máske vegna þess, að hann kunni
ekki að hlífa sér.
En er það ekki mest verk, að
eygja takmark, finna leiðir og
líta með skilningi á nýjar stefn-
ur? Það gerði Höskuldur. Og
svo var hann kallaður til starfa
á öðru sviði.
Blessuð sé minning hans.
Sveftungi.
Skíðamót Akureyrar
K. A. vann svigbikarinn.
Skíðamót Akureyrar hófst á
sunnudaginn var, með keppni í
svigi karla, í A-, B- og C-flokki.
Keppt var við Dauðsmannshóla,
sem eru í 600 metra hæð í Hlíð-
arfjalli.
Svigmeistarabikar Akuieyrar
vann Magnús Brynjólfsson, K.
A., annar í A-flokki var Eysteinn
Árnason, K. A. — í B-flokki sigr-
aði Guðmundur Guðmundsson,
K. A., en Hreinn Ólafsson, Þór,
var annar. — Fyrstur í C-flokki
var Vignir Guðmundsson, Þór,
annar Eggert Steinsen, M. A. og
þriðji Finnur Bjömsson, Þór. —
Svigbikar Akureyrar vann K. A.
til eignar (þrisvar í röð) fyrir
beztu fjögurra manna sveit-. 1
sveitinni voru: Magnús Bryn-
jólfsson, Guðmundur Guð-
mundsson, Eysteinn Ámason og
Björgvin Júníusson.
Skíðamót Akureyrar heldur
áfram næstkomandi sunnudag á
sama stað og hefst kl. 10 f. h. Þá
verður keppt í bruni karla A-,
B- og C-flokkur, svigi fyrir
drengi 13—16 ára. Kvennasvigi
(einstaklings- og flokkakeppni)
og göngu fyrir karlmenn og
unglinga.
SILFURBRÚÐKAUP
Laugardaginn 18. þ. m. áttu
25 ára hjúskaparafmæli Indíana
Sigurðardóttir og Finnur Krist-
jánsson, Ártúni í Saurbæjar-
hreppi. I tilefni af þessum tíma-
mótum buðu þau hjón heim til
sín allmörgum vinum og kunn-
ingjum, svo húsfyllir varð. Þar
var veitt af hinni mestu rausn
og hvergi til sparað. Enda hefir
gestrisni þeirra hjóna jafnan ver-
ið við brugðið, og þarf þó mikið
til að bera af öðrum hér í sveit.
Setið var undir borðum á þriðja
klukkutíma. Voru þá jafnframt
fluttar ræður og jafnframt rædd-
ust menn við um hvers konar
málefni til skemmtunar og fróð-
leiks. Veizla þessi fór fram með
ágætum. Enda hafði Bakkus þar
engin völd. Eftir að borð voru
upp tekin, var stíginn dans fram
undir morgun og skemmtu gest-
ir sér hið bezta.
Fnnur Kristjánsson er búfræð-
ingur frá Hvanneyri. Þaðan fór
hann með ágætiseinkunn, jafnt
fyrir bóklegt nám og verklegt.
Nú hefir hann stundað bú-
skap um aldarfjórðung, sléttað
og ræktað mikinn hluta lands-
síns og byggt á því íbúðarhús og
fjós úr steinsteypu. Finnur hefir
mörgum leiðbeint um jarðrækt
og fleira. Auk þess sem hann
hefir oft lagt hönd á plóginn
sjálfur — í þess orðs eiginlegu
merkingu — til hjálpar náung-
anum og það jafnan fyrir lítið
endurgjald eða ekkert. Þrjú
börn, uppkomin, eiga þau hjón,
öll mannvænleg. — Heill og heið-
ur sé hverri íslenzkri húsfreyju,
sem er bónda sínum jafnörugg-
ur æfifélagi eins og Indíana Sig-
urðardóttir. Veizlugestur,