Dagur - 19.04.1944, Blaðsíða 7
Miðvikudagur 19. apríl 1944
DAGUR
7
AUGLÝSING
um skoðun bifreiða og biflijóla í Eyjafjarðarsýslu
og Akureyrarkaupstað
Samkvæmt bifreiðalögunum tilkynnist hér með, að hin árlega
UPPBOÐ
verður haldið í Steinkoti í Glæsibæjarhreppi laugardaginn 6. maí
n. k. — Þar verður selt: Sláttuvél, aktýgi (þrenn), langgrind með
hjólum, reipi, sleði, skilvinda,. mjólkurbrúsar og margir aðrir
muni. Uppboðið hefst kl. 11 f. h.
Steinkoti, 8. apríl 1944.
ÁRNI JÓNASSON.
skoðun bifreiða og bifhjóla fer fram í þessú ári, sem hér segir
Hinn 2. maí mæti A- 1-A- 30
— 3. - - A- 31-A- 60
- 4. — - A- 61-A- 90
- 5. - - A- 91-A-120
— 8. - - A-121-A-150
— 9. — — A-151-A-180
- 10. - — A-181-A-210
— 11. — - A-211-A-250
- 12. — — A-251-A-280
— 15. — - A-281-A-310
- 16. — — A-311-A-340
■— 17. — — A-341-A-370
— 18. — — A-371-A-390
NOTIÐ SJAFNAR-VORUR
Ber ölluni bifreiða- og bifhjólaeigendum að mæta með bifreið-
ar sínar og bifhjól þessa tilteknu daga, við lögregluvarðstöðina,
frá kl. 9—12 árdegis og 1—5 síðdegis.
Þeir, sem eiga farþegabyrgi á vörubifreiðar, skulu koma með
þau til skoðunar ásamt bifreiðum sínum.
Bifreiðaskattur fyrir skattárið frá 1. júlí 1943 til 1. maí 1944,
skoðunargjald og iðgjöld fyrir vátryggingu ökumanns verður inn-
heimt um leið og skoðun fer fram.
Sýna ber skilríki fyrir því, að lögboðin vátrygging fyrir sérhverja
bifreið sé í lagi, svo og ökuskírteini hvers bifreiðastjóra.
Vanræki einhver að koma með bifreið sína eða bifhjól til skoð-
unar og tilkynni eigi gild forföll, verður hann látinn sæta ábyrgð
samkvæmt bifreiðalögunum.
Bæjarfógetinn á Akureyri 13. apríl 1944.
Sig. Eggerz.
7 vor eru 60 ár, síðan eg sá
leiksýningu í íyrsta sinn. Það
var vorið 1884. Leikritið, sem
sýnt var, hét Vinirnir og var eít-
ir Tómas Jónasson bónda á
Hróarsstöðum í Fnjóskadal.
Hann var óskólagengirm al-
þýðumaður, en gáfaður og fróð-
leiksgjarn; var sagt, að hann
skildi bæði dönsku og ensku á
bók, er hann hefði lært upp á
eigin spýtur, og læsi skáldrit á
þeim málum. Lítill þótti hann
búhöldur og lifði við fátækt.
Armað leikrit eftir hann hét Yf-
irdómarinn. Var það síðar leikið
hér í Eyjafirði og á Akureyri og
vakti á sínum tíma talsverða
eftirtekt. Aldrei hafa leikrit
T ómasar verið prentuð, en
gengu í handritum manna í
milli.
Vinrrúr voru sýndir í nýrri
baðstofu á Möðruvöllum í
Eyjaíirði um og eftir sumarmál
fyrrgreint vor í blíðskapartíð.
Leikendur voru allir úr Saur-
bæjarhreppi, 9 að tölu, eins og
hlutverkin voru í leiknum. —
Langstærsta hlutverkið var
Þórður bóndi á Sauðá, ríkur
maurapúki. Hann sýndi Siggeir
Sigurpálsson, þá ungur maður
til heimilis á Möðruvöllum, ný-
lega kvongaður Aðalbjörgu
Jónsdóttur frá Helgastöðum,
systur Páls skálds Árdals. Þótti
leikur Siggeirs frábærlega góð-
ur og var lengi í minnum hafð-
ur.
Nú eru aðeins tveir úr leik-
endahóp þessu má lífi: Sigtrygg-
ur Benediktsson á Hjalteyri, er
fór með hlutverk Helga vinnu•
marms, og Árni Hólm kennari,
sem lék Brand sýsluskrifaar.
Leikurinn þótti mikill við-
burður í fábreytni sveitalífsins.
Flestir, er leikinn sóttu, höfðu
atdrei séð leiksýningu áður og
fannst mikið til um þessa ný-
lundu. Sérstaklega brenndi leik-
urinn sig inn í hug okkar ungl-
inganna. Kunnum við nálega
allt leikritið orðrétt og lékum
kafla úr því okkar á milli, þegar
færi gafst, og stældum þá auð-
vitað hina virkilegu leikendur.
V oru þær skemmtisamkomur
bjartar sólskinsstundir í lífi okk-
ar í þá daga.
Veturirm áður en Vinirnir
voru sýrrdir í Möðruvallabað-
stofu, var Afturhaldsmaðurinn,
leikur eftir Ara á Þverá, sýndur
á Öngulsstöðum. Það leikrit
hefir aldrei verið prentað, en
aftur á móti var Sigríður Eyja-
fjarðarsól, eftir Ara, gefin út.
★
Lækrúrinn: „Það er engirm
alvarlegur sjúkdómur að yður,
kæra frú, þér þurfið aðeins að
hvílast um tíma.“
Frúin: „En læknir, viljið þér
þó ekki líta á tunguna í mér?
Lækrúrinn (skoðar tunguna
vendilega um stund): „Hm, ja,
einnig hún þarí að hvílast.“
★
A. : „Svo að þú ert ekkert
hrifinn af talmyndum?“
B. : „Ónei. Eg dáðist alltaf
mest af því í þöglu myndunum
að sjá kvenfólkið oprta munn-
inn — og láta hann svo aftur —
án þess að eitt einasta orð
heyrðist til þeirra“.
UR ERLENDUM BLÖÐUM.
(Framhald af 3. síðu).
ið í Finnlandi gæti að svo
komnu máli ekki sætt sig við
missi alls þess landssvæðis,
sem finnski herinn hefir her-
numið, en það er, auk þeirra
16000 fermílna, sem Rússar
höfðu tekið af Finnum 1940,
talsverður hluti af Sovét-Kari-
líu, austan gömlu finnsku
landamæranna. A bak við hvort
tveggja bjó ótti Finna um al-
gjört hernám landsins.
Ymsir tóku harðorða grein í
Pravda, málgagni kommúnista-
flokksins, sem hálfopinbert svar
Sovét-stjórnarinnar við síðari
málaleitunum Finna. Þar var
harðlega andmælt þeim fullyrð-
ingum í finnskum blöðum, að
kjörin sem Rússar byðu, væru
mjög ósanngjörn. Finnar voru
varaðir við því, að álíta örlæti
Rússa bera vott um veikleika.
Það mundi valda „beiskum“
vonbrigðum. Þótt tónninn væri
þessi, litu ýmsir svo á að þessi
orðaskipti væru aðeins einn
þáttur í áframhaldandi samn-
ingaumleitunum, sem ennþá
gætu vel leitt til friðar, ef meg-
in hindruninni, þýzka hernum
við Petsamo, væri rutt úr vegi.
Síðari fregnir gefa til kynna, að
sá skilningur sé réttur.
KRISTINN SIGURÐSSON.
(Framhald af 3. síðu).
Skriðulandi og er hann þá á
heimleið og rekur nokkrar kind-
ur á undan sér. En þá er Krist-
inn staddur vestan Kolbeins-
dalsár er hann kennir þrauta í
höfði. Grunar hann þá að skjót-
lega muni til eins draga um líf
sitt. Vill hann þá hraða sér
heim. Og nú etur hann kappi
við sjálfan dauðann. Lætur
Kristinn kindumar eftir. Knýr
hestinn sporum og ríður hvat-
lega heim í hlað á Skriðulandi.
En nú er þessi geiglausi garpur
særður til ólífis og má eigi sjálf-
ur af baki komast. Brátt koma
heimamenn honum til aðstoðar.
Taka hann af baki og bera hann
inn. Fellur Kristinn þá fljótlega
í svefn og eftir sex klukkustund-
ir er hann látinn. Nú var hann
genginn af verði og á brott far-
inn, þessi hollvættur ferða-
mannsins, þessi vökuli þjónn og
mildi húsbóndi.
En hljóðlát og húmdökk
haustnóttin lagði blæju friðar-
ins yfir andvana lík öldungsins
í rekkjunni.
Runólíur í Dal.
Kálfskinn,
Gærur,
Húðir
Móttaka í kolahúsi voru
við höfnina.