Dagur - 27.07.1944, Blaðsíða 7

Fimmtudagur 27. júlí 1944
D AG U R
Hjartans þakkir sendi eg ykkur öllum, sem glödduð
mig með heimsóknum, gjöfum og skeytum á 60 ára af-
mæli mínu 18. júlí 1944. — Guð blessi ykkur öll.
Árbakka, 20. júlí 1944.
Jakob Jakobsson.
NÝKOMNAR VÖRUR í
STJÖRNU-APÓTEK
NAGLALAKK, MISM. LITIR
0D0-R0-N0 SVITAMEÐAL
6ARNAFÆÐA
ANDLITSKREM OG PÖDUR
ÝMSAR TEGUNDIR
KARLMANNA-
GÚMMIREGNKAPUR
NÝKOMNAR
KAUPFÉLAG EYFIRÐINGA
V ef naðarvörude ild.
IÐUNNAR-SKÓR
eru glæsilegasta tákn þeirrar undraverðu
framfara, sem orðið hafa nú síðustu árin
í íslenzkum iðnaði. —
Iðunnar-skór eru nú beztu skórnir, sem
fáanlegir eru í landinu. — Þar fer saman
lágt verð og gæði.
SKINNAVERKSMIÐJAN I Ð U N N.
SJAFNAR
GLJÁ-ÁBURD í PÖKKUM
VIÐURKENNA ALLAR GÓÐAR
HÚSMÆÐUR SEM BEZTA GÓLF-
BÓNIÐ
KAUPFÉLAG EYFIRÐINGA
Nýlenduvörudeild og útibú.
ÚKhkhkhkhKhKhKhKhkhkhkhkhkhkhkhkhkhkhkhkhkhkhkhkhkhk
Vísur eftir Jónas í Hróarsdal.
Jónas Jónsson, sýslunefndar-
maður og bóndi í Hróarsdal, dó
fyrir allmörgum árum, kominn
talsvert á níræðisaldur (f.
1840). Hann var hæfileikamað-
ur hirtn mesti, m. a. skáldmælt-
ur vel, svo sem Símon Dala-
skáld telur réttilega í skáldatali
um 1910, eða síðar:
Ennþá Jónas uppi á fróni
stendur
skýr, með íróðleiks skemmti-
hjal,
skáldið góða í Hróarsdal.
Hér skulu birtar fáeinar vísur
eftir hann:
1. Bæn.
Himnaföðurs hátign blið
heyrðu beiðni mína:
Blessaðu Isalandsins lýð
lífsútvegi sína.
Svo ei líðum sáran skort,
þótt sýnist búinn vandi,
eyjarkornið kringum vort
Kerúbarnir standi.
Eg held bjargist ísaland
að þó nokkuð þrengdi,
ef að bróðurástarband
alla saman tengdi.
II. Lausar vísur.
Þú sem hlær þá heitar mér
harms að færast' glóðir,
eilíf nærist unun þér
ástar-kæri bróðir.
Þegar heilsu verður van
virðum hjá og sprundum,
læknast það með Hfgeislan,
og lyfjasulli stundum.
Iðjusömum alla stund
eitthvað Drottinn gefur.
En láta krás í Iata mund
lofað aldrei hefur.
Menntun góða minnzt var lént
mér í fræða ranrú.
Von er hróðurs hnigni mennt
hálfáttræðum manni.
Bráðum látinn leggst eg nár,
lífs frá horfinn svaki.
Áttatíu og tvö nú ár
tel eg mér á baki.
En losni andinn líkham frá
lífs í strandar vogi,
fús eg landið friðar á
fer í andartogi.
Eimr bóndi á Reykjarhóli,
sem þótti oft heppinn hagyrð-
ingur, kvað vísu þá, er hér
greinir:
Gjörðu hnjóta hér úr hor
hjörð, ei fóta gáði.
Þetta ljóta lambskinns vor
loksins þrjóta náði■
Þegar vísan barst Jónasi, varð
honum að orðum:
Eg er frá og ekkert veit
óðarskrá að hnuðla,
þó þeir fái frammi í sveit
fjögur h í stuðla.
ö. j.
★
Hún: „Ef eg á að giftast þér,
verður þú að hætta að drekka“.
Hann: „Já.“
Hún: „Og ' hætta að reykja“.
Hann: „Já.“
Hún: „En segðu mér nú. Er
það ekkert, sem þig langar til
að hætta við af eigin hvötum?“
. . Hann: „Jú, eg held eg hætti
við að giftast þér“.
★
Vinnuveitandinn: „Já, ein-
mitt — hm. — Þér óskið að fá
hálfsmánaðar laun yðar greidd
fyrirfram. — En ef þér skylduð
nú deyja á morgun?“
Starfsmaöurinn: „Að vísu er

Notið
hina amerísku
Sun Tan
sólbrunaolíu
kr. 4.85 glasið.
Hörundið verður fellega
brúnt, en brennur ekki.
Kaupfélag
Eyfirðinga
Nýlenduvörudeild og útibú.
slönpr
1”, 11/4” Og 11/2”.
Kaupfélag Eyfirðinga.
járn- og glervörudeild.
e^ fátækur, húsbóndi góður, en
eg er þó heiðarlegur maður,
hvað sem hver segir“.
★
Þegar hinn frægi franski rit-
höfundur André Maurois kom
til Bandaríkjanna fyrir nokkr-
um árum siðan, flutti hann
nokkur erindi, íræðilegs efnis, á
frönsku á vegum kvenfélags
nokkurs. Maurois var mjög hrif-
inn aí því, hve konurnar sóttu
fyrirlestra hans vel, hlýddu
þá með mikilli athygli og voru
sískrifandi í minnisbækur sínar.
Dag nokkurn var fyrirlesar-
inn ekki kominn, þegar konurn-
ar mættu stundvíslega að venju
með blýanta sína og minnisblöð
til reiðu. Þær biðu þarna röska
klukkustund, en sendu svo boð
eftir einkaritara rithöfundarins
og spurðu hann, hverju þetta
sætti:
„Herra Maurois getur ekki
komið í dag,“ svaraði einkarit-
arinn steinhissa. — „Hann tók
það mjög skýrt fram — og oft-
ar en einu sinni — í síðasta fyr-
irlestri sínum“.
Enginn kvennanna hafði
skilið, hvað fyrirlésarinn var að
segja!