Dagur - 28.06.1946, Side 2

9
D AG U R
Föstudagur 28. júní 1946
Þjóðfélaginu stafar mikil hætta af einræðisstefnu Kommúnistaflokksins
íkveikjusprengja sundur-
lyndisins.
' Fyrir tveim árum ritaði eg
grein, þar sem eg deildi á hjá-
setumennina við forsetakjörið á
Alþingi það ár, sérstaklega á
þingmenn Sósíalistaflokksins fyr-
ir það að þeir — allir í hóp —
skyldu verða fyrstir landsmanna
til að rjúfa þá þjóðlegu einingu,
sem skapast hafði dagana 20.—
23. maí það ár og varpa fyrstu
íkveikjusprengju sundurlyndis
og ófriðar rneðal þjóðarinnar —
á mestu hátíðarstund hennar á
hinum fornhelga stað. Einkum
vegna þess, að það var að ástæðu-
lausu, þar sem í kjöri var jafn
virðulegur og velgefinn maður
og herra Sveinn Björnsson er,
maður, sem gengt hafði með
sæmd ábyrgðarmiklu starfi, hlot-
ið almannalof- fyrir kurteisi og
ljúfmennsku og verið einróma
kjörinn af Alþingi ríkisstjóri ís-
lands fyrir 4 árum.
En þar eð umræður voru þá
liafnar milli allra þingflokkanna
um stjórnarmyndun og í þeirri
von að takast mætti að mynda
„þjóðstjórn", sent unnið gæti
landinu gagn, líkt og þjóðstjórn-
in frá 1939—’42 hafði gert var
greinin ekki birt.
Stýrt á skerið.
Eins og allir vita strandaði
þessi tilraun til myndunar þjóð-
stjórnar á dýrtíðarmálinu — mál-
inu sem blöð allra flokka höfðu
áður talið nauðsynlegt að taka
tökum. IJað voru foringjar og
þingmenn Sósíalistaflokksins,
sem stýrðu á skerið. En grátbros-
legt var það, að sá maður, sem
skeleggastar ræðurnar hafði flutt
um bölvun dýrtíðarinnar og tal-
ið það „þjóðarmorð" að auka
hana, skyldi verða óðfúsastur
allra að ganga í eina sæng til
stjórnarmyndunar með „rúss-
neska vikapiltinum", sem blað
lians ræðir svo mikið um þessá
dagana, og taka á sitt bak með
þeim ábyrgðina af hækkun vísi-
tölunnar í tíð núverandi stjórn-
ar í 282 stig. Hefir hann því, að
eigin dómi gerst „þjóðar-morð-
ingi“, þótt ekki sé talin hin dulda
hækkun vísitölunnar — sem er
eitt af „nýsköpun" núverandi
stjórnar — og miklu meiri en
hin (samanber ummæli J. Blön-
dals) og kemur þar að auki
miklu verr niður á launalýð
landsins, þar sem engin verðlags-
uppbót fylgir henni.
En meðal annarra orða: Hvern-
ig er það með þessa „rússnesku
vikapilta" — foringja Sósialista-
flokksins - sem leynt og ljóst
taka hagsmuni framandi lands
fram yfir hagsmuni sinnar eigin
þjóðar. Eru það ekki stórhættu-
legir menn fyrir sjálfstæði okkar
nýstofnaða lýðveldis? Er ekki
hætt við að þeir geti blekkt og
talið til fylgis við sig auðtrúa og
hrekklausa kjósendur, úr því
að þeir geta vafið formanni
stærsta þingflokksins og þaul-
vönum stjórnmálamanni um
fingur sinn? Er ekki full ástæða
til að athuga framkomu þessara
„pilta" núna fyrir kosningarnar
sem fara í lrönd? Svo margar
blikur eru nú á lofti, sem ógnað
geta okkar unga sjálfstæði og svo
mörg vandamál sem næsta þing
þarf að ráða farsællega til lykta,
að fnll þörf virðist á að sendir
séu á þing aðeins þjóðhollir
menn, sem af einlægni vilja
vinna að velferð þjóðarinnar, Vil
ég leyfa mér að drepa með fáum
orðum á hvernig umhorfs var
hér á landi þegar kommúnista-
foringjarnir komu til skjalanna
og hvað þeir hafa gjört.
Trúboð kommúnista.
Þegar trúboðar kommúnista
hófn starfsemi sína hér á landi
hafði hagur landsmanna batnað
mjög á nokkrum undanförnum
áratugum. Verzlunin aukist Og
batnað mjög mikið; kaupfélög
störfuðu víðsvegar um landið til
hagsbóta fyrir almenning; ís-
lenzkir menn búnir að ná verzl-
uninni úr höndum Dana að
rnestu eða öllu leyti; sjávarútveg-
urinn aukist stórkostlega og gaf
margfaldan arð við það sem áður
var. Landbúnaðurinn einnig
tekið miklum framförum og
komizt á öruggari grundvöll.
Samgöngur aukist og batnað að
miklum mun — bæði innanlands
og landa á milli — og þjóðin
eignast nokkur flutninga- og far-
þegaskip. Hagur vinnufólks og
verkamanna hafði batnað stór-
um og þeir fengið ýmsar réttar-
bætur og meiri möguleika til
menntunar og sjálfstæðrar stöðu.
Sigur var unninn í stærsta máli
þjóðarinnar — sjálfstæðismálinu
— með sambandslaga-samningn-
um 1918. í stuttu máli: Það var
t or, hæg og jöfn þróun og gró-
andi í íslenzku þjóðlífi sem spáði
þjóðinni allri góðu sumri og far-
sælli framtíð, Jrví „sígandi lukka
er bezt.“
Frumherjar kommúnista hér
\orn tvenns konar menn: þeir,
sem höfðn látið blekkjast af á-
róðri rússnesku kommúnistanna
og skutilsveina þeirra og trúðu
í einlægni á kennisetningar
flokksins og aðrir, sem sáu þarna
ágætt tækifæri til að láta fjöld-
ann lyfta sér til vegs og valda.
Þegar í byrjun var þeim Jiað Ijóst
að erfiðara mundi að fá aljrýðn
íslands til fylgis við sig, heldur
en Jaeim Lenin og Trotsky og
öðrum rússneskum byltinga-
mönnum varð að fá hinn marg-
þjakaða, kúgaða og fáfróða ör-
eigalýð Rússlands, trylltan af
hörmíingum stríðsins og hrakför-
um fyrir Þjóðverjum í heims-
styrjöldinni til að hefja byltingu
og brytja niður meðbræður sína.
En byltingu vildu þeir hafa. Það
sanna ómótmælanlega orð
tveggja æðstu presta þeirra. Ein-
ar Olgeirsson sagði á fjölmenn-
um fundi að ,,ekki mætti horfa
í að gera byltingu þó það kostaði
b1óð.“ Og Brynjólfur fann ráðið
til Jress: „skapa öngþveiti og
uþplausn meðal þjóðarinnar."
Og þeir hófust handa: tóku
„orðsins list“ í þjónustu sína, og
mátti segja um þá eins og Gissur
jarl forðum, að mál þeirra „rann
sem Ránarfall." Þeir hrifu strax
nokkur auðtrúa og hrekklausar
sálir með sér sem létu stjórnast
af tilfinningum sínum í stað
skynseminnar. Og kommúnista-
flokkúrinn var stofnaður.
Upplausnin varð takmark.
Kommúnistaforingjarnir sáu
fljótt að ef þróun undanfarins
tírna héldi áfram óáreitt og þjóð-
inni vegnaði æ betur og betur
eftir Jjví sem lengra leið, þá
mundi enginn jarðvegur verða
hér fyrir byltingu, engin von um
\’öld og metorð fyrir j)á. Þeir
hófu því þegar sókn sína og tóku
að vinna að upplausninni með
því að slá á lægstu strengi mann-
sálarinnar: vekja hatur, tor-
tryggni, úlfúð og öfund manna
á milli og hvetja til ófriðar „stétt
móti stétt."
E n k o m m ú n i s t a f o r i n g j a r n i r
urðu fyrir vonbrigðum. Aljrýða
íslands var hyggnari og fastari
fyrir en Jieir höfðu búist við. Að
vísu heppnaðist þeim að vinna
hið mesta skemmdarverk með
því að kjúfa verklýðsfélögin.
verkamönnum bæja og þorpa til
hins mesta tjóns. Að öðru leyti
unnu þeir lítið á: gátu ekki unn-
ið sér neitt þingsæti eða komizt
í neinar áhrifastöður.
Breitt yfir nafn og númer.
Þegar trúboðum hins aust-
ræna lýðræðis og valda-,,speku-
löntum" varð það ljóst, að allur
þorri íslenzkra verkamanna lét
ekki blekkjast af málrófi Jieirra
og vildi ekki fylgja þeim í því að
skapa öngþveiti og bágindi í
landinu, ekki fallast á að hefja
blóðsúthellingar, eða afneita
kristinni trú og föðurlandsást —
sem á fyrstu árum kommúnista
hér var eitt af því sem Jreir vildu
rífa niður, var skipt um brögð.
Fyrst vonlaust var að vinna sigur
við dagsbirtuna með því að
koma fram eins og þeir voru
klæddir, þá var reynandi að
vinna í myrkrinu og fela úlfinn
undir sauðargæru. Þeir byrjúðu
þá á því að fleygja hinu illa
Jiokkaða kommúnistaheiti og
taka sér annað nafn. \'ið nánari
athugun fannst þeini vissara að
hafa nöfnin tvö, svo síður skykli
sjá í gegnum þau og nefndu því
flokkinn „Sameiningarflokk al-
Jrýðu — Sósíalistaflokkinn." Sér-
staklega átti fyrra nafnið að
breiða yfir þá staðreynd að for-
ingjarnií höfðu frá því fyrsta
gert allt hvað þ'eir gátu til að
sundra alþýðunni. Þetta hreif.
Menn eru fljótir að gleyma. Og
hrekklausir menn halda aðra
eins og sjálfa sig. Nokkrir létu
blekkjast, sáu ekki í gegnum
svikahjúpinn og gengu í flokk-
inn. Árangurinn varð því sá, að
við næstu Alþingiskosningar
kom Sósíalistaflokkurinn einum
manni með tveimur dilkum inn
á löggjafarjring Jrjóðarinnar árið
1939.'
Eins og kunnugt er, skeði það
árið 1939 að foryztumenn
tveggja stærstu einræðisríkja
heimsins gerðu með sér vináttu-
bandalag, til að hrinda af stað
þeirri voðalegustu styrjöld, sera
háð hefir verið hér á jörð síðan
heimurinn byggðist og með þeim
afleiðingum, að enn jijáir hungr-
ið mannkynið meir en nokkru
sinni áður og ógnar með hungur-
dauða hundruðum milljóna
manna víðs vegar urn heim. Þessi
t\ ö mestu herveldi álfunnar fóru
síðan að kúga smáríkin og önnur
minni máttar ríki í Evrópu með
hótunum og vopnavaldi. Fór svo
á skömmum tíma að útlit var fyr-
ir að öll lýðríki álfunnar mættn
lúta í lægra haldi fyrir yfirgangi
og ofsa þessara tveggja stórvelda.
Áreiðanlega hefir mörgum
góðum manni í Sósíalistaflokkn-
um verið nóg boðið og hann far-
með „nýsköpunina" — sem sósíal-
istaforingjarnir þakka sér nú
mest — ef þeir hefðu fengið að
ráða þá?
5) Haldið þið, að það hefði
orðið til hagsbóta fyrir íslenzku
þjóðina, ef þingmenn Sósíalista-
flokksins hefðu verið í meiri
hluta á Aljiingi og getað komið
fram þeim vilja sínum, að liinn
hagkvæmi herverndarsamningur
við Bandaríkin hefði ekki verið
gjörður, en Bandaríkjamenn
leyst Breta af verði, án Jaess við
fengum nokkur fríðindi í stað-
inn?
6) Haldið þið, að það hefði
orðið hinu nýstofnaða, íslenzka
lýðveldi til gagns eða sóma, að
fara að vilja rússnesku einræðis-
herranna og hinna auðsveipu
þjóna þeirra hér og segja Mönd-
ið að efast um réttmæti skoðana ulvelduni™ ^tríð á hendur?
7) Haldið JdíÖ, að það hafi auk-
foringja flokksins, þegar þeir
lýstu velþóknun sinni yfir þess-
tim þokkalegu aðförum vinannal
í austri.
Þreifiangar snigilsins.
Eg hefi hér að framan stiklað
á stóru og tekið fátt af mörgu. En
eg hygg það nægi til að sýna
óheilindi sósíalistaforingjanna:
Hvernig þeir líkt og snigillinn
skjóta þreifiöngum sínum und-
an skelinni og draga |)á þegar
inn aftur, er Jreir finna andúð al-
mennings — og þó sérstaklega
sinna eigin flokksmanna. —
Hvernig þeir reyna — eftir getu
— að fela aftur úlfshárin, sem
smám saman hafa gægst undan
tvöfaldri gærunni.
íhugunarefni fyrir hugsandi
íslendinga.
Nú vil eg biðja alla atkvæðis-
bæra íslendinga — menn og kon-
ur — sem unna landi sínu og
þjóð, alla sem ant er um heiður
sinn og heill barna sinna og af-
komenda þeirra á ókomnum
tímum, að atliuga vel og svara
hreinskilnislega með sjálfuin sér
eftirfarandi spurningum, áður
en Jieir ganga að kjörborðinu þ.
30. þ. m.:
1) Haídið þið að þjóðinni
mundi vegna betur, ef hún af-
neitaði guðstrú og föðurlandsást,
og stofnaði til „öngþveitis, upp-
lattsnar og blóðsúthellinga“?
2) Haldið Júð að íslenzk aljrýða
hafi hagnast á því að foringjar
kommúnistar klufu aljiýðusam-
tökin á sínum tíma?
3) Haldið þið að íslenzka þjóð-
in væri nú betur stödd, ef ís-
lenzkir verkamenn og sjómenn
hefðu farið að vilja sósíalista-for-
ingjanna, neitað að vinna hjá
setuliðinu og flytja fiskinn til
Breta og slegið þannig úr hendi
þjóðarinnar meginið af þeim
hundruðum milljóna króng, sem
íslendingar eignuðust í Bret-
’andi?
4) Hvernig mundi það vera
ið veg og virðing Alþingis 1944
— sem þá hafði stórum hrakað 2
síðustu árin eftir að Sósíalistafl.
jók þingmannatölu sína og áhrif
á þinginu — að allir Jiingmenn
Jæss eina flokks — 10 að tölu —
skyldu sitja hjá við fyrsta forseta-
kjörið á heiðursdegi Jrjóðarinn-
ar og sýna svo skömmu síðar
þingi vinveittrar þjóðar, sem
stutt hafði lýðveldisstofnun okk-
ar allra þjóða mest, megnustu
andúð og ókurteisi?
F.g læt þetta nægja. Ef að þú,
kjósandi góður, við ítarlega og
hreinskilnislega yfirvegun álítur,
að það hefði orðið heillaríkra
fyrir okkar fámennu þjóð, að
fara að ráðum sósíalistaforingj-
anna í framangreindum atriðum,
þá auðvitað greiðir þú Sósíalista-
flokknum atkvæði þitt. En kom-
iz.t Jni að gagnstæðri niðurstöðu,
er SKYLDA þín að vinna á móti
honum, meðal annars og sérstak-
lega með því að gefa einhverjum
þeirra þriggja flokka, sem rneta
meir hagsmuni okkar íslendinga,
en nokkurra drottnunargjarnra
ofbeldisseggja austur í Rússíá,
atkvæði þitt, sérstaklega þeim
flok-ki, sem sósíalistaforingjarnir
hata nú mest, vegna þess að
hann er líklegastnr til að koma
í veg fyrir að hin duldu öng-
þveitis- og byltingaáform og
'aldadraumar þeirra rætist —
vramsóknarflokknum.
Flokksleysingi.
MUNIÐ:
MIKIÐ ÚRVAL AF
ALLS KONAR
SNYRTIVÖRUM
Stiörnu Apótek
DRENGJA-SPORTFÖT
á 4, 5 og 6 ára
Kaupfélag Eyfirðinga
Vefnaðarvörudeild
WKHKHjHjiJtJIJOtJtJttlJIJiJIJtJttíJt^^