Dagur - 22.01.1947, Qupperneq 6

ö
D A G U R
M iðviku dagwr 2 2. janúar 1947
CLAUDlA
SAGA HJÓNABANDS
EFTIR
R'DSE FRANKEN
31. dagur
(Framhald).
ur. Hann náði sér í pípuna sírra, kveikti í .henni og reykti ofurlitla
stund, án þess að segja orð.
„Heyrðu, Claudía," sagði hann loksins. „Eg held að þessi kven
maður sé eitthvað verri, og eg hefi enga trú á því, að hún ætli sér að
standa við tilboðið. En setjum svo, að hún vilji gera það, rnundir
þú þá vilja selja?"
Claudía fann að púlsinn tók snöggt viðbragð. „Mundi það ekki
vera heimskuJegt, að varpa frá sér tækifæri til þess að græða
fimmtán þúsund dali? Það er hærri upphæð en öll árslaunin þín!
„Já, miklu haírri. En hvert eigum við að fara héðan?“
„Eg er búin að gera áætiun um það allt saman. Við verðum að
fara á hótel þangaðtil við getum náð okkur í íbúð og Berta hjálpar
mér að líta eftir dre.ngnum.“ Auðheyrt var að henni varð æ meira
um þetta allt saman. Hún var nú svo sannfærð um að Beritza
mundi standá við tilboðið, að henni fannst hún hafa- efni á að leysa
frá skjóðunni og létta steini frá hjartanu. „Davíð,“ hélt hún áfram,
hálfklökk, „eg mundi fyrr hafa farið í rúmið en kvarta, og eg hefi
reynt að bera mig vel og láta sem mér líkaði allt vel og eg kynni
ágætlega við mig. En fólk, sem heldur dauðahaldi í eignarréttinn,
þegar það getur fengið leigða íbúð, eru hreinustu heimskingjar;
því á maður að taka áisig aálar áhyggjur.nar? Því ekki að lofa náung-
anum að hafa fyrir þeim? O'g eg er viss um að við lifðum helmingi
ódýrar meðan við voram í. New York en við gerum nú, er það
ekki?“
„Við höfðum ilíka úr heimingÍ! minna að spila- þá,“ svaraði Davíð.
„Það er rétt. Helming óþægindanna, helming. húsverkanna og
helming Jeiðindanna. Búgarður er failegur á pappírnum, en við er-
um víst engar búmanneskjur. Maður lokar sig inni og fær raun-
verulega ekkert í staðinn."
„Eg hélt nú einmitt, að maður fengi ríkulega í staðinn," sagði
Davíð með hægðinni um leið og hann barði úr pípunni sinni og lét
liana í vasann. „Hvenær vill hún flytja hingað?"
„Undir eins, svo að hún geti látið taka myndir af sér hér.“
„Það er ekki hægt.“
„Víst er það hægt, erurn við ekki; aLltaf filjót að átta okkur?“
„Jú, hingað til höfum við verið það.“
Henni fannst rödd hans hljóma einkennilega og taldi réttara að
fara gætilegar. „Langar þig ekki til þess- að græða fimmtán þúsund
dali, Davíð?“ spurði hún.
„Jú, það er svo sem skemmtileg tilhugsun, en eg mundi ekki
treysta henni um of. Cfaudía," sagði hann.
„Hún stendur við tilboðið. Á því er engin vafi,“ svaraði Glaudía.
Hún var orðin sannfærð.
Hann lagði höndina á öxl hennar og sagði: „Claudía, þú áttir að
vera búin að segja mér fyrir löngu, að þér leiddist."
„Já, en eg hélt að þér þætti það miður. . . .“
„Þú hefir staðið þig eins og hetja,“ sagði hann um leið og liann
gekk út úr stofunni, á leið út í hlöðu.
Móðir Claudíu kom í heimsókn morguninn eftir. Glaudía hafði
hringt til hennar og beðið hana að koma og vera hjá Bobby á með-
an hún skryppi í borgina. Því að nú varð að láta hendur standa
fnam úr ermum. Heppnin var með henni í þetta sinn, því að hún
datt strax ofan á snotra, íbúð á prívathóteli skammt frá garnla hverf-
inu. þeirra*. Merbergin voru að vísu hálfgerðar kytrur, en þetta var
bara bráðabirgða ráðstöfun, þangað til þeim tækist að ná í góða
íbúð. Húnsagði húsráðandanum, að hann mætti telja víst, að þau
tækju íbúðina, en flýtti sér síðan á fund Bertu til þess að ganga frá
samningum við hana.
Berta og Frity, tóku. hjartanlega á móti henni og eftir dálitlar
máJalengingar virtist henni allt vera .klappað og klárt.
„Jæja, ætiar Bei:ta.að hjálpa þér?“ spurðiDavíð, þegar þau voru
á leið til járnbrautarstöðvarinnar um kvöldíð. Claudía kinkaði
koJIi. „En það mátti víst ekki seinna vera. Því að einhvern veginn
fannst mér að Fritz væri búinn að fá nóg af hússtjórninni og að þau
hefðu talað um að bjóða okkur að flytja til okkar og stjórna búinu.“
„Aha,“ sagði Davíð. „Það hefði verið bærilegt. Eg er viss um að
Fritz yrði fyrsta flokks bóndi.“ .
„Það gæti eg hugsað," sagði Claudía, með nokkrum trega.
Þau töluðu lítið áJeiðinni heim. Þau.höfðu geymt bílinn á járn-
Imautarstöðinni heima í sveitinni og það var sannarlegur léttir að
Josna við skröltið í lestirmi og aka eftir rennisléttum veginum
heim. Kvöldið> vati stjörnubjart og fagurt. Tungl skein í heiði og
varpaði ævintýrabjarma á trén og umhverfið — jáogá húsið, þegar
(Framhald).

mikið úrval.
Káputau
Kaupfélag Eyfirðinga I
Vcfnaðarvörudeild.
•xSxí>^xJx»xS><S><í>^><5XSxs>^x»xSx*><" <3x»xJxíxSx»xíx$xS>3>3*$xíxíx$xí>^*$xS>3x^<;x.x*xíx«xSxSxí><S>^xSxíx.
Kaupfélagssfjó
við Samvinnufélag Fljótamanna er laus til
umsóknar.
Umsóknir sendist Sambandi ísl.. sam-
vinnufélaga fyrir 15. febrúar n. k..
Samband ísll samvinnufélaga
Samfestingar
Buxur, margar tegundir
Jakkar
Skyrtur
Leistar
Húfur, á kr. 7.90
V ef naðarvörudeild,
ttHKBKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKI
Orðsending
frá
GÚMMÍVIÐGERÐINNI
AKUREYRI.
BIFREIÐAEIGENDUR!
Nú er rétti tíminn til að yfirfara hljólbarðana og gera við
þá, sem skemmdir eru.
Látið Gúmmíviðgerðina annast þaðl
Gummíviðgerðin Akureyri
<H«H><H>tHKH><HKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKfD:
!*<HKHKHKHKBKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKBKHKHKHK
Kerrupokar
hálfr og algæru
717 11 tsA.t
Örfá minningarorð.
V ef naðarvörudeild.
KHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKKHKHKHKHKHK
„Dauðinn er lækur en lífið er strá,
skjálfandi starir það straumlallið á“.
Mattli. Jocli.
Fyrir 8 árum fluttu hingað til
bæjarins hjón úr Austfjörðum,
Pétur B. Jónsson og Sigurbjörg
Pétursdóttir, með stóran barna-
hóp. Og enn fjölgaði börnunum,
svo þau urðu alls 14 að tölu, og
mun það mesta ómegð, sem
jnokkur heimilisfaðir í þessum
bæ hefir orðið að sjá fyrir á síðari
'árum, en þó hafa þau hjón bjarg-
ast á eigin spýtur, og hafa þó
veikindi oft herjað á heimili
þeirra. Oft hefir mig undrað
hvernig hjón þessi hafa komizt af
með sinn stóra barnahóp. Er það
að sjálfsögðu að miklu leyti að
þakka dugnaði þeirra, en líka má
þakka það hinum elztu börnum
þeirra, er hafa verið samtaka að
styðja heimilið.
Elzta barn þeirra Péturs var
stúlka, Elísabet að nafni, 16 ára
er hún kom hingað. til bæjarins.
Hún var myndarleg að sjá, en
það sem meira var um vert, að
hún varð ljósberi, stoð og stytta
hins margmenna en fátæka heim-
ilis foreldra sinna og systkina. —
En árla þessa vetrar veikist hún
og deyr.
Sex þúsund manna bær verður
lítið var við það, þótt 24 ára
gömul stúlka, dóttir aðfluttra,
efnalítilla hjóna, deyi, og jafnvel
þótt allstór vinahópur fylgi
henni til grafar. — En þreyttir og
aldurhnignir foreldrar eru
þrumu lostin. Fárviðri dauðans
hefir herjaij heimili þeirra, og
hún, sem var sterkasta stoð
þeirra og stytta og dís vona
þeirra, var fallin í valinn. Síðan
munu þeim andvökunæturnar
hafa orðið ærið langar og draum-
farir oft erfiðar. En þó mun
þeim stundum finnast eins og
horfna dóttirin sé enn nálæg
þeim, og hún reyni enn að
tendra Ijós í sálum þeirra og á
heimili þeirra.
Og tímans elfur rennur áfram
með jöfnum straumi. Og dána
dóttirih verður einlægt glæsi-
legri og glæsilegri í minningu
foreldranna. Hún hafði aldrei
brugðist vonum þeirra. Og þau
finna að ennþá er hún dís vona
þeirra, en á nokkuð annan hátt
en fyrr. Vonirnar, sem við liana
voru hundnar, hafa ekki dáið við
hennar líkamsdauða. Hún flutti
þær aðeins með sér yfir í Iandið
ókunna, þangað, sem tímans elf-
ur skilar líka foreldfum bennar
.og systkinum að Jokum.
Þ.