Dagur - 01.12.1948, Blaðsíða 6

6
Miðvikudaginn 1. desember 1948
MAGGIE LANE
Saga eftir Frances Wees t
\
(Niðurlagj.
Maggie gekk til hennar og
íaðmaði hana að sér. Þannig
stóðu þær kyrrar stundarkorn.
Maggie sá í sjónhending líf sitt og
móður sinnar. Það var næsta ó-
trúlegt að henni ætti nú að auðn-
ast að fá að syngja af lífi og sál —
að elska og vera elskuð — frjálst
og feimnislaust, að fá að lauma
hendinni í lófa Arithonys, sém
var svo sterkur og traustur.
Ellen Wilson tók utan um axlir
hennar og stjakaði henni fr ásér.
„Þú hefir alltaf verið góð stúlka,"
sagði hún, „hvað svo sem þú
hugsar sjálf.“ Hún gekk til og
greip svarta bók af hillu í eld-
húsinu. „Eg ætla að biðja þig að
hlusta eftir því, sem eg ætla að
lesa þér. Móðir mín las það jafnan
fýrir okkur, mig og móður þína.
Það er úr Daviðssálmum og þess-
um sálmi líkur með þessum orð-
um:
„Því að hann bauð og þá kom
stormviðri,
sem hóf upp bylgjur þess.
Þeir hófust til himins, sigu niður
í djúpið,
þeim féllst hugur í neyðirini.
Þeir römbuðu og skjögruðu eins
og drukkinn maður
og öll kunnátta þeirra var þrotin.
Þá hrópuðu þeir til Drottins í
neyð sinni.
Hann breytti stormviðrinu í
blíðan blæ
og hann lét þá komast í höfn þá,
er þeir þráðu.“
Hún lokaði bókinuni. „Nú skalt
þú ekki tala meira, Margrét,
heldur fara, þögul og þakklát. Nú
ert þú komin í höfn þá, sem þú
þráðir.“
Anthony beið, óviss um hvað
hún ætlaðist fyrir. Hann var ekki
viss um neitt. Enginn gat verið
viss, þegar þessi kona átti í hlut,
nema ef hún eitt sinn kæmi til
hans af fúsum vilja, mundi hún
verða kyrr þar, trú, sterk og góð,
heiðvirð og hjartaheil, jafnvel
þótt lífið hefði til þessa gert
margt til að buga hana og afvega-
leiða.
Eldhúsdyrnar opnuðust og
Maggie stóð í dyrunum. Hún
hafði skipt um föt. Hún var nú í
blússu, brúnu pilsi og brúnum
göngujakka. Hann mundi vel
eftir þessum fötum. Hún hélt á
tveimur höttum í hendinni.
„Hvað á eg að gera, Anthony?“
spurði hún. „Á eg að hafa þann
brúna, í stíl við jakkann, eða
þann bláa, í stíl við blússuna?“
Anthony skálmaði yfir gólfið
til hennar. Hann tók undir hand-
legg hennar og kyssti hana laus-
lega á kinnina. „Hafðu jþá_báða,“
sagði hann og röddin lýsti mikilli
geðshræririgú ...Þetta riiún hvoht
eð er verða alveg óvenjulegt
brúðkaúpí"'
SÖGULOK.
Pósíkorta-
rammar
Jdrn- og glervörudpild.
D AGIJR
Kertastjakar
Jdrn- og glervörudeild.
.................
j IÐUNNAR-skór
þykja
[ SMEKKLEGIR,
I STERKIR,
I ÓDÝRIR.
Leikföng
fjölbreytt trrval.
Jdrn- og glervörudeild.
Skálar
ernaill., 6 tegundir.
Járn- og glervörudeild.
Speglar
margar stærðir.
Fást í ölíum kaupfélögum landsins.
Skmnaverksmiðjan IÐUNN f
AKUREYRI
...................................................................
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii111111111111111111111111111111111111111111111111. •-
Jörðin HRAFNSSTAÐIR |
í Dalvíkurhreppi (1 km. frá Dalvíkj er til sölu. I.aus i
til ábúðar í næstkomandi fardögum. =
Þeir, sem hafa hug á að kaupa jörðina, sendi tilboð I
fyrir 25. desember n. k. — Venjulegur réttur áskilinn.
Páll Friðfinnsson, i
Dalvík 1
’ tiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii>>
íilkynning frá fjárhagsráði
Fjárhagsráð hefur ákveðið, að frestúr til að skila umsóknum um
endurnýjun fjárfestingarleyfa, er ganga úr gildi um áramótin
1948—49, skuli vera til 31. desember n. k.
Nýjasta bókin:
JÁTNINGAR
Hafnarstræti 81 — Sími 444
Eyðublöð fyrir þessar umsóknir er hægt að fá hjá skrifstofu ráðs-
sns, Arnarhvoli, Reykjavík, og hjá oddvitum og bæjarstjóruin í
ölluril sveitafélögum laridsins útan Reykjavíkur. Eyðublöð þau,
er nota á fyrir þessar umsóknir, eru merkt nr. 6. Sérstök athygli
skal vakin á því, að naúðsynlegt er að senda umsóknir um endur-
riýjun allra fjárfestingarleyfa, er nú eru í gildi, ef framkvæmd-
irnar eru á því stigi, að þörf er á skömmtuðum byggmgarvörum,
og svo framarlega sem þeim verður ekki lokið fyrir árarnót. Þetta
á eiririig við um þær framkvæmdir, sem liafnar hafa verið án fjár-
festingarleyfis, en nú þarf f járfestingarleyfi fyrir samkvæmt hinni
breyttu reglugerð. Umsóknirnar skal scnda skrifstofu fjárhagsráös,
Arnarhvolþ Reykjavík, og verða þær að berast ráðinu eða vera
póstlagðar í síðasta lagi 31. desember n. k. — Þéim', er úthlutað
liefur verið fjárfestingarleyfum, er sérstaklega bent á að kynna
sér upplýsingar þær og skýringar varðandi umsóknirnar, er birtar
verða í blöðnm og fluttar í útvarpi.
Fjárhagsráð.
Kjölíar Rauða drekans
Fræg skáldsaga um
Eftir GARLAND ROARK
Myndir eftir F. R. Gruger
MYNDASAGA DAGS — 23
Á LEIÐINNI til baka gafst mér tækifæri til þess að
jafna mi6 og mér varð þá hugsað til Teleiu. Mér fannst
eg vera einmana. Mér sveið, að hún skyldi hafa gefið
samþykki sitt til þess að eiga Jan Hooch og eg taldi mér
skylf að hafast eitthvað að í málinu.
Þegar við Sheratori vorum komnir inn í stofu til Hol-
lendingsins, settumst við til þess að hvíla okkur. Sidneye
sat í hjólastólnum og læknirinn að baki hans. Sheraton
gekk beint til verks. „Hvers vegna eru skotmörk á byrð-
ingi „Flores“?“ spurði hann.
„Eg sé ekki að yður komi það neitt við,“ svaraði
Sidneye.
„Eg fann dauðan mann í fjörunni í morgun,“ sagöi
Shei'aton. „Hann var eitt sinn 2. stýrimaður á einu af
skipum yðar, sem týndist. Eg gæti látið handtaka yður
fyrir morð, herra Sidneye!“
„Kannske að sprengingin hafi orðið honum að bana,“
sagði eg.
„Mjög sennilegt," svaraði Bretinn háðslega. „Kannske
þú getir sannað það?“
„Getið þér afsannað það?“ spurði eg.
„Kannske þið hafið rétt fyrir ykkur,“ sagði hann. Eg
þóttist sjá, hvað uridir byggi. Hann samsinnti okkur til
þess eins að reyna að blekkja okkur. Eg gerði afsökun
mína og fór. Eg mætti Carter í anddyrinu. Við héldum
til herbergis míns. „Teleia er á batavegi,“ sagði hann.
„Hún fékk skot í öxlina.“
„Hvar er hún?“
„Húri er hér í húsinu, fjórðu dyr hér frammi á gang-
inum. Þú ert ástfanginn? Væri ekki skynsamlegast að
gleyma henni? Hún á að eiga Batjakdrenginn Hooch.“
„Við sjáum nú til,“ sagði eg. „Segðu mér heldur frá
„Drottningunni“.“
Carter sagði það, sem hann vissi. Þeir höfðu lagt
sprengju í útsiglinguna og þannig hafði staðið á spreng-
ingunni. Þótt Teleia hefði hlotið skotsár, hafði hún hrað-
að sér til þess að hjálpa mér og hafði beðið mér griða,
áður en leið yfir hana.
„Læknirinn fylgdi mér að herbergisdyrum á þriðju
hæð hér daginn eftir. „Hér hefi eg skrattann sjálfan,“
sagði hann um leið og hann sýndi mér herbergið, sem
var búið dýrindis húsgögnum. Á vegg þar var mynd —
uppljómuð — af rauðu skipi með gínandi trjónu. Á silf-
urplötu á rammanum stóðu þessi orð: „Rauði drekinn“.
Maður stóð á gólfinu og hoffði á myndina óg virtist ekki
taka eftir okkur.
„Ralls?“ hrópaði eg, skelfdur.
„Jú, jú, það er hann,“ svaraði hann rólegur, „og bráð-
lifandi!"
Nú skildi eg-hvers vegna Sidneye hafði látið sér nægja
að eg undirritaði yfirlýsinguna, sem Bretinn fékk. í
augum umheimsins var Ralls daúður! Sidneye gat þess
vegria gert það við hann, sem honum sýndist. Eg hafði
leitt Ralls í gildruna. (Framhald í næsta blaði).
Tcleia hafði komið mér til hjálpar áður cn lcið yfir mig.
„Hér er skrattinn sjálfur,“ sagði van Arken.
Mlllllllllll II lllllIIlllllllllllllllllIII1111111111111111111IIllllllllllllIIIlllllllllIIIllllllllllllllIIllllllllllllllllllllllllllllllll1111111111111111111111111111111111