Dagur - 26.04.1950, Síða 6

6
D AGUR
Miðvikudaginn 26. apríl 1949
LÁITU KJARTÁD RÁÐA!
Saga eftir Sarah-Elizabeth Rodger

stúlkur. Af hverjnu reynirðu ekki
að fara í bindindi um skeið og
vita, hvort þér líður ekki betur?“
„Það er ekki vínið,“ sagði hún
þrákelknislega og hélt þéttara um
glasið ,alveg eins og hún væri
hrædd um, að hann tæki það frá
henni.
4 tonna vöruhíll,
módel 1946, í góðu lagi,
til sölu.
Upplýsingar á verkstæði
Magnúsar Árnasonar.
21. DAGUR.
(Framhald).
gæti veitt konu sinni öll lífsþæg-
indi, jafnvel konu eins og Jenny
Og Jenny átti líka ofurlitla pen-
inga.
í fyrsta sinn fór hún að hugsa-
um búskap þeirra Rush og Jenn-
yjar í samanburði við búskap
hennar sjálfrar og Terry, hve
mikill munur yrði þar á.
Hún reyndi fljótlega að hætta
að hugsa um fallegu íbúðina í
Park Avenue, þar sem einkennis-
búin þerna tilkynnti gestakomur,
þar sem lúxusbifreið flytti íbú-
ana út í sumarbústaðinn um helg-
ar. Þetta gæti þau Terry kannske
leyft sér síðar, ef þau yrðu dug-
leg, — og þó að þessi gæði yrðu
aldrei þeirra eign, þá gerði það
ekkert tíl. Hún hugsaði um það,
sem Ward Anson hafði sagt:
„Hugmyndir og andleg mál eru
það eina, sem Terry er nokkurs
virði....“ Hann myndi verða
ógæfusamur í starfi og því sem
Rush hafði á hendi; öll verzlunar-
mál voru honum fjarlæg. Ef til
vill ætti hann að gefa sig að
stjórnmálum; hún þyrfti að
minnast á það við hann.
„Hæ, komdu til baka úr draum-
heimi!“ hvíslaði Rush og tók fast-
ar utan um hana.
Hún fann greinilega hve ná-
lægt hann var; hún titraði og var
reið við sjálfa sig þess vegna. Lag
ið var á enda, og á meðan síðustu
tónarnir hljómuðu, fann hún
kinn hans strjúkast víð vanga
sinn. Á því augnabliki hætti hún
að bera sig á móti. Þau höfðu
kvaðzt, og nú var óró og eirðar-
leysi setzt að í hjartanu.
Þegar hún gekk að borðinu,
mætti hún augnaráði Terrys. Hve
lengi hafði hann starað á hana?
Jenny hafði heldur viljað
drekka en dansa.
„Eg var búin að dansa margar
mílur fyrr í kvöld,“ sagði hún
við Terry með drafandi röddu.
„Margar mílur.“
„Allt í lagi þá,“ sagði hann glað-
lega, „við sitjum þá bara sem
fastast, og þú segir mér, hvort
lífið meðal fína fólksins er eins og
blöðin segja.“
Hún leit á hann grunsömum
augum, en hann var sakleysisleg-
ur á svipinn.
„Mér þykir gaman að láta
minnast á mig í blöðunum," sagði
hún dálítið ólundarlega, — „er
ekki eins með þig?“
„Nei, ekki er það, — en eg
myndast nú líka svo illa.“
„Þú ert myndarlegur,“ sagði
hún og horfði á hapn velþókn-
unaraúgum.,;„Eg er viss um, að
þú dansar ágætlega, og ef fæt-
urnir á mér væru ekki svona
þyngslalegir, þá mýndi eg ganga
úr skugga um það.“
„Þakka þér fyrir hólið,“ sagði
hann. „Ef til vill þarfnast eg sér-
fræðilegrar tilsagnar um ýmis-
legt.“
„En stríðni, Terry, enga stríðni,
því að eg er með höfuðverk.“
„Slæmt er það. Á eg ekki að ná
í eitthvað handa þér til að bæta
úr verknum?“
„Nei,“ sagði Jenriy, „því að
verkurinn er eiginlega ekki í
höfðinu, heldur hjartanu.“
„Það er bara af því, að þú hef-
ur drukkið svo mikið. Vínið hef-
ur stundum þannig áhrif á litlar
„Hvað annað þá? Þú hefur ekki
yfir neinu að kvarta. Þú átt pen-
inga, þú ert bæði ung og lagleg.
Lífið gerir ekki miklar kröfur til
þín. Þú hefur aldrei þurft að
vinna fyrir þér, þú hefur aldrei
liðið þjáningar og — —“ Terry
nam staðar í ræðu sinni. „Fyrir-
gefðu, Jenny. Nú var predikarinn
í mér kominn á kreik. Eg enda
líklega sem útvarpsfyrirlesari."
Hún horfði fast á hann. „Nei,
allt í algi. Mér líkar vel við þig,
Terry. Þú ert hálfgerður labba-
kútur, en er eg nokkuð betri?
Kannski erum við bæði of ung og
heimsk."
„Hvað áttu við með því?“
spufði Terry og hvessti augun.
„O, — ekkert sérstakt,“ sagði
hún þreytulega. „Blessaður af-
sakaðu. Við skulum halda áfram
að látast.“
„Látast hvað?“ spurði hann
ákveðinn. „Eg er óvanur hálf-
kveðnum vísum. Segðu blátt
áfram, hvað þú meinar.“
(Framhald).
Timbur - járn!
Mótatimbur og steypust.-
járn til sölu. — Upplýs-
ingar í
Norðurgötu 3 (uppi).
Nýr timburskúr
til sölu; stærð 2,9x5 fer-
metrar. — Hægt að flytja
hann á bíl.
Lorens Lorensen,
Aðalstræti 66.
Herbergi
til leigu, nú þegar.
Afgr. vísar á.
Telpa,
12—14 ára, óskast.
Upplýsingar á Ferðaskrif-
stofunni og í síma 437.
Afvinna
Dugleg og þrifin stúlka get-
ur fengið atvinnu við létt
störf. Framtíðaratvinna get-
ur komið til greina.
Upplýsingar í síma 408.
Ungamóðir
til sölu.
Afgr. vísar á.
Kenni
akstur og meðferð bifreiða.
Júlíus Ingimarsson.
Sími 63.
2 nýjar kvenkápur
til sölu miðalaust,
Gufupressan.
Bedford,
1946, til sölu. Tækífæris-
verð.
Pétur & Valdimar h.f.
Kven-reiðbjól,
sem nýtt, til sölu.
. Afgr. vísar á.
10 íiianná
herbifreið
til sölu.
Upplýsingar gefur
Eggert Davíðsson,
Möðruvöllurn.
Mótorhjól,
Royal Enfild, til sölu.
Afgr. vísar á.
O
Einbýlishús,
4 herbergi, með þægindum,
til sölu.
Afgr. vísar á.
Barnavagn,
barnarúm og dýna til
sölu í
Brekkugötu 1 (uppi).
Húsnæði
Herbergi fyrir einhleypan
til leigu á Suður-brekkunni,
Óskast helzt leigt stúlku, er
að einhverju leyti gæti veitt
aðstoð við heimilisstörf.
Afgr. vísar á.
ÞÉR,
sem tókuð svarta hanzka á
hárgreiðslust. „Bylgju" 8.
þ. m. (laugardaginn fyrir
páska), skilið þeim þangað
strax. Annars sóttir heim.
Ur endurminningum
Hannesar frá Hleiðargarði
tFramhaldl.
Frá Stefáni Ólafssyni.
Að lokum vil eg svo segja ör-
fáar sögur af mörgum, sem af
Stefáni voru sagðar. Ekki veit eg
sannleiksgildi þeirrá, en segi þær,
eins og eg heyrði þær, og þær
gengu manna á milli.
Það var vor eitt, að dýrbítur
illvígur lagðist á fé manna í
Munkaþverártungum og Mjaðm-
árdal. Voru skotmenn fengnir til
að afstýra þessu og leita grenja,
en það bar engan árangur. Var þá
maður sendur til Stefáns, sem þá
mun Rafa átt heima í Stóradal.
Brást hann vel við, og fór þegar
með sendimanni niður að Munka
þverá. Þar bjó þá Jón Jónsson,
faðir Stefáns er þar bjó síðar. —
Var þetta á miðvikudegi. — Á
fimmtudag hafðist Stefán ekki að,
en sat lengstum í baðstofu og
gambraði við griðkonur og annað
heimafólk, þó gekk hann nokkr-
um sinnum út, og horfði til af-
réttanna. Þótti fólki þetta furðu-
legt. — Leið svo til föstudags. —
Ekki lét karl sjá á sér ferðasnið
þá heldur, en sat í baðstofu sem
áður. — Gekk þá Jón bóndi á tal
við hann og spurði hvort nú væri
ekki ráð að leita refanna og gren-
is þeirra. .— „Ekki gagnar það
neitt,“ svaraði Stefán. „Mun hér
ekkert gren vera, og dýrið aðeins
eitt síns liðs. Er þetta líklega
hlaupadýr, en þau eru oft grimm
og ill viðureignar. Er það nú sem
stendur ekki hér, og þykir mér
trúlegast, að það hafi lagt leið sína
austur á Bleiksmýrardal. Mun
ekki gagna að elta það, heldur
bíða þangað til það kemur aftur.“
— „Hvernig veizt þú allt þetta?“
spurði Jón. — „Ekki get eg sagt
þér það,“ svaraði Stefán, „en þó
mun þetta vera svona.“ — Þykkt-
ist Jón heldur við þessi svör
Stefáns og taldi þau hálfgerðan
skæting. — Lét þó kyrrt liggja, og
sleit talinu. Leið svo fram á
sunnudag, og hafðizt karl ekki að.
Þann dag átti að messa á Munka-
þverá, og kom fólk til kirkju.
Nokkrir af nágrönnum Jóns
gengu á tal við hann og lýstu
undrun sinni yfir aðförum Stef-
áns. Töldu þeir réttast að láta
hann fara á brott, og reyna að fá
annan skotmann. Kvaðst Jón
mundi aftur ræða við karl, að
messu lokinni,
Þegar gengið var í kirkju, lá
Stefán sem oft áður uppi í rúmi í
baðstofu og ræddi við heimafólk.
Þar var hann og, er úr kirkju var
komið. Gekk þá Jón bóndi til
hans og sagði, að svo vildu menn
þar í nágrenninu, og hann sjálfur,
að hann færi heim til sín um
kvöldið. Þýddu ekki þessi vinnu-
brögð lengur. Stefán sagði, að vel
færi á þessu, enda hefði hann
ákveðið að fara heimleiðis síðari
hluta dagsins. „En áður en eg
fer,“ hélt hann áfram, „skaltu
ganga út í kirkjugarðinn, og að-
gæta hvað þar er í einu horninu.11
Jóni brá nokkuð, en gekk þó út í
garðinn og sá þá dýrið þar dautt,
Hafði karl, meðan á messu stóð,
skroppið upp í tungurnar og
skotið dýríð umsvifalaust. — Er
hann gek kaftur til bæjar hafði
hann kastað skrokknum inn yfir
kirkjugarðinn. — Varð nú Jón
alls hugar feginn og þakkaði Stef-
áni vígið. Hélthannheimleiðisum
kvöldið og skildu þeir Jón með
hinni metsu vinsemd. — Var svo
mælt, að aldrei hefði Jón greitt
honum fararkaupið. — Að lokum
skal svo þess getið, að síðar
spurðist, að vart hefði orðið við
dýrið á Bleiksmýrardal, einmitt
þá daga, er Stefán taldi að það
væri þar, og þótti þeim, er um
þetta vissu, allmerkilegt.
Það hefur löngum verið talið, að
Jökulsá á Fjöllum væri ófær á
hestum milli fjalls og fjöru. Þó
hef eg heyrt nokkrar sagnir um
það, að hún hafi verið sundriðin.
Má þar til nefna Magnús nokk-
urn, er að líkindum var Skagfirð-
ingur að ætt. Hann var ferða-
garpur mikill, og fór títt til Suð-
urlands til skreiðarkaupa. Lagði
hann mjög stund á hestaprang,
enda var hann talinn hestamaður
mikill. Fremur þótti hann viðsjáll
og hrekkjóttur í viðskiptum og
varð því víða illa liðinn og óvin-
sæll. Magnús fór oft til austur-
héraða til að selja hesta sína, og
varð það þá eitt sinn til tíðinda í
þeim ferðum, að Oxfirðingar söfn
uðust saman og ætluðu að jafna
einhverja reikninga við hann
með handalögmáli. Var Magnús
þá staddur austan Jökulsár. —
Komst hann á hesta sína og
hleypti undan. — Kom hann að
ánni fyrir neðan ferjustaðinn á
Ferjubakka og lagði umsvifalaust
í hana. Treysti hann hestum sín-
um, þótt móðir væru, enda marg-
vanir stórám og að öllu hinir
hraustustu. — Gekk Magnúsi vel
og tók land á árbakkanum og
manaði Oxfirðinga að leggja til
sunds á eftir sér, en þá voru þeir
komnir að ánni. — Ekki treystust
þeir til þess, og skildi þar með
þeim.
Annan hef eg svo heyrt til-
nefnd, sem sundreið ána skömmu
fyrir jól í grimmdar frosti. Var
það Hannes prestur Þorsteinsson
að Víðihóli. Þótti það karlmann-
lega af 'sér vikið. j
Þriðji var svo tófu Stefán, og
verður nú hér sagt frá því ferða-
lagi ,eftir því sem sögur hermdu.
Það var vor eitt, að bitvargur
mikill lagðist á fé manna í Axar-
firði. Var ýmsra bragða leitað, og
góðir skotmenn fengnir til að
kveða ófögnuð þennan niður, én
allar slíkar tilraunir urðu árang-
urslausar, og lá við miklum
ófarnaði. — Var þá það ráð tekið,
að senda til Stefáns og biðja hann
liðsínnis. Stefán tók sendimanni
vel og lofaði að koma er hann
mætti því við koma. — Lagði
hann svo af stað austur og hafði
Ljósku til reiðar eins og vant var.
(Fx-amhald).