Dagur - 06.06.1951, Blaðsíða 10

Dagur - 06.06.1951, Blaðsíða 10
10 D AGUR Miðvikudaginn G. júni 1951 (Framhald). Á hverjum morgni næstu vik- umar tók Hi Gnýfara minn til meðhöndlunar nokkra stund, áður en hann lagði af stað út á sléttuna til eftirlits með nautahjörðunum. Og á hverjum morgni lét folinn sem óður væri í nokkrar sekúndur, en hann skalf ekki lengur á bein- unum, og það sá ekki lengur í hvítt í augunum. Þegar Hi hafði riðið Gnýfara nokkurn spöl, leyfði hann mér á bak, en hann hélt sig alltaf í námunda við mig á sínum hesti. Folinn dansaði ævinlega dálítið eftir að eg var kominn á bak, en hann lét samt aldrei yfirtakan- lega illa og á hverjum morgni sat eg hann lengur en daginn áður. Hi sagði, að Gnýfari væri að eðlisfari fyrirtaks hestur og á honum væru engir sýnilegir eða finnanlegir gallar og hann sagði að hann væri vitrari en nokkur annar hestur á búgarðinum, að undanteknum hans eigin hesti. Hann benti mér á, að Gnýfari hagaði sér alltaf eins eftir að eg væri kominn á bak og hann mundi hætta því, er eg væri farinn að sjá við honum. Allt og sumt sem eg þurfti að gera til þess var að loka augun- um og þá sá eg fyrir mér, hvað það var sem Gnýfari gerði. Hann prjónaði fyrst, hentist svo út á vinstri hlið og svo til hægri, sex ferðir í allt, svo hentist hann áfram eina hundrað metra, en eftir það var hann viðráðan- legur. Hi þótti áreiðanlega vænt um er hann sá, að eg var búinn að reikna þetta allt út. Og þegar hann sá það, sagði hann, að eg skyldi taka folann strax um morguninn og sitja hann sjálfur, en gæta þess bara að hlaupa heldur af baki en missa taumhald á honum. Hann sagði, að ekki væri um annað að gera fyrir mig en reyna þetta því að folinn vævi vís til að láta svona allt sumarið og ekki gæti eg vænst þess að alltaf væi'i maður við hendina til þess að taka úr honum mestu fjörkippnia. Og svona fór það. Hann var óstýrilátur á hverjum morgni þetta sumar, en eftir að eg fór að venjast því, gerði mér það ekkert til. Eg vissi alltaf á hverju eg mátti eiga von. Eg lærði margt þessar sex vik- ur sem við dvöldum í fjallasel- inu. Hi lét mig hjálpa til við kúrekastörfin á degi hverjum eftir að eg var búinn að koma nægum eldivið í eldhúsið til Juans, og það tók mig sjaldnast meira en klukkutíma. Það sam eftir var dagsins var eg úti á víðavangi, innan um nautahjarð- irnar, hjá Hi og félögum hans. Við riðum í milli hjarðanna kvölds og morguns, fluttum vatn til kúrekanna, en samt var næg- ur timi til að æfa sig í reið- mennnskunni, læra ýmsar listir af Hi og temja folann. Hi var verkstjóri kúrekanna og hann fylgdist oft með mér í milli hjarðanna, er eg var að flytja vatnið og allan tímann var hann að kenna mér ýmsar listir og brögð. Hann kenndi mér að temja Gnýfara svo, að við gátum riðið þétt samsíða og látið báða hestana haga sér alveg eins án þess þó að kippa nokkru sinni i tauminn. Við létum þá fara sam- síða þantmig og mynda S og jafnvel 8 án þess að þeim fipáð- ist nokkru sinni og svo létum við þá báða snarstoppa á sama púntinum. Mér fannst folinn minn vera eins hrifinn af folan- um eins og ég var af Hi. Og svo var það eitt laugar- dagkvöld, ‘ að Hi reið alla leið heim með mér. Það var í fyrsta sinn, sem eg hafði farið með Gnýfara heim því að eg hafði óttast hvað mamma mundi segja. Þegar við komum heim undir túnið hrópaði Hi: „Yipeeeee“ og sló í folann sinn. Við þeystum heim í hlað og í gegnum hliðði. Jóreyk lagði upp af sléttunm. Fólkið heima hafði séð til ok.kar og kom út í eldhúsdyr. Mamma hélt Muriel og Philip á bak vio sig svo að við riðum þau ekki niður á hlaðinu, en pabbi hélt á Hal á handleggnum. Hi tók ofan fyrir mömmu og hneigði sig djúpt, alveg eins og hann hafðj gert í fyista skiptið sem eg kom á bak á. folanum hans, og ókunnugir hefðu haldið að hann hefði íengi' pekkt pabba því að hann kalláði til hans: „Komdp sæll, Ch,arlie. Strókur- inn þinn. er að verða. fyrirmyndar kúreki. Hefur sjálfur siðað til og tamið þennan fola. Okkur kom saman um að réít væri að lofa ykkur að sjá góðan hest í góðs manns höndum.“ Og áður en eg gat stunið upp nokkru orði, hafði hann lnópað „Yipeeee“ aftur og slegið f.Jann sporum. Eg bjó mig undir það, sem koma skyldi, og báðir fol- arnir þutu sem kólfi væri skot- ið úr hlaði. Við þeystum út um hliðið og riðum í hring í kringum heysátu, fyrst til vinstri og síðan til hægri og snerum hestunum „á púntin- um“. Svo gerðum við töluna átta og mynduðum S og vorum alltaf samsíða og í takt og þegar við þeystum svo heim að húsiriu aft- um, létum við hestana taka for- ustuna til skiptis, svo að engu var líkara en að þeir væru að dansa. Folinn hans Hi gerði þetta ón þess að hann gerði annað en þrýsta hnjánum fastar að hon- um, en við höfðum ekki æft þennan leik nema þrjár vikur, svo að eg varð sífellt að vera að kippa í taumana á mínum. Pabbi var þögull og alvarleg- ur á svip. Hann var nú einu sinni þannig gerður, að hann lét ekki tilfinningar sínar í ljósi með mál æði eða handapati. Þó held eg að hann hafi komist næst því að gefa tilfinningunum lausan tauminn þegar við létum hestana dansa þannig alveg heim að dyrum Það var gleðiglampi í augum hans er hann kallaði til okkar: „Þú kannt lagið á því, sonur sæll.“ Og svo ávarpaði hann Hi: „Eg sé að þú ert eins ágætur til að temja drengi og hesta. Eg er stoltur af því að hafa drenginn undir þinni umsjá.“ Eg held að pabbi hafi meint þetta ,en eg var sjálfur miklu stoltari af þessu öllu en hann. Og eg gat séð það á svip systkina minna, að þau voru heldur en ekki upp með sér að eiga mig fyrir bróður. Mamma var sífellt hrædd um mig, að eg mundi detta af baki og slasa mig, en þennan dag brosti hún líka og var eins og sólargeisli á vordegi. Til kvöldverðar höfðum við svínasteik og með henni alls konar grænmeti, sem enginn kunni betur að matreiða eða framreiða en mamma. Hi sagði líka að aldrei hefði hann fengið aðra eins kvöldmáltíð. Heima hjá Cooper drakk eg kaffi eins og hinir kúrekamir, og mér þótti það bæði karlmann- legra og betra fæði en mjólkin, en eg var ekki vissum að mamma mundi sérlega hrifin af því. Eg óttaðist mest að Hi mundi spyrja mig, hvers vegna eg drykki ekki kaffi á eftir matnum, þegar mamma reis á fætur til þess að í kaffikönnuna og eg sagði því: „Nei, nú hefi eg ekki pláss fyrir meira og eg ætla ekkert að drekka eftir matnum.“ Stundum ver Hi eins fljótur að skilja hlut- ina eins og pabbi. í þetta sinn ýtti hann við mér með hnénu undir borðinu og brosti á laun. Eg fór ekki út á búgarð Coop- ers aftur fyrr en á sunnudags- kvöldið, eftir mjaltir. Ef eg þurfti að tala um eitthvað við pabba, sem enginn mátti heyra, þá var mjaltatíminn eiginlega eini tím- inn til þess. Flest kvöldin var þó ekkert sagt. Og við sögðum held- ur ekkert þetta kvöld, en eitt- hvað var samt ánægjulegt að vera þarna með honum, finna lyktina úr fjósinu og heyra mjólkina sprautast í föturnar. Stundum er skemmtilegra að segja ekkert, þegar maður er ná- lægt einhverjum, sem manni þykir afskaplega vænt um. Pabbi hjálpaði mé rtil að söðla Gnýfara þegar tími var kominn til brottfarar, og hann gerði það eins og eg hefði verið einhver kær, fullorðinn gestur, sem að garði hefði borið. Þannif mundi hann hafa hjálpað Fred Autland að söðla hestinn. Stundum kom það fyrir að Gnýfari fór að halupa út undan sér áður en eg var kominn í hnakkinn, og þá varð eg að byrja á nýjan leik, en þetta kvöld var eins og hann vissi, hvað mér kom og að mig langaði til að sýna pabba, hvaða maður eg væri orðinn. Hann (Framhald). AÐALFUNDUR Sambands íslenzkra samvinnufélaga verður haldinn í hinum nýju heimkynnum samvinnumanna í Borgarfirði, og hefst þann 21. júní, kl. 10 e. h. Dagskrá samkvæmt samþykktum Sam- bandsins. Stjómin. J Af sérstökum ástæðnm verður lögfræðiskrifstofa. mín lokuð- uxn óákveð- inn tíma. TÓMAS ÁRNASON, lögfræðingur. Málmhúðun Getum tekið til húðunar ýmis konar gripi. Höfum: KRÓM-húðun NICKEL-húðun KOPAR-húðun ZINK-húðun TIN-húðun. Málmhúðun KEA, Akureyri. Sirni 1659. J TÍMINN Nýir áskrifendur hringi í síma 1166 * <! Afgreiðsla Tímans, Akureyri ;; - Erlingur Davíðsson Hestamannafélagið LÉTTIR efnir til KAPPREIÐA Í á skeiðvelli félagsins við Eyjafjarðará sunnudaginn 1. júlí n. k., kl_ 2 e. h. — Sprettfæri verður 250 m., 300 m., 350 m. á stökki og 250 m. á skeiði. Æfingar verða á skeiðvellinum laugard. 23. júní, kl. 8 e. h., sunnud. 24. júní, kl. 2 e. h., og lokaæfing mið- vikudag 27. júní, kl_ 8 e. h., og ern þá síðustu forvöð fyrir menn að láta skrásetja hesta sína. Þátttaka tilkynnist Þorleifi Þorleifssyni eða Páli Jónssyni, sírni 1558. SKEIÐ VA LLA RNEFNDIN. Teikninámskeið Nemendur úr Handíða- og Myndlistarskólanum halda teikninámskeið 13—26 júní, í Barnaskóla Akureyrar, fyrir börn á aldrinum 4—15 ára, ef nægileg þátttaka fæst. Væntanlegir þátttakendur gefi sig fram í símum 1784 eða 1121, til 10. þ. m., kl. 6—8 e. h.

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.