Dagur - 24.01.1958, Blaðsíða 5

Fösludaginn 24. janúar 1958
D A G U R
5
Fimm Akureyringar meðal norskra skautamanna
Um miðjan des. sl. lögðu nokkrir Akureyringar a£ stað í
skautaferð til Noregs. Þeir vom þessir: Jón Dalmann Ar-
mannsson, fararstjóri, Björn Baldursson, Islandsmeistari í
skautahlaupi, Sigfús Erlingsson, M. A., og Kristján Arnason,
iðnnemi. Síðan bættist Ingólfur Armannsson, námsmaður í
Edinborg, í hópinn. Eerðinni var heitið til Lillehammer og
hafði hún verið undirbúin frá því í fyrravor. Þá þegar var
sótt um styrk úr utanfararsjóði ÍSÍ, sem veitti þeim 5 þús. kr.,
en ÍBA tók einnig þátt í kostnaði fararinnar. Piltarnir eru nú
komnir heim fyrir nokkm og hafði blaðið tal af fararstjór-
anum og fer það hér á eftir.
Hvar og hvernig bær er Lille-
hammcr?
Lillehammer er þekktur ferða-
mannabær, á stærð við Akureyri,
liggur neðst í Guðbrandsdalnum,
og er því tiltölulega skammt frá
Osló, en lengra inn í landi. Bær-
inn stendur á mjög fögrum stað,
við Mjösen-vatnið.
Á vetrum eru skíða- og skauta-
íþróttir iðkaðar af kappi, en á
sumrin hefur bærinn einnig að-
dráttarafl sökum náttúrufegurðar
eins og fleiri norskir bæir.
Mörg fjallahótel eru á nær-
Jiggjandi stöðum, þar sem fólk
nýtur sólar á sumrin en skíða-
ferða á vetrum. í Lillehammer
eru mörg gistihús og skemmti-
staðir og þar er hið ágætasta
svell, sem er eftirsótt af skauta-
mönnum víðs vegar að. Skauta-
svæðið er í miðjum bænum og
búið til á stórum og myndarleg-
um íþróttaleikvangi.
Er veðráttan hagstæð?
Já, þar eru meiri staðviðri en
víðast annars staðar, oftast logn
og frost, þótt vitanlega geti út af
því brugðið. En til dæmis um
þetta er þó það, að einn veturinn
voru 137 skautadagar í röð. Ef
þetta er borið saman við okkar
veðráttu, verður vel Ijóst, hve
aðstæður hér eru erfiðari til
skautaiðkana en þar. Á haustin
frýs snemma og þá lætur bærinn
gera svellið og heldur því síðan
við. ísinn er sprautaður á hverj-
um einasta degi, svo að hann er
spegilgljáandi á hverjum
morgni. Stundum er þó frostið
svo mikið, að vatnið hefur naum-
ast tíma til að renna út, áður en
það frýs. Þennan tíma, sem við
vorum þarna, segir Jón, var
frostið mjög oft frá 12—18 stig,
en logn, og finnur maður þá
minna til kuldans, en svellið er
auðvitað í liarðasta lagi í mestu
frostunum.
Hver tók á móti ykkur, þegar
þið komuð til Noregs?
Norska skautasambandið, og bar
það okkur á höndum sér, ef svo
má að orði kveða, á meðan við
vorum í Noregi, og veitti okkur
hina beztu fyrirgreiðslu á allan
hátt. Að Lillehammer var okkur
séð fyrir gistingu á einu hótel-
anna, Bellevue. Þegar þangað
kom, var auðvitað ekki hugsað
um annað en að komast á skauta.
Skautasvæðið er opnað kl. 11 f.
h. og lokað kl. 9 að kveldi. Við
æfðum venjulega tvisvar á dag',
en hvíldum okkur þess á milli.
Fenguð þið kennslu í skauta-
hlaupi?
Við nutum þjálfunar norsks
kennara og fengum auk þess góð
ráð hjá vallarstjóra og fleiri góð-
um mönnum, sem við kynntumst.
Svo reyndum við með tilsögn
hvers annars að tileinka okkur
tilsögnina og þjálfa eftir þessum
leiðbeiningum. Svo sem að lík-
um lætur, aðhylltumst við norska
skautastílinn, enda hefur hann
reyndar verið viðurkenndur og
Norðmenn hafa verið einna
fremstir allra þjóða í skauta-
hlaupi. En auðvitað eru fleiri
„stílar“ til, sagði fararstjórinn, til
dæmis sá rússneski, og er hann
allmikið frábrugðinn, en virðist
líka geta gefið mikinn árangur.
Svo hefur hver skautamaður að
einhverju leyti sinn eiginn stíl.
Fannst ykkur þið vera dálítið
stautfærir meðal hinna þekktu
skautagarpa?
En veit ekki, hvað segja skal
um það. Ef við bárum okkur
saman við heimsmeistarann,
Knut Johanesen, sem þarna var
við æfingar, býst eg við að okkur
hafi fundizt við þurfa æfingar
við. En þeir voru nú ekki margir
hans líkar, sem við sáum, en samt
sem áður margir þekktir skauta-
menn á heimsmælikvarða, bæði
frá Svíþjóð, Englandi, Ástralíu,
Iiollandi, auk Norðmannanna
sjálfra og okkar íslendinganna.
Sumir þessara manna eru gamlir
og nýir Olympíukeppendur og
engir viðvaningar á skautum.
Ilvað viltu segja- um heims-
meistarann Knut Johannesen?
Hann er mjög myndarlegur
maður, líklega 24 ára gamall,
kjarklegur og harðvítugur
keppnismaður, en mjög viðkunn-
anlegur í framkomu. Hann varð
Noregsmeistari á skautum núna
um síðustu helgi. í febrúar n.k.
þarf hann að verja heimsmeist-
aratitil sinn í Helsingfors og von-
um við að honum takizt það. —
Hann er iðnnemi og lýkur prófi
innan skamms.
Hann er mjög vel þjálfaður,
svo sem að líkum lætur, og vakti
það furðu okkar, hvað hann var
mjúkur og virtist ekki hafa mik-
ið fyrir því að spretta úr spori.
Hann skrefar alveg hljóðlaust og
maður áttar sig ekki á því, hvað
hann fer hart, nema hafa klukk-
una til hliðsjónar eða renna sér á
eftir honum!
Tókuð þið þátt í skautamótum?
Milli jóla og nýárs var æfinga-
mót fyrir alla skáutamenn á
Lillehammer. Tókum við þátt í
öllum hlaupunum. En keppt var í
þessum vegalengdum: 500 m.,
1500 m. og 3000 Keppendur voru
20.
Þar hljóp Björn Baldursson á
betri tíma en íslendingur hefur
náð til þessa, bæði í 500 og 3000
m. Kom hann mjög á óvart með
því að ná öðru sæti af um 20
keppendum í 500 met-ra hlaupinu
á 46,6 sek. Tími hans var 5,27,8
mín. í 3000 metra hlaupinu.
Á þessu móti hljóp Sigfús
Erlingsson 500 m. á 49,9 sek., og
hafa aðeins 3 íslendingar farið
ofan fyrir 50 sek. á þessari vega-
lengd. Hann og Kristján Árna-
son, sem voru yngstu menn ferð-
arinnar, tóku feikna miklum
framförum þennan stutta tíma.
Kepptuð þið á opinberu skauta-
móti?
Björn Baldursson og Ingólfur
Ármannsson kepptu í Þránd-
heimi 4. og 5. jan. Keppt var í 4
vegalengdum, 500, 1500, 3000 og
5000 m. — Frost var 20
Skautasvæðið í Lillehamnter.
stig, ísinn mjög harður og tölu-
verður stormur. Björn varð 5.
stighæsti keppandinn og hlaut
verðlaun fyrir frammistöðu sína,
og verður því ekki sagt, að til
einskis hafi verið farið til Þránd-
heims þessa daga. Ingólfur náði
þarna sínum bezta tíma.
Þriðja mótið, sem íslending-
arnir tóku þátt í ,var haldið 8.
jan. að Lillehammer. Þar vann
Björn 1500 metra hlaupið og hin-
ir stóðu sig mjög vel.
Er fólkið í Lillehammer áhuga-
samt fyrir skautaíþróttinni?
Já, það má með sanni segja. —
Allir tala um skautahlaup og
skautamenn. Það er algengt á
götum úti að heyra smástráka
karpa um skautamennina,. og.þeir
eldri eru þar sízt eftirbátar.
Ungir og gamlir virðast þekkja
hvern skautamann og vita um
keppnisgetu hans og spáð er fram
í tímann. Það var ekki laust við
að við værum hissa á því, að
þúsundir virtust þekkja okkur
íslendingana með nöfnum og
hvöttu okkur óspart á mótunum.
Góðir skautamenn eru stjörnur
fólksins á þessum stað. Norð-
menn hafa líka mikinn skauta-
metnað og munu ekki láta það
fram hjá sér fara, þegar landi
þeirra ver heimsmeistaratitil sinn
í næsta mánuði.
Voru margir áhorfendur?
Skautamót eru sérstaklega vel
sótt. Eg held að um 15000 manns
hafi sótt síðastnefnda mótið að
Heimsmeistarinn Knut Johannesen.
Lillehammer. Og þar var nú
fylgzt með keppendunum!
Til gamans skal eg geta þess,
að eg heyrði þá sögu sagða, að
forsætisráðherra Noregs, sem er
mikill aðdáandi skautaíþróttar-
innar, fylgist nákvæmlega með
öllum mótum og afrekum skauta
manna, gegnum útvarpið oftast,
en oft er hann viðstaddur, þegar
hann kemur því við. Sé hann
upptekinn þegar fréttir eru sagð-
ar í útvarpinu af skautamótun-
um, biður hann konu sína að
skrifa niður tímana.
Þið hafið vænti eg fengið lút-
fisk á jólum?
Fleiri Noregsfarar vildu nú
gjai-nan leggja orð í belg og kom
þeim saman um, að enginn þeirra
hafði áður borðað fisk, svonefnd-
an lútfisk, á aðfangadagskvöld og
soðinn þorsk á jóladag. En ann-
ars var fæðið mjög gott. En sinn
er siður í landi hverju, og tóku
þeir því með jafnaðargeði, þótt
hangikjöt og laufabrauð vantaði
á jólaborðið.
Ilafði þið nokkur ævintýri á
samvizkunni?
Allir eru sammála um, að
margt skemmtilegt hafi skeð, og
nú rigndi gamansögum og frá-
sögnum. Verða hér endursagðar
tvær þeirra.
Á hótelinu var margt manna
og af ýmsum þjóðernum. Meðal
annars frá Afríku, Ástralíu, Ind-
landi og Bretlandi, auk Norður-
landabúa. Var þetta eins og eitt
stórt heimili. Brátt urðu þó við-
sjár milli Dana og íslendinga. í
liði íslendinganna voru fyrr-
nefndir skautamenn, en Danalið
var skipað öldruðum konum að
mestnu. Viðsjár þessar voru af
tveimur rótum runnar. Þannig
stóð á, að í dagstofunni var einn
mikill hornsófi harla góður og
höfðu landar lagt hann undir sig
til að hvílast á eftir máltíðir. En
er Danir komu fundu þeir brátt
að hornsófinn fullnægði betur
þeirra kröfum en aðrir staðii'.
Urðu smávegis ýfingar út af
þessu, en ekki hlutust þó vand-
ræði af. Svipað kapphlaup varð
líka út af ábæti og höfðu ýmsir
betur.
Einu sinni gengu piltarnir fram
hjá blómabúð og sáu fallega
stúlku við afgreiðsluborðið. —
Gengu þeir þegar inn til að geta
séð hana betur. Báðu þeir þegar
um blóm handa þeim, sem heima
(Framhald á 7. síðu.)