Dagur - 30.04.1958, Blaðsíða 2

2
DAGUR
Miðvikudaginn 30. apríl 1958
Fiskimenn framtíðarinnar munu
ekki þurfa að ónáða sig á beiti-
fjörur, dunda við að ríða net, eða
’beita haukálóðir. Það er að sjá,
að veiðarfæri þau, sem nú eru
notuð til fiskveiða séu að verða
úrelt og verði með tímanum að
víkja fyrir rafmagninu.
í bók, sem nýlega er komin út
á vegum FAO — matvæla- og
landbúnaðarstofnunar Samein-
uðu þjóðanna — er skýrt frá því
hvernig hægt sé að veiða fisk
með rafmagni. Höfundurinn, sem
heitir F.F. Mayer-Waarden, segir
að með rafmagni sé hægt að reka
fiskitorfur í „réttir" eins og sauð-
fé er rekið af fjalli. Það kemur
þó fi-am við nánari lestur bókar-
innar, að enn skortir nokkuð á,
að rafveiðiaðferðin sé reynd til
þrautar og að hægt sé að koma
henni við hvar sem er.
Geysileg veiðiafköst.
Fiskveiðar með rafstraum hafa
iþegar sýnt, að veiðaafköstin geta
verið geisilega mikil og meiri en
dæmi eru til með nokkurri ann-
ari veiðiaðferð, sem nú þekkist,
■eins og segir í bók FAO.
Ilöfundur skýrir bæði frá kost-
um og löstum rafveiðiaðferðar-
innar. —• Hvernig' mismunandi
stra.um.ur — riðstraumur, jafn-
istraumur o. s. frv. — hefir mis-
munandi áhrif á fiskinn. T. d. má
með því að nota rafsraum með
rnismunandi tíðni og styrkleik
,,deyfa“ íiskinn, eða gera hann
máttlausan. Það er á sama hátt
hægt að láta hann snúa sér við
og synda t. d. á móti, eða með
straumi, eða í þá átt sem maður
vill. • Þannig er hægt að leiða
torfur af fiski þangað sem maður
vill fá; fiskinn, t. d. í net, dælur,
eða afmörkuð svæði. Og það er
ekki rióg með að hægt sé að
„reka“ fiskinn að vild heldur er
hægt að velja úr þá stærð' fiskjar
úr torfunni, sem talin er æski-
leg. Alt er þetta gert með fjar-
stýrðum raftækjum, en með ferð
-’.m fiskanna er fylgst í fisksjá.
Stór 5 raaima híli
TIL SÖLU.
Uppl. í sima 2060.
Ford 47 til söIií
í góðu standi.
IJpplýsingar á verkstæði
Jóhannesar Kristjdnssonar.
■ Sími 1030.
OSTAHNÍFAR
ryðfrítt stál.
Sérstaklega vandaðir.
Nýkomnir.
VÖRUHÚSIÐ H.F.
Bragðbetri en færafiskur.
Höfundur bókarinnar um raf-
fiskiveiðar segir, að það hafi kom
ið í ljós, að fískur sem veiddur
er með rafmagni sé bragðbeti’i,
en fiskur sem veiddur er á færi
eða í net. Skýrir hann þetta á
þann hátt, að þegar fiskur sé
deyfður með rafmagni sé ekki
um neitt dauðastríð að ræða hjá
fiskinum og þar af leiðandi mynd
ast engar sýrur í fiskinum, eins
og þegar hann er dreginn á færi,
eða veiddur í net.

SKARTGRIPIR - BORÐBÚNAÐUR
PÖSTULÍN - KRISTALL
GJAFAVÖRUR.
Kaupið úrin hjá úrsmið.
Fagmaðurinn tryggir gæðin.
FRANK MICHELSEN (útibúið)
úrsmiðameistari.
tLíra- & skartgripaverzlun
Kaupvangsstræti 3. — Sími 2205.
AKUREYRI.
Gallaðar vörur frá
FATAVERKSMIÐJUNNI
verða seldar í vefnaðarvörudeild vorri
{íriðjudagiim 6. raaí og miðvikudagiim 7. maí
Vefnaðarvörudeild
Nýkomnir
Hinir margeftirspurðu
apaskinns-sportjakkar
á börn og unglinga.
Klæðaverzlun
Sig. Guðmundssonar h.f.
V %
t Nýkoraið:
t ? LJÖS DRAP
<53 4- SLÆÐUR
Verð kr. 30.00
t
t 4- Verzl. Ásbvrsi hi.
X
ÚRVALS tegimdir
af niðursoðnum
ÁVÖXTUM:
blandaðir,
perur, ferskjur.
VÖRUHÚSIÐ H.F.
Barnvagn til sölu
F.yrarlandsvegi 19
. njðri áð auStan.
Bakaraofn til sölu
SÍMI 1671
Vil kaupa skýliskerru
barnaþríhjól og dúkkuvagn
SÍMI 1705.
Gott úrval.
Sumarlitir.
Klæðaverzlun
Sig. Guðmundssonar h.f.
RÚSÍ NUR
með steinum og
steinlausar.
Væntanlegar með
m.s. Goðafossi.
VÖRUIIÚSIÐ H.F.
Gwen Terasaki:
Þiff land er miff !an
(Framhald.)
Aðaletni til þessa:
Bandarfsk stúlka Gwen Harold;
kynnist japönskum sendiráðsstarfs-
manni, Hiclenari Terasalii (,,Terry“) t
Washington árið 1930. Þau fella hugi
saman, yfirstíga allar tálmanir og gifta
sig árið eftir. Ferðast nú Gwen með
manni sínum víða um heim. Þau eign-
ast eina dóttur barna, Mariko (Makó).
Arið 1941 er maður hennar, Terry,
háttsettur í japönsku sendisveitinni í
áVashington. Til þess að reyna að
korna í veg fyrir stríðið milli Japans
og Bandaríkjanna, þá gerist hanri
mcðalgiingumaður sendiráðsins og
Roosevelts forseta um það, að forset-
inn sendi Japanskeisara skeyti, vitandi
þó, að vitnaðist slíkl í Japan, myndi
hann vcrða talinn landráðamaður og
réttdræpur og fjölskyldan öll. Skeytið
kom of seint. F.ftir að styrjöldin var
skollin á. gerði Terry konu sinni Ijóst,
hvílfk lífshætta það gæti orðið fyrirþau
öll að fara til Japans, skeytisins vcgna,
og lagði til, að hún yrði kyrr í Banda-
ríkjunum, en Gwen svaraði líkt og
Bergþóra í hrennunni forðum. Þegar
)hér er komið sögu, 1944, eru þau í Jap-
an ásamt Makó dóttur sinni. Þau hgfa
flúið frá Tókíó vcgna loftárásahættu
og hafa þegar orðið að þola þjáningar
af völdum stríðsins. — Þetta er ekki
skáldsaga, heldur sannsiiguleg frásögn,
13.
í nóvember fcngum við lítið hús
tit af fyrir okkur í nálægum fiskibæ
Yoshihama. Tveim dögum seinna
komu sprengiflugvélarnar. Rétt
eftir miðjan dag flaug stór hópur
þeirra (B-29) yfir húsið okkar. Þær
komu í mikilli hæð inn yfir strönd-
ina, og það glitraði á þær í sólskin-
inu. — ,,Nú liefst lokaþátturinn,"
sagði Terry, er við hlupum út í
garð, til ]>css að sjá þær betur. Dag
þennan urðu þrjár borgir fyrir loft-
árásum.
Og nú fékk líf okkar allt annan
svip. Okkur fannst loftvarnaflaut-
urnar veina „ár og síð og alla tíð",
Ef þær þögnuðu um stund, sagði
Terry réttilcga: „Heyrðirðu, hve
þögnin er uridarleg?"
í fyrstu liéldu menn sig filtölu-
lega örugga, cf dimmt var í lofti og
alskýjað, en reynslan kenndi annað.
Afiklar árásir voru oft gerðar i rign-
ingarveðri, og ein stærsta loftárásin,
er mestri eyðileggingu olli, átti sér
stað í stórhríð.TJm skeið komu vél-
arnar. æílð.um miðjan dag, og það,
var því urn áð gera áð vera ekki úli
á götu tim það leyti, en þessi „áætl-
un“ stóð ekki stöðug lengi. Brátt
komu flugvélarnar þjótandi inn yfir
okkur á öllum tímum sólarhringsins
og raunverulegt öryggi var hvergi
að fá.
Veturinn 19-14—45 var cinn kald-
asti stríðsveturinn, og þá var ckki
einu sinni hægt að fá viðarkol lcng-
ur. Við brenndum grenikönglum,
fljólkoppur tapaðist
af Opel Record biíreiö
sl. sunnudag 'Á leiðinni
frá Akureyri að Hrafna-
gili. Vinsamlegast skilist
á a.fgr. Dags gegn fundar-
launum.
ATVINNA!
Stúlka óskast til afgreiðslu-
starfa.
Litli Barinn, sími 1977.
er við elduðum mat. Allt heimilis-
fólkið dvaldist í litla eldhúsinu til
þess að ylja sér, á meffan ég bjó til
matinn. Eg reyndi að troða í rifurn-
ar á veggjunum, og þar sem vantaði
rúður í glugga, reyndi ég að notast
við dagblöð, en nistandi kuldinn
nædcli þó um allt.
Ég fékk kuldabólgu í hendurnar,
mig kól á fótunum, og að lokum
lagðist Terry í rúmið með lungna-
bólgu. Héraðslæknirinn sagði, að
t'ið skyldum hita upp lierbergið
hans og gefa lionum næringarríka
fæðu, „k júklingasúpu og næga
mjólk, egg og smjör". En hve allir
læknar eru dæmalaust líkir hver
(iðnim! Þeir gefa fyrirskipanir um
þaff, sem ekki er hægt að gera, og
á þann háft, að ekkert sé eins sjálf-
sagt og eðlilegt og það óframkvæm-
anlega.
Terry batnaði smátt og smátt án
allra þessara krása. Við þökkuðum
hamingjunni, því að nú voru jafn-
vcl öll minniháttar veikindi orðin
hættuleg-vegna alvarlegs skorts á
lyfjum. Okkur varff ljóst,- hversu
hiirmulegt ástandið var orðið í
sjúkrahúsuniim, er Taira, yngri
bróðir Terrys, kom dag nokkurn í
heimsókn til okkar. Taira hafði
tekið læknapróf 1941 og varð lækn-
ir á flotanum. En eftir því sem orr-
ustan-um Kyrrahafið stóð Icngur,
þurfti flotinn á færri skipsliöfnuhi
að halda, og Taira háfði fyrir
skömmu verið gerður að lækni við
stórt sjúkrahús við ströndiná nálægt
Yoshihama. Það var yfirfullt af
særðu fólki vegna loftárásanna, cn
læknarnir stóðu nær tómhentir —
þá vantaði sáraumbúðir, deyfimeðul
og blóðvatn. Taira gat því mjög
lítið gert að gagni, og það kvaldi
liann að liorfa í bænaraugu lim-
lcstra karla, kvenna og barna, sem
treystu því, að hann gæti hjálpað
þeim.
Lungnabc'ilgan hafði Icikið Terry
svo grátt, að ehgar horfur voru á,
að hann yrði vinnufær í náinni
framtíð, cn ungu samstarfsmenn-
irnir úr utanríkisfáðuneytinu héldu
dvggilega áfram að heimsækja hann
til jiess áð leita ráða og ræða um
framtíðina. Sín á milli kölluðu þeir
hann sensei (kennarann) og þeir
drcigu enga .dul á, áð þeir kysu helzt
að hafa hann að húsbónda á kom-
■andi árum.
Ég spurði oft sjálfa ■ mig, hvort
þeir leiddii ekki að sér illan grun
leynilcigréglupnar með heimsókn-
unum til okkar. 'Vinnustúlkan okk-
ar, Kikuya, sagði okkur, að hún
hefði stundum verið tekin til yfir-
Iieyrslu af hempe tai -(Jeyniliigregl-
unni) og spurð einkum um gesti
■heimilisins.
Vafalaust hefur það verið áhugi
lcynilögregiunnar á málefmim Ter-
rys, sem varð þess valdandi, að við
misstum Kikuya að lokum. Dag
nokkurn voru allar dagbækur Ter-
rys horfnar — og fáum dögum síðar
fór Kikuya úr vistinni. Ilún afsak-
aði sig með því, að hún vildi dvelj-
ast sfðustu stundirnar hjá foreldr-
um sínum, er cill þjóðin væri að
farast, en ég er viss unt, að hún
liefiir verið neycld til þess að ná í
dagbækurnar hancla leynilögregl-
unni — og blygðazt sín fyrir að
dvéljast hjá okkur eftif það. Til
allrar hamingju stóö ckkcrt grtin-
samlegt í dagbókunum, en Terry
var þó áhýggjufullur út af hvarfi
þeirra. Framhalcl.