Dagur - 18.02.1959, Blaðsíða 4

4
D A G U R
Miðvikudaginn 18. fcbrúar 1959
Dagtjr
RlTSTJÓRt:
EU í 1 N c; U R » A V í 1) S S O N
Auj'iVMmja.M joii:
i* O R K t'. I. I. II J Ö II N SSO V
'iliilstirfa i Hafiiar»ira,ti 90 — Simi 1160
ÁiffanguTiiin knMar kv. 75-00
KlaAiA kcmm út .i miAv íUutltijjum t»g
laugaritiígum. Jvtf.vr cfní stamla lil
Gjatdifat'i er I. julí
PRENTVEKK ODOS BJÖRNSSONAR H.F.
spyrnu. Framsóknarmenn vildu
þó ckki bregða fæti fyrir það, að
lög um þetta efni næðu fram að
ganga, þótt þeir vantreysti stjórn
arflokkunum til að framkvæma
þau rcttlátlcga og að afgrciða
efnahagsmálin í hcild á viðun-
andi hátt. Sjálfstæðisinenn undr-
ast það auðvitað að stjórnarand-
stæðingur skuli geía Emilsstjórn-
inni líf og tækifæri til að sprcyta
sig við verðbólgudrauginn. En
undrun þeirra er aðeins sprottin
af því, að þeir mcta sjálfir flokks
hag ofar öllu öðru og skilja tæp-
lega ábyrgðartilfinningu hciðar-
legra manna. Eða hvcrnig gæti
ábyrgur stjórnmálaflokkur ham-
ast gcgn því að vinstri stjórnin
næði samningum til stöðvunar
verðbólgunnar í haust, cn gengist
síðan fyrir lagasetningu í sömu
átt?
Fundu milljónagróða gegn
vilja sínum
Ekki er það ámælisvert, þótt stjórnarandstæð-
ingur hrósi ekki ríkisstjórn meira en cfni standa
til. En það er skylt að segja rétt frá staðreyndum.
Undanfarin tvö og hálft ár hefur íhaldið notað
fjölbreytni tungunnar, eftir því sem grcind og
kunnátta leyfði, til þess að Iýsa hörmungarástandi
á íslandi af völdum vinstristjórnarinnar. I>au
tölublöð Morgunblaðsins munu næsta fá á þessu
tímabili, sem ekki fjalla meira og minna um
„hyldýpi spillingarinnar, botnlaust fen efnahags-
málanna" o. s. frv.
Morgunblaðið lagði ofiu-kapp á þessa kenningu
vegna þess að staðreyndirnar um meiri atvinnu
og öflugri framleiðslu en nokkurn tíma áður, voru
eitur í bciuum þess og andleg kvöl.
Þegar Sjálfstæðisflokknum hafði tekizt að
bregða neti sínu utan um Alþýðuflokkinn, cins
og sjómenn Iása síld á Akureyrarpolli, áður cn
hún er lögð í dósir, bauð hann þessum minnsta
þingfl. að mynda stjóm mcð því „eina skilyrði“
að hann hjálpaði til að koma höggi á Framsókn-
arflokkinn með breytingu á kjördæmaskipun. —
Sjálfstæðisflokkurinn segist aðcins verja ríkis-
stjóniina vantrausti, en svcr og sárt við leggur að
samningar liggi þarna á bak við, samanber um-
mæli Bjarna Ben. á Alþingi: „Það cr ekki hægt
að semja við svikara." En þessi stóryrði Bjarna
virðast algerlega óþörf. Ekki semja sjómenn við
síldina og ekki þarf að vanda lienni kveðjurnar
cftir að hún er veidd. Sjálfstæðisflokkurinn varð
Hafið þið nokkurn tíma lesið
Sturlungu?
Höfðingjar þeir, er bárust á
banaspjótum ó Sturlungaöld,
voru margir frændur, sumir ná-
skyldir.
Gissur Þorvaldsson var ekki
aðeins Haukadalsættar. Hann var
einnig af Odldverjum kominn.
Jón Loftsson var langafi hans.
Kolbeinn ungi Arnórsson,
höfðingi Skagfirðinga, var ekki
aðeins of ætt Ásbirninga. Amma
hans, Þuríður, var föðursystir
Gissurar Þorvaldssonar. Kol-
beinn var því einnig af Hauk-
dælaætt.
Halldóra húsfreyja á Grund
kona Sighvats Sturlusonar, var
föðursystir Kolbeins unga. —
Sturlungarnir Þórður kakali og
Sturla Sighvatsson voru því Ás-
birningar, og þeir voru einnig af
ætt Haukdæla.
Eftir Orlygsstaðabardaga kom-
ust þeir í Miklabæjarkirkju Kol-
beinn og Þórður Sighvatssynir.
(Þórður kakali, bróðir þeirra,
var þá erlendis.) Þair fengu ekki
grið. Er þeir bræður gengu út úr
skálanum á Miklabæ til aftöku
sinnar, sagði Kolbeinn Sighvats-
son við þá sem inni voru: „Vili
þér út ganga ok sjá högg stór?“
Kolbeinn bað Gissur Þorvaldsson
að hann yrði fyrr höggvinn en
Þórður bróðir hans. Það er eftir-
tektarvert, að hann skyldi biðja
Gissur þessa en ekki náframda
sinn, Kolbein unga. Eftir að
Kolbeinn Sighvatsson hafði verið
hálshöggvinn, spurði maður
nokkur Kolbein unga, hvort
hann vildi ekki gefa Þórði
frænda sínum grið. Kolbeinn
svaraði: „Fór sá nú, er skaði
meiri var at.“ Skilja má á þess-
um orðum, að Kolbein unga mun
hafa langað til að gefa Kolbeini
Sighvatssyni grið, þeim frænd-
anum, sem heitinn var eftir hin-
um merka Ásbirningi, Kolbeini
Tumasyni. Svo fór að Þórður var
höggvinn líka.
Sturlungasaga er nokkuð
þvælingsleg, og nöfn manna
geysimörg. Hún er því lcsin
minna en skyldi. En þetta er saga
mikilla örlaga og stórra atburða,
og eg legg til, að menn grípi hana
annað slagið úr bókaskápnum og
gluggi í hana. Spá mín cr sú, að
þeir, sem það gera nokkrum
sinnum, muni halda því áfram til
æviloka. — X.
Sveitakona sendir blaðinu cft-
irfarandi:
„í SAMBANDI við hina ágætu
grein ritstjóra „Dags“ um þá
góðu og endurgjaldslausu þjón-
ustu, sem við sveitafólkið búum
við hjá Kaupfélagi Eyfirðinga í
Bögglageymslu KEA, langar mig
að bæta því við, að samkvæmt
viðhaldi í öðrum deildum fé
lagsins, finnst mér Böggla-
geymslan verða útundan í því
tilliti. Og þess vegna vildi eg
beina þeim tilmælum til hinna
ráðandi manna félagsins, að láta
að minnsta kosti mála hana, þá
myndi ánægjan frá okkar hendi
verða ennþá meiri. — Með fyrir-
fram þökk fyrir birtinguna.
Sveitakona.“
frá upphafi þessa tíinabils, frá Þorláksdcgi að
telja, hinn raunverulegi stjórnarflokkur. Ilann
flýtti sér nú að skipta um skoðun á þcim fáu mál-
um, sem hann hafði ckki snúist í áður, að einu
undanskildu. Ilann hélt áfram að skamma vinstri
stjórnina, sérstaklega viðskilnað hennar í efna-
hagsmálunum. Þar var hið herfilegasta þrotabú,
prentaði Morgunblaðið upp úr þingræðu Bjarna
Ben., óreiðuskuldirnar og vanskilavíxlarnir engu
öðru líkt í íslenzkri stjórnmálasögu, þetta væri
hrein „Eysteinska“. í sömu þingræðu B. B. segir,
að þetta gangi svo langt, að það sé upplýst uppi í
hinu háa fjármálaráðuneyti, að þar sé að finna
nokkra digra sjóði, sem Eysteinn hafi skilið þar
eftir. nokkrir milljónatugir í hovrum, allt upp í 80
milljónir í stað. Svo bætir Morgunblaðið því við
alla hörmungina, að það liafi fundizt óseldar fisk-
birgðir upp á 70 milljónir. Jú, hvílíkur viðskiln-
aður, hvílík Eysteinska! Sjálfstæðisflokkurinn
var stórlcga hneykslaður yfir því að finna það,
sem hann Icitaði að en vonaði að finna ckki.
f öllu nioldviðri íhaldsins um efnahagsmálin,
hefur það sjálft lagt það eitt til að lækka kaup
verkamannsins um sömu upphæð og það hækkaði
í sumar. Engin yfirlýsing hefur bctur staðfest
hinn þraulhugsaða og hófsamlcga efnaliagsgrund-
völl, sem vinstri stjórnin lagði á síðastliðnu vori
með lögum um Utflutningssjóð o. fl. og enn hefði
staðið óhaggaður ef stjómarandstæðingarnir
hefðu ekki unnið hrein skemmdarverk í cfna-
hagsmálunum á síðastliðnu sumri.
Hin nýju lög um niðurfærslu verðlags og launa,
sem er einn þátturinn í aðgerðum ríkisstjórnar-
innar gegn verðbólgunni mæta harðvítugri and-
Vigíús Kristjánsson
bóndi í Litla-Arskógi sjötugur
ur skrýddur blómum og gipsmynd-
um. Mikil vinna hefur verið lögð í
þennan reit, enda á hann sér fáa
líka í sveit.
Ein stofa í húsinu er full af list-
munum, eftir þá bræður Kristján
og Hannes Vigfússyni. Litla Ár-
skógsheimilið er því að ýmsu leyti
sérstætt.
Jafnframt búskapnum, hefur Vig-
fús gert út bát á þorskveiðar frá
Litla Arskógssandi, í félagi við ann-
an. Ilefur hann kostað miklu til
bættra útgerðarskilyrða þar.
Vigfús liefur tekið mikinn þátt í
félagsmálum sveitarinnar s. s. ung-
mennafélagsskap, slysavarnamálum,
sóknarnefndar og lireppsnefndar-
störfum.
Vigfús og kona hans, hafa afkast
að miklu og myndarlegu starfi,
enda liafa þau gengið samtaka til
verks.
Mörgum kom á óvart, að Vigfús
í Litla Árskógi væri búinn að fylla
7. áratuginn og liéldu að hér væri
um missögn eða misreikning að
ræða, eftir útliti hans að dænja og
andlegri og líkamlegri orku. En
það dæmist víst rétt vera, að Vigfús
sé sjötugur, og í tilefni af því,
óska sveitungar og aðrir kunn-
ingjar honum til hamingju með
afmælið.
Kunnugur.
ÞANKAR OG ÞYÐINGAR
Vinur hans reyndi að hugga hann. „Þú verður
nú að athuga það, maður, að snyrtimennska og
prifnaður er ákaflega mikils virði.“
„Já, já, já, já,“ sagði eiginmaðurinn, „en eg skal
bara segja þér, að þegar eg vakna á nóttunni og
fer niður til þess að fá mér brauðsneið eða vatn að
drekka og kem svo aftur eftir 5 mínútur, ja, þá er
hún búin að búa um rúmið.“
------o------
Hann dó af slysi eina nótt í allt öðrum bæjar-
hluta en hann átti heima í. í býti um morguninn
kom presturinn til þess að segja ekkjunni tíðindin
og hugga hana.
Hún stundi og hugsaði sig um dálitla stund og
sagði svo:
,„Það er a. m. k. eitt, sem er mér til mikillar
huggunar. Nú veit eg, hvar hann verður í kvöld.“
------o------
Móðirin var að sýna 8 ára gömlum syni sínum
gamlar fjölskyldumyndir.
„Hver er þessi ungi maður þarna á baðströndinni
með þér, þessi granni með hrokkna hárið og vöðva-
hnyklana?“
„Þessi! Þetta er hann pabbi þinn. Þetta var í
fyrsta skipti, sem við hittumst.“
„Er þessi maður pabbi minn?“ sagði strákur.
„Hver er þá þessi gamli og sköllótti fitukeppur,
sem býr hérna hjá okkur núna?“
------o------
Það er undarlegt með hann Olsen. Hann talar
svo mikið um sjálfan sig, að maður kemst aldrei að
til þess að tala um sjálfan sig. (Storm Pedersen.)
------o------
Nýtízkumálshættir.
Gott er heilum barnavagni heim að aka.
Hver er sínum hrútum kunnugastur.
Það er enginn kolfullur, þar sem hann kemur
ekki.
Betri er Imba en Auður.
------o------
Þetta var í Bandaríkjunum. — Marilyn Monroe
kom í veizlu. Allir karlmenn voru hrifnir og sælir
— nema einn. Hann sagði: „Huh! Takið þessa vara-
fegurð af henni, hórið og vöxtinn, og hvað er þá
eftir, má eg spyrja?“
Einn viðstaddra, karlmaður, stundi við og sagði:
„Konan mín.“
------o------
Það er enginn vafa á því, að kvikmyndahúsin
hérna á Akureyri hafa sýningarhléin í ákaflega
góðum tilgangi.
Hann hringdi heim til sín af skrifstofunni:
„María mín,“ sagði hann. „Eg kem heim með hann
Jón, aðstoðarmann minn, í mat á eftir."
„Hvað segirðu!“ hrópaði María. „Ertu orðinn
snarvitlaus? Þú veizt vel, að vinnukonan stökk
burt, báðir krakkarnir eru lasnir, eg er að drepast
úr kvefi, og þar að auki skulda eg nótu í búðinni
og fæ þar enga úttekt fyrr en eg er búin að borga.
Svo dettur þér í hug að koma með þennan mann-
fjanda í mat!“
„Mér er bara alveg sama,“ sagði hann ákveðinn.
Eg kem með hann samt. Bölvaður hálfvitinn sá
arna er í alvöru að hugsa um að fara að gifta sig.
Hann verður að fá að sjá eitthvað með eigin aug-
um.“
------o-------
EFAÐIST UM ÓÞEKKT SKÚLA.
Fyrir nokkru var heimilisfaðir einn hér í bæ að
hlýða dreng sínum yfir námsbækurnai'. í íslands-
sögunni átti að lesa um Skúla Magnússon, sem for-
eldrarnir réðu ekki við. Þá varð heimilisföðurnum
þetta að orði:
Efast eg um óþekkt Skúla
um hann þótt eg lesi.
Það var ekkert húla-húla
heima í Keldunesi.
. Hann er fæddur 7. febr. 1889 að
Litlu-Hámundarstöðum, sonur
ICristjáns Jónssonar, Hallgrímsonar,
frá Skriðu og Guðrúnar Vigfúsd.
frá Hellu, er þar bjuggu.
Jafnframt bústörfum, lærði Vig-
fús smíðar og liefur stundað þær
öðru hverju síðan, sérstaklega báta-
smíði. Búskap byrjaði hann á Kú-
gili í Þorvaldsdal 1915 og flutti það-
an að Grund. Alls bjó Vigfús tíu ár
í Þorvaldsdal. Kcypti hann þá Litfa
Árskóg og liefur búið þar síðan.
Vigfús
er kvæntur Elísabetu
Jóhannsdóttur. Foreldrar liennar
voru Jóhann skipstjóri Jóakimsson
og Hanna Gísladóttir írá Svínár-
vatni.
Vigfús og Elísabet hafa eignazt 9
börn og eru 7 þeirra á lífi. Þrír
synir Jteirra eru enn lieima og liafa
þeir, ásamt foreldrum sínum, „gert
garðinn frægan."
Þegar þau hjónin keyptu Litla
Árskóg, ásamt Litla Árskógsandi,
fyrir rúmum 30 árum, leit jörðin
öðruvísi út en nú, livað byggingar
og ræktun snertir. Þá var mest af
túninu stórþýft, gamalí torfbær
korninn að falli og engin bryggja á
■Litla Árskógssandi.
Nú er túnið yfir 20 ha. og auð-
vitað allt slétt. Byggingar eru mikl-
ar og vandaðar og vel við haldið.
Við íbúðarhúsið er stór triáearð-