Dagur - 12.12.1959, Blaðsíða 8

Laugardaginn 12. desember 1959
Daguk
Dómsrannsókn á Húsavík út af ókennd
um dýrum, sem sáust í fyrra
Hundar hræddust dýr þessi, byssukúlur unnu
ekki á þeim, en all margir sáu þau
Samkvæmt því er fréttir
hermdu í fyrra, sást torkennilegt
dýr við Heiðarhöfn í Sauðanes-
hreppi á Langanesi í fyrravetur.
Nokkru síðar, eða 9 nóvember,
sáust tvö dýr um 70 metra frá sjó
skammt frá Laxamýri í S.-Þing-
eyjarsýslu.
Dýr það, er fyrst sást, en það
fyrrahaust. En samkvæmt eldri
heimildum hafa bjarndýr gengið
á land, þótt ísröndin hafi ekki
sézt í góðu skyggni af fjöllum.
Einstakir jakar eru stundum á
sveimi, þótt samfelldur ís sé víðs
fjarri. Þá er það og kunnugt, að
ísbirnir eru syndir vel og með
afbrigðum þolnir.
Blaðið hafði tal af Jóhanni
Skaptasyni sýslumanni á Húsa-
vík um þetta mál nú í vikunni og
telur hann það nýtt í íslenzkri
réttarsögu, að dómsrannsókn hafi
farið fram út af ókenndum dýr-
um. Sýslumaður telur að þessi
dýr hafi verið ísbirnir.
Nefndakosninagr á Alþingi
var um 150 metra frá bænum
Heiðarhöfn, var á leið til sjávar
þrjú skot hefðu hitt, en það hélt
leiðar sinnár og sást ekki síðan.
Björn og Vigfús Jónssynir,
bændur á Laxamýri, sáu hin
dýrin og komust nærri þeim, svo
að ekki voru nema 15 til 20
metrar á milli. Þeir bræður höfðu
með sér skozkan hund, grimman,
og sendu hann til dýranna, því
að þeir hugðu þetta vera kindur.
En seppi kom von bráðar til
baka, ýlfraði hátt, og var hrædd-
ur lengi á eftir. Það kom einnig í
ljós við Heiðarhöfn, að hundar
höfðu mikinn ótta af dýrinu þar.
Ekki bar mönnum saman um
útlit dýra þessara og hefur raun-
ar aldrei fengist úr því skorið,
Þann 25. nóv. sl. var á Alþingi
kosið í nefndir. I efri deild féllu
kosningar þannig:
Fjárhagsnefnd:
Karl Kristjánsson, Björn Jóns-
son, Jón Þorsteinsson, Magnús
Jónsson og Olafur Björnsson.
Samgöngumálanefnd:
Ólafur Jóhannesson, Sigurvin
Einarsson, Friðjón Skarphéðins-
son, Jón Árnason, Bjartmar
Guðmundsson.
Landbúnaðarnefnd:
Ásgeir Bjarnason, Páll Þor-
steinsson, Jón Þorsteinsson, Sig-
urður Ó. Ólafsson, Bjartmar
Guðmundsson.
Sjávarútvegsnefnd:
Sigurvin Einarsson, Björn Jóns
son, Eggert Þorsteinsson, Kjartan
Jóhannsson, Jón Ámason.
Á fundi sameinaðs þings 5. des.
var kosið í 20 nefndir, stjórnir
og ráð. Stjórnarflokkarnir báru
jafnan fram sameiginlegan lista,
en stjórnarandstaðan hafði sam-
starf um kosningu í stjórn at-
vinnuleysistryggingarsj óðs. Kosn
ingar féllu þannig:
Menntamálaráð:
Kristján Benediktsson, Magnús
Kjartansson, Helgi Sæmundsson,
Vilhjálmur Þ. Gíslason, Birgir
Kjaran.
Varamenn:
Jóhann Frímann, Sigurður
Guðmundsson, Gunnlaugur Þórð
arson, Baldvin Tryggvason, Eyj-
ólfur K. Jónsson.
Stjórn vísindasjóðs:
Halldór Pálsson, Þorbjörn Sig-
urgeirsson, Einar Ól. Sveinsson,
Ármann Snævarr.
þegar menn komu auga á það.
Skotið var á það og fullyrt, að
hvort hér hafi ísbirnir verið á
ferð eða ekki. ,
Að beiðni Finns. Guðmunds-
sonar tók sýslumaður Þingeyinga
skýrslur af þeim Laxamýrar-
bændum og lagðar hafa verið
fram teikningar af hinum óboðnu
gestum og þykir margt til þess
benda, að um birni hafi verið að
ræða. En ólíklegt er það þó öðr-
um þræði. Bjarndýr hafa ekki
gengið hér á land síðan frosta-
veturinn 1918, svo að fullvíst sé.
Ekki var neinn ís nærri landi í
DANSINN
Brezki stjómmálamaðurinn
Ernest Bevin, (1881—1951, utan-
ríkisráðherra í stjórn Attlees og
lengi verkalýðsforingi), var eitt
sinn í veizlu með Winston
Churchill. Þetta var árið 1945, er
kosningabaráttan stóð sem hæst.
Það var dansað eftir borðhaldið,
og Bevin var hinn duglegasti, en
Churchill sat rólegur og spjall-
aði við gamla konu, um leið og
Iðnaðarnefnd:
Hermann Jónasson, Ásgeir
Bjarnason, Eggert Þorsteinsson,
Kjartan Jóhannsson, Magnús
Jónsson.
í neðri deild eru nefndir þann-
ig skipaðar:
Fjárhagsnefnd:
Skúli Guðmundsson, Einar Ol-
geirsson, Sigurður Ingimundar-
son, Jóhann Hafstein, Birgir
Kjaran.
Samgöngumálanefnd:
Björn Pálsson, Lúðvík Jóseps-
son, Benedikt Gröndal, Jónas
Pétursson, Sigurður Ágústson.
Landbúnaðamefnd:
Ágúst Þorvaldsson, Karl Guð-
jónsson, Benedikt Gröndal, Jónas
Pétursson, Gunnar Gíslason.
S jávarútvegsnefnd:
Gísli Guðmundsson, Lúðvík
Jósepsson, Birgir Finnsson, Pét-
ur Sigurðsson, Matthías Matthie-
sen.
Varamenn:
Kristján Karlsson, Tómas
Tryggvason, Steingrímur J. Þor-
steinsson, Páll Kolka.
Áf engisvamarráð:
Gunnar Árnason, Guðlaug
Narfadóttir, Kjartan Jóhannsson,
Magnús Jónsson.
Varamenn:
Eiríkur Sigurðsson, Hörður
Gunnarsson, Sveinn Helgason,
Páll Daníelsson.
Stjórn atvinnuleysis-
tryggingarsjóðs:
Hjálmar Vilhjálmsson, Eðvarð
Sigurðsson, Óskar Hallgrímsson,
Kjartan Jóhannsson.
Varanienn:
^Guttormur Sigurbjörnsson,
Hannes Stephensen, Magnús Ást
marsson, Jóhann Hafstein.
Útvarpsráð:
Þórarinn Þórarinsson, Bjöm
Th. Björnsson, Benedikt Grön-
dal, Þorvaldur G. Ki’istjánsson,
Sigurður Bjarnason.
hann horfði á dansinn.
Allt í einu spurði konan hann:
— Heyrið þér mig, hr. Churc-
hill, hvaða dans er það, sem hr.
Bevin dansar?
Iðnaðamefnd:
Þórarinn Þórarinsson, Eðvarð
Sigurðsson, Sigurður Ingimund-
arson, Jónas Rafnar, Ragnhildur
Iielgadóttir.
Varamenn:
Rannveig Þorsteinsd., Magnús
Kjartansson, Stefán Júlíusson,
Valdimar Kristinsson, Kristján
Gunnarsson.
— Þetta er enginn dans, frú
mín góð, sagði Churchill, þetta er
verkalýðshreyfinjJ.
Elzti maður landsins
látinn
Þann 10. þ. m. andaðist að
heimili sínu, Lambanesi í Fljót-
um, Kristján Jóh. Jónsson, á 105.
Heilbrigðis- og félagsmálanefnd:
Jón Skaftason, Hannibal Valdi
marsson, Birgir Finnsson, Guð-
laugur Gíslason, Gísli Jónsson.
Menntamálancfnd:
Björn Fr. Björnsson, Geir Gunn-
arsson, Benedikt Gröndal, Alfreð
Gíslason, Ragnhildur Helgadóttir.
Tryggingarráð:
Helgi Jónasson, Brynjólfur
Bjarnason, Vilhjálmur S. Vil-
hjálmsson, Kjartan Jóhannsson,
Gunnar Möller.
Varamenn:
Bjarni Bjarnason, Laugarvatni,
Björgvin Guðmundsson, Ágúst
Bjarnason, Þorvaldur G. Krist-
jánsson.
aldursári. Var hann elzti maður
landsins og hafði skýra hugsun
og minni fram á síðustu ár.
Kristján fékk hægt andlát.
Allsher j arnefnd:
Björn Fr. Björnsson, Gunnar
Jóhannsson, Sigurður Ingimund-
arson, Alfreð Gíslason, Einar
Ingimundarson.
Yfirskoðunarmenn
ríkisreikninga:
Jörundur Brynjólfsson, Björn
Jóhannson, Jón Pálmason.
Bruninn á Hófel Akureyri 1901
Árið 1901, 18. desember, var eg
sendur til Akureyrar í verzlun-
arerindum. Eg var þá 17 ára, en
búsettur fram í Sölvadal. En þá
var það altítt, ef færið var gott,
að menn fóru gangandi til Akur-
eyrar fyrir jólin, vanalegu höfðu
menn lítinn sleða í eftirdragi,
annað hvort skíðasleða eða lítinn
meiðasleða.
Þennan dag, 18. des., lagði eg
af stað að heiman með lítinn
sleða.. Farangur á sleðanum var
mest prjónasaumur. — Færið var
gott fyrir gangandi mann, hjarn
og svellalög og árnar ísi lagðar.
Klukkan var að vefða 6 er eg
kom til Akureyrar, svo að eg gat
ekki verzlað með prjónasauminn,
dví að það var búið að loka búð-
um. Eg fór því til Vigfúsar verts,
eins og hann var nefndur í dag-
legu tali, og baðst gistingar, og
var það auðsótt mál, en sleðann
með prjónasaumnum á, þurfti eg
einnig að fá geymdan, en það
gekk í nokkru þófi að eg fengi
þann stað, sem mér fannst örugg-
ur fyrir fingralöngum ferða-
mönnum. Að síðustu tóku þeir
Einar Gunnarsson og Stefán Sig-
urðsson dótið af mér til geymslu,
settu það undir stiga, sem lá úr
forstofunni upp á næstu hæð, en
búðin þeirra var rétt norðan við
innganginn, og bjóst eg við að
verzla við þá daginn eftir. Um
kvöldið var mér vísað á rúm í
stofu, sem var uppi á næstu hæð
í suðvesturhorni. Þar voru 4 rúm,
tvö við súðhlið og tvö við norð-
urgaflinn. Á norðurhliðinni hékk
10 línu olíulampi, var hann rétt
yfir höfðalaginu á því rúmi, sem
var í norðausturhorni stofunnar.
Þessi lampi átti að gefa næga
birtu. Eg var þreyttur af göng-
unni og vildi setjast snemma að.
Þegar eg kom inn í stofuna voru
þar tveir fyrir. Eg þekkti ekki
nema annan, hann hét Vigfús
Einarsson og átti heima frammi í
Saurbæjarhreppi. Rúmið, sem
hann fékk, var í norðausturhorni
stofunnar. Þegar við, þessir þrír,
vorum allir háttaðir, kemur eldri
maður inn með stóra selskinns-
tösku undir hendinni, sá eg strax
að hann var töluvert drukkinn.
Hann átti þetta rúm, sem var
rétt undir lampanum. Settist
hann á rúmið og opnaði tösku
sína og fór að borða, sýndist mér
hann hafa sviðakjamma. En þá
fór Fúsi, nágranni hans í rúminu
á móti, að reisa sig upp til hálfs
og mæltist til þess að hann gæfi
sér bita, en Fúsi var annálaður
matmaður. Þessi alskeggjaði
gamli maður tók þessari bón illa,
og kvaðst ekki gefá honum svo
mikið sem beinið. Jókst þessi
senna þeirra, þar til gamli mað-
urinn var orðinn reiðui'. Það var
það síðasta, sem eg heyrði til
þeirra, að hann óskaði eftir því
að þetta dj........ hús brynni
með öllu sem í því væri um nótt-
ina. Þóttu mér þetta Ijótar
kvöldbænir, breiddi því upp fyrir
höfuð og sofnaði.
Klukkan 5 um morguninn
vaknaði eg. Þá lifði ljós á lamp-
anum og var eg nokkuð hissa.
Mér fannst eg vera búinn að sofa
út, enda var ferðahugur í mér, eg
ætlaði að taka daginn snemma.
Fljótt tók eg eftir því, að það
vai' einhver ónota lykt í stofunni,
mér fannst það helzt vera bruna-
lykt, og eg hvima í allar áttir, en
það sást enginn reykur. Eftir
nokkra athugun sá eg svartan
blett á loftinu yfir lampanum.
Datt mér í hug að loftið væri að
ofhitna, fór fram á gólf og steig
upp á rúmstokkinn hjá gamla
manninum og rak fingurinn í
svarta blettinn, en um leið rek
eg fingurinn í gegnum og eldgus-
an kemur rétt yfir andlitið á
þeim gamla. — Varð honum
heldur bylt við, hentist eins og
fjöður fram á gólf, hrækti og
skyrpti. Við þetta vöknuðu allir,
enda kom voða hvinur þegar
loftstraumurinn komst upp um
gatið. Þá magnaðist eldurinn óð-
fluga. Eg dreif mig í fötin og
hentist um allan ganginn, kallaði
að eldur væri í þessu herbergi.
Eftir litla stund voru allir komn-
ir á flakk, bæði á efri og neði'i
hæðinni. Hesthúsið var áfast og
innangengt í það suður úr veit-
ingastofunni, en hún var fyrir þá
óæðri í kjallaranum. Varð það
fyrsta verk ferðamanna að forða
hestum og farangri út úr hest-
húsinu.
Brátt stóð allt í björtu báli.
Framhald d 5. siðu.
Lindin blá
\ Þú Ijóðar enn við lága þúst í heiði,
lindin blá, min ceskuvina góð.
i Þótt nú sé farinn bernskubær í eyði
bý eg vel að fornri draunmglóð.
I Hve liðnar stundir lifa mér í huga
\ og leika eins og börn um sólríkt vor,
1 það eitt er nóg, til yndis mér að duga;
í endurminning rek eg gömul spor.
I Þinn ómur hlýnar yf ir rústum köldum
í i eyðidalsins þröng, mín lindin blá.
\ Hver horfin mynd, á tíbrá töfra-öldum
titrar nýjust, þínum strengleik frá.
I Nú sé eg rísa úr rofum týndra heima
röðul alls hins bezta er hjartað á.
Þú söngst mér Hkn í djúpum dapur-geima.
Dreym mig oftar heim, ó lindin blá!
í g_ i)
i ■ 11111111 iii 11111111111111■1111111■11■1111111111111n111111■11111111111111111111■1111111111■111■■111■111111111■111ii1111111111111■11»