Dagur - 01.06.1960, Blaðsíða 5

4
5
Dagur
Listasafn á Akureyri
EINS OG REYKJAVÍK er óum-
deilanlega höfuðborg landsins, er Ak-
ureyri höfuðstaður Norðurlands og
næst stærsti bær landsins, með á ní-
unda þúsund íbúa. í Reykjavík eru
margar stofnanir, sem aðeins eru þar
og ekki annars staðar á landinu. Þar
er Alþingi og ríkisstjórn, Háskólinn,
Þjóðleikhúsið og söfnin og svo mætti
Iengi telja. En stofnanir, sem þjóðin á
í höfuðborginni eru sameign þjóðar-
innar, sem veiía Reykvíkingum greið-
an, öðrum ógreiðari aðgang að mörg-
um dýrustu ávöxtum íslenzkrar
menningar.
Á síðustu árum hafa leikflokkar
Þjóðleikhússins og Sinfoníuhljóm-
sveitin sótt landsfólkið heim. —
Það er bæði viturlegt og nauðsynlegt
og verður sennilega framhald á því.
Ríkissjóður hefur á síðustu 30 árum
keypt nokkurt magn af ýmsum beztu
listaverkum íslenzkra maiina, bæði
málverk og höggmyndir að forgöngu
menntamálaráðs. Þar er mikill and-
Iegur auður saman kominn. Nú hag-
ar svo til vegna vöntunar á húsnæði
undir þetta safn þar syðra, að nokk-
uð af því er í geymslu, án þess að
vera til sýnis. Hér á Akureyri er mik-
ið og gott húsnæði skólanna lítt not-
að á sumrin. Gáfaður hugsjónamaður
benti nýlega á það hér í blaðinu, að
opin leið væri fyrir Akureyringa að
fá lánuð listaverk, bæði höggmyndir
og málverk, hafa þau hér til sýnis í
2—3 mánuði á sumrin í ónotuðu
skólahúsnæði, undir forsjá góðra
manna, og skipta mætti á Iistaverk-
um eftir því sem samkomulag yrði
um við menntamálaráð.
Blaðinu er kunnugt um, að formað-
ur menntamálaráðs er máli þessu
hlynntur og það hefur einnig komið
í ljós, að margir bæjarbúar telja hug-
myndina bæði merkilega og fram-
kvæmdina auðvclda. En hér þarf þó
annað og meira. Það þarf einhvern
til að rannsaka framkvæmdaatriði
málsins og hrinda því síðan fram ef
möguleikar eru fyrir hendi. Akur-
eyrarkaupstaður á ekkert húsnæði
fyrir listaverkasafn, en mundi e. t. v.
geta bætt úr því þegar stórhýsi það,
sem nú er í smíðum við Geislagötu,
verður fullbyggt, eða safnhús bæjar-
ins kemur upp. Þangað til viðunandi
aðstaða fæst hér fyrir listavcrkasafn,
sem opið yrði öllum almenningi árið
um kring, geta Akureyringar veitt
sér hlutdeild í hinum mikla og list-
ræna arfi, án teljandi kostnaðar,
frelsað dýrmæt listaverk úr myrkv-
uðum geymslum höfuðborgarinnar
og notið þeirra í góðum húsakynnum
hér fyrir norðan. Hér er verkefni
fyrir bæjarstjórn Akureyrarkaupstað-
ar og duglcgan bæjarstjóra. Um þetta
mál getur engin pólitískur styr stað-
ið og það væri óhlutdrægt próf
á viðhorfi ráðamanna bæjarins til
nefndra listgreina, hversu þeir bregð-
ast við þessari ábcndingu. Trúlegt
mætti telja, að bæjarfulltrúar úr öll-
um stjórnmálaflokkum vildu í sam-
einingu flytja tillögu um listaverka-
safn á Akureyri og fela svo fram-
kvæmdina sérstakri nefnd, ef meiri
hluti bæjarstjórnar sýnir máli þessu
nauðsynlegan skilning. En um það
verður ekki efast að óreyndu.
MISHEPPNUÐ HREINGERNING
Fyrir nokkru birtist í Tím.an-
um forystugrein, þar sem minnt
var á nokkuð sérstæða frægð,
sem misvitur piltungur einn úr
röðum íhaldsins hefur getið sér.
Þessi maður á sér nefnilega eitt
áhugamál. Og þegar lífsmark
sést með honum á opinberum
vettvangi, — sem nærri laetur
að vera einu sinni á ári og þá
helzt á hátíðisdegi verkamanna,
— þá notar hann gjarnan tæki-
færið til að minna á þetta
hugðarefni sitt.
ÞRJÚ ATRIÐI.
Og hvert er nú áhugamál
mannsins? Jú, það er að fækka
íslenzkum bændum um helm-
ing. Það er, eins og hann orðar
það svo nettlega, að koma í veg
fyrir að bændur geti dregið sér
með frekju stærri skerf úr þjóð-
arbúinu en þeim ber. Ójá,
einhver hefði nú lagt í kross-
ferð með minna erindi.
Vandséð er, — og má einu
gilda, — hvort fyrirferðameiri
er fákænskan eða illgirnin í
þessu skrafi. Ólíklegt er að
bændur hafi nokkurntíma stig-
ið á strá þessa manns, þvert á
móti mun hann eiga bændafólki
jarðvist sína að þakka eins og
aðrir íslendingar, og hafur sú
ágæta stétt raunar margt betur
gert en að stuðla að tilvist Guð-
jóns þessa úr Iðju, því sá er
maðurinn.
í grein Tímans er einnig á
það bent, að svo sé nú búið að
bændastéttinni af þeirri ríkis-
stjórn, sem Guðjón hyllir, að
ærnar líkur bendi til að óska-
draumur hans kunni senn að
rætast.
Loks er núverandi landbún-
aðarráðherra, Ingólfur á Hellu,
getið í sambandi við stjórnar-
stefnuna, eins og eðlilegt er,
því ekki er von að Tíminn geti
álitið Ingólf svo ómerkilega
persónu, að hann ráði engu um
það, hvernig bændur eru leikn-
ir af þeirri ríkisstjórn, sem
hann er þó settur í sem for-
svarsmaður landbúnaðarins, þó
aldrei nema hann kunni að eiga
sæti sitt þar að þakka fátækt í-
haldsins af þingmönnum í þá
stöðu.
Bjartmars þáttur
Munchausens.
Nú hefur það gerzt, að Bjart-
mar alþingismaður á Sandi finn-
ur þörf á því að reyna að bera
blak af Ingólfi og sýna þeir til-
burðir, að Bjartmar er brjóst-
góður. Guðjón fær aftur á móti
að liggja óbættur hjá garði,
enda lítilsháttar maður, borið
saman við sjálfan ráðherrann.
Bjartmar er af skáldakyni kom-
inn, og hvort sem hann nú er
sjálfur skáld eða ekki fer ekki
illa á því, að hann vitni í skáld-
skap x skrifum sínum. Kemur
þá í ljós, að Munchausen heit-
inn stendur honum huga næst.
Einhverjum hefði e. t. v. þótt
betur á því fara, meðal annars
með hliðsjón af uppruna manns-
ins, að hann hefði vitnað í önn-
ur skáldverk og þjóðlegri, t. d.
eftir Guðmund á Sandi, því
margt gott sagði Guðmundur.
Hins vegar ber það vott um
greind Bjartmars og næmi hans
fyrir því hvað við á, að hann
skuli finna að betur hæfa hinu
pólitíska sálufélagi hans menn-
ingartengsl við Munchausen
barón og sagnagerð hans en
bóndans frá Sandi.
Hvar var Ingólfur?
Bjartmar gerir þá uppgötvun,
að Ingólfur á Hellu hafi svo
gott sem bjargað íslenzkri
bændastétt frá hungurdauða
1942. Það hefur nú þjóðinni
ekki hingað til verið kunnugt
um og má sannaflega ekki öllu
seinna vera að hún viti þetta.
En frekar ræðir Bjartmar nú
ekki um þetta björgunarafrek
og er kannski von.
Grundvöllurinn að afurða-
sölumálum landbúnaðarins —
og sá, sem byggt er á enn í dag
— var lagður með afurðasölu-
lögunum. Hver var þáttur í*
haldsins í þeirri löggjöf? Hann
einkenndist af sérstæðasta verk-
falli, sem um getur í íslenzkri
sögu: mjólkurverkfalli íhalds-
frúnna í höfuðstaðnum. Sex
manna nefndin var sett á lagg-
irnar 1943. Dýrtíðin óx. Búnað-
arþing féllst á tilslökun á sex-
manna-nefndarvei’ðinu gegn
uppbótum á útfluttar landbún-
aðarafurðir og í trausti þess,
„að hér eftir fari fram hlutfalls-
leg kauplækkun í landinu".
íhaldið sveik það, og myndaði
stjórn, sem tróð á bændum. Það
bjó til Búnaðarráð, skipað af
ráðherra, til að verðleggja vör-
ur bænda. Hvar var Ingólfur
þá? Það reyndi að ræna Bún-
aðarmálasjóði til að svelta í hel
stéttarsamtök bænda. Hvar var
Ingólfur þá?
Alþý'ðuflokksstjórn íhaldsins.
í fyrra vetur lögbatt ríkis-
stjórn íhaldsins, (litla og stóra),
kaupgjald og afui-ðaverð. Bænd
ur áttu þá inni hækkun á af-
urðaverðinu en íhaldið neitaði
þeim um hana og bjó þannig
bændum annan rétt og minni
en öðrum stéttum. Ingólfur
þagði. Síðastliðið haust komu
svo bráðabirgðalögin illræmdu
á ábyrgð íhaldsins. Enn þagði
Ingólfur. Og loks, þegar Ingólf-
ur er orðinn landbúnaðarráð-
herra birtist „viðreisnin“, sem
m. a. virtist ætla að afreka það,
að leggja fjölda sveitabýla í
eyði og gjöreyðileggja mögu-
leika manna til að hefja búskap.
Heldur skjaldsveinn Ingólfs á
Hellu að það sé einhver „við-
reisn“ fólgin í því fyrir bænd-
ur, að dráttarvélar hækka upp
í 100 þús? Álítur hann að
rekstrarvörur landbúnaðarins
yfirleitt verði ódýrari eftir „við-
reisnina", en áður? Imyndar
hann sér að byggingar- og rækt-
unax-kostnaður standi í stað eða
kannski lækki við „viðreisn-
ina“? Þykir þessum kaupfélags-
stjórnarmanni líklegt að það sé
til hagsbóta fyrir bændur að
sparifé þeirra í innlánsdeildum
kaupfélaganna sé tekið með of-
beldi og flutt suður í Seðla-
banka? Telur hann það ein-
hverja sérstaka hamingju íyrir
bændur að söluskattur og veltu-
útsvar skuli lagt á þá og verzl-
unarsamtök þeirra?
Þannig mætti halda áfram að
telja. Og allt þetta samþykkir
bjargvætturinn Ingólfur, sami
maðurinn sem þóttist bær um
það að flytja í sínum alkunna
merkilegheitatón skammaræður
yfir vinstri stjórninni fyrir það,
hvernig hún bjó að bændum.
En þá var Ingólfur ekki ráð-
herra. Nú er hann hinsvegar
orðinn það. Bjartvar veit sjáan-
lega hvað hann syngur þegar
hann segir: „Ingólfur spjarar
sig alltaf sjálfur“.
Heldur um skóflublaðið.
Bjartmar er talinn maður vel
greindur. En í þessum skrifum
sínum hefur hann reynst fá-
dæma klaufvirkur. Honum fer
líkt og manni, sem heldur um
skóflublaðið þegar hann ætlar
að moka. Það er hverjum manni
ofætlun að þvo Ingólf hx-einan
af þeim hermdarverkum sem
stjórnarvöldin ei-u að vinna
gegn öllum almenningi í land-
inu og ekki sízt bændastéttinni.
Ingólfur ekki aðeins samþykkir
þau heldur beitir sér fyrir þeim.
Efalaust vill alþingismaður-
inn á Sandi Ingólfi ráðherra allt
hið bezta. En þá þarf hann að
skilja, að ráðherranum kemur
það bezt, að mild blæja þagn-
arinnar breiðist yfir „afrek“
hans.
25. maí, 1960.
Magnús H. Gíslason.
Burt með kcttina.
SÍÐAN AKUREYRI varð
verulegur trjáræktarbær, hafa
margar tegundir smáfugla tekið
sér þar bólfestu um lengri eða
skemmri tíma árlega. Þrestirnir
verpa hundruðum saman í bæn-
um, ennfremur auðnutittlingar,
maríerlur og fleiri smáfuglar.
Fólk hefur yndi af fuglunum
og sýnir þeim hina mestu gest-
risni og nærgætni í hvívetna. í
harðviðrum skammdegisins er
þeim fuglum, sem þá dvelja
hér, gefið margs kyns góðgæti.
Og mörg eru dæmi þess, að
veikum einstaklingum er hjúkr-
að í húsum inni. Á vorin eru
varpkassar víða settir upp og
síðan fylgzt með hreiðurgei-ð
og varpinu, þar til ungarnir eru
orðnir fleygir og færir. Tæplega
hefur þess orðið vart, að ungl-
ingar reyni skotfimi sína með
byssu eða steinum á þessum
vængjuðu vinum hér í bænum,
þótt út af því kunni að bregða
hjá óvitum, þegar þeir leggja
leið sína um dreifbýlið og
gleyma þá sæmilegum um-
gengnisháttum og kunna ekki
fótum sínum forráð fremur en
ferfætlingarnir, sem í fyrsta
skipti er hleypt úr stíu.
En víkjirm aftur að fuglunum
í bænum og fuglavinunum
mörgu. Vai-pið stendur nú sem
hæst. En það er eins og menn-
irnir geti aldrei gefið neitt af
heilu hjarta. Þeir geta ekki
einu sinni gefið smáfuglunum
fóður eða búið þeim aðstöðu til
hreiðurgerðar, án þess að
skyggja á gjafmildi sína og góð-
vilja. Fjöldi fólks elur ketti í
Skemmdarverkin á Akureyri
Um fátt hefur verið meira
rætt hér í bæ og vakið meiri
óhug og gremju en skemmdar-
verkið, sem ráðamenn bæjarins
eru nú að láta vinna á Ráðhús-
torgi, með því að helluleggja og
taka fyrir bílastæði mestan
hluta þess bletts, sem vegna
legu sinnar var sjálfkjörinn til
að vei'ða bænum mikil prýði, ef
honum hefði verið sómi sýndur
og hann fegi'aður eftir mætti.
Með þessum aðgerðum þeirra,
er málefnum bæjarins ráða, er
loku fyrir það skotið að hægt sé
að stækka og fegra blettinn, svo
að hann — í framtíðinni — gæti
vakið gleði og fegurðarþrá í
hjörtum þeirra mörgu, er fram
hjá honum ganga. í þess stað
verða bæjarbúar nú að hafa
daglega fyrir augum, hina
kuldalegu, gi'áu steinauðn, sem
um langt skeið mun bera vitni
um smekkleysi og óhagsýni
þeirra manna, er hugmyndina
áttu að breytingunni og létu
framkvæma þetta rándýra verk.
Það situr ætíð illa á þeim,
sem fólkið trúir fyrir fjármun-
um sínum, að eyða þeim að
óþöi'fu. Og það er alveg sérstak-
lega ófyrirgefanlegt, þegar svo
stendur á, að þjóðin er á barmi
gjaldþrots og öngþveitis og ver-
ið er að reyna að bjarga henni,
með því að skerða mikið kjör
hennar. Ráðamenn ríkis og
bæja verða að gera sér Ijóst, að
þjóðinni verður ekki bjargað —
mun ekki fást til að spara og
herða lífskjör sín eins og þarf
— nema hún sjái að það fé, sem
af henni er tekið, og þeir eiga
að ráðstafa, sé notað með gætni
og hagsýni. Og — byrjað að
spara að ofan.
Það hefur í blöðum bæjarins,
verið minnzt á skemmdarverk-
ið á Ráðhústorgi. Og sömuleiðis
á þá illu staðreynd, að í stað
þess að gera gilskoi'una í mið-
bænum að yndisfögrum stað,
eins og Fegrunarfélag Akureyr-
ar hafði í huga, er brekkan
norðan við gilið var tekin eign-
arnámi, hafa ráðamenn bæjar-
ins gert eyðimöi'k sunnan við
gilið. Og til frekai'i pi'ýðis hef-
ur nú fyrir nokkrum dögum
verið ekið moldarhlassi á gil-
barminn við yti'i bi'ún Odda-
götu. Ber slíkur vei'knaður
glöggt vitni um fegurðarsmekk
og þrifnað þess, eða þeirra, er
látið hefur aka þessari mold að
götunni. Og þessa síðustu daga
er líka farið að fleygja rusli úr
görðum, grastætlum og hnaus-
um í gilið, sem reyndar má
eðlilegt teljast, því „hvað
höfðingjarnir hafast að, hinir
ætla sér leyfist það“.
Ungi maðurinn, sem ritaði
um skemmdarverkið í gilinu
þ. 11. þ. m. í 24. tölubl. Dags,
óskar þess að upplýst verði
hverjir hafi ráðið þeirri fram-
kvæmd. Eg vil undirstrika þá
ósk eða kröfu. Og sömuleiðis að
það komi fram hver á hug-
myndina að breytingunni á
húsum sínum og lætur þá
ganga lausa yfir varptímann og
drepa ungana jafnóðum og þeir
skríða úr eggjunum. Þetta fólk
virðir köttinn sinn mikils, ná-
grannana lítils og fuglana
einskis.
Kattareigendur eru ábyrgir
fyrir þessu fugladrápi, því að
kötturinn þjónar aðeins rán-
dýrseðli sínu við veiðarnar.
Daglegá er hringt til blaðsins
út af þessu máli. Virðulegum
húsmæðrum er þungt í skapi
þegar kötturinn hefur eyðilagt
hreiðrið í garðinum. Heimilis-
feður segja ljót orð og börnin
gráta. En kettirnir ganga lausir,
sleikja sólskinið á daginn en
drepa ófleyga unga á síðkvöld-
um. Þeirra er ríkið i þessum bæ
á meðan eigendurnir láta sér
fugla og fuglavini í léttu rúmi
liggja.
Sjálídauðar skepnur.
EITTHVAÐ mundu neytend-
ur þessa lands nota af hinum
kröftuga orðaforða tungunnar,
ef bændur eða félagssamtök
þeiri'a tækju upp þann sið að
senda kjöt af sjálfdauðu á mark
aðinn.
Á Akranesi fór í vetur fram
rannsókn á aflanum einn dag.
Þá varð Ijóst, og þegar land-
fleygt og frægt að endemum, að
aðeins 7 fiskar af hverjum
hundrað voru hæfir til frysting-
ar. Þá var hei'fei'ð gerð í blöð-
um og útvarpi gegn þeim voða,
sem „heimsins bezta fiski“ er
búinn á erlendri grund, ef svo
heldur sem horfir í of lítilli
vöruvöndun þessarar aðalút-
flutningsframleiðslú íslendinga.
Kapphlaupið um veiðimagnið
hefur verið of einhliða. „Heims-
ins bezti fiskur" rotnar sjódauð-
ur í netunum, merst og úldnar
í bátum og í meðförunum í
landi. Það er ekki fi'emur hægt
að framleiða eftirsótta matvöru
úr úldnum fiski en af öðrum
hræjum.
Og auðvitað fór hin mikla
herferð gegn ósómanum ekki
fi'am hjá Bretanum. í Fishing
News segir:
„Okkur, sem erum vanir því,
að sem næst 5% af afla fari íúr-
gang, þykir þetta (þ. e.
Akranessagan) ganga næst
glæpsamlegri sóun á nátt-
úruauði. — Ef fiskimið-
in við ísland cru nýtt af þeim,
sem vilja hafa á þeim einkarétt,
til þess eins að framleiða
skepnufóður úr fiskinum, þá
geta sömu menn varla ætlast til
þess, að Sameinuðu þjóðirnar
láti sem þær sjái ekki þeirra
ljóta framferði.“
Blaðaummæli og útvarps-
þættir um fiskveiðar, fiskverk-
un og fisksölu hafa ekki misst
marks og ekki orðið án sárs-
auka fyrir þá, sem ábyrgðina
bera. Þó er málið stærra en svo,
að nokkur þroskaður íslending-
ur geti að fullu leitt það hjá
sér, því að sannarlega er fram-
tíð þjóðarinnar í voða, ef aðal-
útflutningsvörur okkar fá á sig
óorð meðal erlendx'a neytenda.
Fræðslu, strangt eftirlit og
nægilega mikinn verðmun á
góðum fiski og lélegum verður
upp að taka áður en verr fer.
Ráðhústorgi. Bæjarbúar eiga
heimtingu á að fá að vita hverj-
ir það eru, sem ráða útliti bæj-
arins: hvort það er bæjarstjórn
með bæjarstjóra í broddi fylk-
ingar, eða hvort það eru ein-
hverjir Pétrar eða Pálar, sem
þar eru að verki án nokkurs
eftirlits. Það þarf að vitnast;
því að: „Rétt er þar að skelli
skömm, skömmin hvar á
heima“, eins og Ari gamli
Jochumsson kvað forðum.
I fundargerð bæjarstjórnar
frá 10. maí segir orðrétt: „Bæj-
arráð bendir á að ekki hafi ver-
ið ætlunin að hagga gróðri
toi'gsins, heldur fyrst og fremst
að helluleggja torgið utan gras-
kringlunnai', sem ætíð verður
hálfgert svað þegar regn kem-
ur úr lofti.“
Mikil er hugkvæmnin! Ósjálf-
rátt mun mörgum detta í hug
ráðsnilld hinna frægu Molbúa
eða Bakkabræði'a er þeir lesa
þessa yfirlýsingu. En reyndar
finnst mér — og ég held mörg-
um öðrum fáfróðum almúga-
mönnum — að hægt hefði ver-
ið að útrýma þessu „hálfgerða
svaði“ á ýmsan annan og marg-
falt ódýrari hátt. T. d. með því,
sem sjálfsagðast vai', að færa
gróðui'inn út í jaðra blettsins
og gera gangstíga um hann,
svaðlausa. Slíkt hefði ekki kost-
að nema lítinn hluta þess mikla
fjár, sem þarna er eytt til
óþurftar.
En hvað sem öðru líður verð-
ur að krefjast þess, að þegar
ráðast á í miklar framkvæmd-
ir, sem miklu varða um útlit
bæjarins um langa fi'amtíð, og
koma tilfinnanlega við pyngju
bæjarbúa, að þá sé ekki pukr-
að með það eins og bi'eytingarn-
ar á Ráðhústorgi, og að menn
fái líka að vita hverjir eiga
hugmyndirnar og ráða fram-
kvæmdum þeiri-a. Sömuleiðis
vei'ður að krefjast þess, að þeir
er málefnum bæjarins ráða,
láti gilið ekki vei'ða sjálfum
þeim og bænum í heild, öllu
lengur til skammar en orðið er.
Guðm. B. Árnason.
Margir knaffspyrnukappieikir verSa
á Akurevri í sumar
Akureyringar keppa nú í I. deild ásamt 5 öðrran
beztu knattspyrnuflokkum landsins
í fyrrakvöld kvaddi Knatt-
spyrnuráð Akureyrar, sem fer
með knattspyrnumálin innan
ÍBA, fréttamenn á sinn fund til
að ræða um þessa íþróttagrein
og skýra frá því, hvað framund-
an er í þeim málum á þessu
keppnisári.
Æft af kappi.
Eins og kunnugt er vann Ak-
ureyrarliðið sig upp í I. deild í
fyrra og mun gjarnan vilja
halda því sæti áfram.
Æfingar hófust fyrir áramót í
vetur og síðan reglulega undir
stjórn Jens Sumarliðasonar.
Hvort þær hafa vei'ið stundaðar
af þeirri kostgæfni, sem kref jast
vexður af góðu knattspyrnuliði
og batnandi, veit blaðið ekki.
En víst eru þar margir mjög
áhugasamir, ungir menn, sem
treyst er á alveg sérstaklega.
Nægilega góð aðstaða er ekki
fyrir hendi hér í bæ. Það vant-
ar t. d. malarvöll til æfinga, þar
sem hinn ágætþgrasvöllur þolir
naumast meira en þriggja mán-
aða notkun á ári.
Tíu kappleikir.
Framundan er nú keppnin á
íslandsmótinu, þar sem háðir
verða 10 kappleikir í tvöfaldri
umferð. Fyrsti leikur Akureyr-
inga fer fram hér í bæ 12. júní
og verður þá keppt við Keflvík-
inga. En 5 kappleikjanna fara
fram hér á Akureyri.
Þá kemur hingað knatt-
spyrnulið frá Luxemburg, Red
Boys, og verður hér fyrstu dag-
ana í júlí. En Luxembuigarar
voru hér á ferð, fyrir 2 áruro,
Aðalfmidur Barnaverndarfélags Ak.
Aðalfundur Barnaverndarfél-
ags Akureyrar var haldinn í
leikskóla félagsins á liðnu ári.
Á árinu var náð langþráðu tak-
marki byggingu leikskóla, er
hlaut nafnið Iðuvöllur. Var
húsið vígt á fyrsta vetrardag
s. I. Byggingarkostnaður var
585 þús. krónur og skuldar fé-
lagið all mikið, en nýtur styrks
frá bæ og riki.
Leikskóli hefur starfað á Iða-
velli í vetur. Forstöðukona hans
er Dóróthea Daníelsdóttir. Hafa
verið í leikskólanum 40-50 börn,
en búist við að þau verði eitt-
hvað færri í sumar. Starfið
hefur gengið mjög vel þennan
fyrsta vetur. Starfsstúlkur hafa
verið þrjár auk forstöðukonu.
Félagsmenn eru nú 112.
Hannes J. Magnússon, féhirð-
ir félagsins, las upp reikninga
þess. Á árinu bárust því þessar
svo sem margir eflaust muna.
Akureyringar munu leika tvo
leiki við hina erlendu gesti.
Þá er í athugun utanför til
keppni í Luxemburg eða fcr til
vinabæjanna á Norðurlöndum.
Bæjarkeppni í knattspyrnu
hefur átt vinsældum að fagna.
Trúlegt er, að Keflvíkingar, Ak-
urnesingar cg Hafnfirðingar
keppi við Aktireyringa hér í
sumar.
Auk þess verða svo mörg'
unglingalið á ferðinni í sumar.
Pressulið.
í sumar verða nýju áhorf-
endasvæðin notuð í fyrsta sinn
og grasvcllurinn litur út fyrir
að verða mjcg góður. Knatt-
spyrnuunnendur á Akureyri
hafa betra tækifæri nú en
nokkru sinni áður til að fylgjast
með knattspyrnunni.
í stjórn Kattspyruráðsins eru:
Rafn Hjaltalín, formaður, Hörð-
ur Svanbergsson, Sigurður
Leósson, Svavar Ottesen og
HaUdór Bóas Jónsson.
Rætt hefur verið um að blaða-
menn velji „pressulið“ til að
keppa við úrvalsliðið. Það gæti
crðið bæði gagnlegt og gaman.
Mótaskrá.
12. júni: Akureyri—Keflavík,
Akureyri.
19. júní: Akureyri—Akranes,
Akureyri.
26. júní: Akureyri—Valur
Akureyri.
10. júlí: Akureyii—KR, Ak-
ureyri.
15. júlí: Fram.—Akureyri,
Reykjavík.
17. júlí: Keflavík—Akureyri,
Keflavík.
12. ágúst: Valur—Akureyri,
Reykjavík.
14. ágúst: Akranes—Akur-
eyri, Akranesi.
21. ágúst: KR—Akureyri,
Reykjavik.
28. ágúst: Akureyri—Fram,
Akureyri.
2.—5. júlí: Heimsókn Red
Boys frá Luxemburg.
Iþróttafólk frá R.vík og Hafoarfirði keppir í
bandknattleik, körfukoattleik og knattspyrnu
gjafir: Frá Góðtemplararegl-
unni á Akureyri 10 þús. krcn-
ur, frá Lionsklúbbi Akureyrar
15 þús. krónur og frá kvenfé-
laginu Baldursbrá 2 þús. krón-
ur. Fjársöfnun félagsins fyrsta
vetrardag gekk mjög vel. Þá
fór fram á vegum félagsins
merkjasala, sala á bókinni Sól-
hvörf, hlutavelta, kaffisala og
gjafasýningar frá kvikmynda-
húsum bæjarins. Alls nam fjár-
söfnun þessi 26 þús. krónum og
sýnir það örlæti bæjarbúa við
félagið.
Þau Elísabet Eiríksdóttir og
Jón J. Þorsteinsson, sem átt
hafa sæti í stjórn félagsins frá
stofnun þess, báðust undan
endurkosningu. í stað þeirra
voru kosin í stjórnina Júdit
Jónbjörnsdcttir og Eiríkur Sig-
urðsson.
Framhald á 7. siðu.
Um. næstu helgi koma hingað
íjölmennir íþrcttaflokkar úr
Reykjavík og Hafnarfirði. Aðal-
lega verður hér um handknatt-
leiksflokka að ræða, en einnig
munu koma lið í körfuknattleik
og III. fl. knattspyrnudrengja.
Félög þau, sem hér eru á
ferðinni er Glímufélagið Ár-
mann úr Reykjavík, sem kemur
með 4 handknattleiksflokka
karla og kvenna og köríuknatt-
leikslið.
Hafnfirðingar eru með II. fl.
karla í handknattleik og munu
þeir sennilega velgja jaíncldr-
um sínum hér, enda fremstir í
sínum aldursflokki hérlendis.
Þá mun Knattspyrnufélagið
Valur keppa hér í III. fl.
Keppni hefst báða dagana, þ.
e. sunnudag og mánudag, kL 2
e. h., og fara að minnsta kosti
6—8 leikir íram hvorn dag. —
Heimsókn Ármanns um hvita-
sunnuna er orðinn fastur liður
á mótaskrá ÍBA og ér þetta í
þriðja skipti, sem þeir koma
með svo stóran hóp til keppni
hér. Eru slikar heimsóknir sem
þessi mikil lyftistöng fyrir
handknattleiksmenn hér í bæn-
um, og hafa Akureyringarnir
æít af kappi undir keppni
þessa. Ármenningarnir koma
hér á vegum Knattspyrnufélags
Akureyrar, en það félag hefur
aítur farið keppnisfarðalag til
Reykjavíkur á vegum Ármanns
undanfarin ár.
Handknattleiksílokkur Árnranns í Reykjavík.