Dagur - 03.05.1962, Síða 5

4
f........"....................
Fyrsfa fækifæri
almennings
SUNNUDAGINN 27. maí fara fram bæj-
ar- og sveitarstjórnarkosningar í 14 kaup-
stöðum og 35 þorpum. — 1 sumum þorp-
unum eru kosningar ópólitískar, sem
kallað er, þannig að samkomulag hefur
orðið um menn á lista, eða listar boðnir
fram án þess að stjórnmálaflokkar komi
þar við sögu. En í öllum kaupstöðum og
meiri hluta þorpanna er um pólitísk
framboð að ræða, eingöngu, eða að ein-
hverju leyti.
Ætla má, enda eðlilegt, að kosningar
sem þessar snúist fyrst og fremst um
málefni þess bæjar eða svcitarfélags, sem
í hlut á, og að frambjóðendur séu metnir
með það fyrir augum, að þeir geti orðið
bæjar- eða svcitarfélögum að liði eða
njóti trausts til þess.
En með því að bæjar- eða sveitarmála-
flokkarnir, sem að framboðum standa,
eru jafnframt eða jafnvel fyrst og fremst
landsmálaflokkar, getur varla hjá því
farið að landsmálefni og afstaða til þeirra
setji að verulegu leyti svip sinn á kosn-
ingarnar, og það því frcmur, sem skammt
er nú til Alþingiskosninga og ýmsir
kunna að líta á úrslit bæjar- og sveitar-
kosninga sem fyrirboða.
Fleira kemur hér til. Mikill meiri hluti
kjósenda í landinu á atkvæðisrétt i þess-
um kosningum. Og nú fá flestir þessara
kjósenda fyrsta tækifærið til þess að
segja, a. m. k. á óbeinan hátt, álit sitt á
ýmsum mikilvægum ákvörðunum, sem
teknar hafa verið.
Það er ekki ólíklegt, að ýmsir vilji nota
þetta tækifæri, úr því að það gefst, til
þess að láta í Ijós ánægju eða óánægju í
garð þeirra, sem með völdin fara í land-
inu, og þá um leið hvetja eða letja stjórn-
málamennina til að lialda áfram á sömu
braut það sem eftir er kjörtímabilsins.
Víst er um það, að sjömenningarnir í
stjómarstólunum suður í Reykjavík
munu reyna að lesa það út úr kosninga-
úrslitunum að kvöldi hins 27. maí, hvort
almenningur, t. d. í höfuðstað Norður-
lands liafi sætt sig við verðhækkunar-
stefnu ríkisstjórnarinnar — við söluskatt-
inn, afstöðu stjórnarinnar í kaupgjalds-
málum, hækkun fjárlagaútgjalda um ná-
lega 100% o. s. frv., að ógleymdri gengis-
breytingunni.
Ríkisstjórnin veit það vel, að hún hef-
ur gert það, sem ekki var fordæmi fyrir,
að lækka gengi krónunnar tvö ár í röð,
fyrst árið 1900, síðan árið 1961. Ilún mun
reyna að lesa það út úr kosningunum
27. maí, hvort -hún hafi þarna spennt bog-
ann of hátt, eða hvort óhætt sé að halda
áfram, hvort út í það sé Ieggjandi t. d.
að lækka krónuna í þriðja sinn á ofan-
verðu sumri 1962, með sömu rökum og í
fyrra, eða öðrum.
Þetta tvennt mun að verulegu leyti
setja svip á kosningarnar:
Að þær eru fyrsta tækifæri mikils meiri
hluta þjóðarinnar til að láta í Ijós álit
sitt á núverandi stjórnarstefnu og að
ríkisstjórnin mun reyna að ráða af úr-
slitum þeirra, hvar hún sé á vegi stödd,
og hvað fært sé.
V-------------------------------------J
TI MAÍ 1962
Ræða Sigurðar Jóhannessonar skrifstofumanns á útiliátíð verkalýðsfélaganna á Akureyri
ÞÓ Félag verzlunar- og skrif-
I stofufólks á Akureyri sé ekki
alveg nýtt á nálinni, er aðeins
stutt síðan að Jjað vann sér
þegnrétt sem eitt af launþegafé-
lögunum hér í bæ. Það var ekki
fyrr en eftir inngöngu okkar í
Alþýðusamband fslands, og
| ekki síður eftir að við hófum
; meiri samvinnu við hin laun-
■ þegafélögin hér á Akureyri, að
i við fórum að hafa nægan styrk
til að vinna að hagsmunamálum
okkar, án þess að fara eftir línu,
i sem aðrir höfðu gefið. í byrjun
j júnímánaðar á síðasta ári,
] reyndi fyrst í alvöru á samtaka-
1 mátt félags okkar, þegar við í
} fyrsta sinn í sögu kjarabaráttu
]. verzlunarfólks á íslandi þurft-
um að knýja fram hagsmuna-
mál okkar með verkfalli. Til
allrar hamingju leystist verk-
fallið fljótt hér á Akureyri, en
við sáum þá, hve miklu sam-
staða okkar innbyrðis, og sam-
staðan með öðrum félögum
launþega, getur áorkað.
Verkfallsvopnið er
vandnieðfarið.
Verkfallsbeiting er aflmikið
vopn. Hún á að vera neyðarúr-
ræði launþegans til að knýja
fram möguleika til mannsæm-
andi lífsafkomu, til þeirra lífs-
skilyrða, sem sjálfsögð eru talin
í hverju menningarlandi nú á
dögum. Þess vegna er þetta
vopn vandmeðfarið. Það er ó-
hæfa að það skuli oft hafa kom-
ið fyrir á undanförnum áratug-
um, að þessu vopni hefur verið
beitt í öðrum tilgangi en þeim,
sem ég nefndi hér áðan. Það er
óhæfa, að þetta vopn skuli hafa
verið notað til að berja á póli-
tískum andstæðingum til fram-
dráttar einni sérstakri þjóð-
málastefnu. Því heiti ég á alla
launþega að taka sem almenn-
astan þátt í starfi stéttarfélag-
anna, til þess að bægja þeirri
hættu frá, að fáir menn geti not-
að samtök okkar í annarlegum
tilgangi.
Peimastrikið var grár leikur.
Á síðasta ári, aðeins tveim
mánuðum eftir að okkur hafði
tekizt að fá kjarasamninga okk-
ar færða til betri vegar, dró rík-
isstjórnin sitt pennastrik yfir
þær, með því að beita Seðla-
bankanum fyrir sig við að
lækka gengi krónunnar. Með
gengisskráningarlögunum hefur
ríkisstjórnin raunverulega gert
alla kjarasamninga í landinu
minna virði en pappírinn, sem
þeir voru skrifaðir á, og það
virðist erfitt að sjá, hvaða leið
hægt er að fara til bættra lífs-
kjara fyrir launþega, þegar rík-
isstjórnin getur leikið okkur svo
grátt. En ég trúi því ekki fyrr
en á reynir, að slíkrar skamm-
sýni gæti einnig hjá félögum at-
vinnurekenda, þegar að því
kemur að breyta núverandi
kjarasamningum. Ef svo yrði, er
samstaða launþega eina svarið
sem við getum gefið. En það er
líka áhrifamikið svar. En við
verðum líka að minnast þess, að
koma alltaf fram af sanngirni
og með samkomulagsvilja við
atvinnurekendur okkar, því að
góð samvinna milli launþega og
atvinnurekenda er öruggasta
leiðin til batnandi lífskjai’a ís-
lenzku þjóðarinnar. Ef atvinnu-
rekendur og launþegar geta
skilið þarfir hvers annars, og
Sigurður Jóhannesson.
hafa einlægan vilja til úrbóta,
þá er það víst, að meira myndi
vinnast okkur til hagsældar, en
nú á sér stað með harðvítugri
baráttu. Framtíðarmöguleikar
okkar í þessu landi eru óþrjót-
andi, ef við getum veitt hvor
öðrum stuðning til að nota þá.
Dæmi um óbeinu skattana.
Af hálfu stjórnarvaldanna er
alltaf verið að reyna að telja
okkur trú um, að þrátt fyrir
einhverja hækkun á vöruverði,
hafi lífskjör okkar lítið sem
ekkert versnað á undanförnum
árum. Okkur er bent á niður-
fellingu á tekju- og eignaskatti
og lækkun á útsvari þessu til
sönnunar. En það er ekki getið
um þær drápsklifjar, sem við
þurfum að greiða til ríkisins í
óbeinum sköttum af erlendum
vörum, sem við kaupum. Það er
ekki getið um, að þeir sem eru
að byrja að búa og kaupa sér
rafmagnseldavél á 6950 krónur
borga þar með ríkissjóði 2885
krónur af kaupverðinu, og sá,
sem kaupir sér pott á 200 krón
ur, greiðir þar með ríkissjóði
79.50, og af hverri skeið, sem
kostar 37.50 fær ríkið 14.90. —
Óbeinu skattarnir eru nefndir
ýmsum nöfnum, svo sem vöru-
magnstollur, verðtollur, inn-
flutningsgjald,söluskattur í tolli
og smásöluskattur, en þeir eiga
það allir sameiginlegt, að það
erum við, sem þurfum að borga
þá. Okkur er sagt, að þetta sé
nú ekki svo mjög slæmt, því að
við fáum núna tæpar 3000 krón-
ur greiddar með hverju barni á
ári. En — ef við þurfum að
kaupa okkur barnavagn, og þeir
kosta allt að 5750 krónum, þá
borgum við ríkinu 2690 krónur
fyrir vagninn. Af barnaskóm úr
leðri, sem kosta 145 krónur, fær
ríkið 53.65 og af skósvertudós,
sem kostar 10.00 fær það 4.40,
og 14.50 greiðir húsmóðirin rík-
inu fyrir hvern metra af kjól-
efni, sem hún kaupir í búð á
40.00, og af hverjum bauk af
ræstidufti, sem kostar 11.00,
fær ríkissjóður 4.97.
Þeir, sem byggja sér hús, en
það eru fáir nú á tímum, borga
ríkinu 1.01 fyrir hvert fet af 1x6
smíðatimbri, sem kostar 4.40 í
búðum, og 68.25 fær ríkissjóður
af hverri skrá í húsið, sem kost-
ar í búð 187.00. Ég get líka nefnt
það, að meðalstór íslenzkur
fáni kostar kr. 680.00. Ef við
viljum flagga á þjóðhátíðardag-
inn og kaupum þann fána, greið-
um við ríkissjóði kr. 290.00. —
Að síðustu skal ég nefna, að
seint á síðastliðnu ári var upp-
auglýst tollalækkun á nokkrum
vörutegundum, þar á meðal á
súpupakka, sem hún kaupir á
ir þá lækkun greiðir húsmóðir-
in ríkissjóði 3.58 fyrir hvern
súpupakka, se mhún kaupið á
9.40, og kvenfólkið greiðir ríkis-
sjóði 17.20 fyrir hvert par af
sokkum, sem hún kaupir á
62.00. Þrátt fyrir þessar stað-
reyndir, sem hægt væri að
halda áfram að nefna óteljandi
dæmi af, er okkur svo sagt, að
við greiðum tiltölulega litla sem
enga skatta. Og þeir, sem segja
það, eru forsjármenn þjóðarinn-
ar í dag. Það er til þess að geta
borið þennan klafa, meðal ann-
ars, að þeim sem lægst eru laun-
aðir, er brýn nauðsyn á að fá
einhverja leiðréttingu á launum
sínum.
Atvinnufyrirtæki í vanda.
En við verðum líka að minn-
ast þess, að það eru ekki ein-
göngu launþegar, sem hafa orð-
ið fyrir barðinu á stefnu' ríkis-
stjórnarinnar. Við verðum að
minnast þess, að stefna hennar
er að sliga fjölda atvinnufyrir-
tækja til lands og sjávar. Vaxta-
greiðslur og óraunhæfur starfs-
grundvöllur er að koma sumum
atvinnugreinum þjóðarinnar á
kaldan klaka, svo að þær eru
varla aflögufærar um meiri
launagreiðslur til handa starfs-
fólki sínu. Þessir aðilar verða
allir að taka höndum saman til
þess að fá einhverja leiðrétt-
ingu á afkomu sinni.
Verzlunarskóli á Akureyri.
Á einu sviði í starfi okkar fé-
lags er stór akur óunninn. Það
er á sviði fræðslumálanna. Það
er leitt til þess að vita, að hluti
þess fólks, sem vinnur að verzl-
unai’- og skrifstofustörfum er að
einhverju leyti óvitandi og á-
hugalaus um þau störf, sem því
er ætlað að vinna. Á þessu sviði
eigum við að mæta áhuga og
samstarfsvilja atvinnurekenda
til úrbóta. Hér þarf félagið að
taka í framrétta hönd atvinnu-
rekenda um það, að standa að
námskeiðum, þar sem kennd
eru almenn afgreiðslu- og sölu-
störf, og veitt alhliða fræðsla
um verzlun. Þetta mundi kann-
ske aðeins verða fyrsti áfanginn.
í framtíðinni gæti risið hér á
Akureyri verzlunarskóli, sem
byggi ungt fólk undir störf í
þessari atvinnugrein. Við verð-
um að hafa það hugfast, að því
meiri kröfur, sem við getum
gert til okkar sjálfra, því meiri
möguleika höfum við á hærri
launum og betri starfsskilyrð-
um.
Ungt fólk og ábyrg störf.
Á síðastliðnu hausti átti ég
þess kost að sitja landsþing fé-
lags dansks verzlunarfólks, og
gafst mér þar kostur á að kynn-
ast því, hvernig Danir vinna að
þessum málum. Þeir leggja
mikla áherzlu á að ná sambandi
við æskuna, meðan hún enn er
í verzlunarskólum, og fá hana
strax til starfa í félögum verzl-
unarfólks.
Mig langar að lokum til að
lesa hér upp nokkur orð úr
ræðu,sem formaður hins danska
landssambands flutti á þinginu:
„Það eru þær þúsundir af
ungu fólki, sem nú streyma inn
í alls konar verzlunar- og;skrif-
stofustörf, sem við eigum að
byggja framtíð okkar á. Þess
vegna er það nauðsynlegt, að
við reynum öll að skilja þeirra
sjónarmið og erfiðleika, og veita
því alla þá hjálp, sem það hefur
þörf fyrir og nauðsynleg er, til
að störf þeirra séu ánægjuleg og
beri ávöxt. Ekki aðeins ánægju-
leg fyrir þau sjálf, heldur einn-
ig> °g Það ekki síður fyrir þá,
sem eiga að njóta starfa þeirra.
Ég álít, að við eigum ekki að
vera hræddir við að láta hið
unga starfsfólk fá verkefni og
hafa skyidum að gegna, og bera
þá ábyrgð sem því fylgir. Að-
eins það, að bei’a ábyrgð á ein-
hverju er fyrsta skilyrðið til
frjórra hugsana og fram-
kvæmda.“
ATHUGIÐ!
ALLT stuðningsfólk B-listans
er beðið að hafa sámband við
skrifstofuna, scm fyrst.
B-LISTINN.
- Ýmis tíðindi.. .
(Framhald af bls. 8)
eyrar, einnig mjólk úr Fnjóska-
dal.
Hér eru ánægjulegir dagar í
blíðviðrinu, sem búið er að
standa á þriðju viku. — Slysa-
varnadeildin hefur haft Fram-
sóknarvist og dans hálfsmánað-
arlega lengi vetrar í Grenivík
og hefur mönnum þótt að því
hin bezta dægrastytting.
S
Tryggvi Jónatansson siötugur
Afmælisviðtal
í GAMLA DAGA var Akureyri
og Oddeyri sitthvað og lítt fær
vegur þar á milli. Akureyri var
höfuðborgin, en Oddeyri nær ó-
byggður tangi úti með sjó.
Tryggvi Jónatansson fæddist
á Tanganum og þá voru þar ris-
in örfá hús og var þeim einu
sinni líkt við vetursetukofa
leiðangursmanna á nyrztu leið-
um. Foreldrar hans voru Jóna-
tan Jósefsson, múrari, og Jón-
ína Guðmundsdóttir, kona hans.
Ekki fékk snáðinn bíla eða
flugvélar til að leika sér að, eins
og nú tíðkast, enda önnur farar-
tæki í tízku þá. En móðir nátt-
úra bætti úr því.
Glerá bjó til Oddeyri og læt-
ur enn land rísa úr sæ. Og hún
gaf hinum unga borgara góð
leikföng, sand og leir úr fjall-
garðinum vestan fjarðarins,
bezta efni til að móta í fyrstu
hugmyndir listhneigðs og hug-
myndaríks barns og gera þær
sjáanlegar og áþreifanlegar. —
Síðar naut Oddeyri þess og Ak-
ureyrarkaupstaður í varanlegri
og gagnlegri framkvæmdum, að
hafa gefið hinum unga sveini
fyrstu tækifæri til sköpunar.
En hér á ekki að skrifa neina
barnasögu, heldur að ræða við
sjötugan öldung og þann hinn
sama sem áður getur. Sjötugur
varð hann 15. apríl sl. Og þegar
Dagur hitti hann að máli af því
tilefni, hitti hann fyrir ungan
mann, kempulegan og vel á sig
kominn, lítið eitt dulan um eig-
in hag, glaðan og bjartsýnan
borgara, sem lifað hefur og
starfað á Akureyri frá því að
hann var barn og hún þorp, og
allt til þessa dags.
Þú hefur fæðzt með harm-
kvælum hér á Akureyri?
Kannski svolitlum harmkvæl-
um eins og gengur, en fyrst og
fremst í fljúgandi fartinni eins
og spútnik. Ég fór bara aldrei
upp í loftið, heldur lenti ég í
höndunum á ljósmóðurinni. —
Síðan hef ég haft lítið um mig,
aldrei yfirgefið Akureyri, en
dvalið hér alla ævi og unað vel
mínum hag.
Þú hefur starfað að bygging-
armálum lengst af?
Hef aldrei starfað að öðru, að
heitið geti. Ég hafði ýmsar hug-
myndir í kollinum þegar ég var
strákur. En þá var engra ann-
arra kosta völ en að vinna hjá
pabba og hann var múrari. Hjá
honum byrjaði ég við bygginga-
vinnu um 14 ára aldurinn og
hélt því svo áfram. Fyrsta bygg-
ingin var gamla Gefjunarhúsið.
Nú hef ég víst ein hundrað hús
á samvizkunni, sem ég hef séð
um byggingu á.
Hvað um skólagöngu í æsku?
Skólar voru fjarlægir í þá
daga. Þá var nú ekki verið að
þröngva fólkinu í skóla. Fjár-
hagurinn gaf mér heldur ekki
tækifæri í þeim efnum.
Hvenær varztu fyrst skotinn?
Hamingjan hjálpi þér, maður.
Auðvitað nærri því jafnlengi og
ég man eftir mér. Þetta færðist
þó í aukana svona um sextán
á víð og dreif
ára aldurinn. Aftur á móti varð
ég ástfanginn svo um munaði
þegar ég var rúmlega tvítugur
og það er nú allt annað. Þá trú-
lofaðist ég líka fallegri stúlku,
kvæntist henni síðan og hjóna-
band okkar hefur nú varað í
nærri hálfa öld og hefur staðizt
storma lífsins. Hins vegar hefur
mér ævinlega þótt gaman að
horfa á fallegar stúlkur, eins og
aðrar dásemdir, sem guð hefur
skapað. En ein góð kona hefur
verið mér nóg til þessa.
Það hefur verið gaman að lifa
allar breytingar bæjarins í 70
ár?
Já, svo sannarlega, þótt ekki
hafi allar framkvæmdir verið
gjörhugsaðar fyrirfram. Það
hefur líka verið gaman að kynn-
ast fjölda Akureyringa allan
þennan tíma.
Finnst þér fólkið mikið
breytt?
Nei, en allt annað hefur
breytzt. í gamla daga urðu ungl-
ingarnir að hugsa um sig sjálfir,
Tryggvd Jónatansson.
meira en nú tíðkast. Það var
okkar skólaganga. Nú eru allir
í skólum fram eftir árum, en
mér finnst fólkið undarlega fá-
kunnandi, þegar alvara lífsins
leggur því skyldur á herðar.
Rétt eins og það sé þá fyrst að
fæðast, þegar það sjálft stendur
frammi fyrir þeim vanda að
eignast eigið hreiður. Annars er
fólkið gott, og ekki man ég eftir
því að ég hafi eignazt óvildar-
mann á ævinni. Þó hafa störf
mín lengi verið þannig vaxin, að
ég hef þurft að hafa afskipti af
fjölda fólks viðkomandi bygg-
ingum í bænum.
Þú varst byggingafulltrúi í
bænum frá 1944 og lengi síðan?
Já, og áður í bygginganefnd
hjá bænum. Margt er hægt um
byggingamálin að segja, en
svona í fljótu bragði finnst mér
byggingar of dýrar og hvers
konar „fiff“ og sérvizka alltof
dýru verði keypt í húsum og
húsbúnaði. Fólk leggur á sig
alltof þungan kross til að þjóna
ýmsum duttlungum, sem þó
gefa lífinu ekkert gildi. í því
sambandi vil ég nefna útskotin
og stigana, ennfremur eldhús-
búnað ýmiss konar. En það er
náttúrlega skemmtilegt fyrir þá
sem geta, að gera eitt og annað
að gamni sínu í húsbyggingum
og húsbúnaði.
Þú ert gamall ungmennafélagi
og leikari?
Maður var í ýmsu hér á árum
áður, svo sem ungmennafélag-
ingu, hornaflokknum, Geysi og
leikfélaginu. Svo stundaði mað-
ur íþróttir, en lagði þær allar á
hilluna, þegar aldurinn færðist
yfir, nema skautana. Ég fer á
hverjum vetri á skauta, þegar
tækifæri gefast og finnst mér
það mjög heilsusamlegt.
Ég hefi stundum heyrt Ægis-
götuna og þig nefnda í sömu
andránni?
Ekki er að furða. Ég byggði
þar ein 13 hús. Byrjaði með
tvær hendur algerlega tómar,
en langaði til að byggja lítil,
þægileg og ódýr hús. Ég leitaði
til Vilhjálms Þór, sem þá var
kaupfélagsstjóri, og bað hann að
lána mér efnið. Hann gerði það
þegar ég hafði lagt málið ræki-
lega fyrir hann. Svo hófst ég
banda. Fólkinu líður vcl í þess-
um húsum. Og þar hafa margir
skrúðgarðar fengið verðlaun. —
Þau kostuðu frá kr. 7500.00 upp
í 8500.00 eftir stærð. Ódýrari
húsin voru 3 herbergi og eld-
hús, en hin voru fjögurra her-
bergja hús. Eldhús var innrétt-
að og þeim fylgdi rafeldavél og
annað, sem venja er að fylgi. í
þessa átt vil ég að bærinn eða
bæjarbúar byggi í framtíðinni,
þ. e. ódýr einbýlishús í stórum,
vel skipulögðum hverfum.
Tómstundavinna?
Auk félagsstarfa hef ég fiktað
við útskurð og silfursmíði. En
svo hef ég líka gert ýmislegt,
sem ég ekki átti að gera, svo
sem að drekka brennivín. Um
það og fleira má segja, að það
góða, sem ég vildi, það gerði ég
ekki o. s. frv. Ég kann betur við
að lösturinn sé sagður. En svo
skrifta ég ekki meira, segir
Tryggvi, stendur upp og kveður.
Blaðið þakkar svörin. Tryggvi
Jónatansson er kvæntur Helgu
Hermannsdóttur, ættaðri úr
Skagafirði.
Dagur sendir afmælisbarninu
hugheilar árnaðaróskir í nafni
fjölmargra lesenda sinna, og
þakkar ágæt kynni fyrr og síð-
ar.
liiiiiiiiiiiMiiiu..,,1,1,1^
I BARNADAGURINN I
SÖKUM þess að sumardaginn
fyrsta bar upp á skírdag að
þessu sinni, gat kvenfélagið
Hlíf ekki látið hina árlegu fjár-
öflun sína fara fram þann dag.
Nú hefur félagið ákveðið að
þessi fjáröflun fari fram sunnu-'
daginn 6. maí nk. samkvæmt
venju með kaffisölu, bazar,
merkjasölu og svo hefur Borg-
arbíó verið svo vinsamlegt, að
gefa barnasýningu kl. 3 á
sunnudaginn.
Nú vonast félagið til þess, að
allir þeir, sem vanir eru að
styðja dagheimilið Pálmholt
bregðist vel við að venju, þótt
félagið yrði að breyta um dag.
LITIÐ í
BÆJARBLÖÐIN
Betra að tala um eitt-
hvað annað
VINUR vor, Verkamaðurinn,
málgagn Alþýðubandalagsins
hér á Akureyri, var óheppinn
með umtalsefni á föstudaginn
var, þegar hann fór að ympra á
ósamkomulagi í öðrum flokkum.
og útstrikunarhættu þar við
bæjarstjórnarkosningarnar.
Sannleikurinn er sá, að þær
fréttir, sem géngið hafa manna
á milli um reipdrátt innan
flokka út af framboðum að
þessu sinni, varða naer ein-
göngu Alþýðubandalagið. Þar
hefur í vor á ýmsum stöðum
hver höndin verið upp á móti
annarri og ekki farið leynt.
Finnbogi R. Valdimarsson,
oddviti og höfuðkempa Alþýðu-
bandalagsmanna í Kópavogi,
fyrirfinnst nú ekki á lista þeirra
þar og styður hann ekki, eða
svo hefur Finnbögi R. Valdi-
marsson sjálfur sagt. —- Þykja
þetta að vonum mikil tíðindi.
í Reykjavík gerðu „línu-
kommar“ harða hríð að Alfreð
Gíslasyni, og stóð sú höggorr-
usta vikum saman, enda varð
Alþýðubandalagið síðbúnast í
höfuðstaðnum að koma listan-
um saman, og kom hann ekki
fram fyrr en á síðustu stundu
að kalla mátti. Rök Alfr-eðs, sem
dugðu: Að línukommar njóta
svo lítils álits, síðan Stalin var á
dagskrá í haust, að honum sé
ekki óhætt einum á báti! Á
þetta var fallist, en ekki með
glöðu geði, hvað sem væntan-
legum útstrikunum líður.
Á Austfjörðum hefur Lúðvík
Jósefsson áhyggjur af Einari í
Mýnesi, og hér á Akureyri er
Björn Jónsson stafnbúi kominn
<iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiliiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiniiii
I Silungurinn í dvala |
Reykjahlíð, 30. apríl. Hér hefur
hitinn komizt upp í 16 gráður,
en er 12 gráður í dag. Grænn
litur er farinn að sjást á túnum,
þótt stórfenni sé þar einnig.
Meginhluti Mývatns er enn
undir ís, þótt losnað hafi frá
löndum og ísinn sums staðar
horfinn. Dorgveiði hefur nær
engin verið, enda jafnan logn og
er þá silungurinn daufur og
virðist liggja í hálfgerðum dvala
undir ísnum. — Búið er að opna
veginn austur á Hólsfjöll, en
djúp tjörn austan við Mývatns-
fjall lokar leiðinni eins og er.
Vegir eru sæmilegir um sveit-
ina. Skemmtun skólabarna var
um helgina. Nemendur í ungl-
ingadeild fluttu tvo þætti úr
Gullna hliðinu, sungu og sýndu
glímu. Próf standa yfir og er
skólanum að ljúka. Sennilega
verður skólinn settur næsta
haust í nýja skólahúsinu, sem er
í byggingu.
Nokkrar ær eru bornar og
nær allar tvílembdar. Lömbin
' fengu þær austur á fjöllum, áð-
ur en þær náðust heim fyrir jól-
in. Mikið er rætt um alls konar
„kúnstir“ til að fá ær tvílembd-
ar. Hér þurfti þess ekki.
aftur í skut á framboðsfleyt-
unni, enda reyndur maður og
trúlega veðurglöggur.
Að lokum: Vér viljum ráð-
leggja vini vorum að tala
heldur um eitthvað annað en ó-
samkomulag í öðrum flokkum.
Hjálparkokkur —
Yfirritstjóri
ÞEGAR Kristján skáld frá
Djúpalæk kom hingað norður
til starfa hjá Verkamanninum,
kallaði íslendingur hann „hjálp-
arkokk“.
Illa unir Kristján nafngift
þessari. Hann lét á sér skilja
nýlega, að þeir sem að sunnan
koma og skrifa í blöð á Akur-
eyri, eigi að kallast „yfirritstjór-
ar“!
Væntanlega lætur íslending-
ur sér þetta að kenningu verða
og hættir að tala um „kokkinn“.
Alþýðum. segir í gær:
„í STJÓRNARTÍÐ Hermanns
Jónassonar (þar mun vera átt
við árin 1956—1958) voru fjár-
lögin tvískipt: Hin eiginlegu
fjárlög og útflutningssjóður.11 —
Síðan segir blaðið, að „ekkert
vit komi út úr dæmi, sem ber
fjárlög 1962 umreikningslaust
saman við fjárlög 1958“, og að
það, sem Dagur hefur sagt um
ýmis framlög ríkisins í hlutfalli
við fjárlagaupphæðir, fái því
ekki staðist og sýni „fyrirlitn-
ingu“ gagnvart lesendum.
Blaðinu er fullkunnugt um
þær upphæðir, sem í tíS vinstri
stjórnarinnar voru greiddar úr
útflutningssjóði, en nú eru
greiddar úr ríkissjóði og hverju
þær upphæðir nema.
Alþýðumanninum til upp-
fræðingar skulu í næsta blaði
birtar fjárlagatölur nokkurra
ára, þar sem fullt tillit er tekið
til þess atriðis, sem hér er um
að ræða og eru því algerlega
sambærilegar. Kemur þá glöggt
í ljós hin raunverulega breyt-
ing, sem orðið hefur á umsetn-
ingu fjárlaganna síðan í tíð
vinstri stjórnarinnar og geta
menn þá sjálfir reiknað út, hve:
há einstök framlög hafa verið
hlutfallslega fyrr og síðar. Q
Gáfumenn og framboð
FRÁ fonnælendum Sjálfstæðis-
flokksins berast þau boð um
bæinn, að ritstj. Dags sé vond-
ur maður, því að hann hafi
brigzlað Eyþóri í Lindu um
vitsmunaskort! Eitthvað er nú
þetta úr lagi fært hjá þeim
blessuðum. Dagur hefur aldrei
lagt neitt mat á vitsmuni Ey-
þórs í Lindu og telur það ekki
í sínum verkahring. Hins vegar
var hér í blaðinu sagt frá kát-
legum viðskiptum í hópi Sjálf-
stæðismanna, sem komust að
þeirri niðurstöðu, að framboðs-
listi þeirra væri gáfumannalisti
og á honum ætti Eyþór ekki
heima.
Þetta fannst Degi hlálegt og
Eyþóri líka sem von var, og er
hann ekki á listanum.