Dagur - 10.07.1963, Blaðsíða 4

4
Launamál
bænda
Á AÐALFUNDI Sambands íslenzkra
samvinnufélaga, sem haldinn var á Bif-
röst í Borgarfirði í síðasta mánuði, var
afstaða ríkisvaldsins til landbúnaðarins
gerð að umtalsefni. Þótti samvinnomönn
um mjög á bændur hallað hin síðustu ár-
in, einkum hvað snertir lánamálin.
Fundurinn samþykkti einróma eftir-
farandi :
„Nútima búskaparhættir eru mjög fjár
frekir. Aukin notkun véla, áburðar og
fóðurbætis bindur í landbúnaðinum fjár-
hæðir, sem fara vaxandi ár frá ári. Eink-
um í sauðfjárbúskapnum binzt þetta fé
til mjög langs tíma, meira en tvö ár liða
frá því að borið er á til heyöflunar og
þar til sauðfjárafurðir eru að fullu seld-
ar. Þetta langa bil hefur m. a. verið brú-
að með fyrirframrekstarlánum og lánum
út á birgðir frá Seðlabankanum. Árið
1960 voru gerðar breytingar á lánaregl-
um, sem leitt hafa til mjög verulegrar
hlutfallslegrar lækkunar á lánum þess-
um. Samvinnufélögin hafa eigi að síður
haldið óbreyttum reglum sinum um út-
borganir til bænda fyrir afurðimar og
um reikningslán til þeirra vegna kaupa
á rekstrarvörum, en til þess hafa orðið
að koma til sívaxandi fjárhæðir umfram
afurðalánin.
Nú er svo komið, að fjáröflun til þess
er orðin óviðráðanlegt vandamál og verð
ur annað hvort að ske, að uppígreiðslur
og rekstrarvörulán samvinnufélaganna
til bænda lækki stórlega, eða veruleg
Iagfæring fáist á lánafyrirkomulaginu.
Þess vegna skorar 61. aðalfundur SfS,
haldinn í Bifröst, á ríkisstjórnina og
Seðlabankann að beita sér fyrir því, að
bankakerfið í landinu leysi þetta vanda-
mál með því:
1. Að nægileg afurðalán verði tryggð
til þess að samvinnufélögin geti borg-
að bændum 90% verðsins strax við
móttöku afurðanna, og
2. Að fyrirframlánin verði hækkuð á ný
upp í 67% af áætluðu útborgunarverði
til bænda.
Jafnframt lýsa SÍS og sambandsfélög-
in sig reiðubúin til að taka sanngjaman
þátt í heildarlausn þessa vandamáls.“
Ekki þarf þessi skelegga fundarsam-
þykkt neinna skýringa við.
Ýmsir þeir menn, sem hlynntir era
stjómarvöldum, hafa í ræðu og riti dáðst
að núverandi framförum í sveitum
Iandsins og talið þær meiri, en nokkra
sinni fyrr. Þetta rekur sig óþægilega á
staðreyndimar. í ræðu, sem Pálmi Ein-
arsson landnámsstjóri flutti í vor, gerði
hann ræktunina að umtalsefni og gaf
yfirlit um framtalsskylda ræktun á ár-
unum 1957—1961. Niðurstöður hans voru
þessar:
Framtalsskyld ræktun hefur á fyrr-
nefndu árabili samtals numið 7043,85 ha.
Ræktun þessi skiptist þannig á einstök
ár:
1957 1330.67 ha
1958 1540.59 —
1959 1695.61 —
1960 1363.75 —
1961 1113.23 —
Landnámsstjórinn taldi, að enda þótt
öll kurl séu ekki komin til grafar hvað
árið 1962 áhrærir, þá sé sennilegt, að
ræktunin það ár verði álíka og árið 1961.
Þura Árnadóttir í Garði
KVEÐJA
ÞURA ÁRNADÓTTIR í Garði
var lögð til hinztu hvíldar á
Skútustöðum hinn 22. júní.
Hún andaðist 72 ára á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri
13. júní eftir alllanga legu. Sjald
an verður héraðsbrestur þótt
aldurhnigin einstæðingskona
safnist til feðranna. Þuru í
Garði syrgja hvorki eiginmaður
eða afkomendur, því að hvor-
ugt eignaðist hún. Hún stóð
löngum ein sér, stórbrotin og
hrjúf. Svo djörf var hún og orð
snjöll í lausu máli og bundnu,
að hún varð snemma lands-
kunn. Um nafn hennar varð
þjóðsagnablær í lifenda lífi.
Þuru í Garði verður lengi
minnst í hópi hinna merkustu
og sérstæðustu Mývetninga.
Þura Árnadóttir í Garði var
ársgömul þegar ungur bóndi í
sömu sveit, Jón Stefánsson á
Litlu-Strönd (Þorgils gjallandi)
sendi frá sér sína fyrstu bók,
„Ofan úr sveitum", og þótt
Þura væri aðeins 10 ára þegar
mesta ritverk Jóns Stefánsson-
ar, „Upp við fossa“ kom fyrir
almenningssjónir, var hún
meðal lesenda hans og aðdá-
enda. Hin unga mær kunni þá
þegar skil á mörgum höfund-
um, því að hún las á þeim aldri
og raunar lengi síðar allt er til
náðist, kunni sögur, lærði Ijóð,
og snemma urðu henni hend-
ingar á munni.
Hér verður ekki rakin ævi-
saga Þuru í Garði, til þess vant
ar kunnugleika. Fyrir um það
bil 30 árum sá ég hana fyrst,
þá í ræðustól á Breiðumýri,
þreklega, svipmikla og gerðar-
lega konu, sem bæði flutti á-
heyrendum mál sitt bundið og
óbundið. Margt hafði ég um
hana heyrt, einnig ýmsar fer-
skeytlurnar hennar. Síðar urðu
kynni okkar meiri. Hún var þá
flutt til Akureyrar, vann í Lysti
garði Akureyrar á sumrum en
að ættfræði og öðrum hugðar-
efnum á vetrum. Þá leit hún oft
inn á skrifstofur Dags, kom
stunduríi færandi hendi, eins og
lesendur muna. Eitt sinn spurði
ég hana um ætt hennar og upp-
runa. Hún sagði þá meðal ann-
ars: „Ég er ein af uppsprettun-
um, sem koma undan hrauninu.
Og ef forfaðir minn, Sigmund-
ur Halldórsson í Gröf, sem er
sex sinnum forfaðir minn, hefði
ekki verið svo heppinn eða ó-
heppinn að lifa árið 1703, þá
88 ára gamall, hefði enginn vit-
nú, að hann var einu sinni til.
Nú rekur til hans ættir sínar
fjöldi manns. Bærinn Gröf lenti
undir hrauni, sem rann yfir
norðausturhorn Mývatnssveitar
1929. En flóðaldan, afkomendur
Sigmundar, heldur enn áfram,
er ódrepandi aragrúi um allan
heim. Flestir eru þeir glaðlynd-
ir, hraustir, margir orðheppnir
eða þá glapyrtir.... “
Já, Þura var ein af uppsprett-
unum undan hrauninu, en ekki
var þar á ferðinni sú hljóða lind,
er sameinast straumi mannlífs-
ins án þess að eftir yrði tekið.
Til þess fékk hún of mikið af
„orðheppni“ í arf, til þess var
geð hennar of stórt og hjartað
of heitt. Raunar stóð hún alla
ævi utan við alfaraleið, batt sig
engum böndum ásta eða heim-
iljslífs, sveipaði sig hrjúfum
kufli fyrir almenningssjónum,
en opnaði heitt og viðkvæmt
hjarta fyrir þeim, sem lítils
voru megnugir, fór móðurhönd-
um um viðkvæman kvist, sendi
fuglum lof í ljóði, unni gróðri
jarðar og öllu lífi.
Árið 1939 kom út „Vísur Þuru
í Garði", og árið 1951 „Skútu-
staðaættin“ (niðjatal Helga Ás-
mundssonar) eftir sama höfund.
Og margar greinar skrifaði hún
í blöð og tímarit.
Orðsins list gaf mörgum vís-
um Þuru í Garði vængi, sem
gerðu þær léttfleygar og lands-
kunnar. Stökurnar hennar urðu
til í einnni svipan.
Ljúft er mér og skylt að lok-
um að þakka kynni okkar síð-
ustu árin og einnig greinar henn
ar og viðtöl, sem birzt hafa hér
í blaðinu á undanförnum árum.
E. D.
REGLUR ÖKUMANNA
HINAR fjórar gullvægu reglur
ökumanna eru skilgreindar í síð
asta hefti af tímariti Alþjóða-
heilbrigðismálastofnunarinnar,
„World Health“:
1. Réttur hraði. Þar er átt við
það, að menn eigi að geta valið
þann hraða sem hæfi stund,
stað og aðstæðum. í sumum til-
vikum getur 35 km hraði verið
of hár, en í öðrum geturNverið
áhættulaust að aka með 120 km
hraða.
2. Hver á sínum stað. Bílstjór-
inn á jafnan að gera sér Ijóst,
að til er „réttur“ staður fyrir
bíl hans: hvorki of nærri né of
langt frá bílnum á undan, hvorki
of nærri vegarbrúninni né of
langt inni á akbrautinni.
3. Komið ekki öðrum vegfar-
endum á óvart. Gefið greinileg
merki í tæka tíð, þannig að öðr-
um vegfarendum sé ljóst, hvað
þér hafið í hyggju.
4. Látið ekki koma yður á ó-
vart. Þetta merkir ekki einung-
is, að menn eigi stöðugt að halda
athyglinni vakandi, heldur einn-
ig að menn viti við hverju má
búast af öðrum vegfarendum.
ÍÞorlákur Marfeinsson
NOKKUR MINNINGARORÐ
- Sumarleyfi liefjast
íþróttir og útilíf

FIMMTUDAGINN 6. júní s.l.
andaðist að heimili sínu, Eski-
hlíð 6a, Reykjavík, Þorlákur
Marteinsson fyrrum bóndi að
Veigastöðum á Svalbarðsströnd.
Hann var jarðaður í Fossvogs
kirkjugarði hinn 14. júní.
Engum sem til þekkti mun
hafa komið andlátsfregn Þorláks
alveg á óvart, þar sem hann
hafði legið rúmfastur að mestu
í sex ár.
Þorlákur Marteinsson var
fæddur að Hofsstöðum í Mý-
vatnssveit 8. apríl 1880. Ekki
kann ég að rekja ætt hans, enda
eru þessar línur ekki til þess
ætlaðar, heldur vildi ég minnast
mannsins sjálfs með örfáum orð
um.
Á unga aldri missti Þorlákur
föður sinn, en ólst eftir það upp
hjá móður sinni. Snemma bar á
því að hann langaði til að afla
sér meiri menntunar heldur en
þeirrar litlu barnafræðslu, sem
þá var völ á. Og því var það,
að þrátt fyrir þröngan fjárhag,
sótti hann um skólavist í Möðru
vallaskóla og stundaði þar nám
í tvo vetur, þegar hann var um
tvítugsaldur.
Hinn 1. maí 1905 gekk Þorlák
ur að eiga Sigríði Kolbeinsdótt-
ur frá Stóru-Mástungu í Gnúp-
verjahreppi, og bjuggu þau sam
an í sérstaklega ástríku hjóna-
bandi í rúmlega 52 ár, en Sig-
ríður andaðist haustið 1957.
Sama árið sem þau giftu sig
hófu þau búskap í Grjótárgerði
í Bárðardal og bjuggu þar í 7
ár. Næstu 4 árin stunduðu þau
búskap á hluta úr Kaupangi í
Öngulsstaðahreppi, en 1916
fluttu þau á 1/3 hluta úr Veiga-
stöðum á Svalbarðsströnd, og
kaupa hann nokkru síðar. Þarna
búa þau svo samfleytt í 32 ár
eða til ársins 1948, og upp frá
því kenndi þessi fjölskylda sig
alltaf við Veigastaði.
Þegar þau Þorlákur og Sig-
ríður bregða búi á Veigastöðum
flytja þau í Glerárþorp við Ak-
ureyri og eru þar í 6 ár, en árið
1954 flytja þau til Reykjavíkur
og eiga þar heima til dauðadags.
Þriðjungurinn úr Veigastöð-
um var ekki stórt jarðnæði, og
því ekki hægt að hafa þar nema
frekar lítið bú. En Þorlákur var
natinn við sauðfé, fór vel með
það, og lagði sig fram um að
eiga vænt og fallegt fé.
Eins og áður segir aflaði Þor-
lákur sér menntunar í Möðru-
vallaskóla. Alla tíð var hann
bókhneigður og las mikið, en
var vandlátur að því sem hann
las. Hann hafði sérstakt yndi af
því að ræða um bækur, og einn-
ig skrifaði hann ritdóma um
nokkrar bækur í blöð, og var
þá ekki myrkur í máli, sérstak-
lega um það, sem honum þótti
léttmeti, en hann hafði góðan
smekk bæði á mál og stíl.
Þorlákur var einlægur sam-
vinnumaður og var oft fulltrúi
sinnar deildar á aðalfundum
kaupfélaganna, bæði Kaupfél.
Svalbarðseyrar og Kaupfél. Ey-
firðinga. Ræður hans voru vel
fluttar og sagði hann meiningu
sína hispurslaust, enda var mað
urinn mjög hreinskiptinn.
Þorlákur átti sæti í hrepps-
nefnd Svalbarðsstrandarhrepps
í 20 ár, af þeim tíma var hann
13 ár oddviti sveitarstjórnar.
Oddvitastarfið rækti hann
með mikilli vandvirkni og sam-
vizkusemi, og mun hann hafa
haft að mörgu leyti ánægju af
því.
Þau Þorlákur og Sigríður
eignuðust eina dóttur, Krist-
ínu. Þessari dóttur sinni veittu
þau hið bezta uppeldi, hún
gekk í Menntaskólann á Akur-
eyri og lauk þaðan stúdents-
prófi, síðar tók hún kennara-
próf frá Kennaraskólanum.
Kristín stundaði síðan kennslu
á vetrum en vann heima á búi
foreldra sinna á sumrum, en
seinna ræðst hún á skattstofu
Reykjavíkur og hefur síðan unn
ið hjá Reykjavíkurborg nú síð-
ast hjá Rafmagnsveitunni.
Eins og Kristín naut ástríkis
foreldra sinna, svo nutu þau og
hennar ástríkis og líjálpar eftir
að hún fór að geta rétt þeim
hjálparhönd. Eftir að fjölskyld-
an flutti til Reykjavíkur voru
foreldrar Kristínar þar í skjóli
hennar lengstaf í Eskihlíð 6a,
þar sem hún á góða íbúð.
Eins og áður segir hafði Þor-
lákur verið að mestu rúmfastur
í 6 ár. Allan þann tíma lá hann
á heimili dóttur sinnar, og ann-
aðist hún hann, jafnframt vinnu
sinni, svo ekki varð á betra kos-
ið. í þessari löngu legu sýndi
Þorlákur einstaka þolinmæði,
og var ávalt glaðlegur og ræð-
inn, þegar gesti bar að garði.
Ég, sem þessar línur rita, átti
því láni að fagna að eiga at-
hvarf á heimili þeirra Kristínar
og Þorláks, vikutíma á ári, und
HVAÐ HEITIR SKÍÐA-
HÓTELIÐ?
Hér er að síðustu aðsent bréf
eftir „J“, sem er gramur yfir
því, að í auglýsingu hefur Skíða
hótelinu í Hlíðarfjalli verið gef-
ið nafn, sem öðrum ber með
réttu. Hann hefur nú orðið:
„Undanfarið hefur verið kast
að manna á milli og jafnvel
komið í útvarpi og blöðum,
nýju nafni á byggingunni í Hlíð
arfjalli, sem áður hefur verið
nefnd Skíðahótelið. Nýja nafn-
ið er Skíðastaðir. En það nafn
er í notkun á öðrum skála hér
í grennd og hefur verið það síð-
ustu 30 ár.
Við athugun á þessu hefur
komið í ljós, að nýja nafnið,
þótt nefnt hafi verið, er enn
ekki til, sem nafn á nýbygging-
unni. Þetta hefur að vísu komið
til tals, og mundi sóma sér
vel á þessum stað. En frekari
ákvarðanir hafa ekki verið
teknar í málinu.
Ætla mætti, að finna mætti
nothæft nafn, án þess að taka
það af skíðaskála, sem annars
staðar stendur og er í notkun“.
ÓKU HELDUR GREITT.
Nýlega lagði lögreglan „um-
ferðagildru“ fyrir ökumenn í
bænum, til þess að komast að
því, hve liðugt væri ekið og
hverjir það gerðu. Á lítilli
stundu höfðu 30 ökumenn lent
í „gildrunni“ fyrir of hraðan
akstur, eða 50—90 km. Þessir
menn hafa nú allir verið kall-
aðir fyrir bæjarfógeta og með
mál þeirra farið, samkvæmt
því, sem efni standa til.
Dagur hefur nokkrum sinn-
um áður bent á nauðsyn þess
að auka eftirlit með hinni miklu
og ört vaxandi umferð og hvet-
ur enn til þess.
ÞAÐ ER AF, SEM-ÁÐUR VAR.
Fyrrum leituðu íslendingar
vestur um haf og námu þar
land. Talið er, að fimmti hver
íslendingur hafi þá yfirgefið
anfarin 3 ár, og naut þar þeirrar
gestrisni, sem ekki gleymist, og
ég vil hérmeð þakka. Fleiri,
bæði frændur og vinir, áttu
þarna athvarf þegar þeir komu
til Reykjavíkur.
innilegasta og fegursta kær-
leikssambandi milli föður og
barns, sem ég hefi nokkru sinni
þekkt. Ég tel mér það mikinn
vinning að hafa kynnzt því. Ég
veit því að söknuður Kristínar
hefur verið sár, og votta ég
henni innilega samúð mína. En
það má hafa glatt hana að vita,
„að fyrir handan hafið“ hefur
móðir hennar beðið komu eigin
mannsins og tekið þar á móti
honum, þegar klippt var á silf-
urþráðinn, sem tengdi saman
líkama hans og sál. Og þar á
„ströndinni“ fá þau að búa sam
an „um eilífð endalaust“.
Guð blessi minningu þeirra
beggja.
Sigurjón Valdimarsson.
HÓPFERÐ
HESTAMANNAFÉLAGIÐ Létt
ir hefur ákveðið að gangast fyr-
ir hópferð á bíl á fjórðungsmót-
ið á Egilsstöðum 20. og 21. júlí.
Þátttaka óskast tilkynnt til Þor-
steins Jónssonar og Alberts Sig
urðssonar eigi síðar en n.k.
mánudagskvöld. □
landið. Þetta þjóðarbrot hefur
reynzt gamla landinu vel.
Trygglyndi þeirra við land feðr-
anna er mikið og Vestur-ís.
lendingarnir hafa reynzt hinir
nýtustu landnemar vestra.
En margvíslegar breytingar
hafa á orðið, bæði hér heima og
vestra. Hér hafa lífskjörin batn-
að mjög, og einhverjum þótti á-
stæða til að hlynna nú að „at-
vinnulitlum“ afkomendum vest-
urfaranna og bjóða þeim „upp-
gripavinnu“ á gamla fróni nú í
sumar. Hópur Vestur-íslend-
inga vinnur nú í Vestmanna-
eyjum og þar er vinna mjög
mikil. En ráðningin mun að ein-
hverju leyti hafa verið byggð á
röngum forsendum, því nú er
svo komið, að Vestur-íslending-
arnir eru sáróánægðir með kjör
sín og mun mál þeirra koma til
kasta dómstólanna, að því er
síðustu fregnir herma. Þessir
frændur okkar eru vonsvikn-
ir, einkum vegna dýrtíðarinnar
annars vegar og vegna þess hve
óhóflega lengi þarf að vinna
dag hvern til þess að hafa tekjur
í líkingu við það, sem þeir
höfðu álitið, er þeir réðu sig til
vinnu hér á landi. Það virðist
hafa verið hinn mesti misskiln-
ingur, að það væri eitthvert góð
verk að veita Vestur-Islending-
um atvinnu.
STÓRA FRAMHALDSSAGAN
Öll Reykjavíkurblöðin hafa
nú um skeið birt sömu fram-
haldssöguna, sögu eina brezka,
sem er að gerast síðustu daga
og vikur og ekki sér enn fyrir
endann á. Nokkrir háttsettir
stjórnmálamenn, ráðherra, 'hátt
settur maður í utanríkisþjónust
unni, læknir, lávarður og fleira
stórmenni hafa gist kynbombu
eina rauðhærða eða vinkonu
hennar, og goldið fé fyrir. Ótt-
ast er mjög um, að njósnir hafi
borizt út fyrir vítahringinn, ráð
herra hefur sagt af sér, sekur
fundinn um of náið samband
við þá rauðhærðu og grunaður
(Framhald af blaðsíðu 7).
vikna leyfi eftir 10 ára starfs-
tíma. Lönd eins og Kúba, Nic-
aragua og Panama hafa árum
saman haft 30 sumarleyfisdaga
á ári.
„ILO News“ minnir á, að ekki
sé ýkjalangt síðan sumarleyfi
voru með öllu óþekkt fyrirbæri.
Ungt fólk hóf þá störf sín á ald-
ursskeiði, þegar það hefði átt
að vera sjálfsagður hlutur að
það fengi leyfi til hvíldar og
skemmtunar hluta af árinu. En
þegar þetta fólk hóf að starfa,
var úti um allar vonir til að fá
leyfi frá vinnu.
Það var skrifstofufólkið sem
fyrst hratt hugmyndinni um
sumarleyfi í framkvæmd. Hug-
myndin kom fram og fékk byr í
seglin upp úr fyrri heimsstyrj-
öld. Árið 1936 höfðu 14 lönd
og tvö fylki í Sviss lögleitt rétt-
inn til sumarleyfa. Hin almennu
sumarleyfi hafa haft í för með
sér stórkostlega grózku í ferða-
málum heimsins og um leið
um lausmælgi og ríkisstjórnin
sjálf riðar til falls vegna máls
þessa, samkvæmt áðurnefndri
framhaldssögu blaðanna. Þegar
hlé verður á réttarhöldunum,
þar sem hinar „frjálslyndu“
konur skýra frá heimsóknum
hinna heldri manna og mökum
við þá (raunar eins og um sjálf-
sögðustu hluti væri að ræða),
birta svo blöðin hverja hneyksl-
issöguna af annarri, áratuga eða
aldagamlar um brezka yfirstétt.
Já, ljótt er ástandið í hinu
gamla og góða Bretlandi.
SLAPPUR VAR LANDINN.
í síðustu viku háðu íslending
ar landskeppni í frjálsum iþrótt
um við Dani. Keppnin fór fram
í Reykjavík. Er þetta sjötta
keppni þessara landa í frjálsum
íþróttum og hafa íslendingar
ætíð áður borið sigur úr býtum.
En að þessu sinni sigruðu Dan-
ir með mjög miklum yfirburð-
um, eða með 135 stigum á móti
77.
Ekki hefur það verið á orði,
að Danir væru í mikilli framför
í frjálsum íþróttum. Þó má vera
að svo sé, en ef ekki, ættu að
vera hæg heimatökin um skýr-
ingar á þessum mikla ósigri okk
ar manna. Það verður eflaust
kærkomið verkefni íþróttafröm-
uðum þessa lands, að leita or-
sakanna. En það er líka umhugs
unarefni fýrir skattgreiðendur
almennt, hvernig fé það „ávaxt-
ast“, sem þeir leggja fram úr
eigin vasa til íþróttamálanna.
Almenningur úti á landi undr
ast stundum framferði íþrótta-
hópa, er þangað koma til keppni
úr höfuðborginni. Fyrir kemur
að framferði slíkra er því lík-
ara, að um fáVita sé að ræða en
þroskaða m’enn á sál og líkama
af hinum hollu íþróttaiðkunum.
Frá því hefur verið sagt, og ef-
laust með réttu, að stundum séu
keppendur lokaðir inni og
einangraðir áður en mikil-
væg keppni fer fram — til að
halda þeim „þurrum“. Q
skapað marga nýja atvinnu-
möguleika. í nokkrum löndum
hefur ferðamannastraumurinn
orðið tilefni nýrra iðngreina,
sem enn eru á byrjunarstigi. Q
- KAPPREIÐAR
LÉTTIS
(Framhald af blaðsíðu 7).
tíma, 19,2 sek. II. verðlaun
hlaut Nótt Tómasar Jónssonar,
einnig á góðum tíma, 19,6 sek.
í 300 metra stökki varð fyrst-
ur Þytur Valdimars Kristjáns-
sonar í Sigluvík (I. verðlaun),
tími 22,4 sek. II. verðlaun Ljúf-
ur, eigandi Haraldur Stefáns-
son Breiðumýri, tími 22,6 sek.
og III. verðlaun Sleipnir Gests
Pálssonar, tími 22,8 sek.
350 m. stökk. Fyrstur varð
Funi Ölmu Magnúsdóttur á 26,3
sek. (I. verðlaun). II. verðlaun
fékk Stjarni Gísla Jónssonar í
Hvammi, tími 26,5 sek., III.
verðlaun Lýsingur Hjalta Guð-
mundssonar. Hlauptími hans
var 27.0 sek.
Rétt er að geta þess, að hlaup
tími hestanna yfirleitt í öllum
hlaupunum er með því allra
bezta, ef ekki það jafnbezta,
sem náðzt hefur hér á skeið-
vellinum. □
MIKIL SÖLTUN Á
DALVÍK
Dalvík 9. júlí. Hér er saltað á
þremur síldarsöltunarstöðvum
í dag, og á einni í nótt.
Þessi skip hafa komið með
síld síðan í gærkveldi: Björgvin
með 770 tunnur, og var afli
hans saltaður í nótt, Mánatind-
ur kom í morgun með 750 tunn-
ur, Bjarmi með 300, Eldborg
með 400, Sigurfari (aflamagn ó-
víst, Baldur 1100 og Árni Geir
er á leiðinni.
Síldin er góð, og fer ofurlítið
af henni í frystingu.
Heyskapurinn gengur ágæt-
lega en mislingar herja í sveit-
inni.
Mikill ðlli
í ÞESSUM mánuði hafa Akur-
eyrartogararnir þrír aflað ágæt
lega.
Svalbakur landaði 1. júlí eft-
ir hálfs mánaðar veiðiferð, 157
tonnum.
Hrímbakur landaði 5. júlí 209
tonnum eftir aðeins 6 daga.
Kaldbakur landaði 8. júlí 183
tonnum eftir 7 daga.
Frystihúsið hefur tæpast haft
undan að vinna aflann. Sæmi-
lega gengur að fá stúlkur til
vinnu þar, en oftast vantar karl
menn við ýms störf.
Sléttbakur kemst ekki út
vegna manneklu og Harðbakur
er í klössun í Reykjavík.
S.L. sunnudagskvöld léku Vest-
manneyingar á móti Akureyr-
ingum hér á íþróttavellinum og
fjölmenntu áhorfendur, enda
veður mjög gott og ekki algengt
að sjá Vestmanneyinga hér á
vellinum. Leikurinn, sem var
mjög ójafn, endaði með yfir-
burðasigri ÍBA, 11:2, en Vest-
manneyingar voru samt óheppn
ir og áttu þeir fimm skot í þvey-
slá eða stöng og úrslit hefðu
Fjórir Akureyringar voru
valdir í hið svokallaða tilrauna-
landslið gegn finnska - liðinu
Haka, en þeir voru Jón Stéfáns-
son, Skúli Ágústsson, Kári Áma
son og Einar Helgason, sem var
varamaður í marki. Leikurinn
sem fór fram s.l. mánudags-
kvöld, endaði með jafntefli, ekk
ert mark skorað.
Á sunnudaginn kemur leika
Akureyringar við Fram hér á
Akureyri og verður sá leikur
eflaust mjög spennandi. Staðan
í 1. deild er nú þessi:
Akranes 7 4 12 14-12 9
KR 6 3 12 10-10 7
Keppni í frjálsum iþróttum
milli Héraðssambands Suður-
Þingeyinga og Ungmennasam-
bans Eyjafjarðar, fór fram að
Laugum í Suður-Þingeyjarsýslu
30. júní s.l. Keppt var um verð-
launagrip, sem Kaupfélag Ey-
firðinga gaf til að keppa um.
Héraðssamband Suður-Þing-
eyinga vann keppnina, hlaut
124% stig, Ungmennasamband
Eyjafjarðar fékk 62% stig.
Veður var hið ákjósanlegasta,
hægviðri og yfir 20 stiga hiti.
Mörg góð afrek voru unnin á
mótinu. Urslit í einstökum grein
um urðu þessi:
KARLAR:
100 m hlaup:
Höskuldur Þráinsson Þ 11.3
Þóroddur Jóhannsson E ; 11.4
400 m lilaup:
Höskuldur Þráinsson Þ . 56.7
Birgir Marinósson E 58.4
1500 m hlaup:
Tryggvi Óskarsson Þ 4.27.8
Páll Friðriksson Þ ■4.53.0
4x100 m boðhlaup:
Sveit HSÞ 47.6
Sveit UMSE 48.2
Langstökk:
Sigurður Friðriksson Þ 6.71
Ingvar Þorvaldsson Þ 6.62
Þrístökk:
Ingvar Þorvaldsson Þ 14.09
Sigurður Friðriksson Þ 13.73
Hástökk:
Sigurður Jónsson Þ 1.70
Einar Benediktsson E 1.60
Fram 6 3 1 2 7- 7 7
Akureyri 6 2 2 2 13-13 6
Valur 5 2 1 2 10- 8 5
Keflavík 6 1 0 5 9-15 2
Þá er vert að minna á Nor-
rænu sundkeppnina, en hún hef
ur gengið mjög vel hér á landi,
en um 20 þús. manns munu nú
hafa lokið 200 m. Hér á Akur-
eyri gekk vel framan af, en s.l.
hálfan mánuð hefur aðsókn ver
mátt vera 11:5 eftir gangl leiks- ið dræmari, því laugin hefur
ins. ekki verið nægilega heit vegna
Iþróffamóf að Laugum
rafmagnsskömmtunarinnar, en
nú er aftur hægt að byrja af
fullum krafti og vil ég hvetja
sem flesta til að synda.
íþróttanámskeið drengja í
frjálsum íþróttum heldur Knatt
spyrnufélag Akureyrar á íþrótta
vellinum, og er það fyrir drengi
á aldrinum 10—14 ára. Öllum
er heimil þátttaka, en fyrsti tím
inn hefst n.k. mánudagskvöld
kl. 8.00. Þátttökugjald er kr.
15.00, fyrir átta tíma. I lok nám
skeiðsins verður drengjamót. —
Tímar verða tvisvar í viku,
mánudaga og miðvikudaga.
G. Þorsteinsson.
Stangarstökk:
Ófeigur Baldursson Þ 3.10
Sigurður Friðriksson Þ 3.10
Kúluvarp:
Guðmundur Hallgrímss. Þ 14.32
Þóroddur Jóhannsson E 13.52
Kringlukast:
Guðmundur Hallgrímss. Þ 38.95
Þóroddur Jóhannsson E 36.33
Spjótkast:
Jón Árni Sigfússon Þ 46.30
Sveinn Gunnlaugsson E 42.30
KONUR:
100 m hlaup:
Herdís Halldórsdóttir Þ 13.5
Lilja Sigurðardóttir Þ 13.7
I
4x100 m boðhlaup:
Sveit HSÞ 57.3
Sveit UMSE 58.3
Hástökk:
Sigrún Sæmundsdóttir Þ 1.47
Sóley Kristjánsdóttir E 1.33
j
Langstökk:
Sigrún Sæmundsdóttir Þ 4.85
Þorgerður Guðmundsd. E 4.64
Kringlukast:
Erla Óskarsdóttir Þ 28.15
Kristjana Jónsdóttir Þ 27.74
Kúluvarp:
Erla Óskarsdóttir Þ 9.76
Helga Hallgrímsdóttir Þ 8.73
Q
Þessa tíma sem ég dvaldi í
Eskihlíð 6a varð ég vitni að því
löndum gætir tilhneigingar til
að bæta viku við það. í Finn-
landi er gert ráð fyrir fjögurra