Dagur - 18.03.1964, Blaðsíða 1

VINSAMLEGA LÁT-
IÐ VITA EF VAN-
SKIL VERÐA Á
BLAÐINU.
Símar 1166 og 1167.
Eldflaugum skotið
frá Mýrdalssaudi
RÁÐGERT ER, aS í júlímánuSi
n. k. verSi tveirn eins tonns eld-
flaugum skotiS í háloftin af
Mýrdalssandi. Þá verSur um-
ferð stöðvuS austan við Vík í
Mýrdal og skip og bátar á 400
Sinubrennur
REYKI af sinubrennum leggur
víða í loft upp síðustu daga. Á
kvöldin, þegar skyggja tekur,
loga sinueldarnir fagurlega, en
að moi’gni er jörðin svört. Víða
er þörf á að brenna sinufláka,
en með gát þarf þó að fara, svo
ekki brenni lyng og hrís, sem
lítið er af í Eyjafirði. Þá eru
skógarreitir í hættu, ef ógæti-
lega er með eld farið í nágrenni
þeirra. Því miður virðist ekki
alltaf með gát farið, enda oft
börn, sem sinuelda kveikja.
Hins vegar er gott að brenna
þau lönd, sem brenna á, áður
en farfuglarnir vitja á fornar
slóðir.
km svæði beðin að færa sig um
set.
Það er frönsk vísindadeild,
sem að þessu stendur. En pró-
fessor Blamont, sem áður hefur
komið hingað til lands, stjórnar
40 manna leiðangri til íslands,
með leyfi íslenzkra yfirvalda.
Eldflaugar þær, sem senda á
í háloftin, eiga að senda frá sér
ýmis konar upplýsingar um
svokallað Van Allen-geislabelti,
sem liggur umhverfis jörðu,
myndað af rafögnum, og er ná-
lækt norðurljósabeltinu, og því
talið liggja nálægt íslandi.
Hinn franski leiðangur mun
hafa samvinnu við margar op-
inbe'rar stofnanir hér á landi,
sér og þeim til gagns.
Talið er, að hér geti fengizt
þýðingarmiklar upplýsingar, m.
a. í sambandi við möguleika við
mannaðar geymflaugar framtíð-
arinnar.
Ekki er talin nein ástæða til
að óttast, að hin tvö eldflauga-
skot, hafi neina hættu í för með
sér fyrir nálægar byggðir. Q
Þakið fallið að mestu og eldurinn búinn að eyða og eyðileggja það, sem brunnið gat. Útveggir, sem
eru úr steini, standa. (Ljósmynd: E. D.)
Stórbruni á nýbýlinu Sólbergi
Hús o« innbú brami á rúmleffa klukkustund,
en fólk og búfénað sakaði ekki
í GÆR, þriðjudag, brann húsið
á nýbýlinu Sólbergi á Svalbarðs
strönd, ásamt innbúi og 200
hestum af heyi. En á nýbýli
son, var einn heima, hafði notað
gaslampa, en brugðið sér frá til
að sækja eitthert handverkfæri.
En er hann kom aftur var kvikn
að í húsinu. Bjargaði hann þá
þegar fjórum kúm, sem í bygg-
Bændaklúbbsfundur í Sjálfstæðishúsinu
þessu, sem byggt var 1958, var ingunni voru, ætlaði síðan í
Framtíð íslenzks landbúnaðar. Framsögumenn:
Gunnar Bjarnason og Jónas Jónsson kandidat
ÁRMANN Dalmannsson setti bændaklúbsfundinn s.l. mánudag,
sem að þessu sinni var haldinn í Sjálfstæðishúsinu á Akureyri.
Fundarstj. var Jón Hjálmarsson bóndi í Villingadal. Húsfyllir var.
Gunnar Bjarnason hóf mál bænda hefðu í landbúnaðarmál-
sitt með því að deila harkalega um, en þau væru nú í slíku
á þá stefnu er forystumenn öngþveiti, að við svo búið mætti
Vilja ekki hermannasjónvarpið
SEXTÍU alþingiskjósendur,
flesti þjóðkunnir menn og virð-
ingarmenn úr ýmsum stéttum
þjóðfélagsins, hafa sent forseta
sameinaðs Alþingis eftirfarandi:
„Vér undirritaðir alþingiskjós
endur teljum á ýmsan hátt var-
hugavert, auk þess sem það er
vansæmandi fyrir íslendinga,
sem sjálfstæða menningarþjóð,
að heimila einni erlendri þjóð
að reka hér á landi sjónvarps-
stöð, er nái til meirihluta lands-
(Framhald á blaðsíðu 5). .
ekki standa. Vonlaust væri að
leysa þessi vandamál, nema á
vitrænan hátt, þ. e. með skyn-
væðingu, en margir vildu álíta
að ástin til moldarinnar og til-
finningin ein, gætu leyst þau.
Hann taldi, að eitt frumskil-
yrðið væri að sjá um að fram-
leiðsla og innanlandsneyzla héld
ust í hendur, því að öll fram-
leiðsla landbúnaðarvara fram
yfir innanlandsneyzlu yrða að
seljast á hálfvirði og væri það
þó bezti hluti framleiðslunnar,
sem selja yrði úr landi.
Þetta væri svo hjá öllum
þjóðum og væri þar vandamál,
sem reynt væri að leysa með
ýmsu móti. Taldi hann stefnu
Bandaríkjanna snjalla lausn, en
(Framhald á blaðsíðu 5).
þessi eina bygging og var þar
sambyggt geymsluhús og hlaða,
en hluti geymslunar var inn-
réttaður sem bráðabirgðahús-
næði fyrir fjölskylduna.
Eldurinn kom upp milli hálf
tvö og tvö. Bóndinn, Ari Jóns-
síma, en varð frá að hverfa
vegna eldsins.
Nágrannar komu þó fljótt á
vettvang. Var þá reynt að rjúfa
þakið ef bjarga mætti af hey-
inu. En björgun reyndist óger-
(Framhald á blaðsíðu 5).
Hitinn í Stóra-Víti nærri hortinn
í Lifla-Víti er kominn gufuhver
Á SUNNUDAGINN fóru fimm
menn á jeppabíl austur oð
Stóra-Víti. Fararstjóri var Jón
Sigurgeirsson frá Helluvaði.
Stóra-Víti er 10—15 km norð-
austur frá Reykjahlíð í Mý-
vatnssveit, rétt vestan við
Kröflu. Það myndaðist í
sprengjugosi eftir 1920. Gígur-
inn er 70 metra djúpur niður að
32 metra djúpu vatni í botnin-
Ferðamenn á ís í Stóra-Víti.
(Ljósmynd: Jón Sigurgeirsson) í nágrenni Litla-Vítis.
(Ljósmynd: Jón Sigurgeirsson)
um. Vatn þetta er um 200 metr-
ar í þvermál, og var nú undir
tveggja feta þykkum ís, nema
á bletti, þar sem enn er hiti og
heldur opinni vök. Fyrrum var
Stóra-Víti hinn ægilegasti stað-
ur, svo sem nafnið bendir til og
ummæli manna fyrr á tímum
um þennan sjóðandi og svellandi
stað. Gígbarmarnir eru snar-
brattir og allt er þetta náttúru-
smíð hið furðulegasta. Um dýpt
gígsins er það til viðmiðunar,
að ef Hallgrímskirkja stæði á
ísnum, á vatni gígsins, myndi
toppur hins umtalaða turns, jafn
hár gígbarminum.
í leiðinni komu þeir ferðafé-
lagar að Litla-Víti, sem er í leið
inni. Þar var bullandi og kröft-
ugur leirhver fyrir allmörgum
árum, en nú er þar hreinn gufu
hver.
í fjallinu Kröflu og við það er
mikill og áberandi jarðhiti. Bíi-
færi var gott. Móar og hraun
klakafylit og melar greiðfær-
ir. Q