Dagur - 19.08.1964, Blaðsíða 4

Dagur - 19.08.1964, Blaðsíða 4
4 S Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri Símar 1166 og 1167 Ritstjóri og óbyrgðarmaður: ERUNGUR DAVÍÐSSON Auglýsingar og afgreiðsla: JÓN SAMÚELSSON Prentverk Odds Björnssonar hi. Samstarfi hafnað NÚVERANDI ríkisstjórn sýndi það í veikleika sínum s.l. vetur, að ráð- ríkishneygð hennar var þá enn óbreytt, þrátt fyrir veikleikann. Álíka mikil og á meðan hún taldi sér trú um, að hún væri sterk stjóm og gat fengið ýmsa aðra til að trúa að svo væri. Á miðjum vetri kom að því, sem margir sáu fyrir, að stjórnin varð að taka upp nýtt uppbótarkerfi fyrir sjávarútveginn. Tekið var í lög, að greiða 6% verðuppbót á fiskverðið, sem ákveðið hafði verið af gerðar- dómi sjávarútvegsins og allmikið fé veitt til aðstoðar við rekstur vinnslu- stöðva, ennfremur sérgreiðslur til togaraflotans. Söluskatturinn var um leið hækkaður úr 3% upp í, hvorki meira né minna en 5^2%. I»egar hér var komið lagði Fram- sóknarflokkurinn til, að kosin yrði 8 manna nefnd úr öllum þingflokkun- um, til að rannsaka efnahagsmál þjóðarinnar og leita smkomulags um aðkallandi ráðstafanir í ])eim mál- um, með þau markmið fyrir augum, er nánar var tilgreint í tillögunni. En ríkisstjórnin var ekki á því, að hér væri þörf samráðs og samkomu- lags. Ætla mátti, að hún tæki tillög- unni feginsamlega, eins og komið var fyrir henni um þetta leyti. En því fór fjarri, og lið hennar felldi samstarfstillöguna við atkvæða- greiðslu í þinginu. Síðar á þinginu kom samstarfs- tregða stjómarinnar glögglega fram í öðru þingmáli. Framsóknarflokkur- inn flutti tillögu um samstarf þing- flokkanna í stórvirkjunar- og stór- iðjumálum. Gert var ráð fyrir, að þingið kysi 7 manna nefnd og að stjórnin hefði þar meirihluta. Nefnd- inni var ætlað að „kynna sér niður- stöður þeirra rannsókna á stórvirkj- unarmöguleikum hér á landi, sem fram hafa farið á vegum raforku- málastjórnarinnar, svo og athugana stóriðjunefndar á möguleikum til stóriðju.“ Síðan skyldi hún leggja fram álit sitt og tillögur í þeim mál- um. Þessari tillögu var ekki sinnt og fékkst hún ekki afgreidd á þinginu. Hér er um stórmál að ræða, mjög óvenjulegt mál. Miklu skiptir, að al- menningur fái réttar, en ekki rangar hugmyndir, um flókin, og að nokkru leyti sérfræðileg viðfangsefni, sem koma til greina við ákvarðanir í þessu máli. En stjórnin er, þrátt fyrir vanmátt sinn, svo lieimarík á þessu sviði, að ekki mega aðrir en flokks- menn hennar eða starfsmenn í þjón- ustu hennar, koma þar nærri. (Framhald á blaðsíðu 7). ~~~~~ HÓLMGEIR ÞORSTEINSSON. ~~~~~~ 15. júní 1906 NÚ í júnímánuði eru liðin 58 ár síðan KEA breytti verzlunar- skipulagi sínu, að frumkvæði Hallgríms Kristinssonar og sem lögfest var með samþykkt nýrra félagslaga 3. marz 1906. Með þeim lögum voru pöntunardeild irnar og pöntunarfyrirkomulag- ið afnumið, sem gilt hafði frá stofnun félagsins 1886. Þá hafði hver félagsmaður pantað fyrir- fram vörur til heimilisnota handa sér einum, sem hann svo fékk afhentar, aðallega tvisvar á ári, haust og vor. Aðra tima voru pöntunarvörur ekki afhent ar nema með sérstakri undan- þágu deildarstjóra eða fram- kvæmdastjóra. Nú varð sú breyting á, að framkvæmdastjórinn pantaði vörur fyrir alla félagsmenn sam eiginlega, án pöntunar frá hverj um einstökum þeirra, og vörurn ar afhentar daglega árið um kring í opinni sölubúð. í pöntunarfélaginu fengu menn vörurnar með kostnaðarverði, þ. e. innkaupsverð þeirra að við- bættum óhjákvæmilegum kostn aði, sem háfður var svo lítill sem mögulegt var. Verzlunar- ágóðinn var því svo sáralítill að ekki var unnt að leggja til hlið- ar af honum sem nokkru veru- legu nam, til tryggingar framtíð ar félagsins. Tekjur Varasjóðs voru 2% af innkaupsverði var- anna og einnar krónu inntöku- gjald hvers félagsmanns. Af þessum litlu tekjum varð Vara- sjóður að standa undir ýmsum skakkaföllum, sem óhjákvæmi- lega komu fyrir við og við. Eftir 20 ára starfsémi félagsins var Varasjóður þess aðeins krónur 1.600,00. Ein meginbreytingin á verzl- unarháttunum var sú, að nú voru vörumar verðlagðar sem næst því sem þær kostuðu í kaupmannaverzlunum á Akur- eyri. Við það urðu vörurnar nokkru dýrari til neytenda en áður var með pöntunarfyrir- komulaginu. Verzlunararðurinn varð hins vegar mun meiri, sem varið var til aukningar trygg- ingarsjóða og endurgreiðslu til félagsmanna við hvers árs reikn insglo'k. Arðurinn var að hálfu lagður í Stofnsjóð félagsmanna, sem notaður var sem rekstursfé félagsins. Þessi skipulagsbreyting átti eftir að valda aldahvörfum um þróun og hagsæld samvinnu- félagsskaparins á íslandi, svo sem kunnugt er. KEA hafði for- göngu um þessa breytingu og varð til fyrirmyndar öðrum kaupfélögum, sem tóku hana upp hvert af öðru. Um þessa breytingu segir Sig- urður Jónsson í Ystafelli í Tíma ritinu 1907: „Stærsta og gagngerðasta ný- breytnin sem fram hefir komið í kaupfélagsskapnum hér á landi, nú um alllangt skeið, hef- ir átt sér stað hjá Kaupfélagi Eyfirðinga á umliðnu ári .... Þessi fjörkyppur, sem Kaupfé- lag Eyfirðinga hefir tekið, verð- ur félaginu eflaust til frambúð- arheilla ef vel er á haldið.“ í framkvæmd tók breytingin gildi þegar verzlunarbúð KEA var fyrst opnuð, þar sem félags- menn og aðrir, gátu fengið vör- ur afgreiddar dag hvern, án undangenginnar pöntunar. Með þessari breytingu voru mörkuð þýðingarmikil tímamót í sögu félagsins, og víst er að sem af- leiðing skipulagsbreytingarinn- HÓLMGEIR ÞORSTEINSSON. ar 1906, er fyrsta kaupfélagsbúð á íslandi opnuð hjá KEA, sem að öllu leyti kom í stað pöntun- arfyrirkomulagsins og útrýmdi því. Þetta skeði í júnímánuði 1906. En ekki sézt í gjörðabók félagsins, hvaða dag mánaðarins búðin var opnuð. Er þetta þó svo merkilegt örnefni í sögu KEA að þess vert er, að það sé gaumgæfilega athugað eftir því, sem frekast eru föng til. Svo vel vill til að ljós sönnun er fyrir um stofndag félagsins 1886. Væri æskilegt að geta vitað um afmælisdag næsta áfanga 20 árum síðar. Ég álít að sá dagur sé 13. júní 1906. Skal nú nánar að þessu vikið. Vorið 1906 var óvenju kalt og snjóasamt. En um júníbyrjun brá til betra veðurfars, og mátti segja að úr því væri hver dag- ur öðrum betri og blíðari. Gróðri fór ört fram. 13. júní heilsaði blíður og bjartur (Dag- bók H. Þ.). Upp af sólvermdum sverðinum svignaði nýgræðing- urinn fyrir hægum sunnanblæ. Þennan dag og næstu, undan og eftir, voru bændur önnum kafn- ir við voryrkjuna, sem hófst með seinna móti vegna veður- farsins í maí. Nú urðu þeir að heyja kapphlaup við gróandann. Þeir létu því ógjarnan kaup- staðarferðir tefja sig frá vor- störfunum. Framkvæmdastjóri KEA, Hallgrímur Kristinsson, sem jafnframt var' bóndi í Reykhús- um, var eins og aðrir bændur um þessar mundir kafinn bús- önnum og dvaldi lítið á Akur- eyri. Hann réði því til sín fast- an starfsmann frá 1. júní 1906, sem annaðist fyrir hann störfin þar: vöruafgreiðslu og bókhald. Var það bróðir hans, Jakob Kristinsson, síðar prestur í Am- eríku og síðar fræðslumála- stjóri íslands. Við verzlunina vann Jakob til hausts 1906, eða þar til Sigurður Kristinsson, bróðir hans, leysti hann af hólmi. Mestöll vöruúttekt félags manna var fyrst skrifuð í „kladda“ og síðan innfært úr honum í Höfuðbók. Gjaldeyri höfðu menn sáralítinn nema í sumarkauptíð: ull og fleira, og í haustkauptíð: sláturfjárafurð- ir. Af höfuðbókinni má því að miklu leyti ráða, hvaða menn og hvenær þeir voru staddir í kaupstað, því allir létu skrifa vöruúttekt sína í viðskipta- reikning. Seinnihluta vetrar og fram á vorið 1906 hafði Hallgrímur Ki-istinsson látið innrétta og mála búð í suðurenda vöru- geymsluhúss félagsins. í byrjun júnímánaðar kom til félagsins allmikið af ýmiskonar erlendum varningi, utanbúðar og innan. Var unnið að því að taka upp vörurnar og raða þeim í skápa og hillur nýju búðarinnar, til undirbúnings opnun hennar. Það starf hafði Jakob Kristins- son á hendi. Jafnframt því af- greiddi hann við og við vöru- slatta til félagsmanna (úr kjall- ara hússins) eftir skriflegri ávísun, sem þeir framvísuðu frá Hallgrími (umsögn J. Kr.). Voru það eftirstöðvar af vor- pöntun þeirra. Þetta var fyrir opnun búðarinnar. Föstudaginn 8. júní kom stjórnarnefnd Pöntunarfélagsins saman á fund á Akureyri. f nefndinni voru þessir bændur: Hallgrímur Kristinsson, bóndi í Reykhúsum, framkvæmda- stjóri félagsins og formaður stj órnarnef ndarinnar, Júlíus Ólafsson bóndi í Hóls- húsum, varaformaður, Stefán Jónsson bóndi á Munka þverá, Kristján Benjamínson bóndi á Ytri-Tjörnum og Einar Árnason, bóndi á Eyr- arlandi. Á þessum fundi var rætt um hversu haga skyldi útsöluverði varanna þegar búðin yrði opn- uð. f fundargerðinni er þetta bókað: „Stjórn félagsins var sammála um að heppilegast yrði að út- söluverðið væri sem næst lægsta útsöluverði á vörum í bænum. Að öðru leyti fól hún formanni að ákveða til hlýtar söluverðið.“ Jón M. Júlíusson á Munka- þverá var einn af seinustu pöntunarfélags-deildarstjórun- um. Hallgrímur Kristinsson þekkti hann að því að vera röskan og lipran afgreiðslu- mann. Hallgrímur bað því Jón að vera hjá sér við afgreiðslu í búðinni þegar hún væri opnuð og hét Jón því. Kveðst hann ennþá muna vel að hafa verið við afgreiðslu í búðinni fyrsta daginn sem opnað var og til kvölds næsta dags. En ekki man hann mánaðardaginn. Sama er að segja um Jakob Kristinsson. En samkvæmt umsögn þeirra, er það sannanlegt að þeir Jakob Kristinsson og Jón M. Júlíusson eru fyrstu búðarmenn KEA, og báðir enn á lífi. Að kvöldi seinni dagsins, sem Jón var við af- greiðslu í kaupfélagsbúðinni, fer hann heim til sín og hafði engan varning meðferðis, enda hest- laus í bænum. í höfuðbókinni sézt að föstu- daginn þann 15. júní 1906 tekur Jón M. Júlíusson vörur út í fé- laginu og bendir upphæðin til þess að þar sé að mestu leyti um þungavöru að ræða, þann dag hefir hann þá hlotið að hafa með sér hesta. Það er því mjög líklegt, að hann hafi verið við búðarstörfin dagana á undan, 13. og 14. júní og farið til Ak- ureyrar daginn eftir (þann 15. júní) til að sækja sér vörur. Eins og áður er að vikið, voru bændur yfirleitt önnum kafnir við voryrkjuna fyrir og um miðjan júní, þetta á ekki hvað sízt um bóndann í Reykhúsum, H. Kr., sem einmitt þetta vor, 1906, er að hefja stórfram- kvæmdir sínar við jarðabætur í Reykhúsum. Má nærri geta að hann hafi þurft- að líta eftir þeim athöfnum, og enda lagt sjálfur hönd á plóginn. Samt gefur hann sér tíma til að mæta á Akureyri hinn veðurblíða 13. dag júnímánaðar. Sama dag er mættur á Akureyri Júlíus Ól- afsson í Hólshúsum. Sýnilegt er, að ekki er hann þar í verzlunar- erinduin sérstaklega, því vöru- úttekt hans næsta dag er að- eins kr. 2,30. Langlíklegast er, að báðir séu þar mættir, Hallgrímur Kristinsson, fram- kvæmdastjórinn, og Júlíus Ól- afsson, varaformaðurinn, fyrir hönd stjórnar félagsins, í tilefni af opnun sölubúðarinnar, þó ekki virðist hafa þótt taka því að geta þess í gjörðabók félags- ins. Við athugun á innfærslum í Höfuðbók félagsins sézt, að þann 13. júní 1906 er vöruút- tekt skráð hjá 11 félagsmönnum, sem allir eru úr nærsveitum Akureyrar, nema einn, Sigurð- ur Sigurðsson, þáverandi for- stjóri Ræktunarfélags Norður- lands, aldavinur og einkajarð- ræktarráðunautur Hallgríms Kristinssonar. Virðast allir þess ir menn vera staddir á Akur- eyri þennan dag. Sé gert ráð fyrir að þá hafi verzlunarbúðin fyrst verið opnuð, kemur í ljós að 13 félagsmenn eru við opnun- ina eða þann dag að meðtöldum búðarmönnunum, sem báðir voru félagsmenn, þeir Jakob Kristinsson og Jón M. Júlíusson. Þótt hér sé ekki um marg- menni að ræða, er þó þessi tala allhá samanborið við tölu félags manna, sem úttekt er skráð hjá næstu daga á undan og eftir 13. júní. Það virðist því augljóst að menn hafi vitað, að þann 13. júní stæði nokkuð sérstakt til, og því miklum mun fleiri kom- ið í kaupstaðinn einmitt þennan dag fremur en aðra daga. Þegar rennt er augunum yfir það sem hér að framan er greint, og þá tilraun um að finna hvaða dag verzlunarbúð KEA var fyrst opnuð árið 1906, kemur í Ijós, að vissa er fyrir því, að það er ekki fyrr en ein- hverntíma eftir stjórnarfundinn 8. júní. Næsta dag laugardaginn 9. júní, getur það ekki verið, því þá er ekki búið að verðleggja vörurnar. Á mánudaginn 11. júní er skrifuð vöruúttekt að- eins hjá einum félagsmanni, og þriðjudaginn engum. Trúlegt er að þessa daga hafi vörurnar verið verðlagðar og undirbún- ingi til opnunar lokið á þriðju- dagskvöld. — Föstudaginn 15. ' júní getur það heldur ekki hafa verið, því þann dag er Jón M. Júlíusson í kaupstáð að sækja vörur, en hann var, sem áður (Framhald af blaðsíðu 8). fóru síðan suður til viðtals við stjórnarvöldin og þingmenn Norðlendinga. Flest hraðfrysti- liús hér norðanlands berjast í bökkum, og sum þeirra rnunu bafa borið upp vandræði sín við stjórnarvöldin syðra í vetur. — Fyrir nokkrum árurn var greidd verðuppbót á þann fisk, sem dýrastur er í virinslu, en fiskur sá er að jafnaði stór hluti af sumaraflanum fyrir norðan og austan. Þetta fyrirkomulag skap aði rekstursgrundvöll fyrir frystihúsin og var lyftistöng fyrir sjávarútveginn. Með „við- reisninni“ sálugu voru þessar vinnsluuppbætur felldar niður, og afleiðingarnar segja til sín. Nú er „viðreisnin“ svo af sér gengin, að vonandi má nú fara að nefna þetta úrræði á nafn, þótt bannfært væri á meðan gengisbreytingin átti að vera allra meina bót hjá útflutnings- framleiðslunni. ÍSLENDINGI MISSÝNIST íslendingur hneykslaðist á því nýlega, að Dagur hefði sagt, að landbúnaðarráðherra stæði í málaferlum við bændur lands- ins. Hann sagði, að bændur hefðu stefnt ráðherra en ráð- lierra ekki stefnt bændum. Þetta er nú því verra fyrir ráð- herrann, því ef einhver er sek- ur, þá er það ráðherrann, sem ýmsir telja að hafi framið stjóm arskrárbrot gegn bændastétt- inni. Það voru ekki bændur, sem settu hin umdeildu Iög. Það er lítill greiði við Ingólf ráð- herra, að minna á þetta mál Síldarfólk á förum Raufarhöfn 18. ágúst. Leiðinda- veður er hér, norðaustan storm- ur og rigning og hiti aðeins 4 til 5 stig. Bræla er á síldarmiðun- um og liggja skipin inni á Austfjarðahöfnum. Engin síld hefur borizt hingað um tíma. Bræðsla stendur enn yfir í síld- arverksmiðj unni og lýkur ann- aðkvöld, ef engin síld berst í viðbót. — Færabátar hafa ekki róið í nokkra daga vegna brælu. Atvinna hefur nú minnkað og er aðkomufólk að týnast burt héð- an. H. II. segir, afgreiðslumaður í búð- inni, er hún er fyrst opnuð, og næsta dag á eftir. Þá kemur til álita mánudagurinn 18. júní. Þann dag eru 10 félagsmenn í kaupstaðnum, sem vöruúttekt er skrifuð hjá, en 6 af þeim eru úr Saurbæjarhreppi, sem sýni- lega þá fyrst hafa gefið sér tíma til að sækja eftirstöðvar vorpöntunar sinnar. Eru harla litlar líkur til að þá hafi búðin fyrst verið opnuð, enda mjög ósennilegt að það hafi dregist svo lengi frá stjórnarfundinum 8. júní. Mér finnst því að allar líkur, ef ekki fullvissa, hnigi að því, að fyrsta fullkomna sölubúð kaupfélaga á íslandi hafi verið opnuð af KEA miðvikudaginn lj. júní 1906. (Krummi). hans, eins og íslendingur gerði. í því efni missýnist íslendingi. Og Islendingi missýnist um fleiri mál. Hann segir, að nú- verandi stjóm hafi tryggt bænd- um verðlagsgrundvallarverð fyrir útfluttar afurðir. En þessa frygginffu höfðu bændur áður, samkvæmt Iögum og hæstarétt- ardómi. Hann segir líka, að stofnlánasjóðir bænda haíi ver- ið efldir mjög. Það mun sýna sig á sínum tíma. En staðreynd er það, að bændur fá lán á svip- aðan hátt og áður, en með miklu hærri vöxtum og lánsfjárupp- hæðin fer nálega öll í það að greiða kostnaðarhækkanir sem urðu vegna viðreisnardýrtíðar- innar, og greiða auk þess láns- fjárskatt af afurðum búa sinna. Loks gumar íslendingur af því, að bændur fái sömu fjöl- skyldubætur og aðrir lands- menn. Ekki nema það þó! Er það nú e. t. v. sérstaklega þakk- arvert? SKEYTIN MISSA MARKS Þeim, sem lesa Vísi, Morgun- blaðið og ísafold, gæti dottið í hug, að Ijóti draumurinn hans Braga Sigurjónssonar um tví- flokkakerfi og Framsóknar- flokkinn sem vinstri flokkinn í því kerfi, væri þegar fram kominn. Ótti íhaldsins við Fram sóknarflokkinn hefur sýnilega magnast mjög í seinni tíð. — Þangað er stórskotaliríðinni beint jafnt og þétt, eins og þegar hættulegir óvinir nálgast. En það er um íhaldshlöðin eins og oft vill henda þá, sem slegnir eru ótta, — skeytin missa marks. Til dæmis var reynt að koma því inn hjá les- endum íhaldsblaðanna, að Fram sóknarmenn einir væru óánægð ir með skattaálagningarnar í Reykjavík í sumar. En þegar Vísir sagði að menn væru „ánægðir með skattana sína,“ var mörgum nóg boðið. Stjórnin réð ekki við sína eigin menn. Þeir tóku, sumir hverjir, að lýsa því yfir hástöfum í Alþýðu blaðinu og Morgunblaðinu, hve skattarnir væru háir og ranglát- ir og mikil ólga út af því meðal almennings í borginni. Og nú segist stjórnin ætla að endur- skoða lögin. Q SMÁTT og stórt iiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliimiitiiiii JÓNAS JÓNSSON FRÁ HRIFLU: .. 11111111111111111IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIVIIIIIIII ÁgústLré f til Dags 1. MARGT gengur vel i land- inu. Sumsstaðar vaða síld, þorsk ur og hvalur að landi. Gras- spretta í betra Iagi. Sólin hefur að lokum af náðinni gefið hey- þurrk og ferðaveður. Hugsan- legt að kartöflur verði útflutn- ingsvara. 2. Tvennt amar að í sveitun- um. Fólkið fær of lítið verð fyrir framleiðsluna og getur ekki keppt um kaupafólk við atvinnurekendur í kaupstöðum. 1 öðru lagi þykir mörgum of dauft. Heimilin eru fámenn. Eitthvað vantar. 3. Bezta skýring undangeng- ins árs um þetta efni er saga Indriða G. Þorsteinssonar, Land og synir. Þar er listræn, glögg og hlutlaus Iýsing á þessu fyrir- bæri. Engin áróður eða dómur lagður á vandamálið. 4. Meðan ekki er annað að gert í þessu efni, ættu starfslið Búnaðarfélagsins, bændasamtak anna og héraðanna, að safna skýrslum um landauðnina og birta þær. Segja frá tölu eyði- jarða og á hve mörgum sveita- heimilum eru karlmenn ein- göngu, heimilisfastir. Annar lið- ur mætíi vera skrá um sveita- heimili, þar sem gamlar konur, mæður eða systur bændanna, annast bústörfin. 5. Nefna mætti innflutning er- lendra kvenna til ráðskonu- starfa. Hingað komu margar röskar þýzkar stúlkur, sem urðu landnánisfólk og gáfust vel. Nú væri líklegast að sækjast eftir hollenzkum eða írskum stúlk- um til Islands. Nokkur útflutn- ingur er úr báðum þessum lönd- um, einkum frlandi. Sýnilega er meira ættarmót með íslending- um og frum, heldur en með Norðmönnum og íslendingum. frar eru söngmenn, sögumenn og glaðværir í lund. Sennilega er ljóðgáfa íslendinga frá fr- landi komin. 6. Nú vilja mæður fá héraðs- skóla í sveit fyrir börn sín. Bæirnir hafa nóg með sitt. Síð- ustu 15 árin heíur enginn hér- aðsskóli verið byggður. Menn voru að hugsa um annað. 7. Eyfirzkar konur hafa byrj- að samskot í siim skóla. Skag- firðingar eiga land, jarðhita, húsgrunn og sundlaug á Reyltj- arhóli. Norður-Þingeyingar eru að byrja ungmennaskóla í Skúlagarði. Þar er von um jarð- hita. Gott skólahús á þeim forn- fræga stað yrði um leið vinsæll og tekjumikill gististaður. Þang að gætu ferðamenn sótt og eytt vikulöngu sumarleyfi við Ás- byrgi, Jökulsá, Hljóðakletta, Hólmatungur og Dettifoss. Þar æíti að verða þjóðgarður. 8. Það vantar héraðsskóla fyrir syðri sveitir Múlasýslna og Austur Skafíafellssýslu. Bjarn- arnes er einn af þeim stöðum, sem talinn er vænlegur skóla- staður. Þar fer saman sveitar- gæði, náttúrufegurð og sögu- frægð. Q * » r * r*« b Tirmrr- r*" mz v:~ * <r Eiríkur Stefánsson (t. v.) og ðlagnús Sigurðsson. (Ljósm.: E. D.) „Úr dagbók lífsins” Sýningarferð þeirra Magnúsar Sigurðssonar og Eiríks Stefánssonar er að ljúka HIN sérstæða kvikmynd, „Úr dagbók lífsins,“ sem áður hefur verið kynnt hér í blaðinu, vek- ur hvarvetna athygli — og verðskuldaða. Þeir Magnús Sigurðsson, sem lét gera kvikmyndina, og Eirík- Tamningastöð í Torfagarði Frostastöðum 12. ágúst. Nýlega er hætt störfum tamningastöð, sem hestamannafélagið Stígandi í Skagafirði rak um tveggja mán aða skeið í vor og sumar, eða mánuðina júní og júlí. Var stöðin staðsett í Torfagarði í Seyluhreppi, en félagið keypti það býli fyrir nokkrum árum. Alls voru um 45 hestar á stöðinni, allir lítt eða ekki tamdir áður utan hvað sumir voru eitthvað taumvanir. Tamn- ingamenn voru þrír: Jón Bald- vinsson, Dæli, Jónas Sigurjóns- son, Syðra-Skörðugili og Friðrik Stefánsson, Glæsibæ. Svo var til ætlast, að hestamir fengju tveggja mánaða tamningu, en heimilt var eigendum að skipta um hesta á tímabilinu, ef þeir óskuðu þess. Lítið mun þó hafa verið um slík tilmæli og voru flest hrossin á stöðinni átta vik- urnar út. Tamningagjald á hross var kr. 800,00 á mánuði. Mikil eftirspurn var eftir að koma hrossum á stöðina og fengu færri en vildu, enda ómissandi fyrir hestaeigendur að fá hross sín tamin en fæstir þeirra hafa aðstöðu til þess að sinna slíkum störfum sjálfir. Er því rekstur tamningastöðvarinnar hin þarf- asta starfsemi og vonandi sér Stígandi sér fært að halda henni áfram. S.l. vetur var einnig rekin tamningastöð á Sauðárkróki og var hún á vegum hestamanna- félagsins Léttfeta. Á stöðinni voru 15 hestar og stóð tamning- in yfir í 2\z mánuð. ’Jamninga- maður var Hallur Jóhannesson. Þá voru og Hólasveinar með hross í tamningu s.l. vetur. mhg ur Stefánsson, eru að Ijúka sýn- ingarferð, og hafa þá sýnt mynd ina á 24 stöðum. Ræddu þeir við blaðamenn á Akureyri í gær og gáfu þá eftirfarandi upplýs- ingar: „Fyrsta sýning var í Öræfum 18. júlí. Þaðan var haldið aust- ur og norður allt hingað til Eyjafjarðar. — Sýningar voru í öllum kaupstöðum og þorpum á þessari leið, en auk þess í nokkr um félagsheimilum í sveitum. — Alls hafa verið sýningar á 24. stöðurh, síðast í Laugarborg í gærkvöldi. Eftir er að sýna í Hrísey og Dalvík. Myndinni hefur allsstaðar ver ið vel tekið, og hefur aðsókn víð ast hvar verið mjög góð — hús- fyllir á mörgum stöðum. Þar sem aðsókn var minni, svo sem í Stöðvarfirði og á Raufarhöfn, var ástæðan sú, að söltunarsíld hafði borizt þann dag, og var unnið langt fram á kvöld. En miðað við þær ástæð- ur, mátti kalla góða aðsókn á þessum stöðum báðum. Fyrir kom einnig að góður heyþurrkur dró úr aðsókn. Á Egilsstöðum og Húsavík var yf- irfullt hús. (Framhald á blaðsíðu 7).

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.