Dagur - 18.09.1964, Blaðsíða 4

4
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1166 og 1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAYÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar hJ.
krafa
SVO tíð eru afbrot manna orðin í
höfuðborg okkar, Reykjavík, að dag
blöð landsins birta nær daglega fregn
ir af þeim. Því miður berast svipaðar
fréttir einnig frá öðrum stöðum. Al-
menningur er farinn að telja slíkt til
liinnar sjálfsögðu, daglegu fréttaþjón
ustu, bæði útvarps og blaða. Nýleg
frétt hermdi, að vegfarendur á fjöl-
mennasta stað landsins liefðu ekki
gert sér það ómak að sinna neyðar-
ópi konu, sem beitt var líkamlegu
ofbeldi. Þegar svo er komið, eru
menn farnir að sætta sig við ósómann
en þar er mesta hættan fólgin.
Margt hefur verið rætt um þessi
mál, bæði af lærðum og leikum. En
þeir menn eru ekki nógu margir, sem
af hreinskilni (og sjálfir með hreinar
hendur) leggja umbúða- og undan-
bragðalaust þá staðreynd til grund
vallar , að flest óliæfuverkin, sem
framin eru af ungum og eldri mönn-
um, bæði glæpir og minni afbrot, svo
sem líkamsárásir í nauðgunar- eða
auðgunarskyni, innbrot og margs-
kyns þjófnaður, skjalafals, lijúskapar
hrot og umferðaslys eru bein eða ó-
bein afleiðing óhóflegrar vínnotkun-
ar. Og til vínnautnar má rekja lang-
flest siðferðisleg afhrot unglinga, sví-
virðilegt virðingarleysi fyrir fjármún
um, þá villimennsku, sent lýsir sér á
almennum samkomustöðum víða um
land, þar sem þúsundir unglinga og
eldri manna drekka sig niður á stig
ömurlegustu geðsjúklinga og fjöl-
mörg dauðsföll, sem sjaldnast er þó
haft hátt um.
Nú skyldu menn ætla, að brugð-
ist væri karlmannlega við, af Alþingi,
ríkisstjórn, og svo af þjónum réttvís-
innar á hverjum stað. En svo er ekki.
í stað þess t.d. að láta þá fullorðna
menn svara til saka, samkvæmt lög-
um landsins, sem útvega þúsundum
unglinga áfengi um hverja helgi árs-
ins og raunar oftar, eru byggðar nýj-
ar fangageymslur, lögregluþjónum
fjölgar, hjálparfélög stofnuð, heimili
fyrir vandræðamenn rekin o. s. frv.
Þetta svarar til þess að lieilbrigðisyfir
völdin skiftu sér lítt af smitberum
hættulegra sjúkdóma, en heimtuðu
svo stærri sjúkrahús og fleiri lækna.
Svo framarlega að menn viður-
kenni ofneyzlu áfengis sem böl, eiga
skynsamir menn að snúast gegn
drykkjutískunni og krefjast þess sem
lágmarks, að áfengislöggjöfinni sé
framfylgt án undanbragða.
I þessum málum þar almennings-
álitið að vinna mikið björgunarstarf,
sem er verðugt viðfangsefni einstak-
linga og félaga — björgunarstarf, sem
er nauðsynlegra en flest önnur, svo
mikið er í húfi. □
slægjuhálíð í Svarfaðardal
Skólaselning og
Svarfaðardal 13. sept 1964
VEÐRÁTTAN í sumar, hefir
verið mjög breytileg. Hér í mið
sveitinni hefir verið gott hey-
skaparsumar og telja sumir
bændur að það sé með því besta
sem þeir muna eftir. Á fremstu
bæjunum í dalnum hefir aftur
á móti, verið mjög skúrasamt
og erfitt að þurrka hey. Sumar
tíðin þar er því ein sú lakasta,
sem komið hefir í mörg ár. Gras
spretta var góð og allvel hefir
heyjast víðast.
Svalt hefir verið í veðri lengst
af og snjóað í fjöll alloft. Síðari
hluta ágústmánaðar var óþurka
kafli, nær hálfan mánuð og snjó
aði í fjöll nokkrar nætur í röð
Aðfaranótt þess 21 alsnjóaði og
fram í dalnum varð þá ökla-
djúpur snjór, á túnum. Síðast-
liðna viku var kalt 2—5 gráðu
frost fjórar nætur og suma dag
ana 4 gráðu hiti um hádegi. f
nótt varð enn tveggja stiga frost
og hrímaði á fjöll. Um 20 júlí
var hlýtt i veðri nokkra daga og
fór þá hitinn einn daginn í 20
gráður.
Barnaskólinn á Húsabakka
tekur til starfa í þessari viku.
Verður þá fyrst kennt 8 og 9
ára börnum um hálfs mánaðar
skeið. En þau munu vera nær
20 alls.
Þá er fyrirhugað að tónlistar-
deild taki til starfa við skólann,
nú í haust ef nægileg þáttaka
fæst.
Kennari verður Gestur Hjör-
leifsson, söngstjóri á Dalvík sem
nú hefir verið fastráðinn söng
kennari við skólann bæði á Dal
vík og Húsabakka.
í þessari væntanlegu tónlist-
ardeild mun verða kennt á org-
el og píanó. Svo og tónfræði, og
ef til vill líka á einhver blást-
urhljóðfæri. í deildinni munu
fleiri fá aðgang, en þeir sem eru
nemendur í barna eða unglinga
skólanum. —
í gærkvöldi var hin árlega
slægjuhátíð í þinghúsinu á
Grund. Var þar góður fagnaður
fram eftir nóttu.
Þar var sú nýlunda að for-
maður Búnaðarfélags Svarf-
dæla, Gunnar Rögnvaldsson, af
henti verðlaunagrip fyrir besta
Frostastöðum, 14. sept
KlfUKKAN hálf eitt, aðfara-
nótt 12. sept. sl. vöknuðu þeir
ibúar Sauðárkróksbæjar, sem
til svefns voru gengnir, við sker
andi aðvörunaróp brunalúðra
bæjarins. Kom brátt í Ijós, að
kviknað var í bifreiðaverkstæð-
inu Áki. Hafði fólk, sem bjó
þama í nánd, tekið eftir því, að
reyk lagði frá verkstæðinu og
þótti að vonum grunsamlegt.
Gerði það þegar aðvart og kom
slökkviliðið strax á vettvang.
Gekk það röggsamlega fram í
að vinna bug á eldinum og tókst
það á hálfri klukkustund.
Nokkrir bílar voru inni á verk
stæðinu og munu þeir allir eitt
kúabúið á félagssvæðinu sl. ár.
— Fyrir nokkrum árum gaf Ás
kell heitinn Jóhannesson þá
bóndi á Syðra-Hvarfi 39 þús. kr.
í sjóð sem skyldi vera í vörzlu
Búnaðarfélagsins. Fé þetta gaf
Áskell til minningar um for-
eldra sína, Oddnýju Þorkels-
dóttur og Jóhannes Jónsson. —
Vöxtunum af sjóði þessum
skyldi varið til verðlauna til
þeirra bænda á félagssvæðinu
sem taldir væru skara fram úr,
með fallegan og afurðamikinn
búpening.
Verðlaunin hlutu hjónin Erla
Stefánsdóttir og Sveinbjörn Ní-
elsson á Skáldalæk.
Dagur, Akureyri.
VEGNA greinar G. H. í Alþýðu
manninum 27. ágúst sl., þar sem
sagt er frá útsvarsniðurjöfnun á
Húsavík, óskar framtalsnefnd
Húsavíkur þess, að þér birtið
eftirfarandi í blaði yðar:
í nefndri grein er sagt orð-
rétt „Hér vat- lagt á bætur al-
mannatrygginga, og sjómanna-
frádráttur ekki veittur, og auk
þess voru gamalmennum engar
ívilnanir gefnar“.
í reglum sem prentaðar eru
með útsvarsskrá gerir Fram-
talsnefnd m. a. grein fyrir álagn
ingunni á þessa leið: „Undan-
þegnar útsvarsálagningu voru
þessar bætur: elli og örorkulíf-
eyrir, sjúkrabætur, mæðralaun
og sjúkradagpeningar. Auk þess
voru útsvör elli og örorkulíf-
eyrisþega lækkuð verulega. Hjá
einstaka gjaldendum var tekið
tillit til sjúkrakostnaðar, skertr-
ar greiðslugetu vegna dauðs-
falla og slysa, og vegna mennt-
unarkostnaðar barna eldri en
16 ára“. Ennfremur segir: „Vik-
ið var frá ákvæðum skattalaga
um aukafrádrátt sjómanna“.
Samkvæmt framansögðu var
t. d. dreginn frá tekjum þeirra
30 ellilífeyrisþega, sem útsvör
voru lögð á, allur ellilífeyrir
þeirra að upphæð samtals kr.
684.500,00, sem svarar til þess að
útsvör þeirra hafa verið lækkuð
hvað hafa skemmst af reyk og
vatni og einn þeirra varð gjör-
ónýtur. Þykir sýnt, að eldurinn
hafi fyrst komið upp í honum.
Töluvert tjón varð og á verk-
stæðishúsinu sjálfu og vélum í
því.
Ekki liggja ljóst fyrir upptök
eldsins en líkur taldar til, að
neisti hafi hrokkið frá logsuðu
tækjum þótt verkana hans yrði
ekki vart fyrr en allnokkuð eft
ir að menn höfðu yfirgefið verk
stæðið. Víst er talið, að hefði
eldsins ekki orðið vart fyrr en
nokkrum mínútum síðar þá
hefði orðið þarna stórbruni.
-mhg-
En þau höfðu líka hæst meðal
innlegg á kú í Mjólkursamlagi
KEA sl. ár. Verðlaunin voru,
líkan af mjólkurfötu, gert úr
silfri og ágrafið með nöfnum
þeirra hjóna. Er það hinn
bezti gripur. — Það fór reyndar
vel á því að þessi verðlaun voru
veitt fyrir góðar kýr því for-
eldrar Áskels áttu um skeið
beztu kúna hér í Svarfaðardal.
Og á nautgripasýningu hér árið
1908 var hún eina kýrin sem
hlaut I verðlaun.
En nú í sumar fór Sveinbjörn
á Skáldalæk með 8 kýr á sýn-
ingu. Hlutu þær allar I. verð-
laun. G.V.
um kr. 185.000,00 — 190.000,00.
Auk þess voru útsvör þeirra
lækkuð um kr 52.000,00. Þessar
tölur eiga eins og fram kemur,
aðeins við þá ellilífeyi'isþega,
sem greiða útsvör, en stór hóp-
ur þeirra verður útsvarslaus við
þessar aðstæður.
Sjómannafrádráttur, annar en
aukafrádráttur er leyfður til frá
dráttar að fullu, en það er fæðis
frádráttur sjómanna og hlífðar-
fatafrádráttur.
Af 143 gjaldendum njóta t. d.
49 alls þess sjómannafrádráttar,
sem heimilaður e r samkvæmt
skattalögunum.
Húsavík, 31. ágúst 1964.
Framtalsnefnd Húsavíkur.
Jóhann Hermannsson,
Jónas G. Jónsson,
Ingimundur Jónsson.
KÖLLUN LANDSINS VIÐ
MANNKYNIÐ í HEII.D
SVO sem kunnugt er átti tíma-
ritið „Dagrenning“ það erindi
til landsmanna, að kynna spá-
dóma þá, varðandi ísland, sem
greyptir eru í pýramídann
mikla í Egyptalandi. Síðasta
hefti þess tímarits kom út árið
1958. Vera má að fræðabrunnur
spádómanna hafi þá eða fyrr
verið þurrausinn, en því verður
ekki á móti mælt, að „Dagrenn-
ing“ átti á sínum tíma erindi til
landsmanna, í framhaldi þeirrar
hreyfingar, sem Adam Ruthher-
ford vakti.
Meginmál erindis, sem Adam
Rutherford flutti hér í landi
árið 1939 (þýtt af sr. Bjarna
Jónssyni) var þetta: að óráðan-
legt samspil vizkunnar og kær-
leikans mundi frelsa heiminn
frá djöfulæði styrjalda og hefja
manngildið til vegs og virðinga
í valdastöðum. ísland ætti í þess
um efnum miklu hlutverki að
gegna.
Það íná því með sanni segja,
að sr. Sigurbjörn Einarsson vóg
allt pf óþyrmilega að „Dagrenn
ing“ og ritstjóranum í dagblað-
inu „Vísir“ 27. og 29. janúar
1958, að nýafstöðnum bæjar-
stjórnarkosningum hér í borg.
Átti það rætur að rekja til mis-
hepnaðrar sjálfsgagnrýni, eða
hvað kom til að guðfræðiprófes-
Margir bílar skemmdust í bruna
Frá niðurjöfnunarnefnd Húsav.

5
Eiturffastilræði torveldar sam-
vinnu stórþjóða
Getur liaft áhrif á heimsókn Krusjevs til Bonn
REIKNA má með lakara sam-
komulagi milli V-Þýzkalands og
Rússlands vegna tilræðis við
þýzkan sendiráðsmann í Mosk-
vu, svo sem minnst hefur verið
á í fréttum.
í blaðinu Die Welt frá 14. sept
ember sl., segir um þetta mál-
m.a. — Utanríkismálaráðherra
V-Þýzkalands hefur harðlega
mótmælt við Andrej Smirnlow,
rússneska ambassadorinn í
Bonn, tilræðinu við Horst Sch-
wirkmann, þýzkan sendiráðs-
mann í Moskvu.
Horst Schwirkmann sérfræð-
ingur í leynihlustunartækni var
fenginn til að athuga þau mál
í þýzka sendiráðinu í Moskvu.
Þann 6. september fór hann til
að hlýða á guðsþjónustu í
klaustri einu í Sagorsk, sem er
70 km frá Moskvu. Á meðan á
guðsþjónustunni stóð var hann
hættulega særður af óþekktum
mönnum með „sinnepsgasi",
sem fyrrum var kallað gula-
krossgas. Tilræði til að ræna
manninum fór út um þúfur. í
Bonn er sagt, að þessi atburður
geti haft pólitíska þýðingu í sam
búð ríkjanna. Utanríkismála-
ráðuneytið þýzka reynir samt
að gera ekki of mikið veður út
af þessu. Samt er reiknað með
þvi að almenningsálitið í þýzka
sambandslýðveldinu muni breyt
ast verulega og gegn Sovétríkj-
unum og reiknað er með að
þessi atburður verði notaður
sem enn einn liður á móti heim
sókn Kaústjovs til Bonn, sem
sornum lá þá ekki annað í rík-
ara mæli á hjarta, sem andlegu
leiðarljósi? Þar örlaði ekki á
andanum, sem samstillir hugina
að marki lífrænna hugsjóna og
heldur ekki í ádeiluriti biskups-
ins í garð Votta Jehova, sem
hann lagði mikla áherzlu á að
deila út meðal borgarbúa vetur-
inn 1962. Þess hefði biskupinn
mátt geta, að trúflokkur sá, sem
nefnir sig „Votta Jehova“ eru
leitandi að varanlegu friðarríki
hér á jörð og framfylgja þeirri
leit í verki. Þeir þverneita því
að gegna herþjónustu, og líða
hverskonar ofsóknir fremur en
að vega náunga sinn með vopn-
um.
Á fimmta tug aldarinnar
hefði þetta vakið aðdáun sr.
Sigurbjarnar. Þá stóð hann ein
dreigið gegn vopnavaldinu. Þá
stóð hann eindregið gegn því,
að ættjörðin yrði reyrð í her-
fjötra. í riti sínu „Vori brugðið"
(1943 ’48) álítur hann það vera
„Köllun landsins við mannkyn-
ið í heild“ að standa gegn slíku.
Og á öðrum stað: „Við getur
ekki gert okkur sjálfum og niðj-
um okkar verri spjöll, en þau
að gera ísland viljandi að víg-
hreiðri".
Nú verður þess ekki vart, að
það komi óþyrmilega við hjarta-
taugar biskups, þó að fólkið sé
auri ausið, sem stendur eindreg-
fyrirhugaður er.
í mótmælaorðsendingu, sem
utanríkismálaráðherra Shröder
hefur sent sovéska ambassadorn
um, krefst þýzka sambands-
stjórnin ekki aðeins, fullra upp
lýsinga um tilræðið, heldur líka
að þeim mönnum verði refsað,
sem bera ábyrgð á tilræðinu.
Rússneski ambassadorinn hefur
lofað ráðherranum, að senda
kröfur hans til stjórnar sinnar.
Eins og áður getur fór Sch-
wirkmann til Moskvu þeirra er
inda að rannsaka leynileg hlust
unartæki í þýzka sendiráðinu,
ef fyrir fyndust Hann fann nokk
ur slík tæki. Tækin eru geymd
hjá þýzkum yfirvöldum.
Gas það er áður getur, gula
krossgasið, er vökvi. Hlustunar
sérfræðingurinn fann undir
messunni að komið var við læri
hans. Reyndist þar síðar vera
kominn blautur blettur. Eftir
að hann kom til Moskvu fann
hann til mikillar þreytu og fékk
verk í lærið. Ameríski sendiráðs
læknirinn var til kvaddur, og
hann fann orsök veikindanna
gulakrossgasið. Hann fyrirskip
aði strax að flytja yrði manninn
í GÆRKVELDI,-15. ágúst, sýndi
Magnús Sigurðsson skólastjóri,
kvikmynd sýna „Ur dagbók
lífsins," hér á Laugum. Aðsókn
var allgóð, ef tekið er tillit til
þess, að á laugardagskvöld var
ið gegn slíku athæfi „að gera
ísland viljandi að víghreiðri”.
Fólkið í landi hér, sem á
skráða sögu um þrautagöngu
forfeðranna og formæðranna, í
gegnum aldir, undir oki erlendr
ar kúgunar, það lætur nú ekki
lengur stjórnast af herratign-
inni í hvíta rikkilíninu, sem
heldur „trú og athöfnum að-
greindum" og heldur vörð um
vopnavaldið í landi hér, undir
merki kristinnar trúar.
Þá vísbending leyfi ég mér að
gefa öllum meðlimum búnaðar-
félaga, kvenfélaga og ung-
mannafélaga, sem vilja ekki í
nafni Jesú Krists framhaldandi
hersetu og vopnaviðbúnað í
landi hér, að láta rigna yfir rík-
isstjórnina þeim áskorunum, að
segja nú þegar upp herverndar-
samningnum við Bandaríkin.
Ilér er um að ræða stærsta lóð-
ið til að leggja í vogarskál frið-
arhugsjónar í framkvæmd. ís-
lenzka þjóðin vill ekki lengur
skaka vopnin framaní vinveitt-
ar þjóðir. Hún vill ekki kasta
lóðinu sínu útá haf sundrung-
ar og flokkadráttar, þessvegna
vinnur hún nú, siálfri sér trú,
niðjum sínum og Guði vors
lands, að „KöIIun landsins við
mannkynið í heild“.
Guðrún Pálsdóttir,
í sjúkrahús í V-Þýzkalandi. Sov
ésku yfirvöldin neituðu að mað
urinn færi fyrr en áður var
ætlað. Þurfti maðurinn að bíða
nær tvo sólarhringa eftir því að
komast til Þýzkalands.
Þar liggur hann nú í sjúkra-
húsi í herbergi nr. 280 á fyrstu
hæð háskólasjúkrahúss í Bonn.
Hann er þungt haldinn, brennd
ur af hinum kemisku efnum, og
verr farinn en ella vegna tafar
innar við að komast frá Moskvu.
Gulakrossgasið, sem ber vís-
indanafnið „Lost“ er vökvi, sem
fljótt gufar upp og er mjög
sterkt lungna- og húðeitur og
getur jafnvel breytt arfgenginu.
Það var fyrst notað árið 1915 í
orrustu um Ypern en var bann
að.
NÖFN FÉLLU NIÐUR
á fulltrúum ungra Framsóknar-
manna á Akureyri og í Eyja-
fjarðasýslu í síðasta blaði, í sam
bandi við fréttir af kjördæmis-
þingi á Laugum. Nöfn þau er
niður féllu eru:
Frá félagi ungra Framsóknar
manna í Eyjafjarðarsýslu, Ami
Hermannsson á Bægisá.
Frá félagi ungra Framsóknar
manna á Akureyri, Kristján H.
Sveinsson, Sigurður Jóhannes-
son.
og vinsæl hljómsveit, er hélt
dansleik í nágrenninu.
Samt er mér sú ósk ofarlega
í huga, að enn fleiri hefðu séð
myndina, því að á svo áhrifa-
ríkan hátt vekur hún athygli
manna á því vandamáli, sem nú
knýr hvað fastast á í hugum
fólks, að ég hygg flestum muni
eftirminnileg sú stund, er þeir
horfðu á hana. í myndinni er í
skýrum dráttum og átakanleg-
um, teknum úr daglegu lífi síð-
ustu ára hér á landi, sýndar or-
sakir þess, að börn og unglingar
lenda á villigötum, grafið eftir
hinum dýpri rótum atburða
eins og þeirra, sem áttu sér stað
í Þjórsárdal og að Hreðavatni.
Má þar glöggt sjá sannindi
máltækisins „grísir gjalda, göm-
ul svín valda.“ Börnin og ung-
lingarnir eru grimmilega ofur-
seld syndum og mistökum hinna
fullorðnu, bæði einstaklinga og
þjóðfélags. — Einstaklingarnir
bregðast í hlutverki sínu sem
foreldri og uppalendur, og þjóð-
félagið skýtur sér undan skyldu
sinni um hjálp og hæli þeim til
handa, sem hin fyrstu ógæfu-
spor hafa stigið, en beina mætti
á rétta braut, ef skilyrði værU
fyrir hendi.
Enn má bæta því við, fólki til
hvatningar að sjá myndina, að
auk hins brennandi boðskapar,
sem hún flytur, er nú í ýmsum
listrænum atriðum betur gerð,
en margt af framleiðslu ís-
lenzkra kvikmyndagerðar-
manna, það sem ég hefi átt kost
á að sjá.
Laugum 16. ágúst 1964
Guðmundur Gunnarsson.
Fáein crð eftir kvikmyndasýningu
Forsefafrú Dóra Þórhallsdóftir
M I N N I N G
„Mjök erum tregt
tungu at hræra“.
ÞESSI orð Egils Skallagrímsson
ar hafa átt við um mig síðan ég
frétti lát forsetafrúarinnar, svo
óvænt sem það var. Þjóðin syrg
ir forsetafrúna og minnizt glæsi
leika hennar, alúðar og Iátlausr
ar framkomu. Um þetta hefur
þegar verið mikið ritað og rætt
að verðleikum. Vinir hennar cg
Frostastöðum, 15. sept
NÝJASTA skip Samband ísl.
samvinnufélaga kom í fyrsta
sinn til heimaliafnar, Sauðár-
króks, sl. sunnudag og hafði með
ferðis 350 smálestir af vörum til
Kaupfélags Skagfirðinga. í til-
efni af „heimkomunni“ hafði
skipadeild Sambandsins boð inn
borð í Mælifellinu og voru þar
mættir stafnbúar samvinnu-
manna í Skagafirði, forsjá-
menn Sauðárkróksbæjar og ýms
ir aðrir gestir.
Framkvænidastjóri Skipa-
deildarinnar, Hjörtur Hjartar,
sýndi boðsgestum skipið, með
aðstoð áhafnar og bauð þá vel-
komna um borð, með snjallri
ræðu. Gat hann þess m.a., að
Mælifell væri þriðja stærsta
skip samvinnuflotans og á ýms
an hátt betur búið tækjum til
lestunar og affermingar en önn
ur íslenzk vöruflutningaskip.
Eftir ræðu Hjartai' tóku til
þeir sem þekktu liana persónu-
lega taka undir það allt, en
þeir hefðu þó frá mikið fleiru að
segja og væru þó allt á einn
veg: Hún var ekki einasta hefð-
arkona, sem sat sl. 12 ár í æðsta
tignarsæti þjóðarinnar með
sæmd og prýði, við hlið manns
síns, heldur einnig ein hin bezta
eiginkona, húsmóðir, móðir,
amma og vinur. Eg get sjálfur
um þetta borið.
máls: Tobías Sigurjónsson í
Geldingaholti, formaður Kaup-
félags Skagfirðinga, Gísli Magn
ússon í Eyhildarholti, Jón Jóns
son á Hofi, Guðjón Sigurðsson,
forseti bæjarstjórnar Sauðár-
króks, Guttormur Oskarsson á
Sauðárkróki, Björn Daníelsson,
skólastjóri á Sauðárki’óki og Jó
hann Salberg Guðmundsson,
sýslumaður, sem m.a., þakkaði
fyrir hönd boðsgesta hinar
myndarlegu móttökur.
Frá kl. 17—19 var svo öllum
þeim sýnt skipið, sem þess ósk-
uðu.
Skipstjóri á Mælifelli er Berg
ur Pálsson, fyrsti stýrimaður
Hjalti Olafsson og fyrsti vél-
stjóri Jón Örn Ingvarsson. —
Skagfirðingar fagna komu hins
nýja og glæsilega skips, óska
því og áhöfn þess allra heilla og
hyggja gott til þjónustu þess við
héraðsbúa og landsmenn alla.
-mhg-
Eg kynntist Ásgeiri Ásgeirs-
syni, núverandi forseta fslands,
og frú Dóru konu hans fyrir
rúmlega 40 árum. Síðar kynnt-
ist og kona mín þeim. Þau kynni
urðu smám saman að fullri vin-
áttu okkar í milli, sem síðan
hefur hahlizt. Frá þessum löngu
liðnu tímum er mér minnisstætt
hversu glæsileg kona frú Dóra
var og þeim glæsileik hélt hún
til æviloka, hversu alúðleg liún
þá þegar var. Alúð hennar var
ekki lærð, eftir að hún varð for
setafrú, lieldur meðfædd. Ég sá
hana þá oft með böm sín ung,
það yngsta á brjósti. Ég sá að
hún var sönn móðir og góð, eins
og mæður geta beztar verið.
Manni sínum var frú Dóra svo
mikils virði og þau hjónin svo
samrýmd í öllu, að ég veit þess
fá eða engin dæmi. Lífið hefur
óneitanlega verið gjöfult við
forsetann, herra Ásgeir Ásgeirs
son. Ég hygg að bezta gjöf þess
hafi verið eiginkonan. Nú hefur
dauðinn tekið liana frá honum
í bili. Það þarf sterk bein til að
þola góða daga. Ég liygg þó enn
sterkari til að bera slíkan harm,
sem nú er að forseta vorum
kveðinn Þjóðin vottar honum
samúð. f rauninni getum við þó
ekkert gert, því miður, til að
létta honum byrðina. Við mun
um þó halda minningu frú Dóru
í heiðri. Það er hið eina, sem við
getum.
Frú Dóra var biskupsdóítir og
alin upp á einu mesta höfðings
heimili landsins. Ung að árum
varð hún að taka þar við hús-
móðurstörfum, fyrst í veikind-
um móður sinnar og svo eftir
lát hennar. Það hefur verið
hinni ungu stúlku góður skóli
og undirbúningur undir þær
miklu liúsmóðurskyldur, sem
lagðar voru á hana síðar á æv-
inni. Hún var forsætisráðherra-
frú fyrir rúmlega 30 árum og
þurfti þá oft að koma fram fyr-
ir liönd lands síns, ásamt manni
sínum. Síðustu rúmlega 12 árin
liefur hún svo skipað æðsta hús
móðursæti landsins sem forseta
frú á Bessastöðum. Eg liygg að
allir sem til þekkja, og þeir eru
margir, Ijúki upp einum munni
um það, að þær skyldur sem því
háa sæti fylgja hafi hún rækt
með þeirri ljúfmensku og glæsi
brag, að lengra verði ekki kom
izt. Að Bessastöðum kom fjöldi
gesta af öllum stéttum, þeirra
á meðal erlendir þjóðhöfðingjar
og annað stórmenni. Forsetafrú
in var jafn alúðleg við alla, háa
sem Iága og sama var að segja
um mann hennar. Eg held að
öllum gestum þeirra hafi fund
ist sem þeir væru heima hjá sér
í liúsum þeirra. Forsetalijónin
voru oft á ferðalögum. Innan-
lands unnu þau hug og hjörtu
allra, sem þau hittu, með ljúf-
menzku sinni. glæsileik og virðu
legri framkomu. Á þetta ekki
hvað síst við hér í Eyjafirði. í
útlöndum voru þau hinir glæsi
legustu fulltrúar landsins og á
unnu því vinsælda og virðing-
ar. Forsetafrúin átti áreiðanlega
sinn mikla þátt í þessu. Þjóðin
stendur því í mikilli þakkaskuld
við hana. Blessuð sé minning
hennar.
Bernharð Stefánsson
Mælifeil kcm fil heimahafnar
Skipinu mjög vel fagnað á Sauðárkróki