Dagur - 02.07.1966, Síða 5

Dagur - 02.07.1966, Síða 5
4 5 Æ Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri Símar 1-1166 og 1-1167 Ritstjóri og ábyrgðarmaSur: ERLINGUR DAVÍBSSON Auglýsingat og afgreiðsla: f JÓN SAMÚELSSON Prentverk Odds Bjömssonar h.f. Tveir mepflokkar ÞÓ AÐ Sjálfstæðisflokkurinn liafi tapað í nýlega afstöðnum bæjar- stjómarkosningum, er hann enn stærsti flokkur landsins. Vegna stærðar sinnar hefur hann liaft mikil völd og lengur en þjóðinni er holl. í seinni tíð hefur hann notað sér veikleika lítils flokks, sem óttast um líí sitt. Þjóðin þarf að efla pólitískt jafnvægi gegn Sjálfstæðisflokknum með því að gera annan flokk, helzt álíka stóran eða stærri. Ekki virðist líklegt, að flokkarnir, sem hafa byggt tilveru sína á erlendum sósíalisma, og stöðugt togast á, þ. e. Alþýðu- flokkur og Alþýðubandalag, geti orð ið slíkur flokkur, enda þótt þeir haldi trúlega áfram að eiga nokkur ítök hér á landi. Hér verður að treysta á Framsóknarflokkinn, flokk íslenzkrar samvinnu og félags- hyggju, sem styðja vill framtak hinna mörgu og koma í veg fyrir að fáir einkaauðvaldsmenn drottni yfir efnahagslífinu, en sú hætta vofir yf- ir, er tímar líða, ef Sjálfstæðisflokk- urinn ræður. Bæjarstjórnarkosningar í lxeild béra það með sér, að margir kjósend- ur í þessu landi vilji efla flokk til mótvægis við flokk gróðahyggjunn- ar á íslandi og hafa þegar valið Fram sóknarflokkinn. Tveir meginflokkar í íslenzkum stjómmálum mundu Ieysa margan vanda stjórnmálanna. í framhaldi af þessu má benda á það, sem nú liggur ljóst fyrir eftir áðurnefndar bæjarstjórnarkosning- ar. Framsóknarflokkurinn var fjöl- mennasti stjórnmálaflokkurinn í höfuðstað Norðurlands. Hið sama gerðist á Sauðárkróki. í Húsavík var hann fjölmennastur og er það enn, og á Siglufirði vann hann á. Það ork ■I ar lieldur ekki tvímælis, að í öllum sex sýslunum á Norðurlandi er Fram sóknarflokkurinn fjölmennastur og í sýslunum í heild hefur hann án efa hreinan meirihluta allra greiddra at- kvæða við Alþingiskosningar. í kosn ingunum 1963 hlaut flokkurinn 6 þingmenn af 11 kjörnum á Norður- landi og lagði Norðurland þá til ná- Iega þriðjung af sætuin hans á Al- þingi. Á Norðurlandi stóð vagga sam- vinnulneyfingarinnar hér á landi, og ekki er það ofmælt, að Norðlend- ingar hér og í höfuðborginni hafi átt mikinn þátt í stofnun Framsóknar- flokksins, en báðar þessar félagsmála hreyfingar eru runnar af sömu rót, þótt þær hafi starfað hvor á sínu sviði. Og nú í ár, þegar Framsóknar- , (Framhald á blaðsíðu 7) óviðunandi Síartsaðslaða lögreglunnar Gísli Ólafsson yfirlögregluþjónn og Árni Magnússon varðstj. svara nokkrum spurningum AKUREYRINGAR tslja bæinn sinn rólegan msnningarbæ, vilja allir að svo sé, og hafa ó- neitanlega gert hann fyrirmynd arbæ á ýmsan hátt. Sumir telja hann jafnvel eins konar velferð arbæ hér á Norðurlandi. Víst er Gísli Ólafsson yfirlögregluþjónn það, að á Akureyri er efnahag ur manna jafnari en algengt er, og hin sárasta fátækt er þar naumast til, ekki heldur óvinn- andi auðnuleysingjar eða vand ræðamenn svo heitið geti. Efna hagur bæjarfélagsins er traust- ur, glæframenn í fjármálum hafa leitað annarra stöðva. Hið daglega líf er í föstum skorðum og einkennist af hinum mikla iðnaði og margs konar atvinnu, sem ekki er árstíðabundin. Ak- ureyri er ferðamannabær á sumrin en skátfHi’r' á vetrum. íbúarnir gera vel við presta og kirkju, hafa þjóðskáld í háveg- um, unna blómum og búa í skógivöxnum bæjarhlutum, þar sem aldur byggðar leyfir. Á Ak ureyri stóð vagga ungmennafé lagsskapar og bindindissamtaka og enn er höfuðstaður Norður- lands bær hinna þroskuðu og hógværu borgara, sem sumum finnst hlédrægari en annað fólk. Ferðamenn, sem hafa skoðað samvinn*tðnaðinn, mennta- stofnanirnar, kirkjuna, Lysti- garðinn, hús skáldanna og söfn in, og auk þess hitt að máli virðulega borgara og notið þeáiYar fegurðar, sem náttúran áf örlæti sínu gaf fólkinu, eiga bágt með að trúa því, að þessi fagri og menningarlegi bær hafi við erfið verkefni að stríða í sambandi við skemmtanalífið og að rækja hina viðteknu verndarskyldu, enda fáir lög- regluþjónar í starfi og ferða- fólk hefur e. t. v. ekki tekið eftir þeim. En í þetta sinn leiðum við ekki hugann- meira að sumar- fégurð hins ágæta bæjar okkar við Eyjafjörð, eða þeim mörgu þáttum menningarinnar, sem hér hafa meira og minna fest rætur, en snúum okkur að hinu gamla efni um Grýlu og óþægu börnin, sem allir kannast við, hinir eldri af frásögnum þeirra, sem gengnir eru, en aðrir af eigin sjón og raun, í líki fagur- búinna lögreglumanna og illa siðaðra eða ólánssamra manna. Það er nú raunar allt annað en skynsamlegt að hræða nútíma- börn á „löggunni“ eins og þó er algengt að gera, því hún etur þau ekki, heldur reynir hún að leiða þau út úr ófærum, sem þau stundum komast í — af „óþægð“ eða óheppni. — í dag ræðum við stuttlega við tvo lögreglumenn á Akur- eyri, þá Gísla Ólafsson yfirlög- regluþjón og Árna Magnússon varðstjóra í lögreglunni. Fyrst leggjum við nokkrar spurning- ar fyrir Gísla Ólafsson. Hve margir lögreglumenn starfa nú liér á Akureyri og hvernig eru starfsskilyrðin? í lögreglunni eru nú 14 menn. Talið er lágmark, að hafa tvo lögreglumenn fyrir hverja þús- und íbúa. Samkvæmt þessu ættu lögreglumenn að vera nokkru fleiri hér í bænum en nú er, til þess að geta leyst þau verkefni, sem fyrir liggja. Á það ber að líta í þessu sam- bandi, að hér þarf meiri lög- gæzlu en fólksfjöldinn einn seg ir til um, vegna legu bæjarins. íbúar nálgast nú 10 þúsund manns, en Akureyri er ferða- miðstöð Norðurlands og eykur það þjónustuþörfina til muna. í því sambandi má sérstak- lega minna á hin almennu um- ferðamál. Lögreglumenn hér á Akureyri þurfa að annast allar tfegundir lögreglumála, og vegna fámennis í lögreglulið- inu getum við enga deildar- skiptingu haft, svo sem vera þyrfti. En starfsskilyrðin að öðru leyti? Þau eru mjög erfið að ýmsu leyti, þegar frá er dregin hin almenna löghlýðni alls þorra bæjarbúa og góða samvinna við þá. Sem dæmi vil ég nefna, að gamla fangahúsið í innbænum var með fjóra fangaklefa. Síðan var ný lögregluvarðstofa byggð við Smáragötu 1939 og tekin í notkun árið eftir. f þeirri byggingu eru aðeins þrír fanga klefar og tvö lítil herbergi. Þetta er sá húsakostur, sem við höfum til umráða og sjá allir hve gjörsamlega ófullnægjandi hann er. Frá því þetta hús var byggt hefur fólksfjöldi bæjar- ins aukizt um helming og starf- semin orðið fjölþættari. Mál- um, sem lögreglan hefur fengið til meðferðar hefur fjölgað næstum ótrúlega, eða meira en um helming á fáum síðustu ár- um. Árið 1951 hafði lögreglan og fógetaembættið um 194 mál til meðferðar, en síðastliðið ár 1687 mál. En nýja lögreglustöðin, sem nú er í byggingu? Á henni var byrjað 1. júní 1963 og var hún steypt upp á tiltölulega skömmum tíma. Þetta er fokheld bygging. En í ár hefur ekkert verið unnið við bygginguna og ekki að sjá, að meiri framkvæmdir séu þar ráð gerðar alveg á næstunni. Þessi seinagangur er okkur mikil von brigði. Hin nýja bygging á að verða mjög fullkomin og veita beztu aðstöðu til starfa til fram búðar. Við treystum því, að þeir, sem þessum málum ráða, stuðli að því, að ekki þurfi lengi að bíða eftir þeirri bættu að- stöðu, sem nýja lögreglustöðin veitir, því núverandi aðstaða er algerlega óviðunandi að mín- um dómi, segir Gísli Ólafsson yfirlögregluþjónn að lokum og þakkar blaðið svör hans. Næst ræðum við svo við Árna Magnússon lögregluvarðstjóra. Þið eruð í húsnæðishraki, skilst niér? Sannarlega erum við það. Við þurfum því miður oft að hýsa gesti, sem eru misjafnlega Árni Magnússon varðstjóri illa á sig komnir. Við höfum að eins þrjá fangaklefa, en þyrft- um oft að taka marga menn úr umferð. Nýlega var svo ástatt, að hýsa þurfti 15 manns í einu, sem höfðu verið að skemmta sér og ekki var á neinn hátt for svaranlegt að láta ganga lausa. Þá, eins og svo oft áður, vorum við í hreinustu vandræðum með okkar fangaklefa fyrir að- eins þrjá menn. Það er þrauta- ráð okkar í lögreglunni að flytja ölvaða menn heim til sín og ér það raunar oft æskileg lausn. Hins vegar er það of al- (Framhald á blaðsíðu 7.) ÞJÓÐHÁTÍÐIN. — OF SEINT NÚ — HVERNIG NÆST? Þjóðhátíðardagurinn 1966 er liðinn, sólbjartur og hlýr, — en að kvöldi þoka og kuldi. Veðrið fær enginn við ráðið, en á því veltur alltaf mest, hvort vel tekst, eða ekki. Hitt er flest í mannlegu valdi. Framkvæmdanefndin á jafn- an erfiða daga, — og nætur líka — fyrir 17. júní, en úr því mætti áreiðanlega bæta, með því að hefja undirbúning fyrr, og í því augnamiði skrifa ég lín ur þessar. Nú er meirihluti næstu hátíða-nefndar skipaður með árs fyrirvara, og því góður tími til stefnu. Að þessu hefur það oftast ver ið svo, að skemmtiatriði, skemmtikraftar, ráðast ekki fyrr en á síðustu stundu. Nokk ur atriði eru þó alltaf vís: Leik- ur Lúðrasveitar • Akureyrar, söngur karlakóranna, (sem þó nýtur sín ekki vel), úrslit í nokkrum greinum frjálsra íþrótta, minni Jóns Sigurðsson- ar flutt af nýstúdent. Skátar hafa og sinn fasta og mikils- verða þátt á vellinum, þótt mik ill fjöldi viðstaddra sýni enn fána okkar og þjóðsöng fyrir- litningu, með því að sitja um kyrrt með húfu á höfði við fán- ans kveðju og fagurt hljóm- andi þjóðsönginn! Leikfélag Akureyrar ætti, ekki síður en kórar og Lúðra- sveitin, að skoða það sem sjálf- sagða kvöð — og ánægjulega — að koma fram með leikþátt 17. júní. Skátar gætu einnig haft eitthvað til gamans eða upp- byggingar á barnaskemmtun- inni, ef til þess er hugsað strax að vetrinum. Sama gæti gilt um skóla í bænum; frá skemmtun- um þeirra mætti vissulega oft fá atriði fyrir bör* — og einnig fullorðna — 17. júní, ef fyrir því er hugsað í tíma. Með þessu móti gætum við hér nyrðra losn að við mikið erfiði og útgjöld, sem því fylgja að fá Pétur og Pál sunnan úr Reykjavík til að skemmta okkur þennan hátíðis dag — oft til nauðalítils gam- ans þó. Þessa ættum við ekki að þurfa og ekki sæta slíku, nema um sérstaka snillinga í söng eða leiklist sé að ræða. Og þá er mikilsvert að ganga frá þeim samningum með góðum fyrirvara. Fimleikar eru iðkaðar hér í flestum skólum vetur hvern, en nú orðið þó hreinasta undan- tekning ef nokkuð er til sýnis af slíku tagi. Það er hryggileg afturför frá því, sem var fyrir 20 30 arum. Með fyrirhyggju og lítilsháttar áhuga ætti að vera auðvelt að fá einhvern smáflokk til að halda við og sýna 17. júní Væri vel, ef frá því starfi og sýningum ykist að nýju áhugi fyrir fegurð og ágæti fimleikanna. Svo má því sízt gleyma, að þetta er þjóðhátíð, Sigurhátíð ís lenzkrar menningar og tungu. Við það þarf margt að miðast. Gervibítla með garg og óláta- hljómleika tel ég ekki eiga fyrst og fremst að bjóða börnum okk ar á þjóðhátíð, jafnvel þótt þau fagni slíku með miklum óhljóð- um og stappi. Hví gefum við börnum okkar bi’auð og smjör, en ekki bara karamellur og sæt indi? Hávaðinn og öskrin skaða sál barnsins, sætindin tennur og maga. Stúdentar og gestir þeirra hafa sína veizlugleði að kvöldi þess 16. og mjög æski- legt að þeir væru sem mest með við hátíðahöldin 17. júní og ekki sízt í dansinum á toi'ginu, þegar gott er úti að kvöldi. Þá ætti öllum danssölum að vera lokað. Og hafi bezta hljómsveit bæjarins (landsins?) verið ráð- in til dagsins með góðum fyrir- vara, myndi henni auðvelt að láta til sín heyra ýmislegt það, sem fólk á öllum aldri tæki með fögnuði, m. a. vinsæl íslenzk danslög, íslenzka dægurlaga- texta vel sungna, a. m. k. ekki síður en ensk-ameríska dellu, mörgum óskiljanlega, — því betur, mætti víst oft segja! Inn- an skamms fáum við plast him- in yfir torgið, ef blautt er og kalt; þangað til á veður að ráða hvort þar er dansað eða ekki. Þjóðhátíðarnefnd Akureyrar 1966 barðist fyrir því einhuga og ákveðið að koma í veg fyrir ölvun hér 17. júní, m. a. með því að sækja það fast og víða að vínveitingastaðir yrðu lokað ir þann dag. Talað var við bæj- arfógeta (margsinnis), bæjar- stjóra, skrifað til bæjarstjórnar, hringt „suður' 1 í viðkomandi ráðuneyti á degi og nóttu! Vís- aði oft hver frá sér. En allt ár- angurslaust. Reynt var og að komast að samkomulagi við ráðamenn þessara tveggja vín- veitingahúsa hér. Öðru skyldi fúslega lokað, ef hitt gerði eins, en það tókst ekki (of seint um það talað?). Aftur á móti virt- ist ekki erfitt að fá leyfi til að opna „barinn" og selja vín „þurra kvöldið“ 16. júní! Þrátt fyrir allt heyrast þó ekki slæm- ar sögur um hegðun fólks, hvað ölvun snerti, á þessari hátíð okkar hér. En sé það svo, að við íslend- ingar getum ekki án áfengis ver ið þennan dag, vitandi það, að vínið snardrepur árlega tugi ungra manna og kvenna þessar ar litlu þjóðar auk þúsundanna og aftur þúsunda, sem neyta þess sér og sínum til sorgar og skaða á líkama og sál — þá er þjóðhátíð lítils virði fjöldanum, stundum skrípaleikur, sem lýk ur með hneyksli! Vonandi berast aldrei frá Ak ureyri fregnir af þjóðhátíð, er verði íbúunum til skammar og skapraunar. Um það eiga allir að standa saman. Brekknakoti 21. júní. Jónas Jónsson. KVITTAÐ FYRIR ATHUGASEMD í BLAÐINU DEGI 25. júní sl. birtist grein undirrituð af Stefáni Aðalsteinssyni. Gerir hann þar athugasemd við minn ingargrein er ég birti í sama blaði 13. apríl sl. um Tryggva heitinn Jónsson Ránargötu 7 Akureyri. Telur Stefán að ég fari rangt með ættrakningu Tryggva og ritar um það mikið mál. Er ég reit þessa minningar- grein, vissi ég ekki að þar væri fram tekið annað en það, sem ég vissi sannast og réttast. Og eftir lestur greinar Stefáns, hef ég ekki sannfærzt um að hafa farið með rangt mál og verður hvor okkar um sig að halda sínu í þessu efni. Stefán telur það skyldu sína að gera þessa áthugasemd. Gott er ef sú eina hvöt liggur að baki öllu því, sem í þeirri grein er sagt. Fátítt mun það frekar að menn telji það skyldu sína að bii-ta athugasemdir við minn- mgargreinar, sem.skrifaðar eru af vinarhug og í þakklátssemi um látna menn, þó vera megi að á hverjum tíma séu til menn, sem telji það skyldu sína að vera ekki samdóma því er þar er skráð. En, sem betur fer mun flestum gefin sú smekkvísi og nærgætni við vandamenn, að bera ekki í blöðum þá menn sökum um rangtúlkun, sem minningargreinar rita, nema ærnar ástæður og þung rök liggi til. En í þessu tilfelli er ég ekki við því búinn að játa að umrædd ættrakning mín sé röng. Ég vil í fáum orðum gefa les endum Dags ofurlítið sýnishorn af rökvísi Stefáns Aðalsteins- sonar í ættfærslu og tek upp úr grein hans smáglefsur. (Letur- breytingar eru mínar.) En þar stendur m. a.: „Lang sennileg- ast er að ætla hann ættaðan úr Hörgárdal — — — Sterk rök Imíga að því---------þó að það sé alls ekki víst-------Tel ég næstum óyggjandi — — — Lengra verður VARLA rakinn karlleggur Grýtu- og Uppsala- manna —------sem stendur lief ég ekkert haldgott til málanna að leggja annað en það að ég þykist vita------Hún mun hafa dvalið------Ef reiknað er með — — — annað hvort frá Ásgerðarstöðum eða Mvrkár- dal.------ Má ég svo spyrja. Er það með líkum hætti, sem ættfræðingar reyna að komast að hinu sanna um ættir manna? Var það með slíkum getgátum og vangavelt- um að Stefán slær því föstu að Árni Jónsson Stóra-Hamri og Árni Jónsson Hlíðarhaga væru einn og sami maður? En þar á mín villa að liggja. Lái mér svo hver, sem vill þó ég taki með varúð fullyrðingar greinarhöf- undar um að röng sé umrædd ættraknirig mín, eða ættfræði hans yfirlfeitt. Ég ætla mér ekki út í deilur um minriingargrein þá, sem ég ritaði urri vin minn Tryggva Jónsson látinn og mun ekki svara frfekari athugasemdum henni viðvíkjandi, þó einhverj- ir kunni að telja það skyldu sína að birta um hana fleiri at- hugasemdir. Ingólfur Pálsson. HEpAVISTAR- BARNASKÓLI Blönduósi 28. júní. Sláttur nálg ast, en Húnvetningar eiga margt fé og þurftu að hafa það lengi á ræktuðu landi í vor. Eitthvað hefur veiðzt af laxi í Blöndu en hinar árnar eru lé- legar til þfessa. Unnið er við stóran heima- vistarbarnaskóla fyrir flesta lrreppa A.-Hún. nema Blöndu- ós- og Skágastrandarhreppa og ætlunin áð steypa upp eina álmu byggingarinnar í sumar. Skólastaðurinn er á Reykjum við Reykjabraut. Ó. S. Þekking og þjálfun til að mæfa óvæntum afburðum NOKKUR atriði úr ræðu Jó- hanns Jakobssonar forstöðu- manns Almannavarna ríkisins, er hann flutti í lok námskeiðs þess í almannavörnum, sem haldið var á Akureyri og sagt var lítillega frá hér í blaðinu. „Þátttakendur námskeiðsins urðu alls 17 menn frá þessum stöðum: Akureyri 12, Húsavík 2, Ólafsfirði 1, Blönduósi 1 og Höfn í Hornafirði 1. Þátttakend ur voru tilnefndir af bæjar- fógetum og sýslumönnum í sam ráði við bæjar- og sveitarstjórn ir. Á Akureyri var auk þessa haft sérstakt samráð við slökkvi liðsstjórann, þar sem í ljós kom, að unnt var að nota þetta nám- skeið til sérstakrar þjálfunar fyrir slökkviliðið hél, en nám- skeið fyrir slökkviliðsmennina hafði verið fyrirhugað. Þátttak an á Akureyri var af þessum sökum sérlega góð og er það gleðiefni, að hér hafa svo marg ir getað tekið þátt í námskeið- inu. Hér hefur þegar fengizt liópur manna, sem ég vona, að eigi eftir að hafa víðtæk áhrif á uppbyggingu almannavarna á þessu svæði. Það, að unnt er að tengja saman okkar námskeið og sér- þjálfun slökkviliðsins, segir einnig aðra sögu. Þetta sýnir ef til vill betur en langar lýsingar og skýringar, að almannavamir eru ekki aðeins tengdar hætt- um af hernaðarátökum eða atomsprengjum, heldur einnig, að okkar skilningi, uppbygg- ingu og skipulagningu hvers konar björgunar- og hjálpar- starfsemi, ef vá ber að höndum. Kennarar á námskeiðinu voru þeir menn, sem sótt hafa námskeið dönsku almanna varnaskólanna í Tinglev á Jót- landi og Snækkersten á Sjá- landi. Þeir Garðar Pálsson skip herra frá Landhelgisgæzlunni, Sigurður M. Þorsteinsson, yfir- lögregluþjónn og aðalþjálfari hjá lögreglunni í Reykjavík, Sig urður E. Ágústsson fulltrúi hjá Slysavarnafélagi íslands. Bjarni Bjarnason brunavörður frá Slökkviliði Reykjavíkur, en hann starfar einnig á vegum Almannavarnanefndar Reykja- víkur. Lögreglumennirnir Jón- as Bjarnason og Tómas Hjalta- son frá lögreglunni í Reykjavík. Leiðbeinandi á námskeiðinu var hr. Hans Jacobsen svæðis- stjóri dönsku almannavarnanna á Borgundarhólmi og fyrrver- andi skólastjóri almannavarna- skólans í Tinglev á Jótlandi, sem áður var nefndur. Námskeiðið hófst 6. þ. m. og hefur þannig staðið í 9 daga. Kennt var daglega frá kl. 9 að morgni til kl. 5 síðdegis. Náms- efni, sem tekið var til meðferð- ar, var í stórum dráttum þetta: 1. Slysahjálp, sjálfshjálp og sjúkraflutningar. 2. Brunavarnir og slökkvi- tækni. 3. Árásavopn og áhrif þeirra. 4. Geislavirkni og kjarneðlis- fræði. 5. Tækni og stjórn björgunar- starfa. 6. Hlutverk björgunarsveita. 7. Kennslutækni og skipulag þjálfunar. 8. Erindi: Lög um almanna- varnir, sem lögreglustjórinn, Sigurjón Sigurðsson í Reykja vík flutti. Skipulag danskra almannavarna, sem hr. H. Jacobsen flutti, auk þriggja annarra erinda, sem hann flutti, sem kennsluþátt á námskeiðinu. Kennsla fór fyrst og fremst fram með munnlegum flutningi efnis, með myndskýringum og sýningu kvikmynda. Verkleg- um æfingum og sýnikennslu var beitt, þar sem því var við komið, sérstaklega á sviði slysa hjálpar og við slökkvistarf. Jafnframt fengu þátttakendur allmörg rit til skýringar efninu, sem um var fjallað. Rit þessi voru flest þýdd úi- dönsku með ~ heimild dönsku almannavarn- anna, önnur eru dönsk rit, sem danskar almannavarnir 'hafa' sent okkur í þessu skyni. ' Til námskeiðsins er stofnað í (Framhald af blaðsíðu 8). arnotkun svo og við fóðrun bú- peningsins. Forstöðumaður rarin sóknastofunnar er Jóhannes Sigvaldason licenciat frá Land- búnaðarháskólanum í Kaup- mannahöfn. Flutti hann ýtar- lega skýrslu um störf rannsókn arstofunnar síðan hún tók til starfa, og hvað rannsóknirnar hefðu leitt í ljós, sem gæfi til- efni til áframhaldandi rann- sókna. Á fundinum flutti Jónas Jóns son ráðunautur Búnaðarfélags fslands mjög fróðlegt erindi um hin ýmislegu vandamál í sam- bandi við jarðræktina, svo sem jarðvinnslu, áburðarnotkun, fræ blöndur o. fl. Þá talaði ræðu- maður um kal í túnum og um þá brýnu nauðsyn sem er á því að hafin verði víðtæk rannsókn á þessu sviði nú þegar. í sambandi við erindi Jónasar Jónssonar, og umræður fundar manna þar að lútandi, sam- þykkti fundurinn eftirfarandi ályktun: „Aðalfundur Ræktunarfélags Norðurlands, haldinn á Akur- eyri 29. júní 1966, lítur svo á, að kal í túnum sé eitt alvarleg- asta vandamál, sem að íslenzk- um landbúnaði steðjar, og að reynsla undanfarinna ára hafi sýnt, að engin önnur áföll valda meira og tíðara fjárhagstjóni. Fundurinn bendir á, að rann- sóknir á eðli kalsins og ástæð- um, hljóti að vera svo umfahgs miklar og margþættar, að nauð syn sé að einn eða fleiri sérfræð ingar geti helgað sig þeim ein- göngu. Hann beinir því þeirri eindregnu áskorun til stjórnar samræmi við þau ákvæði laga um almannavarnir frá 29. des. 1962, að skrifstofa Almanna- varna skuli annast kennslu yfir manna og leiðbeinenda. Nám- skeiðið er því hugsað sem nám- skeið fyrir kennara. Nánar til- tekið er hlutverk þess þetta: 1. Að kynna þátttakendum svið' almannavarnakerfisins og þá mörgu þætti björgunar- og öryggismála, sem þarf aS fjalla um. 2. Að þjálfa þátttakendur til að annast sjálfir kennslu hjálp- ar- og björgunarsveita í sLn- um heimahögum, ef og þegar þegar viðkomandi yfirvöld ákveða um slika þjálfun. 3. Að veita þátttakendum þelck ingu á fjölmörgum sviðum björgunar- og hjálparstarf- semi, sem gerir þá sem ein- staklinga í ábyrgðarmiklu starfi færari um að veita leið sögn og aðstoð við björgunar og hjálparstörf.“ Q Rannsóknarstofnunar landbún- aðarins, að hún feli þessar rann sóknir nú þegar sérstökum sér fræðingi, og verði hann stað- settur þar, sem aðstæður geta orðið sem beztar, bæði með til- liti til rannsókna og tilrauna á kalsvæðunum sjálfum og vinnu á tilraunastofum. Fundurinn beinir þeirri áskorun til fjár- veitingavaldsins að það geri Rannsóknarstofnun landbúnað- arins þetta fært með því að auka svo fjármagn til hennar eða veita sér-fjárveitingu til kalrannsókna.“ . Ólafur Jónsson ráðunautur, sem svo sem kunnugt er hefur nú starfað hjá Ræktunarfélagi Norðurlands yfir 40 ái'a tímabil og nú í mörg síðustu ár í stjóm félagsins, baðst nú undan end- urkosningu. Formaður félags- ins, Steindór Steindórsson, og Þórarinn Haraldsson ávörpuðu báðir Ólaf Jónsson með snjöll- um ræðum, þökkuðu honum hin mikilvægu störf, er hann hefði unnið á liðnum áratugum ekki einungis fyrir Ræktunarfélag Norðurlands heldur og í þágu íslenzkra ræktunarmála og allr- ar bændastéttar landsins. Fund urinn samþykkti einróma að Ólafur skyldi gerður að heiðurs félaga Ræktunarfélags Norður- lands. Að lokum ávarpaði Ólaf- ur Jónsson fundinn, hann þakk- aði samstarfið á liðnum árum og þann heiður, er sér hefði nú verið sýndur með þessari sam- þykkt. Hann óskaði Ræktunar- félagi Norðurlands og íslenzlrrr bændastétt heilla í störfum sín- um um öll ókomin ár. (Fréttatilkynning.) Myndina tók Guðlaugur Friðþjófsson, tæknifræðingur, af uglu- ungum úr lireiðri skammt frá Akureyri. Kal í túnum öðrum aföllum meira

x

Dagur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.