Dagur - 10.11.1967, Blaðsíða 2

2
ORÐ í TÍMA TÖLUÐ
FYRIR skömmu skrifaði ein-
hver vegfarandi hér í blaðið
um lýsinguna við Glerárbrú.
Vafalaust hefir hann átt við
brúna á gamla þjóðveginum,
eða hinni svonefndu Norður-
landsbraut, ef braut skyldi
kalla, því ekki sýnir bærinn
þessum vegi svo mikla rækt, en
það er nú önnur saga
Hér er það lýsingin, sem um
var að ræða. Á öllum kaflanum
frá Gefjun út að Barnaskólan-
um í Glerárhverfi er aðeins éitt
eða þegar 'bezt lætur, tvo ljós.
Það er því ekki þeim, sem þess-
um málum stjórna, að þakka að
þarna hafa ekki orðið stórslys,
því að við brúna hagar svo til,
að þegar bílar koma innan að,
lýsa þeir ekki á hana fyrr en
þeir eru komnir fast að henni,
vegna þröngrar beygju rétt
sunnan við hana.
Eitt lítið dæmi: Eitt sinn líom
bíll innan frá. Það var hríðar-
mugga og ók bíllinn því mjög
hægt er hann ók að brúnni. En
þegar Ijósin lýstu á brúna sá
bílstjórinn konu á brúnni. Hvað
átti hann að gera? Brúin þröng
og hálka á veginum. Átti hann
að hemla og eiga það á hættu
að bíllinn snerist og! ef til vill
lenti út áf vegihum? Nei, það
varð að láta guð og lukkuna
ráða. En fyrir snarræði kon-
unnar varð þarna ekki stórslys.
Hún skaut sér á ská milli brú-
arhandríðsins og bílsins svo að
allt fór vel. Flefði hér verið
upplýst, hefði bílstjórinn frekar
; séð konuna og getað gert sínar
ráðstafanir í tíma.
Nei, það má segja að þeir
hafi mikið á samvizkunni, sem
þessum málum stjórna.
Bæjarbúi.
HVERNIG líður ykkur lesend-
ur góðir, ef verkum ykkar er
spillt af öðrum, viljandi eða
óviljandi?
Við skulum segja, að þið haf-
ið gröðursett og annazt falleg
'blóm í garðinum yklcar og þau
virðast ætla áð verða prýði
garðsins. Svo kemur það í Ijós
einh daginn, að einhver óboð-
inn hefur farið inn í garðinn
og slitið upp sumt af þessum
fallegu blómum og skemmt
nokkur önnur. Eða þá, að þið
hafið þvegið og bónað bilinn
ykkar af mikilli alúð, en sjáið
svo skömmu seinna, að það er
búið að krota á hann og ata
hann út, e. t. v. hefur verið
hellt yfir hann úr gosdrykkja-
flösku. Hvernig líður ykkur þá?
Finnst ykkur ekki svolítið sárt,
að láta aðra ónýta þannig verk
ykkar?
Hvernig sem þetta er með
ykkur, þá finnst mér sárt. þeg-
ar árangri af mínum verkum er
spillt. Þétta_verð ég samt öðru
hvoru að þola, án þess að geta
mikið að gert.
Ég tek þátt í að ala upp æsku
þessa lands. Ég kenni nemend-
um mínum þá siðfræði, sem ég
tel, að þeim sé 'hollt og gott
veganesti. En umfram allt reyni
ég að vera þeim góð fyrirmynd.
Margt af þessu unga fólki verð-
ur lika að nýtum þjóðfélags-
þegnum, en ekki allt. Lang oft-
ast er um að kenna slæmum
áhrifum frá þeim, sem eldri
eru. Til að fyrirbyggja mis-
skilning, verð ég að taka það
fram, að þessi slæmu áhrif eru
ekki frekar frá sveitungum
mínum en öðrum landsmönn-
um, þar eð unga fólkið flytzt
ekki síður burt héðan en úr
öðrum sveitum landsins.
Ég hef áður vikið að þessum
spillingaröflum hér í blaðinu
og ætla ekki að gera þau að
frekara umræðuefni í þessari
grein, heldur vil ég lofa það,
sem vel er gert fyrir unga fólk-
ið og 'hvetja sem flesta til að
taka til starís á því sviði.
ÚNGMENNAFÉLAG íslands
átti sextugsafmæli á þessu ári.
Þess var minnzt í blöðum og
útvarpi. Sérstaklega var þess
getið, hve ungmennafélags-
hreyfingin hefði haft holl og
góð áhrif á æsku landsins á
fyrrihluta þessarar aldar. Þétta
Br auðveitð hárrétt, og þáð er
ekki ungmennafélagshreyfing-
unni að kenna, bótt eitthyað sé
farið að draga úr áhrifum henn-
er á þessu svfði. Þar eru útan-
aðkomandi öfl að verki. sem
ungmennafélögunum er ofvaxið
að raða við.
Hver fullgildur meðlimur í
U.M.F.Í. fæúsiit félagsskírteini.
Innan í skírteininu er prentuð
stefnuskrá U.M.F.Í. Samkvæmt
henni ber svo öllum ungmenna-
félögum að starfa. Stefnuskrá-
in hefst svona:
„ . . . Takmarki sínu hyggst
félagsskapurinn einkum ná,
samkvæmt eftirfarandi satrfs-
skrá:
1. Að hafa bindindi um nautn
áfengra drykkja, vernda æsku-
lýðinn gegn neyzlu þeirra og
vinna að útrýmingu skaðnautna
úr landinu.“
Seinna koma svo setningar
eins og þessar: x
„ . . . Að efla í hvívetna
fræðslu og uppeldisstarf meðal
æskulýðsins . . . . Að efla með
æskulýðnum sparsemi, skyldu-
rækni, vinnusemi og fórnar-
lund .... Að efla þ jóðlegt
skemmtanalíf með menningar-
sniði . . . . Að vinna í anda fríð-
ar-, manngildis- og menningar-
hugsjónar kristindómsins. . . .“
UNGMENNABAMBAND Eyja-
fjarðar er deild í Ungmennafé-
lagi íslands. En það er fyrst
og fremst Ungmennasambandi
Eyjafjarðar, sem ég vil færa
þakkir mínar fýrir gott starf í
þágu eyfirzkrar æsku. For-
ystumenn sambandsins hafa
verið æskunni góð fyriimynd
og kappkostað að innræta
yngstu félagsmönnunum heil-
brigt lífsvið'horf og góðar lífs-
venjur, í anda þeirra setninga,
sem ég tilfærði úr starfsskrá
U.M.F.Í. hér á undan.
Undanfarandi vor hefur
U.M.S:e. haft sumarbúðir að
Laugalandi og kennt þar börn-
um og unglingum góða um-
gengnishætti. Einnig hafa þau
verið þjálfuð í íþróttum og
fleiru.
U.M.S.E. hefur líka sent
menn í barnaskolana í sýslunni
nokkra undanfaima vetur, sér-
staklega til að kynna börnun-
um hættur þær, er stafa af
áfengisnautn.
Einnig hefur ungmennasam-
bandið reynt að gangast fyrir
sámkomum með menningar-
sniði, en þar er við ramman
reip að draga, því allt skemmt-
analíf er ofðið svo rotið, að
flestum finnst ekki hægt að
skemmta sér öðruvísi en hafa
vín um hönd, en þá vill menn-
ingarbragur margra fara að
rýrna. Þó vil ég taka það fram,
að þær samkomur, er U.M.S.E.
hefur staðið fyrir, hafa yfir-
leitt farið vel fram,, en stund-
um hafa þær verið svo fá-
mennar, að þær hafa ekki bor-
ið sig fjárhagslega. Það er mjög
bagalegt fyrir sambandið, því
fjárskortur stendur starfsemi
þess fyrir þrifum meira en
nokkuð annað. Auðvitað væri
U.M.S.E. í lófa lagið að halda
opinberar samkomur, sem gæfu
af sér nægilegt fjármagn til að
standa undir rekstri sambands-
ins, en svoleiðis samkomur tel-
ur það ekki hæfa ungmennafé-
lagshugsjóninni og kýs því
heldur að vera fátækt og ti'útt
sinni hugsjón og starfsskrá.
Heíður sé því fyrir það.
UN GMENN AFÉL-Ö GIN innan
U.M.S.E. ættu að feta í fót-
spor þess með skemmtanahald
á þessum vetri og stýðja það í
hvívetna í viðleitni sinni við að
ala upp hrausta og heilbrigða
æsku hér í sýslunni. Það má
aldrei koma fyrir, að árshátíðir
né skemmtiferðir nokkurs ung
mennafélags verði að hreinum
drykkjusamkomum, sem endi
með því, að hnefarétturinn sé
látinn ráða.
Angantýr H. Hjálmarsson.
ORÐSENDING TIL LÖG-
REGLUNNAR Á AKUREYRI,
1. NÓV. 1967.
Hér kemur framhald við bréf
dags. 11. sept. sl. til lögreglunn-
ar á Akureyri, og hjálagðri
greinargerð um innbro.t í skýli
mitt á Moldhaugahálsi 3, eða .4.
sept. 1967. Var þár lýst innbröts
aðferðinni og frágangi í því sam
bandi og viðskilnaði.
Nú í dag 1. nóvember 1967 fór
ég á Hálsinn til að sækja skáp,
eða bókahillu og til að signa
kofann vegna óvætta, skotvarga
ásamt innbrotsþjófum er 'hafa
verið þar tvisvar á árinu ásamt
skotárás um mánaðamót janúar
og febrúar sl.
Uppá skápnum var hilla frá
minni hendi, en á bakvið hana
kom í ljós skaröxin er ég sakn-
aði. Mér kom þá til hugar hvort
að riffillinn væri líka falinn ein
hversstaðar og kom það líka til,
'hann var undir bekk í sama her
bergi og öxin. Ég hef ekki sakn
að fleira?
Svo eru vinnubrögð við inn-
‘brotið. Láshespa fyrir ytri hurð
brotin upp og hefði það átt að
nægja til að komast leiðar sinn-
ar. Á suðurhlið voru listar
teknir frá rúðu er var ekki lögð
í kítti og náðist hún því heil,
Listar teknir frá innri rúðu,
'hún var lögð í kítti og því föst
og var brotin. Það sáust varla
rúðubrot á staðnum. Gluggi á
austurstafni var líka brotinn,
þar var ekki heldur nema eitt
lítið brot útifyrir. 'Sumt af gler-
brotunum var í ofninum en
rúðubrotin úr suðurglugga
voru vandlega frá sér látin fyr-
ir sunnan geymsluskúr. Þessi
rúðubrot eru varðveitt eins og
frá þeim var gengið. Framhald-
ið er svo þetta: Lausa rúðan lát
in í aftur og listarnir frá báðum
rúðunum settir á sinn stað.
Vinnubrögð við þetta starf
líkjast mjög þeim er gert var
innbrot á þessum stað haustið
1960 og er lögreglunni kunnugt
um þá er þar voru að verki.
Að lokum þetta: Á bekk við
vesturstafninn voru þrír 25 kr.
seðlar og eru þeir í óskilum hjá
mér ennþá.
Ebenharð Jónsson.
HERAÐSFUNÐUR SUÐUR-ÞING
EYJARPRÓFASTSDÆMIS 1967
HÉRAÐSFUNDUR Suður Þing
eyjarprófastsdæinis var hald-
inn að Reykjahlíð sunnudaginn
3. sept. sl. Hófst hann með
messu í Reykjahlíðarkirkju,
þar sem sr. Þóririnn Þórarins-
son, Staðarfelli, predikaði, en
sr. Bolli Gústafsson, Laufási,
þjónaði fyrh' altari. Kirkjukór
Reykjahlíðarkirkju söng undir
stjórn sr. Arnar Friðrikssonar.
í messulok flutti prófastur sr.
Sigurður Guðmundsson erindi
m. a. um kirkjulegt starf í pró-
fastsdæminu sl. ár og minntist
hann á ýmislegt, sem gert hefur
verið, messufjölda, altarisgest-
um fer fjölgandi, æskulýðsstarf
semi fer vaxandi, Kirkjukóra-
mót var haldið, kirkjukvöld í
sumum sóknum og fleira.
Einnig ræddi hann nokkuð
fjárhagsástand kirknanna. Lýsti
hann því hvernig þjóðin hefði í
upphafi lagt kirkjunni trygga
tekjustofna og öruggan fjárhags
legan grundvöll, en allt hefði
þetta horfið frá kirkjunni, fyrst
í konungssjóð, en síðan í ríkis-
sjóð. í þeirri þróun, sem hefði
orðið á þessum tíma, hefði það
farið svo, að prestarnir tækju
laun sín úr ríkissjóði, en sóknar
kirkjurnar hefðu verið rúnar
eignum sínum og skildar eftir
fjárvana, þó að þær hefðu átt
örugga tekjustofna er þær gátu
byggt á rekstur sinn og upp-
byggingu. Og nú ættu flestir
söfnuðir í erfiðleikum að halda
rekstri í sæmilegu horfi, hvað
þá, er reisa þyrfti kirkju að
nýju eða gera endurbætur á
þeirri er fyrir er.
Ríkið hefði alveg komið sér
undan að styrkja kirkjubygg-
ingar, aðeins væri um lítilfjör-
leg lán að ræða úr kirkjubygg-
ingarsjóði. Og nú væri það
þannig að vextir af bankalánum
sumra kirkna væru meiri en öll
sóknargjöld næmu. Allir sæju
hvert slíkt leiddi. Samt væri
það gleðilegt að finna hve marg
ir söfnuðir létu sér annt um
kirkjur sínar og margar kirkj-
ur stæðu eins vel og raun ber
vitni vegna fórna sóknarmanna
og ýmissa annarra velunnara.
Sýndi það ræktarsemi og kirkju
legan áhuga.
Prófastur ræddi og nokkuð
um það hve samstarf prestanna
í prófastsdæminu hefði verið og
væri gott. En hvatti til enn
meira samstarfs milli prestanna
og safnaðarfulltrúa og sóknar-
nefnda.
Að lokinni messugjörð var
setzt að kaffidrykkju í Hótel
Reynihlíð og nutu fundarmenn
þar rausnarlegra veitinga í boði
sóknarnefndarmanns, Arnþórs
Björnssonar, hótelstjóra.
Því næst hófst fundurinn. í
setustofu hótelsins. Prófastur
setti fundinn og stjórnaði hon-
um og nefndi sem fundarritara
þá Ingólf Hallsson, Steinkii-kju
og sr. Björn H. Jónsson, Húsa-
vík.
Flutti prófastur þá stutt
ávarp til fundarmanna, en lagði
síðan fram endurskoðaða kirkju
og kii'kjugarðsreikninga pró-
fastsdæmisins. Útskýrði . hann
reikningana og ræddi um ýmsa
þætti þeirra.
Var síðan gert örstutt fundar
hlé, svo að fundarmenn gætu
athugað reikningana. Síðan hóf
ust umræður um þá og komu
fram ýrnsar fyrirspumir, er pró
fastur svaraði. Kom fram mikil
óánægja yfir því hve verð á
rafmagni til Ijósa í kirkjum er
hátt. Og óskaði fundurinn, að
það mál væri athugað og leið-
rétt.
Prófastur óskaði eftir því að
sér til aðstoðar við endurskoð-
un kirkjureikninga yrði Sig. P.
Björnsson safnaðarfulltrúi
Húsavík, og var það samþykkt.
Næsta mál var um greiðslu
fyrir aukaverk presta. Var það
mál tekið fyrir vegna tilmæla
frá biskupi og kirkjuþingi.
Urðu mjög fjörugar umræður
um það mál og langar ,en að
lokum var samþykkt að fresta
að taka ákvörðun urn málið til
næsta fundar, en óska eftir því
að allir safnaðai’fundir ræddu
það heima fyrir í millitíðinni.
Prófastur ræddi því næst um
safnaðarfundi og sóknarnefnd-
arfundi og lýsti þýðingu þess,
að þeir væru reglulega haldnir
og vel sóttir. Margir tóku til
máls um það og lýstu yfir
áhuga sínum að vanda sem
mest til slíkra funda.
Margt fleira bar á góma á
fundinum. En einhugur um að
efla sem mest starf kirkjunnar
einkenndi fundinn allan.
Fundarlok fóru fram í Hótel
Reykjalhlíð, en þangað bauð
sóknarnefndarformaðui', Jón
Bjartmar Sigurðsson og systur
hans, fundarmönnum til kvöld-
verðar. Þakkaði prófastur þá
rausn og alla fyrirgreiðslu
heimamanna.
Á fundinum var Jónas Helga
son organisti á Grænavatni.
Ávarpaði prófastur hann í fund
arlok og þak'kaði honum langt
og gífturíkt starf í þágu kirkj-
unnar um áratugi og söngmála
í héraðinu yfirleitt. En Jónas
hefur verið organisti í Skútu-
staðakirkju í rúm 60 ár og
stjórnandi karlakóra og kirkju-
kóra um langan aldur, leiðbein
andi um kirkjusöng víða í hér-
aðinu og alltaf vakandi af
áhuga um söngmál.
Árnaði prófastur honum allra
heilla á þessum tímamótum, en
Jónas verður áttræður 6. sept.
Fundarmenn tóku undir árnað-
aróskir með lófataki og Jónas
þak'kaði með nokkrum orðum,
og að síðustu súngu fundar-
menn sálminn, Gefðu að móður
málið mitt“, við 1 undirleik
Jónasar Helgasonar.
Allir prestar prófastsdæmis-
ins og nokkrar prestkonur voru
á fundinum og slíkt ekki óvenju
legt héi’, en allir safnaðarfull-
trúar voru mættir og er það
óvenjulegt, en gleðilegur vottur
um á'huga og samhug.
Héraðsprófastur.
LAUSAVÍSUR
SVO heitir ljóðakver Karls
Friðrikssonar fyrrum vegaverk
stjóra á Akureyri. Segir höf-
undur, að vísur sínar muni ekki
hafa bókmenntagildi, en hins
vegar þyki flestum sinn fugl
fagur og ýmsir hafi eggjað sig
á að gefa bókina út.
í ljóðakverinu eru „þing-
mannavísur11 frá 1931, þá gefnar
út fjölritaðar undir nafninu
Móði. Q
- Ræddu um fóðrun
(Framhald af blaðsíðu 8).
irnar og verður að miða tilhög-
un þeirra við færið þar efra.
Eitthvað af fé vantar ennþá, en
menn búast þó við að finna
fremur flækingskindur lengra
að komnar.
í haust var einhver dálítill
trjáviðarreki á nokkrum bæj-
um og er slíkt vel þegið. Menn
róa frá Þórshöfn þegar gefur en
afli hefur verið lítill. Ó. H.