Dagur - 15.10.1969, Blaðsíða 4

4
5
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Síniar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
Einföld heyverkun
ENN standa yfir flutningar á 20—25
þúsund hestburðum heys, mest frá
Eyjafirði til óþurrkasvæðanna á Suð- -
urlandi og Vesturlandi, og hrekkur
þó skammt til að mæta mikilli fóður-
vöntun í þeim landshlutum, sem
óvenjulega mikil rigningartíð lék
harðast á liðnu sumri. Nú stendur
töluverður niðurskurður búpenings
fyrir dyrum og mjólkurskortur er
fyrirsjáanlegur á Reykjavíkursvæð-
inu í vetur. Þannig standa málin á
haustnóttum að þessu sinni.
Grálynd veðrátta ógnar enn af-
komu bændanna, þrátt fyrir allar
tækniframfarir síðustu ára og hina
miklu vélvæðingu og ræktun. Bænda
stéttin er ekki þess umkomin ennþá,
að mæta verstu óþurrkasumrunum.
Votlieysverkun, sem er gömul hey-
verkunaraðferð hér á landi, er ekki
nægilega vinsæl eða almenn til að
leysa vandann nema að litlu leyti
þegar svona árar. Þó hafa á síðustu
árum risið miklir votheysturnar í
mörgum sveitum, í stað gömlu vot-
heysgryfjanna, og koma þeir eflaust
að góðum notum nú. Súgþurrkun er
hins vegar orðin mjög útbreidd hey-
verkunaraðferð og ágæt, það sem
hún nær. En einnig hún verður
óvirk þegar naumast þornar af
steini.
Fátækur einyrkjabóndi á Arskógs-
strönd hóf fyrstur manna sérstæða
heyverkunaraðferð með góðum
árangri, og hann er hvorki háður sól
eða regni þegar tún ltans er sprottið
og hefja skal heyskapinn og á hann
þó hvorki súrheysturn eða súgþurrk-
unarhlöður fyrir hey sitt. Hann slær
grasið með sláttutætara og ekur því
heim í garð, í stóran haug og breiðir
yfir. Er þá heyskap lokið. Á meðan
hann notaði venjulega sláttuvél
pressaði hann lieyið saman með
dráttarvélinni og færði síðan jarðveg
yfir. Þetta er erlend aðferð og frum-
stæðasta votheysverkunin. Þar er hey
stæðið skurður með fláandi börm-
um, steypt eða ósteypt. Þessi vinnu-
brögð þóttu liér hin furðulegustu og
hvergi í samræmi við hugntyndir
manna um heyverkunaraðferðir eða
heygeymslur — kannski of einföld og
ódýr til þess.
Nú hafa nokkrir nágrannar þessa
bónda tekið upp svipaðar aðferðir,
þ. e. þeir slá upp einskonar stíu við
hlöðuvegg, tir steypuborðum, járn-
ulötum og þ. h. og hafa þaklausa.
í þetta flytja þeir nýslegið heyið' og
einnig grænfóðurhafra, en blanda
]>að gjarnan nteð ntaurasýru. Ef gras-
ið eða hafrarnir eru slegnir með
sláttutætara virðist farg óþarft. Efsta
lagið, en innan við 5 sentimetrar á
(Framhald á blaðsíðu 7)
Björg Sigfúsdótfir frá Þverá
Fædd 21. ágúst 1877. - Dáin 17. júlí 1969.
lengur brosandi andlitið um-
vafið hvítu hári, sem var næst-
um gyllt á að líta, hún var eins
og ung stúlka í hreyfingum, þó
feitlagin væri. Björg var sívinn
andi á meðan kraftar entust og
verkin hennar voru ekkert rusl.
Hún var fram úr hófi dugleg og
afar þrifin og nýtin. Ég kynnt-
ist henni lítið fyrr en hún kom
að Þverá, en mamma mín var
mikil vinkona hennar og hún
sagði mér, að það hefði verið
gaman að koma í Grundarkot
til Bjargar. Maður hefði aldrei
tekið eftir því, hvað húsakynn-
in voru slæm, því umgengni
hefði verið svo góð, allt hvít-
skúrað.
Björg var alla tíð fátæk, en
það varð alltaf mikið úr litlu í
hennar höndum. Hún var gift
Jóhannesi Bjarnasyni og bjuggu
þau í Grundarkoti og víðar í
Blönduhlíð, þar til þau hættu
búskap og fluttu til dóttur sinn
ar og tengdasonar að Þverá í
Blönduhlíð. Þar átti Björg sól-
ríka ellidaga.
Ég fékk Björgu stundum til
að vera hjá krökkunum mínum,
þegar þau voru lítil, ef ég
skrapp á skemmtun, og man ég
sérstaklega eftir einu kvöldi, er
hún kom brosandi inn með
prjónana sína. Ég var hætt við
að fara á samkomuna, því eldri
krakkarnir voru ekki heima og
mér fannst ekki hægt að skilja
hana eftir eina heima heila nótt
hjá tveimur börnum sex og
,, --- ----- ' ■. ■■.1 ■■■■........a
Björg Sigfúsdóffir frá Þverá
Fædd 21. ágúst 1877. — Dáin 17. júlí 1969.
Þú ert horfin elsku móðir mín
mildur Drottinn tók þið heim til sín.
Eftir Ijúfan langan ævidag
ljóma sló á íagurt sólarlag.
Hlíðin þín hún bjóst í brúðarskart
það brosti við þér sólarljósið bjart,
er þú komst hér heim í hinzta sinn
og hallaði þér að sinni mjúku kinn.
1 fjarlægð stóðu- fjöllin græn og blá
fögur blómin uxu til og frá,
sem alla tíð þú elskaðir svo heitt
þau unun marga stund þér höfðu veitt.
Margar ljúfar minningar ég á
mínum kæru bernskudögum frá,
glöð þú lékst við litla hópinn þinn
og Ijómaðir öll, er straukst tár af kinn.
Þú varst svc rílc af andans innri auð
þó efnalítil værir þú og snauð.
Lítið kot það ljómaði sem liöll,
ef litlu börnin voru lijá þér öll.
Minar leiðir lágu burt frá þér,
ljúfar kærleiksbænir fylgdu mér.
í veganesti fékk ég írá þér kjark,
sem fylgt mér hefur gegnum Iífsins hark.
Ég þakka af hjarta elsku móðir mín
hve mild og hlý var alltaf höndin þín.
Langt er síðan leiddir þú við hlið
litla stúlku út í sólskinið.
Þegar lokið ævidögum er
á unaðsströnd þú bíður eftir mér
þú leiðir mig í ljóssins sali inn
og ljúf mér verður hvíld við barminn þinn.
Kristín Jóhannesdóttir.
ÞAÐ mætti margt skrifa um
hana Björgu frá Þverá og von-
andi verður einhver til þess að
minnast hennar, sem er færari
um það en ég. Þetta verða að-
eins nokkur kveðju- og þakkar
orð fyrir indælar liðnar stundir,
sem við áttum saman.
Ég var Björgu samtíða í 13 ár
og átti heima 20 ár á næsta bæ
við hana. Oll þessi ár varð ég
aldrei vör við neitt í fari hennar
nema allt það bezta, hún vildi
allt bæta og allir hlutu að vera
glaðir í návist hennar, lundin
var svo létt að hún kom öllum
í gott skap með sinni sérstöku
kímnisgáfu og hún gerði gott
úr öllu.
Ég sakna þess, að sjá ekki
Leikféiðg Akureyrar sýnir „Rjúkandi ráð" í Sjálf-
Halldór Guðlaugsson, Hvammi
F. 29. nóvember 1889 - D. 4. október 1969
tveggja ára og sagði ég henni
það. „Heldur þú að ég sé ein hjá
blessuðum litlu kroppunum?“
segir hún brosandi og bætir svo
við í klökkvum rómi: „Ég er
aldrei ein, Guð er hjá mér og
hefur hjálpað mér í gegnum allt
mitt basl. Blessuð farðu að búa
þig,“ og það varð úr að ég fór.
Þegar ég kom heim um morg-
uninn, var glaður hópur við spil
í litlu baðstofunni.
Björg var mjög trúuð og ég
álít að börn hafi haft afar gott
af því að vera með henni, enda
hændust allir krakkar að henni.
Björg eignaðist sjö börn, sem
öll lifa hana nema ein stúlka,
sem dó uppkomin og nýlega
gift. Það var mikið áfall fyrir
Björgu og sagði hún mér síðar,
að hún Gunna sín hefði verið
svo góð sál, að Guð hefði þurft
að taka hana til sín, við því væri
ekkert að segja, hann réði öllu
og það, sem hann gerði yrði
manni til góðs, ef maður skoð-
aði það í réttu ljósi. Bjöx-g var
hraust að eðlisfari, en síðasta
árið átti hún við vanheilsu að
stríða. Var nærri ar á sjúkra-
húsi Sauðárkróks og dó þar rétt
fyrir sitt nítugasta og annað
aldursár. Hún var alltaf andlega
heilbrigð og fylgdist með öllu,
sem gerðist og um allt þurfti
(Framhald á blaðsíðu 2).
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vina skilnaður viðkvæm stund.
Um það leyti, sem þetta er
fest á blað, er til moldar borinn
frá Akureyrarkirkju, Jón
Davíðsson frá Kroppi í Eyja-
firði. Hann andaðist á sviplegan
hátt og um aldur fram, rétt rúm
lega á miðjum aldri. Með því,
að ég átti þess ekki kost að
fylgja þessum vini mínum síð-
asta spölinn hér á jarðríki, lang
ar mig til að senda örstutta
kveðju, þó að hún verði síðbúin
og mjög fátækleg.
Kallið kom svo alltof fljótt og
í þannig tilfellum setur margan
og vaknar til meðvitundar um,
að í dag ert það þú, á morgun
getur það orðið ég.
Þó að við Jón heitinn ættum
ekki langa samleið þá voru
kynni okkar með þeim hætti að
margar ljúfar endurminningar
leita á hugann frá þeim stund-
um bæði frá æskuheimili hans
og eins eftir að hann fluttist til
Akureyrar og stofnaði sitt eigið
heimili þar. Það var e. t. v. eng_
in tilviljun að á Akureyri urð-
um við nágrannar um árabil,
því að á sama tíma lögðum við
í það að byggja okkur hús. Á
þeim tíma áttum við því mörg
sameiginleg vandamál við að
glíma, er voru krufin til mergj-
ar og var ég þá oftar fremur
sfæðishúsinu
NÆSTKOMANDI fimmtudags-
kvöld frumsýnir Leikfélag Ak-
ureyrar í Sjálfstæðishúsinu
söngleikinn Rjúkandi ráð eftir
Pír Ó. Man. Leikstjóri er Arnar
þiggjandi en veitandi. Jón
Davíðsson hafði góðar gáfur til
að bera, eins og hann átti kyn
til, en hann var dulur mjög.
Hann sinnti störfum sínum og
áhugamálum án þess að m'ikill'
þytur stafaði af og sýndar-
mennska öll var honum mjög á
móti skapi. Slikh- menn vekja
jafnan traust og verður gott til
vina í hópi samstarfsmanna og
þeirra er bezt til þekkja.
Jón var ákveðinn að lundar-
fari, gekk þó aldrei á hluta
nokkurs manns og var vina-
fastur þeim er hann kaus að
eiga samleið með.
Hann var næmur á hinar bros
legu hliðar mannlífsins og stóð
oft fyrir fagnaði i góðra vina
hópi.
Hneigður var hann til tón-
listar og lék á hljóðfæri, og mér
er ekki grunlaust um að hann
hafi einhvern tíman kosið að
læra meira á því sviði, en e. t. v.
hlédrægni hans orðið þess vald-
andi að svo varð ekki. Man ég
það oft er hann lýsti því hver
áhrif það hefði á sig, er hann
heyrði fagurt lag vel leikið eða
sungið. Því álit ég að tónlistin
hafi átt í honum dýpri rætur
en margan grunar.
Það er ekki ætlunin að fara
skrifa langa lofgrein um vin
minn Jón Davíðsson eða hans
ævistarf. Ég veit að það væri
ekki honum þóknanlegt. En
mér finnst sem nú sé stórt
skarð höggvið í vinahópinn og
því vildi ég segja nokkur orð
að leiðarlokum.
Þetta er aðeins fátæklegt hjal.
Svo kveð ég þig Jón Davíðs-
son í hinzta sinni. Ég þakka
vináttu þína og ógleymanlegar
samverustundir. Þar bar aldrei
nokkurn skugga á.
Ekkjunni, Guðrúnu Jónsdótt
ur, og börnunum, Sigurlínu og
Davíð, flyt ég innilegustu
samúðarkveðjur frá mér og
fjölskyldu minni og bið þeim
blessunar í þungum sorgum.
Búðardal, 23. sept. 1969.
Bjarni F. Finnbogason.
Jónsson, og er þetta í fyrsta
sinn sem hann annast leikstjórn
fyrir félagið, en hann hefur
áður leikið nokkur hlutverk
með því — síðast í „Gísl“ eftir
Brendan Behan undir leikstjórn
Eyvindar Erlendssonar.
Hljómsveitarstjóri er Ingimar
Eydal, en hljómsveit hans ann-
ast undirleik. Lögin eru eftir
Jón Múla Árnason, og hafa
mörg þeirra notið mikilla vin-
sælda, en þó eru nú í leiknum
tvö ný lög sem ekki voru er
hann var sýndur í Reykjavík
fyrir tiu árum.
Leikendur eru Guðlaug Her-
mannsdóttir, Örn Bjarnason,
Marinó Þorsteinsson, Aðal-
steinn Bergdal, Kristjana Jóns-
dóttir, Sigurveig Jónsdóttir,
Kjartan Ólafsson, Gestur Jónas
son, Einar Haraldsson, Ásta
Arnþórsdótiir, Gunnhildur Stef
ánsdóttir og Guðný Jónsdóttir.
Þökk sé Degi vilji hann birta
þessar línur.
Meiri mannsbragur væri á
leigubílstjórum þessa bæjar, og
öðrum hugsandi mönnum, ef
þeir létu af því að vera hlaupa-
tikur fyrir ölóða menn og kon-
ur, sem af veikum mætti drag-
ast að síma og biðja um aðstoð
til að halda drykkjunni áfram.
Þeir sem láta hafa sig til slíkra
snúninga virðast hafa sorglega
litla sjálfsvirðingu.
Leiða má hugan að því, að
þetta er sjúkt fólk og þarf á
annarri hjálp að halda en að
því sé fært áfengi,
Borgari, sem hefir orðið vitni
að ofangreindri þjónustu. Og þá
hefur „borgari“ lokið máli sínu.
Hr. ritstjóri Erlingur Davíðs-
son.
Dagblaðið Tíminn 25. sept. sl.
birtir þá fregn eftir viðtali við
Hrafn Benediktsson kaupfélags
stjóra á Kópaskeri, að bændur
í Öxarfirði hafi það nú mjög til
athugunar að fara að selja hey.
Þessi fregn kom mér mjög á
óvart, því þegar ég fór að heim-
an fyrir tæpum 3 vikum voru
þeir búnir að kaupa nokkur
hundruð hesta af heyi úr fjar-
lægum sveitum og héruðum, og
ekki heyrði ég það nefnt að
nokkur bóndi væri þar aflögu-
fær. Nú dettur mér í hug að
Hrafn hafi átt við héraðið allt.
En það er rangt, því í daglegu
tali er það aðeins Öxarfjarðar-
hreppur einn, sem svo er nefnd
ur. En því miður mun þessi
fregn ekki geta átt við hann.
í æfingu er nú hjá félaginu
„Brönugrasið rauða“ eftir Jón
Dan, en það verður frumsýnt í
byrjun nóvember. Leikstjóri er
Sigmundur Örn Arngrímsson.
(Aðsent)
- SAMEINING ...
(Framhald af blaðsíðu 1)
Hér á Sauðárkróki er verið
að stofna hlutafélag og undir-
búa loðdýrarækt.
Stofnfundur verður haldinn í
þessum mánuði, en það er bráða
byrgðastjórn Loðfelds h.f., sem
undirbýr málið, en sú stjórn
var kosin fyrir nokkrum árum
síðan, en þá var minkarækt til
umræðu á Alþingi. En ætlunin
er að stofna hér hlutafélag um
loðrýrarækt og hrinda málinu í
framkvæmd. Sótt hefur verið
um lóð til bæjaryfirvalda stað-
arins undir loðdýragarð. S. G.
Þetta bið ég þig hr. ritstjóri
að leiðrétta í blaði þínu.
Með vinsemd.
Staddur á Fjórðungssjúkrahúsi
Akureyrar.
Benedikt Björnsson
frá Sandfellshaga.
Bæjarbúi skrifar eftirfarandi:
Rafveitan gerir marga hluti
vel í þessum bæ. Hún sendir
okkur heim snyrtilega útfærða
rafmagnsreikninga, lofar okkur
að fá frí úr vinnu til að greiða
þá. Hún lýsir vel upp breiðgöt-
ur bæjarins og torg og grefur
skurði þvers og krus um gang-
stéttir og götur.
En eitt hefir henni láðst um
tveggja eða þriggja ára skeið.
Það er að setja götuljós í hal-
ann á Byggðaveginum, er
höggvin var gegn um klappirn-
ar vestan við nýju pólitístöðina.
Þarna er engin gangstétt,
svarta myrkur og slysahætta
mikil.
Hví er gamla brúin yfir Glerá,
upp hjá gömlu Rafveitu, ekki
löguð, eða öllu heldur skítnum
mokað út af henni og í ána?
Brúin er með steyptu gólfi, en
vegheflar hafa skafið ofaníburð
inn á brúargólfið, skilið hann
þar eftir, svo óslétt Qg illt er að
aka. Er það ofvaxið bæjarpyngj
unni að lagfæra þetta?
Norðurhluti Löngumýrar og
Kringlumýri eru einar af þeim
fáu götum í bænum, sem búa
við lélega götulýsingu, bara tré
staurar og perur áhengdar. Oft
eru þessar perur ekki í lagi og
ekki viðgert langtímum saman.
SUMARIÐ er á enda. Jurtir
vallarins eru teknar að búa ræt
ur sínar undir vetrarhvíldina og
nýtt vaxtarskeið á nýju vori.
Fuglarnir eru horfnir að aflok-
inni sumardvöl sinni. Þeir hafa
nú kvatt okkur og haldið til
hlýrri og bjartari heimkynna. —
Og nú hefir gamall og góður
vinur okkar, Halldór Guðlaugs
son frá Hvammi, einnig kvatt
vini og vandamenn og horfið
sjónum okkar í gegnum móð-
una miklu áleiðis til bjartari
heima, þar sem horfnir ástvinir
hans munu hafa komið til móts
við hann á landi eilífðarinnar.
Halldór Guðlaugsson var
fæddur í Hvammi í Hrafnagils-
hreppi 29. nóv. 1889 og hefði því
náð 80 ára aldri í næsta mánuði.
Hann andaðist skyndilega að
heimili sínu, Aðalstræti 28 á
Akui-eyri, að kvöldi 4. þ. m. eft-
ir að hafa lokið störfum dagsins.
Foreldrar Halldórs voru þau
hjónin: Guðlaugur Jónsson og
Kristbjörg Halldórsdóttir. Þau
voru bæði Eyfirðingar að ætt
og bjuggu alla búskapartíð sína
að Hvammi við góðan efnahag,
vinsældir og álit samferðamann
anna. Halldór ólst upp undir
umsjón og leiðsögn góðra og gáf
aðra foreldra og í glöðum og
frjáislegum hópi 5 systkina, er
öll dvöldu heima við störf og
leik, svo sem við átti, til full-
orðinsára. Halldór stundaði
nám i Grundarskóla árið 1908,
en síðan í Gagnfræðaskólanum
á Akureyri árin 1909 og 1910 og
lauk þaðan prófi.
Þann 7. maí 1915 giftist Hall-
dór Guðlaugsson heitmey sinni
Frá mótum Kambsmýrar að
Byggðavegi, eftir Löngumýri er
allbrött brekka, gatan gang-
stéttarlaus auðvitað. Þarna eru
7 ljósastaurar af þessari gömlu
gerð. Ljós hefir aðeins logað á
þremur þeirra síðan um miðjan
ágúst, og nú dó á einum í nótt
til viðbótar. Ef ljósaperur fást
ekki í bænum, hljóta þær að
fást á Svalbarðseyri eins og
slátrin.
- SMÁTT OG STÓRT
(Framhald af blaðsíðu 8).
sniíða skip, þótt sölusamningar
liggi ekki fyrir. Munu stöðvarn
ar fá sérstök lán í þessu skyni,
sem jafngilda framlagi kaup-
enda, svo og 75% lán Fistveiða-
sjóðs og 10% viðbótarstofnlán.
En a. m. k. sex skipasmíða-
stöðvar eru nú hér á landi og
sú stærsta þeirra og bezt búna
á Akureyri.
„ÁN NÝRRA SKATTA“
Nýju fjárlögin eru talin
„greiðsluhallalaus án nýrra
skatta“. En þótt ekki séu skatt-
ar undir nýjum nöfnum, þyngj-
ást þeir, sem fyrir eru og það
verulega. Þannig liækkar tekju
skattur um 82 millj. kr., eigna-
skattur lun 14 milljónir og per-
sónuskattar um 52 milljónir
króna.
Guðnýju Pálsdóttur frá Möðru-
felli og hófu þau hjón þegar bú-
skap í Hvammi og bjuggu þar,
og síðar nokkur ár í Litla-
hvammi, við myndarskap og
góðan efnahag alla sína búskap
artíð, eða um nærfellt 50 ára
skeið. Þau eignuðust sjö mynd-
arleg og velgefin börn, er náðu
fullorðinsaldri. 5 syni og 2 dæt-
ur, og sem öll eru á lífi. Börnin
eru þessi:
Baldur, skrifstofumaður hjá
Kaupfélagi Eyfirðinga. Snorri,
bóndi í Hvammi. Guðlaugur,
bóndi á Merkigili. Páll, skrif-
stofumaður hjá bæjarfógeta á
Akureyri. Kristbjörg, húsfreyja
á Akureyri. Aðalsteinn, iðnaðar
maður á Akureyri, og Guðný,
húsfreyja á Karlsstöðum, Olafs-
firði.
Halldór Guðlaugsson var einn
í hópi þeirra manna, er nefndir
hafa verið aldamótamenn. Fjöl-
margir þessara manna hafa nú
þegar kvatt lífið og haldið heim
til föðurhúsanna eftir dygga
þjónustu.
Á fyrsta tug 20. aldarinnar
hefst hér á landi almenn og stór
felld menningarþróun. Þar var
Vetrarharðindi erlendrar yfir-
drottnunar voru gengin um
garð, og tekið var að vora.
Ungmennafélagshreyfingin
barst til landsins árið 1906 og
tók hún huga og hönd ísl. æsku
fólks í öllum landshlutum. Árið
1907 var UMF „Framtíð“ í
Hrafnagilshreppi stofnuð og var
Halldór Guðlaugsson einn af
stofnendum félagsins og síðar
einn af formönnum í stjórn þess
í mörg ár. Stefnumál og störf
ungmennafélaganna á þeim ár-
um var m. a. bindindi, fegrun
móðurmálsins, trjárækt, skóg-
rækt, íþróttir o. m. fl. Málefnin
sem vinna þurfti að voru næst-
um óteljandi, og þessum ung-
mennum var það einskonar lífs
nautn að leggja fram starf og
fjármuni eftir beztu getu til
þess að vinna þessum stefnu-
málum gagn og gera þau að
veruleika til ávinnings fyrir
land og þjóð með einkunarorð-
unum: „íslandi allt“. í gegnum
þetta samstarf unga fólksins
innan ungmennafélaganna sköp
uðust og hnýttust þau bönd vin
áttu og tryggða milli einstakl-
inga, sem entust ævilangt. Og í
starfinu, innan ungmennafélags
ins, reyndist Halldór Guðlaugs-
son mjög áhugamikill, fórnfús
og tryggur hugsjónum og starfi
ungmennafélagsins.
En æskuárin liðu hratt, og
skyldur og störf fullorðinsár-
anna tóku við. Árið 1915 fær
Halldór jörðina Hvamm til
ábúðar og tekur að reka þar
myndarlegan og afurðamikinn
búskap — ásamt með hinni
ungu, glæsilegu og samhentu
konu sinni, Guðnýju Pálsdótt-
ur, eins og áður var getið. Þarna
hefst fyrir Halldór nýtt og ham
ingjuríkt lífsskeið sem mikils-
metins og góðs bónda, en einnig
góðs félagsmálafulltrúa fyrir
sveit sína. Og þarna á sömu bú-
jörðinni, og síðar á nýbýlinu
Litlahvammi, líða 48 ár starfs
og hamingju.
Þegar svo sjötugsáldrinum
var náð var hin mikla starfs-
orka tekin að minnka og var þá
búrekstrinum hætt og þau hjón
fluttu alfarin til Akureyrar í
eigin íbúð í húsinu Aðalstræti
KVEÐJA til
Jóns Davíðssonar
á ferð andblær nýs tíma með 28, en þar var heimili þeirra
nýjum stefnum og viðhorfi. (Framhald á blaðsíðu 2)
Halldór Guðlaugsson
KVEÐJA
Halldór í Hvammi er horfinn sjónum vorum.
Hann er þó ekki gleymdur sínum vinum.
Bóndi, sem hefur markað manndómssporum
moldina og leiðarvísi gefið hinum
kveður með sumri, þegar hrím’ar hjalla,
liaustlitir boða feigð og Iaufblöð falla.
Sveit hans og liérað traustan stofn nú tregar.
Til hans var leitað eftir hollum ráðum.
Hann gat létt undir byrði og bent til vegar.
Bóndinn skiiar oft verkum hvergi skráðum.
Á þingum var hans sæti það vel setið,
að sérhver maður gat hann virt og metið.
Halldór gekk ætíð heill að starfi hverju
og hafði ei „lausatök“ á skoðun sinni.
Hann hafði rök að vopni og vit að verju,
vann sér því hylli og góðra manna kynni.
Til foryztu liann var því tíðum valinn,
vökull og skyggn á úrlausn mála talinn.
Hljóður er Hvanunur, Iiljótt um vætti alla.
Hér rfldr þögn og friður yfir iandi.
Það er sem grátnar lúti liljur valla,
loftsins og hafsins bylgjur hægar andi.
Það er sem höfuð hneigi gróður jarðar,
er Halldór kveðja bændur Eyjafjarðar.
Ármann Dalmannsson.