Dagur - 14.10.1970, Blaðsíða 4

4
Skriístofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Súnar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Björnssonar hi.
Hraðbrautir og
aðrir þjóðvegir
TILKYNNING ríkisstjórnarinnar
um að samið hafi verið um 400 millj.
kr. lán í erlendum gjaldevri til bygg-
ingar hraðbranta, liefur vakið at-
hygli, og var m. a. gerð að umtals-
efni í þættinum „um daginn og veg-
inn“ nú nýlega. Menn spyrja að von-
um: Hverjar eru þessar hraðbrautir,
sem nú á að fara að leggja fyrir er-
lent fé? Og hvers er að vænta um
úrbætur almennt í vegamálum, t. d.
hér á Norðurlandi? Rétt er að skýra
þetta mál nokkuð, samkvæmt þeim
gögnum, sem fyrir liggja, sem eru
fyrst og fremst gildandi vegalcjg og
vegaáætlunin fyrir árin 1969—1972.
Samkvæmt Jiessum gögnurn eru
vegir þeir, sem nefnast hraðbrautir,
samtals rúmlega 334 km. að lengd.
Þetta eru mestmegnis vegir út frá
Reykjavík, suður um Reykjanes,
austur yfir fjall að Hvolsvelli og upp
í Borgarf jarðarhérað. Hér á Norður-
Iandi telst vegurinn af Moldhauga-
hálsi austur að vegamótum Sval-
barðsstrandarvegar hraðbraut. Og á
Austurlandi tveir eða Jnír kílómetr-
ar við Egilsstaði. Til samanburðar
má geta Jiess, að svonefndar J)jóð-
brautir eru samtals 2756 km., og
landsbrautir 5621 km. En þjóðvegir
í Jiéttbýli nálega 97 km. Þetta er
Jijóðvegakerfið samkvæmt vegalög-
unum, en til viðbótar koma svo sýslu
vegir.
I fjögurra ára vegaáætluninni,
1969—1972, eru ætlaðar 360 millj.
kr. til uppbyggingar liraðbrauta, en
rúmlega 480 millj. kr. til nýbygg-
ingar á öllum Jijóðbrautum og lands-
brautum samtals á Jressum fjórum
árum. En gert er ráð fyrir, að 830
millj. kr. verði teknar að láni á áætl-
unartímanum og gangi sú upphæð
mestöll eða nánar tiltekið 800 millj.
kr. til braðbrautanna. Um framlag
til Jréttbýlisveganna eru sérákvæði í
vegalögunum og verður það mál
ekki rætt að þessu sinni.
Af því sem hér hefur verið sagt,
má sjá, að megin áherzla er nú lögð
á uppbyggingu hraðbrautanna, sem
eru J>ó ekki, ef miðað er við lengd,
nema einn áttimdi hluti af lengd
þjóðbrautanna og tæplega einn
seytjándi hluti af lengd landsbraut-
anna, og nær eingöngu í einum
landshluta, þ. e. á Suðvesturlandi.
Ekki vottar fyrir því ennþá, að ráð-
stafanir séu gerðar til að hefja upp-
byggingu á hraðbrautarspottanum
hér við Eyjafjörð, og liefur vegar-
stæðið innan við fjarðarbotninn enn
ekki verið ákveðið.
(Framhald á blaðsíðu 7)
Áttræður og enn í göngum
TALAÐ VIÐ ÞORLEIF
ÞEIR gömlu eru sumir léttir
upp á fótinn. Um daginn gekk
82ja ára gamall Akureyringur
upp á Súlur og varð ekki meint
af. Og í haust fór áttræður mað
ur af Elliheimilinu á Akureyri
í göngur í Hlíðarfjall, og sá er
þetta ritar mætti honum við
Skíðahótelsveginn og fékk þetta
ávarp: Ertu þarna elskulegur og
ekki kominn lengra. Þessum orð
um fylgdi hressilegur hlátur og
bros yfir allt andlitið. En þessi
aldni maður var Þorleifur Þor-
leifsson, fyrrum bóndi og síð-
an ökumaður um áratugi í höf-
uðstað Norðurlands. Og ef menn
vilja vita á þessum manni nán-
ari deili, er þetta „Leifi líf og
fjör“, og undir því nafni þekkja
allir Akureyringar og margir
aðrir hann. Þorleifur var léttur
á fæti og sporadrjúgur, eins og
ungur væri og studdist lítið við
gangnastafinn sinn. Honum
þótti ekki nægilega vel að verið
í smalamennskunni og lét þess
getið.
Þorleifur var ekki í verulegu
viðtalsskapi því að hann er
þannig gerður, að þótt hann sé
manna málhressastur, er hann
þó fyrst og fremst maður þess
starfs, sem hann tekur að sér.
Nú var hann gangnamaður og
göngurnar áttu hug hans allan.
Hvar fékkstu þennan hattkúf,
Þorleifur?
Hann Jóhann frá Graðsá tróð
honum á hausinn á mér í sum-
ar, eitt sinn er ég heimsótti
hann. En það var rigning og ég
berhöfðaður, en Jóhann vildi
ekki láta mér verða kalt á höfð-
inu. Mér finnst raunar bezt að
bera ekkert höfuðfat, en hins
vegar er þetta góður gangna-
hattur, og í göngur fer maður
ekki án þess að hafa eitthvað á
höfði.
Þú ert frá Grýtu í Önguls-
staðalvreppi?
Já, ég er fæddur þar og átti
þar bernskusporin, en flæmdist
þaðan átta ára gamall vegna
fátæktar foreldra minna og fór
til Júlíusar Hallgrímssonar á
Munkaþverá. Þar var ég smali
og ærnar voru mér heldur erfið
ar. Þar lærði ég að ganga og
hlaupa og hef alltaf getað það
síðan, og ekki legið á liði mínu
þegar á hefur þurft að halda.
Snæbjörn bróðir minn gat nú
líka hlaupið, en var heldur lat-
ari. Einu sinni tók hann þátt í
þolhlaupi á Akuréyri. Hann var
þá vinnumaður hjá Stefáni
bónda á Munkaþverá, og Stefán
kom í bæinn til að sjá vinnu-
mann sinn hlaupa, af því hann
hafði aldrei séð hann hlaupa
áður sagði hann! Þetta var nú
skrítla, sem margir kannast við.
En það er af Snæbirni að segja,
að hann vann hlaupið og Stefán
varð ekki fyrir vonbrigðum
með vinnumanninn.
Síðar varð ég bóndi á Bringu
í Ongulsstaðahreppi og þar leið
mér vel. En Rósa, konan mín
heitin, hafði kynnzt bæjarlífinu
og langaði til að flytja í bæinn.
Það varð svo að vera, og við
fluttum. En þar varð mér mikið
á, því ég hefði betur setið jörð-
ina áfram. Væri þá líklegast orð
inn héraðshöfðingi!
Hvenær fluttist þú til Akur-
eyrar?
Það var nú sama árið og byrj
að var að flytja efni til Krist-
neshælisbyggingarinnar. Snæ-
björn bróðir tók að sér að flytja
nokkuð af byggingarefninu, því
að hann átti vörubíl og var bíl-
stjóri. Ég hjálpaði honum við
þetta og greip oft í bílinn hans.
Enn hafði ég þó ekki bílpróf.
Þ0RLEIFSS0N
Gunnar lögregluþjónn, Jón
bæjarstjóri, Vilhjálmur Þór og
fleiri, sem allir höfðu búskap,
báðu mig oft að aka fyrir sig.
Þannig var nú eftirlitið þá með
þeim ökuleyfislausu.
En svo fórstu að aka og síðar
að kenna?
Já, ég kenndi 1250 rnanns á
bíl, eða um það bil.
Erfiðir nemendur?
Já, margir voru klaufar og
aðrir góðir, en ég kom þeim
flestum í gegn. Meðal erfiðari
Þorleiíur Þorleifsson.
nemenda minna voru þeir dr.
Kristinn og Steindór mennta-
skólakennari. Ég sagði eitt sinn
við Steindór, þegar hann tók
öfuga beygju, að hart þætti mér
það, að hann þekkti ekki sund-
ur hægri og vinstri. Ekki myndi
honum líka það hjá sínum nem
endum. Hann reiddist af þessu.
Svo slengdi ég þessu sama á dr.
Kristinn og hann tók þessum
orðum mínum af sinni kunnu
Ijúfmennsku, sagðist mörg próf
hafa tekið, en þetta væri eitt
hið al-erfiðasta og svo hló hann
að okkur báðum. Þeir náðu báð
ir prófi og aka bifreiðum sínum
enn þann dag í dag.
Hvernig hefur þér annars lið-
ið hér á Akureyri?
FASTIR í FENINU
Mikið hefir verið deilt um raf-
orkumál og náttúruvernd und-
anfarið og er ekki á það bæt-
andi. Mig langar hins vegai: til
þess að minnast á skemmdar-
verk þau, er unnin voru í Mý-
vatnssveit, þegar mannvirki í
eigu Laxárvirkjunar voru eyði-
lögð. Þar tel ég að verið hafi að
verki htill hópur ofstækis-
manna, sem teymdi fjöldann út
í það fen er þeir sitja nú í. En
hvernig er þetta eiginlega hægt
— hvar voru nú hinir þrír lag-
anna verðir, er óku einkennis-
búnir í fararbroddi mótmæla-
bifreiðalestarinnar á dögunum
— hvar voru sýslunefndar-
menn, hreppstjóri og hrepps-
nefndarmenn — hvar var prest-
ur og sóknamefndarmenn —
hvar voru þeir ágætu menn
sem setja upp einkennishúfur
og gæta laga og réttar á sam-
komum. Allt eru þetta menn,
sem ætla mætti að væru kjörn-
ir til sinna starfa vegna kosta
sem þeir hafa umfram aðra. Því
gripu þeir ekki í taumana áður
en illa fór. Ég ætla ekki að orð-
lengja þetta, en greinilegt er,
að eitthvað er að þegar dóm-
greind framámanna í heilu
hreppsfélagi fer svona algjör-
Heldur illla, elskulegur, ef ég
á að vera hreinskilinn. Ég hef
bætt mér bæjarlífið upp með
því að eiga kindur og hesta.
Þegar ég heyja, gef heyin á
vetrum og hirði skepnurnar,
finn ég sjálfan mig og þá líður
mér vel. Ég átti nær 40 á fjalli
núna, eina þrílembda. Dilkarn-
ir hennar, þ. e. skrokkarnir,
vógu 19, 18 og 17.5 kg. nú í
haust. Og þessi ær var einnig
þrílembd í fyrra og hitteðfyrra.
Hún heitir Bílda, mikil sómaær.
Hesta átti ég marga, ól þá upp,
tamdi suma og seldi. Datt af
hestbaki einu sinni og fékk svo
vont höfuðhögg, að ég var með-
vitundarlaus um tíma á eftir.
Þá sá ég sýnir og man ég þær
glöggt. Marga dána menn og
konur bar fyrir mig, en enginn
vildi taka mig með sér, en allir
heilsuðu mér og brostu til mín
og héldu svo leiðar sinnar. Guð
mundur Karl vakti mig að síð-
ustu til lífsins.
Ertu ekki stundum kallaður
Leifi líf og fjör?
Jú, stundum kalla börnin mig
þessu langa nafni og mér þykir
vænt um það. Það er þannig til
komið, að er ég' fyrrum stjórn-
aði Framsóknarvistum hér á
Akureyri og í nágrenni, var
ævinlega dansað á eftir og setti
ég þá allt á sprett undir þessu
vígorði: Líf og fjör. Þá dansaði
ég sjálfur eins og óður maður
og geri enn, ef ég fæ svo sem
matskeið!
En nú ertu vistmaður á Elli-
heimilinu, hvernig kanntu við
þig þar?
Ég fæ bráðum eins manns
herbergi og þá verður gaman.
Sambýlismaður minn vill helzt
ekki opna glugga. Annars er
svo gott að vera þarna, að ef
eitthvað væri út á að setja,
væri það á þá leið, að allt of
mikið væri dekrað við mann.
Samtalið varð ekki lengra að
þessu sinni, og ég hugleiði
hversu það megi vera, að svo
gamall maður skuli ennþá halda
léttleika sínum og gleði, og
þakka viðtalið. E. D.
lega úr skorðum. Hér virðist
eiga við, að snúa frægum um-
mælum og segja, aldrei hafa
jafn margir ótt jafn fáum lítið
að þakka. Dúi Björnsson.
HVOR AÐILI MIÐKVÍSLAR-
MÁLS FLÝR ATGERVI SITT?
Háttvirti AM-en.
Ég nota þetta nafn í ávarpi hér,
án þess að vera samþykkur
þeim útúrsnúningi sem í því
felst. Maður nokkur tjáði mér,
að Amenið ætti að þýða það, að
flokkur blaðsins segði ,,amen“
fyrir fullt og allt í íslenzkum
stjórnmálum. Því er ég vitan-
lega ekki samþykkur. Sannara
mundi, að ég væri samþykkur
gagmýni á gerðir (þ. e. verk og
afstöður) ýmsra ráðamanna
stefnunnar.
Margir aðrir verða og til þess
að víta afstöðu ýmsa á vegum
þessara ágætu stjórnmálasam-
taka. Ótilhlýðilegt finnst t. d.
að birta í sjálfum Alþýðumann-
inum aðra eins leiðaranefnu og'
Atgervisflóttann, sem sá dags-
ins Ijós í blaðinu 4. sept. sl. Að
stíl og fleiru athuguðu, sést
hann bera vott um, að vera
skrifaður af öðrum en ritstjór-
anum. Og geiri hér því ekki
foeint að honum.
Ekki má graufa saman ólíkum sfofnum
Magnús Ólai'sson sjúkraþjálfari í endurhæfingardeild Sjálfsbjargar. (Ljósm.: E. D.)
- Endurhæfiiigarstöð Sjáifsbj.
stúlka, en horfur eru á, að
fjölga þurfi starfsliði fljótlega,
því aðsókn að stöðinni er nú
þegar meiri en hægt er að anna.
Trúnaðarlæknir stöðvarinnar
er Jónas Oddsson.
Þriggja manna nefnd frá
Sjálfsbjörg hefur staðið fyrir
undirbúningi og framkvæmd-
um við að koma stöðinni á fót,
og hafa þeir Valdimar Péturs-
son, Sigvaldi Sigurðsson og
Skarphéðinn Karlsson átt sæti
i henni.
Fyrir tveimur árum hét
Kiwanisklúbburinn Kaldbakur
félaginu stuð'ningi við að koma
þessárri stöð upp, og hefur hann
síðan staðið fyrir fjáröflun í því
skyni og kostað tækjakaup að
stórum hluta. Einnig hafa góðar
gjafir borizt frá fleiri aðilum.
Ennfremur hefur stjórn félags-
ins unnið að framgangi þessa
máls, og margir félagar hafa;
unnið mikið sjálfboðastarf við
framkvæmdir þessar.
Til-þessa hefur fjöldi fólks af
Akureyri og annarsstaðar af
Nprðurlandi orðið að leita suð-
ur á lánd til áð eiga kost nauð-
synlegrar sjúkraþjálfunar, og
hefur það eðlilega verið bæði
tímafrekt og kostnaðarsamt. Á
þessu ætti nú að verða nokkur
breyting til bóta fyrir Akur-
eyringa og þá, sem í næsta ná-
grenni búa.
Formaður Sjálfsbjargar á Ak
ureyri er Heiðrún Steingríms-
dóttir. □
ÍSLENDINGAR áttu hátt á
aðra milljón fjár á fjalli í sum-
ar og er fé þetta allt af fjalli
komið, en sauðfjárslátrun stend
ur yfir. Sauðfjárrækt hefur ver
ið í landinu frá fyrstu tíð og
hún gerði menn færa um að búa
í því. Af sauðfénu fengu menn
kjöt, ull og skinn, ennfremur
afurðir til útflutnings, og sauð-
fjárræktin virðist mjög að
skapi bænda, jafnvel svo, að
fjall þykir naumast frítt eða til
komumikið, ef þar sjást ekki
sauðfjárhjarðir á beit. Og enn
er sauðrjárrækt önnur aðal bú-
grein íslenzkra bænda, og vissu
lega sú, sem flestum er hug-
leikin.
Á þessum árstíma ákveða
bændur ásetninginn í samræmi
við lieyfeng og aðrar aðstæður,
velja lífgimbrar og' kynbóta-
hrúta. Á héraðs-hrút.asýningu í
Eyjafirði fyrir skömmu komu
bændur saman á Ásláksstöðum
í Arnarneshreppi með beztu
hrútana á sambandssvæði Bún-
aðarsambands Eyjafjarðar,
hlýddu á orð ráðunauta og dóm
nefndarmanna, tóku á móti
verðlaunum og heiðursverð-
launum fyrir beztu gripina og
höfðu góða aðstöðu til að bera
saman ræktunarárangur hinna
einstöku bænda. Þar flutti
Hjalti Gestsson ráðunautur
Sunnlendinga ávarp. Hann sagð
ist fyrir nokkrum árum hafa
átt þess kost að sjá íslenzka féð
á Grænlandi, sem þangað var
flutt um og eftir 1920. Það væri
með öllu ókynbætt og væri því
fróðlegt að bera það saman við
fjárstofninn hér á landi, þar
sem öflugt kynbótastarf hefði
farið fram síðustu áratugi, er
einkum hefði miðazt við kjöt-
framleiðslu, frjósemi og mikið
húsfóður. Hann benti á mikinn
mun fjárkynja svo sem á vest-
firzku fé, kollóttu og hyrntu fé,
bað bændur að taka ákveðna
stefnu í sauðfjárræktinni, halda
eftirsóttum eiginleikum hrein-
um með ákveðið mark fyrir aug
um, en grauta ekki saman ólík-
urn fjárstofnum. En þetta atriði
mun einkum ráða úrslitum um
(Framhald af blaðsíðu 8).
vel verr farið en heima setíð.
Það þurfti að gera ráðstafanir
sem hindruðu, að kaupgjalds-
hækkunin færi út í verðlagið
og skapaði enn eina víxlrækk-
un kaupgjalds og verðlags.
MANNRÆKT
Sífellt endurmat í skólamálum
er lifsnauðsyn í síbreytilegu
þjóðfélagi. En grundvöllur allr-
ar menníunar á að vera mann-
rækt og markmið hvers skóla,
að koma hverjum nemenda til
nokkurs þroska. Þá þarf að
jafna menntunaraðstöðu ungra
manna og kvenna í Iandinu, og
í framlialdsnámi verður að gera
meiri kröfur um manngildi og
siðgæðisþroska en nú er. Það
má ekki koma fyrir á okkaú
tímum eða framvegis, að ungir
og gáfaðir menn fái ekki að
njóta menntunar vegna fátækt-
ar, eins og gerðist á dögum
Stephans G. Og það hafa vissu-
lega margir Íslendingar grátið'
fátækt sína, er þeir áttu þess
ekki kost að afla sér menntunar.
75 MILUÓNIR
„Við eigum ennþá Iangt í land
með að ljúka greiðslum þeirra
lána, sem tekin voru vegna
kaupa á Friendship flugvélun-
um og þotunni. en það er þó
mikið gleðiefni, að félagið er nú
skuldlaust við ríkisábyrgðar-
sjóð eftír að hafa endurgreitt
sjóðnum tæpl. 75 millj. króna á
undanförnum þremur mánuð-
ágæt viðskipti við Eyfirðinga í
heykaupamálum síðastliðið sum
ar.
í sauðfjárræktarfélögunum er
nákvæmlega fylgst með afurða-
magni og fóðrun, og eru þau
því líkleg til glöggvunar á ýms-
um þáttum sauðfjárræktar, en
krefjast aukalegrar fyrirhafnar.
Sú fyrirhöfn á þó að borga sig
mangfaldlega, þegar bændur
hafa áttað sig á því marki, sem
þeir vilja stefna að í sauðfjár-
ræktinni. Að sjálfsögðu skipa -
kjötframleiðslan fyrsta sæti,
eins og jafnan fyrr, en ull og
gærur er einnig mikilvæg fram-
leiðsla, sem unnt er með kyn-
bótum að bæta verulega á
skömmum tírna í samræmi
um.“ — Þessi orð stóðu i nýjun
Faxafréttum og eru rituð a';
Erni Johnsyni.
ORLOFSHEIðlILI
Orlofsheimili Alþýðusamband:,
Austurlands eru nú að rísa a
Einarsstöðum í Eyjólfsstaða •
skógi á Völlum. I fyrra voru
gerðir grunnar II húsa og í lole
febrúarmánuðar sl. var snuði .
liúsa boðin út og barust 7 til ■
boð. Lægsta tilboð attu bygg ■
ingameistararnír V ilhjálmu
Guðlaugsson og Pétur Ingólfs ■
son, Kópavogi, kr. 3.920.000.0L.
Var því tilboði tekið. Er smíð
húsanna lýkur í næsta manuði,
verður eftir að ganga frá lóðun;
í kringum þau, og bíður þac
vors, en reiknað er með, að hus
in verði tekin í notkun í vor. 1
SKATTHEIMTAN
f fjármálatið Magnusar hefuí’
verið að því keppt, að afla ríkh;
sjóði mestra tekna með aimenr.
um neyzlusköttum, sem kemur
þyngst niður á hinuin látæku.
Þetta er nátturlega hreinf,
íhaldssjónarmið allra tíma.
Ellefu prósent söluskatturinn er
nærtækt vitni í þessu efni,
Þessi skattur a að gefa ríkis ■
sjóði mjög miklar tekjur.
Fyrrum taldi Gylfi raðherrn
þetta skattform hið ósanngjarn-
asta, sem yfirleitt væri til. Nii
er hann víst á annarri skoðun ,
enda þjónar hann nu hagsmun •
um flialdsins í landinu og gerisi
það dyggilega.
Vikurit um ísland
UNDANFARIN 3 ár hefur kom
ið út yfir sumarmánuðina viku-
ritið „This week in Iceland.“
Blað þetta er 20 síður og er
eingöngu ætlað erlendum ferða
mönnum er til landsins koma
eða ætla að koma. Blaðið er

Svonefnt Miðkvíslarmál í Mý
vatnssveit er tilefnis hins stutta
leiðaraplaggs. En það er kunn-
ara en frá þurfi að segja, að
barátta sr. Benedikts Kristjáns-
sonar, Péturs á Gautlöndum og
Benedikts á Auðnum gegn
ágangi ríkisvalds og einstakl-
inga var áframhald af og endur
sköpun á hugsjónastefnu þeim
eldri manna, og er enn undir-
staða menningarbaráttu Þing-
eyinga, — og ná þó víðar áhrif-
in en um eina sýslu. Aðgerðir
íbúa Skútustaðahrepps við Mið-
kvíslarstíflu voru framhald á
baráttunni sem háð er enn, urid:
ir merkjum Benedikts frá' AuSn
um og allra hans félaga. Að-
gerðirnar eru undirstrikun á
„Fjalladrottning móðir min,
mér svo kær og hjartabundin'X
„Blessuð sértu sveitin mín“ og-
„Allt það sem ég unni og ann.
er í þínum faðmi bundið.“ " :
Sá sem vill kynna sér rök
þessa máls, ætti að lesa Álits-
gerð stjórnar Búnaðarfélags ís-
lands, sem nú stendur prentuð
í Búnaðarriti 1970, bls. 14 til 23.
Hana mættu líka ’blöðin í Akúr
eyrarkaupstað gjarna birta í
heilu lagi.
Sigurður Draumland.
fyrst og fremst til að kynna
þeim hvað býðst af ferðum um
landið ásamt ýtarlegum upplýs-
ingum um varning, sem hag-
stætt er fyrir ferðamenn að
kaupa hér, svo og þjónustu alls
koriar.
Kort er í blaðinu af Reykja-
vík og Akureyri, auk íslands-
korts. Ennfremur eru fréttir af
innlendum vettvangi, sem æfla
má að ferðamenn láti sig varða.
Blaðið liggur frammi ókeypis
á hótelum, ferðaskrifstofum,
afgredðslum skipa og flugfélaga
hérlendis og erlendis.
Útgefendur blaðsins eru út-
gáfufélagið Hrafnar s.f., en eig-
endur þess eru Kristján Arn-
grímsson og Pétur Jónsson.
Bláðið nýtur engra styrkja af
opinbérri hálfu, en kostnaður-
inn við útgáfuna er greiddur
með auglýsingum þeirra aðila,
sem viðskipti eiga við ferða-
menn og láta þeir vel af áhrifa-
mætti auglýsinganna, enda má
segja að blaðið sé sá vettvangur
er öruggastmær athygli hins al-
menna erlenda ferðamanns.
Þörf fyrir slíkt blað sem þetta
ér augljós og hyggjast útgef-
endun nú ráðast í að gefa blaðið
út einníg yfir v.etrarmánuðina,
en þá mánáðarlega.
Form vétrariílaðsins verður
svipað súrriarútgáfunni, en efn-
ið-að sjálfsogðu valið með tilliti
fil -vetrarferða hériendis .og
kynnt það sem ísland hefur-að
bjóða-. erlendum lerðamönnum
að vetri til. Blaðinu í vetur
•verður dreift' meira eriendis,
sem gagnger hvatning til vetrar
ferða- til íslands.
Utgefendur vilja hafa fulla
•samvinnu við alla þá aðila, sem
að ferðamálum vinna og-hvetja
eindregi.ð iil -að þeir _sem eitt-
Frá bæjarstjórn
Tryggvi
Þórðarson
írá Kristnesi
F. 25. des. 1874.
D. 29. sept. 1970.
KVEÐJA FRÁ ÁSTVINUM
Þig ástvinir kveðja með kærleika heitt,
og Kristnes hið blessunarríka.
Nú hefur frelsarinn faðminn út breitt
og fagnandi englarnir líka.
Þú tókst jafnan vinur svo lífinu létt
það Ijómaði af ásjónu þinni.
í boðorðum guðs var þín breytni öll rétt
því blessum við dásamleg kynni.
Til guðsrflds sál þín með fögnuði fer,
frelsarinn stundinni réði.
Hjartað sem bærðist í brjóstinu á þér
var byggðinni allri til gleði.
Hjá gröfinni þinni við göngum öll hljóð,
til guðsrflds sál þín er hafin.
Þó maðurinn hverfi er minningin góð
í móðurjörð kistan er grafin.
Það skal með fögnuði að síðustu sagt
er sólgeislar yfir þér skína.
Að nú hefur haustblómin lausnarinn lagt
á lífstíðar götuna þína.
Við kveðjum með innileik aldraðan mann
er átti svo gleðirflrf hjarta.
Við þökkum þér guð sem að gafst okkur hann
og geymum öll minningu bjarta.
H. J.
Nixon heitir þessi faliegi hrútur frá Bakka í Svarfaðardal.
(Ljósm.: E. D.)
árangur ræktunar, og grautar-
gerðin í ræktuninni kemur í
veg fyrir verulega framför.
Ráðunauturinn bar eyfirzkum
'bændum kveðjur starfsbræðra
þeirra á Suðurlandi og þakkaði "
fyrir þeirra hönd ánægjuleg og
við kröfur tímans, og í trausti
þess einnig, að þessar ágætr.
vörur verði ekki öllu lengu ■
fluttar út sem verðlítið hráefn ,
eins og verið hefur til þessa,
heldur fullunnar af innlendun.
höndum.
SMÁTT & STÓRT