Dagur - 04.11.1970, Blaðsíða 5

4
I
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-11-166 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðamiaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
VIKUBLÖÐ
DEGI berast oft áskoranir og ábend-
ingar, og stundum á opinberum vett-
vangi, um efni J>að er hann flytur.
Allt er þetta meðtekið með þakklæti
og um það liugsað. En áður en nánar
er rætt um efnisval og útgáfu viku-
blaðs, verður að hafa í huga, að tekju
stofnar eru aðeins tveir: áskriftagjöld
og auglýsingar, og þeir verða að
standa undir öllum útgáfukostnaði.
Dagur hefur frá fyrstu tíð helgað
sig þrem megin verkefnum. Hann er
norðlenzkt fréttablað, norðlenzkt
málgagn, gefinn út af Framsóknar-
félögum við Eyjafjörð og pólitískt
blað samkvæmt því. En margs fleira
er af honum óskað, svo sem fastra
þátta um atvinnumál, iðnaðarmál,
landbúnaðarmál, sjávarútveg, sam-
vinnumál, verkalýðsmál, íþróttir,
málefni húsmæðra, skólamál, listir,
að ógleymdri framhaldssögu. Allt
getur þetta verið fróðlegt, þarft og
skemmtilegt efni í blaði. En jafn-
framt má ljóst vera, að til þess að
koma verulega til móts við þessar
óskir þarf stórt dagblað í stað átta
síðu vikublaðs. Verður því að velja
og hafna og það val verður seint A'ið
allra hæfi. í því sambandi má nefna,
að áhugasamt fólk um stjómmál vill
fá mikið pólitískt efni, sem aðrir
sneiða hjá og lesa ekki, og þannig er
áhugi misjafn á öðram sviðum,
nema á fréttaefni, sem allir lesa. Og
fréttir reyna öll blöð að flylja, svo
og annað það efni, sem auðveldar
fólki félagsleg, viðskiptaleg og mann
leg samskipti á mörgum sviðum.
En þótt hér sé bent á augljós tak-
mörk vikublaðs, ætti það að vera ein-
hvers virði fyrir hvern landsf jórðung
eða byggðarlag, að liafa aðgang að
traustu málgagni til sóknar í menn-
ingar- og framfaramálum, og til sókn
ar og vamar á pólitískum vettvangi.
Vikublöð þessa lands, sem fyrst og
fremst þjóna hagsmunum fólks í sín-
um landshlutum, era flest skuldum
vafin og aðeins örfá koma út reglu-
lega, þótt vikublöð nefnist, og er það
vegna fjárskorts. Dagblöðin, sem öll
koma út í Reykjavík, era hins vegar
styrkt af ríkisfé í veralegum mæli, og
era því enn færari um það en áður,
að þjóna kröfum liöfuðborgarsvæðis
ins, og það gera þau trúlega þótt þau
séu jafnframt landsblöð sinna
flokka. Þennan aðstöðumun og aug-
ljósa ranglæti þarf að leiðrétta. Þetta
er mál, sem bæði varðar þing og
þjóð. O
Björn Vigfússon
á Þverá í Skíðadal
IN MEMORIAM
ÞANN 17. sept. sl. var til mold-
ar borinn í Tjarnarkirkjugarði
Björn Vigfússon smiður á Þverá
í Skíðadal. Hann hafði verið að
vinna við byggingu á Tjörn
fyrstu vikuna í september. Að
kvöldi þess áttunda, er hann
hafði lokið vinnudegi, gekk
hann til herbergis síns að venju.
Er hans var vitjað um ellefu
leytið, var hann örendur í hvíl-
unni.
Skyndilegt andlát Björns kom
þó ekki með öllu á óvart, því
um nokkurt skeið hafði hann
kennt hjartasjúkdóms og hafði
raunar nýlega verið afráðið, að
hann færi til útlanda á komandi
vetri til að gangast undir hjarta
aðgerð. Til þess kom ekki, dauð
inn varð fyrri til, eins og svo
oft endranær, og' gerði allar
frekari ráðagerðir óþarfar.
Björn var fæddur á Þverá 10.
marz árið 1913 og átti þar heim-
ili alla ævi. Foreldrar hans voru
hjónin Soffía Jónsdóttii' og Vig
fús Björnsson, sem bjuggu á
Þverá með sæmd og prýði frá
árinu 1909 og allt þar til Vigfús
tók banamein sitt, en hann and
aðist 1938.
Soffía varð hins vegar háöldr
uð og dó í maí 1965. Bæði voru
þau hjón lögð til hinztu hvíldar
í kirkjugarðinum á Tjörn.
Saga Björns á Þverá er ein-
föld og auðrakin a. m. k. eins
og hún birtist okkur samferða-
mönnum hans og sveitungum,
sem nutum margvíslega verka
hans á liðnum árum. í æsku
naut hann venjulegrar skóla-
göngu sem þá tíðkaðist í daln-
um, en það var einungis nokk-
urra vikna kennsla í farskólan-
um þrjá eða fjóra vetur. Síðan
tók við skóli lífsins, sem reynd-
ist Birni svo vel, að þaðan út-
skrifaðist hann sem einn hinn
bezti drengur og nytsamasti
maður, sem sveit hans hefur
fóstrað þessi árin. Sá er a. m. k.
dómur almennings nú að leiks-
lokum.
í þeim skóla heima á Þverá
bjó Björn sig undir að feta í
fótspor feðra sinna og gerast
bóndj í sveit sinni, þegar stund
ir liðu fram. Jafnframt lærði
hann þar margskonar handiðnir
umfram allt smíðar, sem létu
honum ákaflega vel, svo að með
tímanum varð hann ágætur
smiður, sem menn treystu til að
veita forstöðu hinum vönduð-
ustu byggingum og urðu aldrei
fyrir vonbrigðum. Það átti ekki
fyrir Bii'ni að liggja að gera bú-
skap að ævistarfi sínu. Að vísu
bjuggu þeir saman á Þverá um
10 ára skeið hann og Sveinn
bróðir hans og var Soffía móðir
þeirra ráðskona hjá þeim þann
tíma. En eftir að Sveinn kvænt-
ist Þórdísi Rögnvaldsdóttur frá
Dæli árið 1950, dró Björn sig
smátt og smátt út úr búskapn-
m, en sneri sér að sama skapi
meir að smíðastörfum í sveit-
inni, unz hann að lokum gaf sig
einvörðungu að þeim og átti jafn
an kost á miklu fleiri verkefn-
um en hann komst yfir að
sinna. Á Þverá var þó jafnan
heimili hans, en hann kvæntist
ekki og átti ekki afkomendur.
Skíðadalur er lítil byggð og
nokkuð afskekkt. Þar eru nú
setnar sjö jarðir og hefur þeim
fækkað um meira en helming á
þessari öld. En sú byggð, sem
eftir er, er blómleg í bezta lagi.
og þar býr fólk, sem er til fyrir
myndar um félagslegan áhuga,
samhjálp og snyrtilegan bú-
skap. Um liið síðasttalda getur
hver og einn sannfært sig, sem
ekur um dalinn. Hitt getum við
'sveitungar þeirra vottað af
reynslu. Sjálf er Þverá í Skíða-
dal eitthvert fallegasta býli í
allri Eyjafjarðarsýslu hvar sem
á er litið.
Þessari jörð og þessu litla
byggðalagi var Björn tengdur
órjúfandi böndum. Þar átti
hann mörg spor um hrikaleg
fjöllin, en á yngri árum var
hann allra manna mestur göngu
og fjallagarpur og kunni öðrum
mönnum betur skil á torfærum
leiðum fjallanna umhverfis
Skíðadalinn. Og mörg handtök-
in á hann þar líka ekki einasta
heima á Þverá, heldur á hverj-
um bæ, því allir þurftu ein-
hverntíma á verkum hans að
halda við smíðar eða annað það,
sem handlagni þurfti við. Og
þar voru allir menn vinir hans
og velunnarar, því hann hafði á
sinni tið verið fólkinu í dalnum
stoð og stytta, hvenær sem ein-
hvers þurfti með, bjargvættur,
EINS og undanfarna vetur mun
Náttúrugripasafnið leitast við
að auka fjölbreytni í sýningum
og annarri kynningarstarfsemi
yfir vetrarmánuðina. Óhentugt
húsnæði og þröngur fjárhagur
setja þessari starfsemi þó að
sjálfsögðu verulegar skorður, og
verða menn því í mörgum til-
fellum að sætta sig við ófull-
komin verk.
Safnið vonar þó að menn taki
viljann fyrir verkið, og noti sér
þær sýningar, sem það hefui'
upp á að bjóða.
Hinar föstu sýningar safnsins
verða, sem áður, opnar á sunnu
dögum kl. 2—4 síðdegis. Mun
Sigurlaug Skaftadóttir annast
vörzlu á þeim.
Auk hinna föstu sýninga eru
fyrirhugaðar tvær sérsýningar í
vetur. Fjallar sú fyrri um lífið
í jarðveginum, og átti raunar að
vera á sl. vori, en var frestað
vegna framlengingar á steina-
sýningunni, og ýmissa annarra
orsaka. Sýningin mun leitast
við að kynna þann lífheim, sem
þróast undir fótum okkar, ef
svo má segja, og fæstir hafa
minnstu hugmynd um. Á síðari
árum hefur þó komið í Ijós, að
þessi lífheimur er mikilvægari
en flesta gru,nar að óreyndu, og
truflun hans getur haft hinar
alvarlegustu afleiðingar, sem
m. a. geta birzt okkur í gras-
bresti eða klai túna.
Síðari sýningin fjallar um
skófir, öðru nafni fléttur, og
mun dr. Hörður Kristinsson
grasafræðingur annast uppsetn
ingu hennar. Þegar á heildina
er litið eru skófir og mosar mest
áberandi gróður landsins. Það
sem leitað var til og aldrei
brást, þegar eitthvað lá við.
Og vissulega voru það ekki
einungis Skíðdælingar, sem
nutu starfa Björns, óbilandi iðju
semi hans og einstakrar sam-
vizkusemi. Flest eða öll heimili
í Svarfaðardalshreppi áttu hon-
um þakkarskuld að gjalda, því
hvar sem hann vann og við
hvað sem hann vann, þá lagði
hann slíka alúð við verkið, að
langt tók fram því, sem hægt er
að ætlast til af nokkrum venju-
legum manni. Hann var þess-
háttar maður, sem allir undan-
tekningarlaust báru hlýjan hug
til, þeir, sem honum kynntust.
Og það stafaði ekki eingöngu af
því, hversu þarfur maður hann
var sveit sinni og samferða-
mönnum, né heldur af því, hve
vel hann leysti af hendi iöll
verk, sem honum var trúað
fyrir og hve ótrúlega hógvær
hann var í öllum kröfum sjálf-
um sér til handa. Það stafaði
hreint og beint af því, að menn
komust ekki hjá að veita því
athygli, að Björn var óvenju-
lega góður og grandvar maður,
sem ætíð lagði gott til mála og
ekki vildi vamm sitt vita í
neinu. Hann var þannig allra
manna gætnastur í oi'ðum og
honum var það fjarri skapi að
kveða upp dóma eftir sögusögn
um og að lítt athuguðu máli.
Hann tamdi sér að leggja eigið
mat á menn og málefni, og hann
var gæddur svo traustri dóm-
greind og heilbrigðri skynsemi,
að niðurstöður hans reyndust
réttari en flestra annarra
manna.
Hann var einn hinna allt of
fáu ágætismanna, sem hafa bæt
andi áhrif á umhverfi sitt og
alla þá, sem þeir hafa samskipti
við.
Ævi Björns á Þverá varð of
stutt, en Svarfdælingar munu
lengi geyma minningu hans í
þakklátum huga.
Hjörtur E. Þórarinsson.
gegnir því furðu, hve lítinn
gaum við íslendingar höfum gef
ið þessum mikilvægu plöntu-
flokkum. Ymsar skófir hafa
þann eiginleika, að geta vaxið
á beru grjóti, og jafnvel inni í
steininum, en það geta fáar
aðrar jurtir. Skófirnar eiga því
mikinn þátt í landnámi gróðurs
á bersvæðum, og búa í haginn
fyrir aðrar jurtirð með því að
mylja og leysa upp grjótið. Loks
eru nokkrar skófir alþekktar
matjurtir hérlendis, svo sem
fjallagrösin, sem eru þær villi-
jurtir sem algengast er að neyta
enn í dag. þ
Þá eru fyrirhugaðar fastar
sýningar á litskuggamyndum,
og vei'ða þær væntanlega á
sunnudögum, eftir vanalegan
sýningartíma. Efni sýninganna
verður nánar auglýst í blöðum
og í sýningarglugga safnsins.
Eins og undanfarna vetur
mun safnið ryna að verða við
óskum skólanna um að veita
nemendahópum aðgang að safn
inu, utan venjulegra sýningar-
tíma. Hefur Kristján Rögnvalds
son tekið að sér að sjá um þess
ar sýningar og eru forráðamenn
skólanna beðnir að snúa sér til
hans, hverju sinni.
Loks er áætlað að efna til
nokkurra fyrirlestra um nátt-
úrufræðileg efni, seinna í vetur.
e. t. v. í sambandi við sérsýn-
ingar.
Skrifstofa safnsins og bóka-
safn þess verða sem áður opin
á mánudögum kl. 2—5 síðd., og
gefst mönnum þar kostur að
ræða við forstöðumann safns-
ins um náttúrufræðileg vanda-
mál sín. Safnið verður lokað frá
10. des. til 9. jan. □
VETRARDAGSKRÁ NÁTTÚRUGRIPASAFNS
Skírnai'fontui'inn nýi í Borgarneskirkju. Myndin tekin á heimili
Sigurðar Guðmundssonar á Akureyri. (Ljósm.: E. D.),
Kirkjugripur hagleiksmanna
Á SUNNUDAGINN átti að af-
henda skírnarfont þann, er
myndin er af, kirkjunni í Borg-
arnesi. Sigurður Guðmundsson
kaupmaður á Akureyri og níu
systkini .hans gefa hann kirkj-
unni til minningar um foreldra
sína, þau Ragnhildi Jónsdóttur
og Guðmund Andrésson, sem
um 34 ára skeið bjuggu á Ferju
bakka í Borgarfirði.
En skírnarfontur þessi er þó
gerður á Norðurlandi. Valdimar
Jóhannsson á Akureyri smíðaði
hann, en teikninguna og út-
skui'ð allan gerðu Kristján sg
Hannes Vigfússynir í Litla-
Árskógi, ©g sýnist handbiagðið
frábært. Hafa bræður þessir
skorið út skírnarfonta í nokkr-
ar kirkjur áður, sem þykja
fagrh'.
Hinn nýi kirkjugripur er úr
mjög vandaðri viðartegund, og
er dökkur á lit. □
Félagsmálaskóli
FRÉTTARITARI blaðsins í
Vatnsdal, Guðmundur Jónas-
son, Ási, sagði á mánudaginn á
þessa leið:
Veður er svalt, þurrt og
þyrkingslegt en alveg snjólaus
jörð.
'Búið er að lóga fénu og er
meðalvigt rúm 14 kg. og nálægt
53 þús. fjár, sem tekið var á
móti á Blönduósi og Skaga-
strönd. Margir bændur setja
færra á en í fyrra.
Hrossaslátrun stendur yfir,

TRYGGVI
ÞÓRÐARSON
frá Kristnesi, Glerárhverfi
Fæddur 25. des. 1874.
Dáinn 29. sept. 1970.
KVEÐJA
frá tengdadóttur og
sonarbörnum
Nú ertu horfinn himinsælu til,
hjartkæri afi, og tengdafaðir kær.
Oldungnum góða horfin skúra skil,
skynjum að nú ert geislavegu fær,
læknaður þegar öllum meinum af
alfaðir góður bindur sára traf.
Hugljúfum vini send er kveðja klökk
kærleikans vegferð þá skal ávallt muna.
Líður' frá hjörtum þinna granna þökk
þeirra sem kynntnst mannúð, hjartans firna.
Blessunar hendur mjúkar kaldar hvila
kærleikans brosin himintjöldin skýla.
Afi minn góður, tengdafaðir tryggur,
til þín við sendum hinztu kveðjur nú;
Þú varst svo mildur, dagfarslega dyggur,
Drottinn þig signi í ást og von og trú.
Blessum þcr heimför inn á ljóssins landið,
lengi mun haldast, vina kærleiks bandið.
(J. G. P.)
Svar félags lartdeigenda á Laxársvæðinu við
greinargerð stjórnar Laxárvirkjunar vegna
vafnsmiðlunar Laxárvirkjunar við Mývafn
5) Mótmælaskeyti lueppsnefud
ar Skútustaðalirepps.
Síðan segir í gerðarbókinni,
að samþykkt hafi verið, að odd
viti sendi stjórn Laxárvirkjun-
ar svohljóðandi símskeyti,
næsta dag:
„f umboði landeigenda og
annarra veiðiréttareiganda í Mý
vatni og Laxá í Skútustaða-
hreppi kalla ég yður hér með til
ábyrgðar á hvers konar afleið-
ingum fyrr og síðar, sem stafa
kunna af gerðum og fyrirliug-
uðum framkvæmdum í Laxá og
kvíslum hennar.“
Þrátt fyrir símskeyti þetta
þegar árið 1960 og ótal mót-
mæli í munnlegum samtölum
leyfir stjórn Laxárvirkjunar sér
að halda því fram opinberlega,
að stíflugerðinni í Miðkvísl hafi
aldrei verið mótmælt. Hitt er
sömuleiðis ljóst af áðurnefndri
fundargerð hreppsnefndar, að
stjórn Laxái'virkjunar aflaði sér
ráðherraleyfis til stíflugerðar-
innar, án þess áður að hafa
reynt að ná samkomulagi við
rétta umráðamenn landsins.
í Húnaþingi
en hrossum hefur fækkað að
undanförnu, enda þolir landið
ekki jafn mikla hrossa- og sauð
fjárbeit, síðan harðnaði í ári.
Mikil eftirspurn er eftir hrossa
kjöti. Verzlanir gefa 70 kr. fyrir
folaldakjöt.
Víða er fámennt á heimilum,
því unga fólkið er farið í skóla.
Byrjað er með félagsmálaskóla,
sem ungmennasambandið og
kaupfélagið standa að. Stjórn-
andi er Baldur Oskarsson,
ásamt Magnúsi Ólafssyni,
Sveinsstöðum, foi-manni ung-
mennasambandsins.
Til stóð flugleit á heiðunum
en gaf ekki til þess. Fóru loks
6 menn á Grímstungu- og
Haukagilsheiði en fundu ekkert.
Bendir það til þess, að vel hafi
smalazt í göngunum í haust. □
LITLAR KARTÖFLUR
KARTÖFLUUPPSKERAN á
þessu ári er talin 45—50 þús.
tunnur og endist fram yfir ára-
mót. Nú þegar er undirbúinn
innflutningur erlendra kart-
aflna. □
FRA SKAKFELAGINU
ÚRSLIT í Haustmótinu urðu
þau, að í 1.—4. sæti urðu Ár-
mann Búason, Guðmundur Búa
son, Jón Björgvinsson og Júlíus
Bogason með 5 v. hver, í 5.—7.
sæti urðu Jóhann Pétursson,
Kristinn Jónsson og Jóhann
Snorrason með Wz v. hver og
í 8.—9. sæti Hreinn Hrafnsson
og Margeir Steingrímsson með
4 v. o. s. frv.
Þar sem ekki fengust hrein
úrslit um fyrsta sætið verður að
tefla um það og stendur sú
keppni nú yfir. Lýkur henni á
fimmtudagskvöld.
Athygli skal vakin á því, að
nú er teflt í Iðnskólanum og
verður opin skákæfing þar á
fimmtudagskvöldið kl. 8.00. □
6) Hver voru skilyrði
Mývetninga?
Þá segir ennfremur í 7. fund-
argerð hreppsnefndar árið 1960,
að hinn 1. september 1960 hafi
verið stofnað til viðræðufundar
við stjórn Laxárvirkjunar í
húsakynnum hennar við Laxár
ósa. Lagði stjórn Laxárvirkjun-
ar þar fram svör raforkumála-
stjóra við skilyrðm Mývetninga
fyrir samkomulagi um athafnir
við Laxá. í skilyrðunum var
ANNAR HLUTI
m. a. farið fram á, að farvegi
Laxár verði aldrei rótað neðan
við Kleifarhólma, að stjórn Lax
árvii'kjunar hlíti sameiginlegri
ákvörðun landeigenda við Laxá
ofan Laxárvirkjunar um há-
marksvatnsrennsli í ánni, að
stjórn Laxárvh'kjunar gangist
undir að hlíta sameiginlegri
ákvörðun hreppsbúa um há-
marks- og lágmai'ksvatnsstöðu
í Mývatni, að eigendum Arnar-
vatns sé bætt tjón fyrir spell á
landi og veiðistöðvum vegna
væntanlegra framkvæmda með
árgjaldi, er svari til afnota af
50 kw. rafmagns, að almennt
tjón annarra landeigenda í
heppnum af fyrirsjáanlegum
hindrunum silungsgengdar milli
Laxár og Mývatns, svo og meiri
og minni landspjöllum undan-
farið, sé bætt með því, að Lax-
árvirkjun greiði verð á raforku
til sveitarmanna frá væntan-
legri raforkulínu um Mývatns-
sveit niður á sama verði og út-
söluverð rafmagns er hverju
sinni á Akureyri. Skilyrði þessi
eru rakin í fundargerð 4. sveit-
arstjórnai'fundar hreppsnefndar
Skútustaðahrepps, sem haldinn
var hinn 22. júlí 1960.
7) svör stjórnar Laxárvirkjunar
í áðurnefndri fundargerð 7.
sveitarstjórnarfundar segir, að
svör rafoi’kumálastjóra, sem
Laxárvirkjun bar fyrir sig, hafi
verið neikvæð við öllum skilyrð
unum, sem máli skiptu, en jafn
framt hafi raforkumálastjóri
bent á, að beitt yrði ákvæðum
vatnalaga um eignarnám o. s.
frv., ef þörf þætti á vegna fram
kvæmdanna.
Þetta og margt annað er tal-
andi dæmi þess, hvernig Laxár
virkjunarstjórn hefur skotið sér
undan að koma til móts við Mý
vetninga með því að veifa ráðu-
neytisleyfum eða yfirlýsingum,
sem hún hefur fengið einhvern
opinberan aðila til að skrifa
undir eftir eigin fyrirsögn.
III. Um ólögmæti stíflunnar í N
Miðkvísl.
Stjórn Lavárvirkjunar vísar
um lögmæti stíflugerðarinnar í
Miðkvísl til leyfis landbúnaðai'-
ráðuneytis frá 5. júlí 1960, en
eins og réttilega er tekið fram,
var það leyfi veitt með því skil-
yrði, að Laxárvirkjun setti not-
hæfan silungsstiga fram hjá
stíflunni.
1) Leyfi frá réttum umráða-
mönnum landsins vantaði.
Hins vegar minnist stjórn
Laxárvirkjunar hvergi á leyfi
frá landeigendum til þessarar
stíflugerðar, enda hafði hún
aldrei fengið neitt slíkt leyfi,
heldur vaðið inn á lönd bænda
í fullkomnu leyfisleysi með stór
ar vélar og mannmarga vinnu-
flokka. Þetta er heldur ekki í
fyrsta sinn, sem Laxárvirkjun
hefur talið sig eiga í fullu tré
við bændur með ráðuneytisleyfi
upp á vasann. Hitt mun hún þó
aldreig geta hrakið, að með yfir
gangi sínum hefur hún brotið
gegn hriðhelgi eignarréttar og
almennum mannréttindum. Eða
heldur stjórn Laxárvirkjunar ef
til vill, að Mývetningar gætu
lagt undir sig íbúðarhús stjórn-
arinnar á Akureyri, ef þeir
hefðu ráðuneytisleyfi til þess?
Slíkt og þvílíkt hefur Mývetn-
ingum aldrei dottið í hug, enda
þótt Laxárvirkjun telji sig geta
traðkað á eignarrétti Mývetn-
inga í krafti ráðuneytisleyfis.
2) Tóku möl til stíílugerðar
ófrjálsri hendi.
Hér má eignnig því við auka,
að Laxárvirkjunarmenn rudd-
ust inn á landareign Gautlanda,
þegar framkvæmdirnar stóðu
yfir, og tóku þar möl til steýpu
gerðar að landeigendum for-
spurðum. Neitaði Laxárvirkjun
að greiða eyri fyrir mölina, en
landeigendur höfðu áður látið
fara fram rannsókn á því, að
þessi möl var nær sú eina, sem
nothæf var í Þingeyjarsýslu til
að steypa úr í vatni. NeyddusS
landeigendur þá til að kæra
Laxárvirkjun og féllst hún þá á
að greiða ákveðið verð fyrir þá
möl, er hún tæki eftirleiðis.
3) Skylda stjórnar Laxárvirkj-
unar til að láta fara fram ram. >
sókn á gagnsemi stíflunnar i
Miðkvísl, áður en hún var set ',
Eftii' reglum stjórnsýslurétt >
ar og landslaga bar Laxárvirkj >
un að láta fara fram rannsókn
á gagnsemi stíflumannvirkja,
áður en hún réðst í framkvæmcl
ir. Laxárvirkjun hefur aldrei
lagt fram gögn um, að slík rann
sókn hafi farið fram, enda þót';
hún telji sig hafa tekið ákvarö ■
anir „eftir ítarlegar athuganir. ;
Bæði stjórn Laxárvirkj una:.’
og ráðuneyti eru opinber stjórn
völd, sem ber að rannsaka mai >
efni, áður en þau taka ákvarci -
anir um þau. Stíflugerðin vio
Mývatn í Miðkvísl árin 1960 oj.;
1961 hefur aldrei sannað gagn-
semi sína, né heldur hafa verio
lögð fram gögn um rannsókn
gagnsemi þeirra, sem gerð hafi
verið fyrir fram.
(Framhald í næsta blaði)
SLMARHÚS BRANN
Á LAUGARDAGINN kviknao!
í sumarbústað er stóð austai.
við Pollinn. En þar höfðu ungii:
menn kveikt upp eld litlu fyrr,
Klukkan 15.30 var slökkviiic I
Akureyrar kallað út, en húsio
var alelda er það kom á staðini.
og brann nálega allt er brunnio'
gat, en engan mann sakaði. Eig->
andi hússins var Sveinn Krist-
jánsson. □
Guðrún
Andrésdóffir
Fædd 24. ágéist 1897.
Dáin 6. október 1970.
Kveðja frá ásfvinum
Þó kólni jörð og fölni fagur gróður,
og falli lauf af stofni eitt og eitt.
Við trúum því að guð sé ávallt góður
og geti sorg í fögnuð vina breytt.
Sú kona er við kveðjum hér með trega,
var kærleiksrík og leiddi gott af sér.
Nú flytur þú í dýrð svo dásamlega
og Drottins englar taka á móti þér.
Er horfi ég rúriia hálfa öld til baka,
er heilög minning yfir gengin spor.
Mér fannst það mundi aldrei enda taka
og alltaf skína sól og blessað vor.
Það voru mildar móðurhendur þínar
sú minning lifir björt og lirein og skær.
Ég flyt þér vina þúsund þakkir minar
þín ég sakna á meðan hjartað slær.
Þig eiginmaður kveður klökkvum rómi
kærar þakkir fyrir allt og allt.
Mér finnst það vera Drottins dýrðar Ijómi
er dvelur kring um grafar húmið kalt.
Kvödd er systir, amma og mætust móðir,
margt skal þakkað sem að liðið er.
í Ijóssins sölum allir englar góðir
ætla að sjngja og vaka yfir þér.
H. J.