Dagur - 13.03.1971, Blaðsíða 2

2
! I
úrslitin í Loftleiðamótinii GarðyrkjunámskeiðiS
Þremur ungmennum frá Akureyri boðið til USA
UM síðustu helgi fór fram
keppni unglinga í svigi og stór-
svigi í Hlíðarfjalli, en mót þetta
nefndist Loftleiðamótið. Keppt
var í tveim ferðum í stórsvigi
og fjórum ferðum í svigi. í
keppninni tóku þátt stúlkur
14—15 ára, drengir 14—15 ára
og drengir 16—17 ára. Til mik-
ils var að vinna, eða ferð til
Bandaríkjanna dagana 17.—24.
marz og keppnisrétt á skíða-
móti þar.
Stig reiknuðust þannig, að 1.
maður fékk 7 stig, 2. maður 5
stig, 3. maður 3 stig, 4. maður
2 stig og 5. maður 1 stig.
Sigurvegari í flokki stúlkna
Frá Bridgcfélagi Ak.
ÞRIÐJA umferð í sveitahrað-
keppni Bridgefélags Akureyrar
var spiluð sl. þriðjudagskvöld.
Röð sveitanna er þessi:
stig
Sv. Mikaels Jónssonar 1752
— Harðar Steinbergss. 1727
— Halldórs Helgasonar 1720
— Soffíu Guðmundsd. 1614
— Páls Pálssonar 1536
— Hinriks Hinrikssonar 1511
— Sveinbj. Sigurðssonar 1480
Meðalárangur er 1520 stig.
Fjórða og síðasta umferðin
verður spiluð n. k. þriðjudags-
kvöld.
14—15 ára varð Svandís Hauks
dóttir, og hlaut hún 26 stig. í
flokki drengja í sama aldurs-
flokki sigraði Tómas Leifsson,
hlaut 28 stig, og í flokki drengja
16—17 ára sigraði Haukur Jó-
hannsson, sem hlaut einnig 28
stig. Öll eru þau í KA.
Stig úr samanlögðum 4 beztu
ferðum í svigi og stórsvigi:
Stúlkur 14—15 ára. stig
Svandís Hauksdóttir, KA 26
Margrét Baldvirtádóttir, KA 24
Margrét Vilhelmsdóttir, KA 17
Sigríður Frímannsd., KA 14
Margrét Þorvaldsdóttir, KA 9
Drengir 14—15 ára. stig
Tómas Leifsson, KA 28
Ásgeir Svegrisson, KA 16
Einar P. Árnason, KA 14
Hallgrímur Ingólfsson, Þór 13
Sigurbjörn Gunnþórsson, KA 9
Drengir 16—17 ára. stig
Haukur Jóhannsson, KA 28
Gunnlaugur Frímannss., KA 24
Sigurjón Jakobsson, KA 14
Guðm. Sigurbjörnsson, Þór 10
Alfreð Þórsson, KA 9
Mótsstjóri var Leifur Tómas-
son. □
BLAÐIÐ vill minna á garð-
yrkjunámskeiðið í Húsmæðra-
skólanum hér í bæ, sem hefst
fimmtudaginn 18. þ.m. kl. 4 e.h.
Námskeiðið er ókeypis og öll-
um heimil þátttaka meðan hús-
rúm leyfir. Þá er engin skyld-
ugur að sækja öll erindin. Verð
ur stundaskrá fáanleg fyrir allt
námskeiðið, og afhent fyrsta
daginn þeim sem þess óska, og
þá verður flutt erindi um sán-
ingu sumarblóma og grænmet-
Rányrkja
VÍKÚNJA, lama-tegund sem
fyrir einum áratug var hundr-
uðum saman á beit meðfram
vegunum í Perú, er nú í þann
veginn að deyja út, verði ekki
gerðar víðtækar ráðstafanir til
að vernda hana gegn veiðum í
stórum stíl á allra næstu árum.
Þessu heldur belgíski villidýra-
fræðingurinn Paul Pierret
fram, en hann var sendur á
vegum Matvæla- og landbúnað-
arstofnunar Sameinuðu þjóð-
anna (FAO) til að vera ríkis-
stjórn Perú til ráðuneytis í við-
leitni hennar við að bjarga
víkúnja frá útrýmingu.
Stjórnin í Perú hefur slíkar
áhyggjur af rányrkjunni, að
hún er jafnvel farift að fram-
fylgja þeim veiðitakmörkunum,
sem Simon Bolivar kom á strax
árið 1825, en eftir þeim hefur
ekki verið farið til þessa.
is og sýnd fræsánir.g í kassa
inni. Þá verða á námskeiðinu
fiutt erindi um ræktun græn-
metis, skipulag og lagfæring
lóða, ræktun sumarblóma, og
fjölærra tegunda. Tegundaval í
skrúðgarða. Hjálpargögn við
garðyrkju — bækur og áhöld.
Hirðing garða, og baráttan við
illgresið og fl. og fl. Meðal ann-
ars skuggamyndir úr innlend-
um og erlendum görðum.
(Aðsent)
á víkúnja
Víkúnja er nú friðuð, og Perú
leitast við að styrkja friðunar-
viðleitni sína með því að fá
önnur ríki til að gera samninga,
þar sem forboðin sé verzlun
með víkúnja-ull á alþjóðavett-
vangi. Bretar og Bandaríkja-
menn eru stærstu innflytjendur
hennar.
Víkúnja-ull er mýksta og
bezta hráefni ullariðnaðarins.
Víkúnja-jakkar, -vesti, -teppi,
-töskur og sængurteppi eru eft-
irsótt um heim allan. Fyrir ull-
ina eru greiddir 100 dollarar á
kíló, en hver skepna framleiðir
einungis um fjórðung úr kíló-
grammi af ull árlega. Það verð-
ur því að skjóta mikinn fjölda
dýra til að hægt sé að fram-
leiða það mikla magn af fötum
úr víkúnja-ull, sem seld eru í
New York fyrir 1000 dollara
hver alklæðnaður. □
Frá vinstri: Tómas, Haukur og Svandís.
OFT RYLUR HÆST
í TÓMRI TUNNU
UNGAFÓLKIÐ
EITT er það faguryrði er hvað
hæst hefur hljómað heimi
stjórnmála frá og borizt með
mætti áróðurstækja inn í vit-
und hvers þess einstaklings, er
á annað borð hefur eyru sín
opin, jafnvel þótt þau séu það
sjaldan. Slíkur er boðsmáttur
þess hugtaks, enda fagurt sem
fyrirheit. Þetta nefnda fagur-
yrði er raunar hugtak sem flest-
öll stjórnvöld og stjórnmála-
hreyfingar tileinka sér að
minnsta kosti í orðj kveðnu og
nefnist lýðræði. Og innifalið
fyrirheit „lýðurinn ræður“ þú
og ég ásamt öllum hinum.
Hér á íslandi er gumað meir
af lýðræði en hægt er víðast
annarsstaðar, enda efni til og
skyldi enginn halda að hér hafi
eigi þróazt lýðræði um liðin
tíma. Lýðræðisþróun hefur átt
hér mjög auðvelt uppdráttar,
ekki kostað neinar blóðsúthell-
ingar eða kollsteypingar virðu-
legum gmaldags valdhöfum sem
um margt minna á miðaldir.
Koma þar til margvíslegar
ástæður og sérstæður íslenzks
þjóðlífs. Fyrst og fremst þó hið
alsameiginlega allsleysi og ör-
byrgð fyrrj tíma. Hin sterka
samstaða og eining þjóðarinnar
í sínu mesta máli, sjálfstæðis-
baráttunni og hið fámenna þjóð
félag í sínu rúrna umhverfi.
Við íslendingar höfum til
skámms tíma búið við nær al-
gjört stéttleysi. Fyrir utan bað,
að hér hefur aldrei verið nein
þjóðfé'íagsleg yfirstétt, saman-
ber aðall, hafa menn deilt líkum
kjörum þótt stundað hafi marg-
vísleg störf. Eru dæmi þess hví-
vetna, en fyrst og fremst innan
ramma lifnaðarhátta vorra. Það
er vart hægt að reikna út starf
eða stöðu einstaklings eftir því
hvernig hann hefur búið um sig
efnalega. Slíkt stéttleysi og lýð-
ræði er dýrmætt og skiptir þá
eigi höfuðmáli hvernig það hef-
ur þróazt, heldur það sjálft og
hvernig því verður bezt við
haldið. Maður skyldi ætla að
það væri kappsmál hvers máls-
metandi aðila að stuðla sem
bezt að jöfnuði allra borgara
ríkis síns. Hverjum og einum
væri það hugleikið í sinni vel-
megun að sjá méðbróður sinn
hljóta sama aðbúnað í hvívetna,
sömu réttindi og sömu örlög,
þau er þjóðfélagið varðar, fyrir
utan það yfirnáttúrlega, því
eins og Kristur sagði á sinni
dvalartíg á meðal mannkvns,
„keisaranum það sem keisarans
er og Guði það sem Guðs er.“
Já, maður skyldi halda að þeir
er mest guma af lýðræði og jafn
rétti borgaranna myndu sárt til
taka að augum líta smæð sam-
borgara síns.
Nú á síðustu tímum, er tækni
er í þann veginn að taka öll
völd og áhrif nægta og neyzlu
teygja sig inn á öll þjóðlífssvið,
hafa boðberar lýðræðis, ein-
staklingsfrelsis og jafnréttis,
verið með aðstoð tölva sinna,
bak við tjöld sín, sem eru út-
línur „bírókratískra“ stofnana,
að vega og meta þegna þjóð-
félagsins og þeirra skerf til
mannlegra þarfa og íramfara,
draga þá í dilka framlags og að-
stöðu og ætla að skammta þeim
réttindi' eftir því hvernig hægt
er hagvísindalega að meta gildi
starfa þeirra. Starfsmenn þeirra
hagsmuna er núverandi stjórn-
völd hafa tekið undir sína rúm-
ábreiðu vinna markvisst að sér-
hagsmunum sín og sinna. Marg
augljóst er, að stefna sú er þau
stjórnvöld, er rikt hafa á ís-
landi í rúman áratug og fram-
anaf kenndu sig við viðreisn,
en forðast í seinni tíð að minna
einu sinni á tilvist þess hug-
taks, hafa rekið hagsmuni sín
og sinna gæðinga fram hjá stór-
um hluta íslenzks samfélags.
Framkoma þeirra gagnvart
verkafólki (verkafólk notað um
hinn almenna borgara er tekur
laun fyrir vinnu sína) talar
skýrustu máli. Visvitandi víxl-
hækkanfr kaupgjalds og verð-
lags, vegna þess að eigi er hægt
Þórður Ingimarsson.
að una verkafólki kjarabót hafa
velt hinu hnignandi verðbólgu-
fljóti áfram þar sem það hefur
skafið með sér er það hefur olt-
ið yfir, þar til það rtiun með
óbreyttu áframhaldi fljót'a vfir
öll takmörk og drekkja þjóð-
inni í ægispilltum peningaleik
sínum. Jafnframt því, sem leit-
ast hefur verið við að draga úr
efnahagslegri getu flestra þeirra
er það sarneiginlegt eiga að taka
laun sín úr annars vasa, er einn
ig reynt að draga úr áhrifum
þeirra á gang málefna þjóðfé-
lagsins. Verkalýðurinn á fyrst
og fremst að vera eins og vél.
Eða-eins og hluti af þeim vél-
um er hann vinnur við í brauð-
starfi sínu. Settur í gang á
morgnana, morgunkaffið ræsi-
vökvi, og síðan slökkt á kvöld-
in, lélegt sjónvai-psefni sá ádrep
ari ér slekkur á mannskepn-
unni syngur bíum bíum bamba
og býr hana undir hvíld til að
geta síðan tekið hugsunarlaust
til við sína verksmiðjuhring-
ekju á nýjum degi.
Þeir forkólfar er leitt hafa
hagsmunasamtök verkalýðs og
launþega, hafa ekki tekið það
nógu föstum tökum, að við-
halda einstaklingsvitund hins
almenna borgara. Barátta
þeirra hefur öll snúizt um það
að reita nokkra aura til viðbót-
ar af vinnuveitandanum í vasa
launþegans og 'hefur reyndar
hverri híru er verka- og launa-
fólki tekst að innheimta, beint
út í verðlag og gera hana þar
með að engu. Það velmegunar-
jafnrétti er verkafólk hefur
tekizt að halda innan ramma
þjóðfélagsins hefur reyndar
aldrei byggzt á góðum kjörum
í mynd hárra launa og kaup-
getusterkra. Heldur hinu marga
ógerða handtakj er hér er til
staðar og hefur skapað þá
miklu atvinnu er hér var til
skamms tíma til staðár og iftenn
gátu lagt nótt við nýtan dag og
unnið og þannig getað veitt sér
það sem kallast nú á tímum
almenn þægindi.
Markmið baráttusamtaka ís-
lenzks verkalýðs geta ekki ein-
skorðast við krónuna og eyrinn
i vasann þótt þess þurfi einnig
frteð. Þau þurfa að géra vitund
hvers og eins vakandi um það,
hvað hver einstaklingur er í
raun og veru mikils virði og
hvað hann með sastöðu við aðra
getur fengið miklu áorkað.
Markmið baráttu verkafólks og
hins almenna borgara verður að
vara öðrum þræði að viðhalda
málefnalegri umræðu meðal
fólksins og að það geri sér grein
fyrir sínum vandamálum en
láti eigi glepjast hringekjunni í
tilbreytingarlausu brauðstarfi
og þannig að láta gera sig að
þegjandiog aláhrifalausrj heild,
en sú er stefna sumra að gera
verkalýðinn að einskonar hluta
af vélum þeim er hann við vinn
ur. Sú spurning vaknar þá, er
það lýðræði þegar helft þjóðar-
heildarinnar er eigi orðinn ann
að en einskonar hluti af vél-
væðSngu tæknialdar? Fátt er
vorrar. þjóðar íhaldsöflum og
neyzlurisum gróðafyrirtækja,
þeim er vilja gera hér nokkurs-
konar forréttindastéttir og
verkalýðinn að stóru núlli, við-
kvsemara en þær raddir er
benda einstaklingum verkalýðs
ins á tilvist sína sem þjóðfélags
legir jafningjar iðnrekenda og
forstjórnarmanna, og að með
samtökum megi þeir hrynda
hugsjónum braskafla er starfa
í skjóli peningahyggju og auð-
valds og vilja virkja verkafólk
sem dauðar vélar. Eigi væri
ósennilegt að hyggja, að tóiþa
tunnan er þeir teldu að ísvo
væri og bili í, væru raddir vil-
hollar verkalýðsstétt. Svo er þó
eigi. Fagurgal risanna er rtý.ta
vilja verkafólkið sem vélar, um
lýðræði og jafnrétti eru álíka
efnismiklar að sannleiksgildi og
innihald þeirrar tómu tunnu er
bilur hátt í þá barið er. í filam-
tíð verður það að vera höfuð-
bai'átta íslenzkrar verkalýðs-
hreyfingar, að viðhalda þjóð-
félagslegu jafnrétti allra þegna.
Hugtökin lýðræði og jafnrétti
verða að vera staðreyndir fyrir
þjóðfélag vort, en ekki blekk-
ingargal þeirra er vilja setja
sig á háan hest sem stjórnendur
og ráða yfir landslýð.
Þórður Ingimarsson.