Dagur - 24.03.1976, Blaðsíða 4

Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Sírnar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓHANN K. SIGURÐSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
Atvinnulýðræði
Á Félagsráðsfundi Kaupfélags Ey-
firðinga, sem nýlega var haldinn, var
upplýst, að á aðalfundi Sambands
íslenskra samvinnufélaga í vor, yrði
atvimrulýðræði á dagskrá. Ennfrem-
ur yrði það eitt af málurn næsta aðal-
fundar KEA. Félagsráðsmenn fengu
í hendur greinargerð um þetta mál
frá Sambandinu og reifaði aðalfull-
trúi kaupfélagsstjóra það á Félags-
ráðsfundinum.
Með orðinu atvinnulýðræði er átt
við þátttöku starfsmanna í stjórn
fyrirtækja, sem þeir starfa lijá og af
þessu er nokkur reynsla fengin á hin-
um Norðurlöndunum, meðal annars
hjá samvinnumönnum. Lög um at-
vinnulýðræði em þó ekki samræmd
í þessum löndum og því ekki eins.
Þó liefur lögum um lilutafélög verið
breytt í það horf þar, að fulltrúum
starfsmanna í fyrirtækjum þeirra
gefst þess kostur að eiga sæti í stjórn-
um fyrirtækjanna, eftir nánari regl-
um. Lögin ná þó ekki til samvinnu-
félaga, banka né tryggingahluta-
félaga.
Hér á landi er engin löggjöf til,
sem kveður á um rétt starfsmanna til
að sitja í stjórnum lilutafélaga eða
samvinnufélaga, en um þessi atriði
eru breytingar mögulegar, ef áhugi
er á því að taka upp liið margnefnda
atvinnulýðræði. Þangað til mætti
hugsa sér kjörna fulltrúa starfs-
manna sem álieyrnarfulltrúa á stjóm
arfundum, með málfrelsi og tillögu-
rétt. Virðist alveg ljóst, að með Jjví
móti væri unnt að koma ýmsu góðu
til leiðar. Fulltrúar starfsmanna
gætu þá túlkað sjónarmið starfs-
manna við ákvarðanatöku stjórnar,
og jafnframt öðluðust Jjeir sjálfir
meiri yfirsýn yfir rekstur og hag fyrir
tækisins. Þá er Jjað talið atvinnulýð-
ræði til gildis, að þáð auðveldar
„upplýsingastreymi“ milli stjórnar
og starfsfólks og er Jjess trúlega Jjörf
á stómm vinnustöðum.
Upplýsingaþjónusta milli starfs-
fólks og stjórna fyrirtækja er oft ekki
nægileg og á Jjað sérstaklega við í
stórum fyrirtækjum. Blaðaútgáfa
starfsmannafélaga eða fyrirtækjanna
sjálfra, tíð fundahöld með umræðum
um málefni fyrirtækisins, eða starf
fræðslufulltrúa fyrirtækja og starfs-
manna getur annað þessari upplýs-
ingajjjónustu mjög verulega, enn-
fremur umræðufundir forstjóra með
hópi verkstjóra og trúnaðarmanna
fyrirtækisins og er raunar alls þessa
talin þörf Jjar sem starfsfólk er margt
og hætta er á, að tortryggni eigi
vaxtarskilyrði.
Sjálfsagt er að kynna sér atvinnu-
lýðræði í framkvæmd og draga af Jjví
þá lærdóma, sem við gætu átt hér á
landi. □
Ávarp menntamálaráðlierra
Gó'ðir akureyringar.
í dag er fagnað áfanga í sögu
Iðnskólans á Akureyri. Ég sam-
fagna og árna ykkur allra heilla
með 70 árin og með nýju bygg-
inguna. Hér hafa vaskir menn
og vitrir lagt hönd að verki,
þökk sé þeim öllum. Og starf-
semi innan þessara veggja er
þegar hafin af fullum krafti.
Megi þeir, er hér starfa, kenn-
aralið og nemendur, vel njóta
og lengi, þeirrar aðstöðu, sem
þeim er búin í byggingu þessari
og þjóðin öll þeirra verka, sem
grunnur er lagður áð í námi og
starfi við Iðnskólann á Akur-
eyri.
Akureyri er oft nefnd skóla-
bærinn. En skólarnir hérna
þjóna ekki aðeins þessum bæ
og nánasta umhverfi, heldur í
ýmsum tilvikum Norðurlandi
öllu og reyndar fleiri landshlut-
um. Á það ekki síst við um
Austurland. Mín fjölskylda er
þar engin undantekning og
dæmigerð að þessu leyti. Faðir
minn og einn sonur okkar sóttu
stóran hluta náms síns hingað
í Akureyrarskólana.
Iðnfræðslan þjónar þeim þætt
inum, sem stundum er nefndur
yngsti atvinnuvegur íslendinga.
Auðvitað er þetta rangnefni,
því iðja og iðnaður íslendinga
er jafn gamall þjóðinni sjálfri.
Hitt er svo alkunna, að fyrst á
síðustu áratugum eflist íslensk-
ur verksmiðjuiðinaður að því
marki, að afrakstursins gætir
verulega í útflutningi lands-
manna og að íslenskar iðnaðar-
vörur verði verulega áberandi
á innlendum mörkuðum.
Töluverð fjölbreytni er orðin
í iðngreinum, og breytingin
gífurleg á einni öld.- Fyrir
hundrað árum var hvert ís-
lenskt heimili því aðeins vel á
vegi statt, að það ræki á eigin
vegum dúkaframleiðslu, prjóna-
og saumastófu, trésmíðaverk-
stæði og smiðju. Og svo lítil var
sérhæfing iðnaðarins á íslandi
fram um síðustu aldamót, að þá
gilti enn fullkomlega hið forn-
kveðna, að löngum var ég lækn-
ir minn, lögfræðingur, prestur
o. s. frv. Borið saman við okkar
tíma, 'er sérhæfingin orðin
býsna mikil, enda eru viður-
kenndar iðngreinar á íslandi nú
yfir hálft hundrað talsins.
Hér sem víðar er samanburð-
ur erfiður. En kannski eru
hvergi í íslensku þjóðlífi öllu
stærri verkefni framundan en á
sviði iðnaðar og iðnfræðslu.
Þjóðinni fjölgar og þarfirnar
vaxa. Dýrmæt hráefni frá land-
búnaði og sjávarútvegi kalla á
meiri úrvinnslu, og þar með
öflun meiri verðmæta fyrir þjóð
arbúið. Mikil og ódýr orka án
mengunar býður fram marg-
háttaða möguleika á iðnaðar-
sviðinu.
í annan stað: Samgöngur og
samskipti þjóða í milli eru orð-
in með þeim hætti, að heimur-
inn allur er orðinn ein viðskipta
heild og einangrun þjóðar, sem
í þúsund ár bjó við ystu voga,
er ekki lengur fyrir hendi.
Þessum viðhorfum þarf að
mæta með öflugum og vel
grunduðum aðgerðum, m. a. og
ekki síst á sviði iðnfræðslu og .
ahnennrar fræðslu í landiriu.
Breyttir hætth- gera það nú
nauðsynlegt, strax á fyrstu miss
erum hins unga borgara, að
laða hann til skilnings á starfi
hins fullorðna manns, starfi,
sem nú er oftast úr tengslum
við heimilið, gagnstætt því sem
áður var, þegar hvert heimili
var rekið sem atvinnufyrirtæki.
í öllu skólastarfi skyldu liggja
samhliða brautir að hinum
margvíslegu starfsgrefnum, sem
unnar eru við breytileg skil-
VILHJALMS HJALMARSSONAR A SJOTIU
ÁRA AFMÆLI IÐNSKÓLANS Á AKUREYRI
yrði, í skrifstofustólunum, á
akrijjum. við vélina í verksmiðj
unni, ellegar úti á stormkviku
hafsins, svo að dæmi séu nefnd.
Margt er nú um það rætt, að
við höfum orðið höndum seinni
að hagræða skólamálum þjóðar-
innar — og einkum á sviði verk
Vilhjálniur Hjálmarsson,
menntamálaráðherra.
menntunar — til hæfis við
breytta þjóðfélagshætti. Þetta
er rétt að vissu marki, en þó er
þetta bæði og. Breytingar á vett
vangi fræðslu og skólamála
verða ekki með jafn skjótum
hætti og t. d. að skipta á bílum.
Þar er þróun tvímælalaust
þénanlegra form breytinga.
Og það er ekki lengur neinn
alvarlegur skoðanamunur um
meginstefnu: Á grunnskólastigi,
alhliða þjálfun huga og handar,
hvatning til sjálfstæðrar vinnu
og kynning á atvinnuháttum og
menningarstraumum. ' Á fram-
haldsskólastigi, samhliða náms-
brautir bóknáms og verknáms
og gengt á milli og áfram, og
ti-aust tengsl með' skólum og
öðru athafnalífi í landinu. Há-
skólar, efling rannsókna, nýjar
greinar innan skynsamlegra
marka og skipuleg samvinna
við erlendar þjóðir.
Helstu viðbrögð í iðnfræðslu
og verknámi almennt ganga í
rétta átt en ná of skammt. Því
má ekki slaka á, heldur herða
sóknina. Slíkt hið sama gildir
raunar um marga aðra þætti
opinberrar þjónustu. Fyrir því
er samsöngur ýmissa þjóðfélags
afla um minni „samneyslu"
bæði lamandi og lokkandi.
Hvíldu þig, hvíld er góð! En
fyrst og fremst lamandi fyrir
alla félagslega uppbyggingu
meðal fámennrar þjóðar. Já, ég
sit mig ekki úr færi að vara við
honum, söngnum þeim: Latur
maður, lítil hey. Opinberi geir-
inn í útgjöldum íslendinga er
þrátt fyrir allt síst stærri en
gengur og gerist f „velferðar-
þjóðfélögum“. Og þótt útgjöld
til menntamála þyki há á þessu
landi, þá erum við einnig þar
aðeins í meðallagi, borið stunan
við riálægar þjóðir. -
Fólk á mínurri aldri hefur lif-
að margan lukkulegan dag,
margar sameiginlegar gleði-
stundir, af því tilefni að lokið
er nýjum áfanga nytsamra
mannvirkja f almannaþágu. Hér
er sömu sögu að segja nálega
hvaðanæva af landinu.
Eyfirðingar hafa löngum ver-
ið framarlega í liði fram-
kvæmdamanna samanber t. d.
70 ára afmæli Iðnskólans. Það
gildir um einstaklinginn, félags-
starfið og sveitarfélögin. Hér
hefur svo sannarlega hönd stutt
hendi. Öflug almannasamtök
byggðarlagsins í heild, einstakl-
ingar og sveitarfélög, hafa t. d.
byggt upp iðnrekstur, sem er í
fremstu röð iðnfyrirtækja á ís-
landi. Akureyrarbær leggur
þunga áherslu á þróun iðnaðar-
fræðslunnar. Hér fer fram eftir-
tektarvert samspil á þessu
sviði — og hefur þegar skilað
mikilvægum árangri.
Á þessum misserum er mikið
rætt og ritað um erfiðleika —
í efnahagslífi, utanríkismálum
t. d., og náttúruöflin hafa farið
óblíðum höndum um sum okk-
ar. Samt vona ég, trúi því reynd
ar, að það sé í dag skoðun þorra
íslendinga, að ekki eigi aðrar
þjóðir betra ættland — þegar
allt kemur til alls. Þessu bless-
aða landi er haglega skipt í
einingar, byggðarlög, af fljótum
og fjallgörðum. Hvert hérað
hefm' sín sérkenni. Og ekki
öfunda ég, austfirðingurinn,
borinn og barnfæddur í besta
hluta landsins, afganginn af ís-
lendingum, eins og Laxness
segir, einhvers staðar. En síst er
því að leyna, að það grípur mig
sterkt hvert eitt sinn, sem ég
fæ að líta undurfagran Eyja-
fjörðinn, úr lofti og af jörðu.
Og ég er sannfærður um það,
að mikil eru fyrirheit þess fólks,
sem þau héruð byggir, sem að
þeim firði liggja, frjósöm og
fagurgjörð.
Hér eftir sem hingað til munu
aúðævi hafs og moldar renna
styrkum stoðum undir velmeg-
un manna hér á norðurslóð. En
hún mun einnig í vaxandi mæli
studd öflugum iðnaði.
Á 70 ára iðnskólahátíð í
Reykjavík fyrir rúmu ári, lauk
ég máli mínu með því að rifja
upp táknræna mynd Davíðs
Stefánssonar um mátt iðjunnar.
Hér er voldugur maður að verki
með vit og skapandi mátt.
Stjörnur af stáhnu hrökkva
í steðjanum glymur hátt.
Málmgnýrinn mikla heyrir
hver maður sem veginn fer.
Höndin sem hamrinum lyftir
er hörð og æðaber.
Megi íslenskur iðnaður og
undirstaða hans, iðnfræðslan,
eflast og dafna og ætíð verða
sá voldugi þáttur í þjóðarbú-
skap og þjóðmenningu íslend-
inga, sem honum ber.
Góðir akureyringar. Þökk
fyrir stúndina. Heill fylgi Iðn-
skólanum á Akureyri. □
Unglingum á Akureyri gefst
tækifæri til að kynnast fimm
manna hljómsveit úr Reykjavík
nú um næstu helgi, dagana 26.
—28. marz. Hljómsveitin Lind
flytur einungis tónlist við kristi
lega texta og er að því leyti frá-
brugðin flestum öðrum popp-
hljómsveitum unglinga. Reyk-
víkingarnir hafa samið suma
textana og lögin sjálfir og vilja
með tónlist sinni koma á fram-
færi boðskap Jesú Krist. í fylgd
með hljómsveitinni verður ung-
ur Reykvíkingur, Friðrik
Schram, og mun hann flytja
þennan sama boðskap í stuttum
ræðum á milli laga hljómsveitar
innar. Akureyringum gefst kost
ur á að hlýða á þá félaga í Dyn-
heimum föstudagskvöld kl. 11,
laugardag kl. 4 og 11 og sunnu-
dag kl. 4.
Akureyringar, komið og hlýð-
ið á hinn gamla, alvarlega boð-
skap fluttan á máli og með að-
ferðum unglinga nútímans.
VINDHÖGG
DRAGNÚTAVE
Þann 10. þ. m. birtist í þessu
blaði greinarkorn með yfirskrift
„Veiðar með dragnót og þorska-
netum“ undirrituð af skipstjór-
um nokkurra dragnótabáta á
Dalvík og nærliggjandi ver-
stöðvum.
Ritstjórn ritsmíðarinnar virð-
ist hafa verið í höndum Björns
Elíassonar skipstjóra á m/b
Fagranesi á Dalvík, og vil ég
leyfa mér að líta svo á — þar
til annað verður upplýst.
Þar sem þessi skrif eiga öðr-
um þræði að sýna fram á fánýti
mótmælaundirskrifta gegn smá-
fiskadrápi á Eyjafirði — með
því að telja upp nokkra undir-
skriftaaðila, sem ekki hafa sjó-
sókn að atvinnu — og gera mót-
mælin tortryggileg þess vegna
— vil ég kvitta fyrir móttöku
með nokkrum orðum.
Ég hafði kynni að fiskigegnd
í Eyjafirði áður en Björn Elías-
son hóf sína sjómennsku, og ég
hefi fylgst með breytingum á
aflabrögðum á liðnum árum. Ég
lít því svo á, að ég eins og aðrir
— hafi haft fullan rétt til mót-
mæla sl. haust — þegar drag-
nótabátar rökuðu saman smá-
fiski skammt norðan við Dal-
vík, og runnu að úr öllum átt-
um, til að missa ekki af björg-
inni. Rányrkja er ekki einka-
mál þeirra, sem hana stunda.
B. E. virðist eigna mér og
öðrum Dalvíkingum mótmæla-
ályktun, sem birtist í Ríkis-
útvarpi þ. 18. febr. sl. Það, eins
og fleira í greininni, er ekki
sannleikanum samkvæmt.
Þegar hin svonefnda „svarta
skýrsla“ Hafrannsóknarstofn-
unarinnar birtist, varð það
mjög almenn skoðun að nú
væri algjör nauðsyn á stefnu-
; „--------EKKI EINS OG
AÐRIR MENN.“
Tveir málglaðir framámenn Al-
þýðuflokksins að sunnan efndu
til almenns borgarafundar í
Varðborg í gær. Þetta eru
þekktir menn, — líka hér
nyrðra — af skrifum sínum í
blöðum, og tilþrifamiklum svipt
ingum á sjónvarpsskermi. Var
mér sem mörgum öðrum for-
vitni á að sjá þá hér í ræðustóli.
Fundur var þvf allvel sóttur.
En því miður varð ég frá að
hverfa, áður en honum lauk, en
heyrði um lokin, hjá öðrum,
síðan.
Frá því er skemmst að segja,
að þeir, Vilmundur og Sighvat-
ur voru í S-inu sínu, orðhvatir
vel og stórorðir sem vænta
mátti í ásökunum sínum á aðra,
og þá fyrst og fremst háttvirta
ríkisstjórn og fylgjendur henn-
ar. En þar sem þeir ’höfðu enga
til andsvara, kom lítið nýtt
fram, og málin skýrðust lítið,
gamla platan sett á fóninn og
látin ganga.
Það var okkur víst flestum
áður ljóst, að verðbólgan er
voðaleg, efnahagsvandinn mik-
ill, dómsmálin seintekin og
skuldabagginn illbærilegur. En
á hverju máli eru hliðar tvær,
og þau verða ekki að gagni
skýrð, svo að til lausnar leiði,
nema báðar séu skoðaðar og
metnar. Um það var varla að
ræða þarna og árangur fundar-
ins þvf f lágmarki, að mínu
áliti.
Vilmundur talaði um skuldir
þjóðarinnar og sagði þær nú
svo miklar, að hver íslendingur,
sem í dag fæddist, fengi að gjöf
300 milljóna króna skuldabagga.
Sighvatur var í upphafi ofur-
lítið hógværari í máli og talaði
um 300 þúsund króna skulda-
baggann, án þess þó að vera að
leiðrétta félaga sinn. Hvorum
átti að trúa?
M. a. sem Sighvatur bar á
borð, var það, að íslendingar
lifðu einvörðungu á því, sem úr
sjónum fengist. Iiann er líklega
einn þeirra fáu, sem aldrei hafa
átt því láni að fagna að vera
sumartíma í sveit! Og hann
bragðar líklega ekki mjólk,
smjör, egg eða kjöt! En fengist
nokkur á fiskiskip okkar, á sjó-
inn, ef þessar matvörur kæmu
ekki á borð þeirra? Enn þyngir
innflutningur þessara vara ekki
skuldabaggann, þótt sumir nán-
ir liðsmenn þeirra félaga harmi
það, að svo er ekki. En mis-
sagnir og svona málflutningur
eru ekki sannfærandi. Sighvat-
ur kvartaði líka yfir því, að mál
flutningi þeirra og rökum væri
syðra svarað með árásum og
gagnásakana-pólitísku mold-
viðri. En ásakanir hans þama,
þar sem andstæðingar voru víðs
fjarri, voru víst af öðrum toga,
þótt hátt létu í eyrum! í sam-
bandi við dómsmálin minntist
hann á ofbeldi og glæpahringi
í öðrum löndum og sagði, að til
skamms tíma hefðu íslendingar
getað tekið undir með Farísean-
um og sagt: „Guð, ég þakka þér,
að ég er ekki eins og aðrir
menn“ — o. s. frv.
En minnir ekki málflutning-
ur þessara félaga einmitt á
Faríseana? Virðast þeir ekki sér
lega dómharðir um aðra, en
vissir um sína köllun, sína
öruggu visku? Þekkja þeir bæn
tollheimtumannsins — úr sömu
dæmisögu: „Guð, vertu mér
syndugum líknsamur.“ Hver
má án hennar lifa?
Vissulega er margt öðruvísi
en ætti að vera í þessum mál-
um öllum hjá íslenskri þjóð og
stjórn hennar stundum mjög
umdeilanleg. En málfærsla
þeirra félaga, Vilmundar Gylfa-
sonar og Sighvats Björgvins-
sonar, var ekki líkleg til að
sannfæra hugsandi Akureyr-
inga um það, að betra tæki við,
þótt þeir og þeirra liðsmenn
tækju að sér að leysa vandann.
Og íslenskir bændur myndu
ólíklega fagna slíkum skiptum.
Að framsöguerindum loknum
kvöddu 2—4 fundarmanna sér
hljóðs, þökkuðu snjallan mál-
flutning (ákveðinn, djarfan),
fengu spurningum svarað,
svona nokkurn veginn, m. a. að
missögn hefði verið um 300
millj. kr. skuldabaggann og
beðið afsökunar í því sambandi.
En áhugi til umræðna varð ekki
vakinn, og fundi þessum lauk
án átaka og friðsamlega. Ávaxt-
anna njótum við e. t. v. við
næstu kosningar til Alþingis og
úrslita þeirra. Einhvers staðar
vei'ða þessir ræðumenn þá í
framboði, og þá helst á „við-
kunnanlegum stað“.
„Brekknakoti" 21. mars ’76.
Jónas Jónsson.
breytingu í fiskveiðimálum.
Það er því með ólíkindum, að
sjómenn við Eyjafjörð skuli
staðfesta með undirskrift, að
þeir muni hvorki sýna þegn-
skap eða ábyrgðartilfinningu í
fiskverndunarmálum — en
halda áfram fyrri iðju, ef þeir
fái aðstöðu til — enda séu þeir
búnir að gera þetta svo lengi,
að þeir verði að fá heimild til
að halda því áfram.
í grein útgerðarmannsins
stendur orðrétt: „Þá hafa þessir
menn sakað okkur um að um
smáfiskaveiðar sé að ræða. Hið
sanna er, að hér eru ekki not-
aðir smærri netariðar en 6“.“
(tilvitnun lýkur). Ekki verður
þetta skilið á annan veg en
þann, að því sé opinberlega
neitað, að smáfiskadráp hafi átt
sér stað. Er því óhjákvæmilegt
að nefna hér tölur, sem tala
sínu máli.
Samkvæmt Fiskifélagsskýrslu
landaði m/b Fagranes í októ-
bermánuði sl. dragnótaafla, sem
samanstóð m. a. af 10.795 kg af
smáfiski og er um 48% af bol-
fiskafla bátsins þann mánuð.
Hlutfall smáfisks í dagsafla
komst upp í tæp 60%.
Samkvæmt sömu heimildum
landar m/b Búi 14. og 16. okt.
sl. dragnótaafla úr tveim sjó-
ferðum samtals 3.930 kg af bol-
fiski — þar af 2.514 kg af smá-
fiski, eða 64%.
Ekki er ólíklegt að afli ann-
arra dragnótabáta, sem veiddu
é þessum tíma — og á sama
veiðisvæði — hafi verið eitt-
hvað svipaður að stærðinni til.
Hér er þó ekki veginn sú hluti
smáseiðanna, sem fer dauður
fyrir borð.
Þessi rányrkja varð tilefni
þeirra mótmæla, sem áður er
getið. Við ríkjandi aðstæður tel
ég mjög vafasamt, að hliðstæð-
ur afli komist framvegis mót-
mælalaust í pyngjur dragnóta-
manna.
Þá segir ennfremur í ritsmíð
B. E. orðrétt: „Aftur á móti má
geta þess og gott þykir, ef helm-
ingur afla trillubátaeiganda fer
yfir 50 cm og oft er mikill hluti
aflans mjög smár, það er um
40 cm fiskur og smærri.“ (til-
vitnun lýkur). Björn Elíasson
veit ósköp vel að þetta eru
ósannindi, þó hann virðist ekki
ráða yfir öðru betra eða trú-
legra til að verja illan málstað.
Athafnasamasta trillan á Dalvík
t/b Flóki (Hjálmar Randvers-
son) hafði í ársafla 1975 25.900
kg. Þar af var smáfiskur 1.900
kg, eða 7%. Vilja dragnótamenn
ekki birta svipað hlutfall úr
eigin afla.
Enn segir í skrifum B. E. um
tilgang mótmæla gegn smáfiska
drápi orðrétt: „Fullvíst er, að
ekki er hér um fiskverndunar-
sjónarmið að ræða, heldur aðr-
ar hvatir sem erfitt er að
skilja.“ (tilvitnun lýkur). Ef
(Framhald á blaðsíðu 2)
STORLEIKUR A
FIMMTUD.KVÖLD
Á fimmtudagskvöldið leiða
meistaraflokkar KA og Fram
saman hesta sína í Bikarkeppni
HSf.
Fer leikurinn fram í íþrótta-
skemmunni og hefst kl. 19.30.
Hér verður áreiðanlega um
skemmtilega viðureign að ræða
og eru áhugamenn hvattir til að
fjölmenna og hvetja KA til
sigurs. I. Sv.

r r
FH SIGRAÐI ÞOR I HANDKNATTLEIK
DRAUMURINN
BÚINN
KA varð af 1. deildar sætinu í
handknattleik þar sem liðið tap
aði fyrir KR fyrir sunnan á
laugardaginn með 20 mörkum
gegn 14. í leikhléi var staðan
8—6 fyrir KR, en í síðari hálf-
leik sýndi KR afbragðs leik.
KA-menn höfðu farið fram á
að þessum leik yrði frestað, þar
sem fimm af leikmönnum liðs-
ins voru mcð flensu, en sú mála
leitan fékk ekki náð fyrir aug-
um þeirra sunnanmanna og því
fór sem fór. í svo harðri keppni
sem þessari þolir ekkert lið
slíka blóðtöku.
Á sunnudaginn sigraði KA
Breiðablik með 20 mörkum
gegn 15, en þrátt fyrir þessi
úrslit er sigur KA í deildinni
aðeins fræðilegur möguleiki.
I. Sv.
HERMANNSMÓTIÐ
UM NÆSTU HELGI
Um næstu helgi fer fram í
Hlíðarfjalli svokallað Hermanns
mót. Mót þetta er hið síðasta af
svokölluðum punkamótum sem
fram fara á undan Skíðamóti
ísland. Þeir sem best standa sig
á punkamótunum fá fyrstu rás-
númerin í viðkomandi greinum
á íslandsmótinu.
Á Hermannsmótinu keppa
væntanlega allir bestu skíða-
menn og konur landsins. Keppt
verður í stórsvigi, svigi og
göngu. ó. á.
TÓMAS OG KATRÍN
AK.MEISTARAR
Um síðustu helgi átti að fara
fram Akureyrarmót í svigi og
stórsvigi. Vegna veðurs var
ekki hægt að keppa á sunnu-
dag, en stórsvig fór fram á
laugardag.
Tómas Leifsson sigraði örugg
lega í karlaflokki og átti hann
m. a. mestan brautartíma í báð-
um fei'ðum. Annar varð Hauk-
ur Jóhannsson og þriðji Ámi
Óðinsson. Þarna voru Olympíu-
fararnir í algjörum sérflokki
eins og vænta mátti.
í kvennaflokki sigraði Katrín
Frímannsdóttir, önnur Margrét
Baldvinsdóttir og þriðja Mar-
grét Vilhelmsdóttir. ó. á.
ANDRÉSAR-ÖND
LEIKAR
Helgina 3.—4. apríl verður hald-
ið all nýstárlegt skíðamót í
Hlíðarfjalli, svokallaðir Andrés-
ar Ond leikar.
Til keppni er boðið skíðafólki
á aldrinum 7, 8, 9, 10, 11 og 12
ára hvaðanæfa af landinu og er
von á stórum hópum m. a. frá
Reykjavík.
Keppt er í svigi og stórsvigi
og hefst mótið á laugardag kl.
10.30 með keppni í stórsvigi
fyir 10, 11 og 12 ára, og verður
sú keppni við Stromp, en yngri
flokkarnir spreyta sig við Hjalla
braut.
Á sunnudag hefst mótið kl.
10.30 með keppni í svigi við
Stromp.
Fyrirhugað er að þátttakend-
ur utan af landi búi f Skíða-
hótelinu og verða þar kvöld-
vökur fyrir þá.
íþróttamót með þessu nafni
fara fram víðsvegar um heim í
hinum ýmsu íþróttagreinum og
eru nokkurskonar óopinber
landsmót fyrir börn á þessum
aldri og njóta mikilla vinsælda.
ó. á.
Föstudagskvöldið 12. mars fór
fram á Akureyri leikur Þórs og
FH í meistaraflokki karla og
var hann liður f Bikarkeppni
HSÍ, sem er útsláttarkeppni.
Fyrirfram var búist við fjör-
ugri viðureign þótt Þór ætti við
sjálfa íslandsmeistarana að
eiga, þar sem Þórsarar sigruðu
KA nýlega með allmiklum yfir-
burðum.
FH hóf leikinn af nokkrum
krafti og skoraði tvö fyrstu
mörkin, en Þór jafnaði eftir
stutta stund. Næstu mínúturnar
hélst leikurinn í jafnvægi en
þegar tíu mínútur voru liðnar
af leiktímanum skoraði FH
fjögur mörk í röð og jók jafnt
og þétt forystuna fi'am að leik-
SKALLBOLTI
Nú undanfarin ár hefur ný
íþróttagrein rutt sér til rúms í
íþróttahúsinu við Laugargötu.
Það er svokallaður skallbolti.
Segja má að það sé nokkurs-
konar blak fyrir knattspyrnu-
menn. Hinir litlu íþróttasalir
hússins henta mjög vel til þess-
arar iðkunnar. Venjulegast eru
fjórir í hvoru liði, en geta þó
verið færri.
Meðal þeirra sem iðka íþrótt-
ina eru gamlir Þórsarar, lög-
reg'lumenn, kennarar Gagn-
fræðskólans o. fl. Nokkrir menn
hafa algjÖrlega ánetjast þessari
íþrótt og mæta helst til æfinga
hjá öllum þeim aðilum sem
hana æfa. Þar eru fremstir í
flokki Jon Sigurgeirsson skóla-
stjóri og Dúi Björnsson kirkju-
vörður. ó. á.
EFNILEGT
SUNDFÓLK
Nokkrir keppendur úr Sund-
félaginu Oðni á Akureyri
kepptu í Bikarkeppni Sundsam
bandsins sem haldin var í
Reykjavík nú fyrir skömmu.
Mörg Akureyrarmet sáu þar
dagsins ljós, eða samtals tíu.
Þær sem metin settu voru Sól
veig Sverrisdóttir, Þórey Tómas
dótth', Ólöf Jónsdóttir og Anna
Björnsdóttir. Er vonandi að
þessi árangur stúlknanna verði
sundíþróttinni hér á Akureyri
lyftistöng, en hingað til höfum
við Akureyringar átt fáa afreks
menn í sundi. Hins vegar er
mjög stór hópur Akureyringa
sem iðkar sund næstum dag-
lega, þótt ekki æfi margir íþrótt
ina sem keppnisíþrótt. ó. á.
ÞÓRSARAR
RÁÐA ÞJÁLFARA
Nú fyrir nokkrum dögum var
endanlega gengið frá ráðningu
þjálfara fyrir íþróttafélagið Þór
næsta keppnistímabil.
Þarna er um að ræða enskan
þjálfara, Doglas Reynolds að
nafni. Hann hefur starfað sem
þjálfari undanfarin ár og náð
ágætum árangri með lið sín.
Hann er ungur að árum og lék
áður með ýmsum áhugamanna-
liðum f Englandi, m. a. með
áhugamannaliði Manchester
United.
Reynolds kom til Akureyrar
fyrir skömmu og dvaldi hér í
tvo daga. Honum leist vel á að-
stæður. Er óskandi að hann nái
góðum árangri með lið sitt í
sumar. ó. á.
hléi, en þá var staðan 12—19
fyrir FH.
Þór skoraði tvö fyrstu mörk-
in í síðari hálfleik en næstu
fjórum mörkum skiptu liðin
bróðurlega á milli sín. Eftir það
tók FH af skarið og skoraði
fjögur mörk í röð og þá var
ekki spurt hvort liðið sigraði,
heldur með hve miklum mun
FH bæri hærri hlut. Áður en
yfir lauk höfðu verið skoruð
60 mörk, FH 35 og Þór 25.
Það er að sjálfsögðu fengur
að fá jafn ágætt lið hingað norð-
ur og FH. Þar er valinn maður
í hverju rúmi, þótt Geir, Viðar
og Þórarinn standi öðrum
greinilega framar. Liðið tók oft
á tíðum góða spretti og lék þá
Þór oft ansi grátt; fyrir kom að
boltinn gekk snöggt frá manni
til manns og allt í einu gekk
dæmið vel og snyrtilega upp,
einn FH-ingur algjörlegá frír á
línu og skoraði. Leikfléttur af
þessu tagi er eitt af því sem
gera handknattleik skemmti-
lega íþrótt.
Flest mörk FH skoruðu Viðar
Símonarson og Þórarinn Ragn-
arsson 7 hvor. Geir Hallsteins-
son skoraði aðeins fjögur mörk,
en hann skipulagði leik liðsins
og var oft mikill glæsibragur
yfir leik hans.
Leikinn dæmdu Sigurður
Hannesson og Gunnar Kjartans
son ágætlega. I. Sv.
KA STÓÐ SIC VEL j;
GEGN FH ’
KA og FH léku aukaleik á laug-
ardag 13/3 og var sá leikur bæði
fjörugur og oft vel leikinn af
báðum liðum, enda var þessi
leikur ekki liður í neinni
keppni og því ekki barist um
stig eða áframhaldandi keppni.
KA var yfir í leikhléi en í
byrjun síðari hálfleiks skoraði
FH 5 mörk í röð. Síðan skiptust
liðin á að skora þangað til FH
seig örugglega fram úr á síð-
ustu 10 mínútunum og urðu
lokatölur 27—24 FH í hag.
KA og FH eiga það sameigin-
legt að í hvoru liði eru þrír
menn, sem er hinn harði kjarni;
í KA þeir Þorleifur, Halldór og
Hörður, en þeir skoruðu alls 17
af mörkum KA, og í FH þeir
Viðar, Geir og Þórarinn, en þeir
skoruðu alls 18 af mörkum FH.
Leikur KA að þessu sinni var
oft ágftur og dreifðu þeir spil-
inu vel og voru oragir við ís-
landsmeistarana. Með því að
fylgja betur eftir í síðari hálf-
leik hefðu KA-menn allt eins
getað sigrað. I. Sv.
KVENNALIÐ ÞÓRS
TAPAÐI FYRIR VAL
Kvennalið Þórs var í eldlínunni
um helgina 13. og 14. mars og
keppti þá við íslandsmeistara
Vals í Bikarkeppni HSÍ.
Þórsstúlkurnar sóttu ekki
gull í greipar Vals. Strax í úpp-
hafi tók Valur forystu og komst
í 6—1 og í leikhléi var staðan
8—4. Áfram hélst munurinn og
lokatölur leiksins urðu 14—8
fyrir Val.
Mörg mörk Vals voru skoruð
úr hraðupphlaupum en reynslu
leysi setti mark sitt á leik Þórs.
En vonandi stendur það til bóta
á næstu árum því stúlkurnar
eru ungar og eiga framtíðina
fyrir sér. I. Sv.