Dagur - 12.10.1977, Blaðsíða 5

Útgcfandi: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
Skrifstofur Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar: Ritstjórn 11166, Augl. og afgrciðsla 11167
Ritstj. og ábyrgðarm.: ERLINGUR DAVÍÐSSON
Augl. og afgr.: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
Prcntun: Prcntverk Odds Björnssonar hf.
Djarft teflt
Verðbólgan, sem stjómmálamenn og
aðrir telja mesta bölvald efnahags-
málanna, verður væntanlega við-
fangsefni Alþingis, sem nú er að
hefja störf. Mun frumvarp til nýrra
fjárlaga bera svipmót hennar ef að
vanda lætur. Núverandi ríkisstjóm
hefur ekki, fremur en fyrri ríkis-
stjómum, tekist það markmið sitt að
halda henni innan ramma verðlags-
þróunar viðskiptalandanna, svo sem
heitið var. Sparifjáreigendur hafa
setið uppi með rýmandi kaupmátt
innstæðna sinna, en flestir skuldarar
hagnast að sama skapi. Þessi eigna-
tilfærsla í þjóðfélaginu er óbeinn
þjófnaður og skiptir þúsundum mill-
jóna á ári hverju. Og verðbólgan
hefur einnig kallað svo fast á erlent
lánsfé, beint og óbeint, að erlendar
lántökur krefjast nú sjöundu eða
jafnvel sjöttu hverrar krónu, sem
þjóðin aflar í erlendum gjaldeyri.
Bjartsýnir menn halda því fram,
að erlendu skuldimar þurfi ekki að
vera áhyggjuefni vegna aukinnar
framleiðslugetu og útflutnings, en
aldrei er á það minnst, hversu fara
mun ef við þurfum að lifa fiskileysis-
ár eða verðhmn. Má í þessu efni
segja, að djarft hafi verið teflt, ef
ekki beinlínis óskynsamlega og sú
spuming verður æ áleitnari, hve
lengi við getum lifað um efni fram
með aðstoð erlendra lánastofnana, og
hve lengi við getum vanvirt gjald-
miðil okkar og þar með gmndvöll
heilbrigðra viðskipta. Þær efnahags-
aðgerðir, sem fælu í sér vemlega
stefnubreytingu, myndu víða koma
hart niður, en þó mun harðar síðar,
svo sem verðtrygging skulda og inn-
eigna, svo eitt dæmi sé nefnt til að
spoma við eyðslu, skuldasöfnun og
braski. Líklegt er þó, að stjómvöld
velji aðrar leiðir á kosningaári.
Sórust í
fóstbræðralag
Formælendur hinna þriggja aðal at-
vinnuvega þjóðarinnar, landbúnað-
ar, sjávarútvegs og iðnaðar, svo sem
þeir Gunnar Guðbjartsson, Kristján
Ragnarsson .og Davíð Sch. Thor-
steinsson, hafa við hvert tækifæri
haldið því fram, ákveðið og sannfær-
andi, hver um sig, að sín stétt bæri
skarðan hlut frá borði í skiptingu
„þjóðarkökunnar“. Nýlega mættu
þessir menn allir í útvarpssal, og
þegar þeir fóm að bera saman bækur
sínar, kom í ljós, að hagsmurtir stétt-
anna em svo nátengdir, að vandamál
þeirra verða ekki leyst nema sam-
eiginlega. Viðurkenndu þeir það
allir, frammi fyrir þjóðinni, og þeir
sómst í fóstbræðralag að heita mátti.
Þetta mætti vera nokkur ábending
í íslenskri stéttarbaráttu, sem nú er
að verða svo hörð og einsýn að leitt
getur til ófamaðar.
íslensk bókmenntasaga
Bókagerðin Askur í Reykjavík
hefur nýlega sent frá sér athygl-
isverða bók eftir Erlend Jóns-
son kennara. Þetta er íslensk
bókmenntasaga 1550—1950Í —
skreytt tíu heilsíðumyndum af
listaverkum Ásmundar Sveins-
sonar myndhöggvara, fleiri lista-
verkamyndum sýnishornum af
rithöndum og bókaprenti o. fl.
Kaflaheiti, spássíufyrirsagnir,
skýringartextar og nafnaskrár
gera bókina mjög aðgengilega
til fróðleiksleitar. Bókin er
vandlega út gefin, beinlínis bið-
ur að lesa sig, þegar henni er
flett. Námsbók undir sama
nafni hefur komið út fjórum
sinnum eftir Erlend Jónsson
frá 1960 og er þessi bók talin
fimmta útgáfa hennar, sem er
þó naumast rétt, því bókin er
að verulegu leyti endursamin,
aukin og breytt, þó að aðalat-
riðin séu hin sömu, enda fyrst
og fremst ætluð skólum. En með
áorðnum breytingum og skreyt-
ingum er bókin engu síður
alþýðubók, jöfnum höndum
skemmtileg og fróðleg. Sómir
hún sér því mjög vel við hlið
fyrri bóka þessa útgefanda, sem
eru Aldahvörf Þórleifs Bjarna-
sonar og Hin fomu tún Páls
Líndals, báðar ágætis ritverk.
Þyrftu bækur Asks að vera til
á hverju einasta íslensku heim-
ili.
íslensk bókmenntasaga er
gefin út á vegum Ríkisútgáfu
námsbóka og ber því fertuga
fyrirtæki glöggt vitni um vand-
virkni og smekkvísi.
Jóhannes Óli Sæmundsson.
Minningarsjóður í Grímsey
Hjónin Steinunn Sigurbjarnar-
dóttir og Guðmundur Jónsson
í Grímsey hafa stofnað sjóð í
minningu Bjarna Reykjalíns Jó-
hannessonar, drengsins, sem
þar lést nýlega af slysförum, og
Eirík bróður hans. Markmið
sjóðsins er sundlaugarbygging
í eynni og gjafir til hans eru
því vel þegnar. Þá gaf barna-
kennari staðarins kirkjunni 20
þúsund krónur til minningar
um Bjarna Reykjalín og til-
kynnti það við skólasetninguna.
Kartöflur voru seint settar
niður í vor í Grímsey, en þær
fengu frið til að spretta allan
septembermánuð, því nætur-
frost komu þar ekk fyrr en nú
fyrir fáum dögum.
er því allgóð.
Uppskeran
Sigurður Demetz Franzson
Tónlistarstund í skólanum Tonlist^/I
Á sjó hefur lítið verið farið
undanfarið, en menn hafa unn-
ið við fiskmat og pökkun. Tals-
vert magn af saltfiski er ný-
farið úr eynni.
Kirkjulóð
Sóknarnefnd Lögmannshlíðar-
sóknar fer fram á það við bæj-
aryfirvöld, að fá sem allra fyrst
úthlutað lóð undir kirkju og
safnaðarheimili á ásnum norð-
an Harðangurs og ofan við
skrúðgarð Kvenfélagsins Bald-
ursbrár.
Kæri lesandi. Ritstjóri Dags
hefur ráðið mig til þess að fjalla
um tónlistarflutning á Akureyri.
Sem starfandi kennari Við
Tónlistarskólann, er það mér
gleðiefni að byrja starfið með
nokkrum orðum um fyrstu
„Tónlistarstund“ skólans.
Fimmtudaginn 6. okt. var sal-
ur Tónlistarskólans orðinn þétt-
setinn kl. 8.30. Skólpstjórinn,
Jón Hlöðver Áskelsson, skýrði
efnisskrá kvöldsins með fáum
vel völdum orðum.
Fyrst heyrðum við Trio eftir
Quantz fyrir tvær flautur og
píanó. Flytjendur voru Anna
Málfríður Sigurðardóttir, píanó,
Barbara Harrington og Helga
Hilmarsdóttir, flautu. Þetta var
vel flutt, fallegt verk frá hinum
góðu, gömlu dögum, þegar róm-
antíkin var skrifuð með stórum
staf.
Barbara Harrington er ný-
komin frá Englandi og kennir
við Tónlistarskólanh 22 nem-
endum á flautu og 12 nemend-
um á flautu.
Helga G. Hilmarsdóttir stund-
ar um þessar mundir tónlistar-
nám í Hannover, með aðalgrein
orgel og leggur jafnframt mikla
rækt við flautunám. Hún var
önnur af tveimur sem hlutu
námsstyrk úr Minningarsjóði
Þorgerðar Eiríksdóttur á síðast-
liðnu vori. Við óskum Helgu
alls velfarnaðar og biðjum Guð
að gæta hennar í fjarlægu landi.
J. S. Bach hefði ábyggilega
verið ánægður með flutninginn
á sónótu sinni í h-moll. En auð-
vitað: Æfa, æfa, æfa — vinna,
vinna, — þá kemur allt með og
án kalda vatnsins.
Ef hætt er að tala um „há-
púnkt“ á þessari „tónlistar-
stund“, þá var það samleikur
Barböru Harrington á flautu og
Katharina Rohwer á gítar. Þess-
ir ágætu kennarar spiluðu mjög
skemmtilega syrpu af þjóðlög-
um frá ýmsum löndum, og
kunnu áheyrendur greinilega
vel að meta leik þeirra.
Katharina Rohwer kemur frá
Þýskalandi og hefur strax 38
nemendur, sem er enginn smá-
hópur. Skólastjórn tókst loks-
ins (Guði sé lof . . .) að útvega
kennara í þessari mjög svo eftir-
spurðu kennslu.
Akureyri er músíkalskur bær.
420 nemendur (11% fleiri en í
fyrra) sanna, svo ekki veður
um villt, þessa staðhæfingu
Það er mín hjartans ósk, að
þessar „Tónlistarstundir" skól-
ans verði vel sóttar og einnig
væntanlegir 7—8 tónleikar Tón-
listarfélagsins. Svo kveð ég,
S. D. F.
Svar ungra framsóknarmanna
Hægt væri að draga úr út-
gjöldum til menntamála (sem
nema 13.461 millj. kr. eða 15,1%
ríkisútgjalda) með tvennum
hætti: Annars vegar með því
að taka upp skólagjöld, þannig
að nemendur þyrftu að greiða
fyrir það að fá að stunda nám
við hina ýmsu skóla. Þar með
yrði það aðeins á valdi þeirra,
sem væru af efnafólki komnir,
að stunda skólanám. Við Fram-
sóknarmenn getum aldrei sætt
okkur við slíkt. Hins vegar
væri hægt að draga úr fjár-
veitingmn til uppbyggingar
skólakerfisins. Það hefði aftur
á móti í för með sér stöðnun á
menntasviðinu. Afleiðing þessa
yrði sú, að við íslendingar yrð-
um eftirbátar annarra þjóða á
þessu sviði, en það hefði aftur
í för með sér afturkipp í sókn
okkar til aukinnar hagsældar
og velmegunar. Þekking og
verkkunnátta landsmanna er
það, sem einkum sker úr um
það, hvort viðkomandi land
telst þróað eða vanþróað. Það
þýðir lítið að ráða yfir fjár-
magni, ef ekki er til staðar þekk
ing eða kunnátta til þess að
nýta það sem bezt. í stuttu
máli: Niðurskurður á útgjöld-
umtil menntamála þýddi í raun
afturför á flestum sviðum. Við
Framsóknarmenn getum þar af
leiðandi ekki tekið undir kröf-
ur um það, að dregið verði úr
útgjöldum á þessu sviði.
Svipuð sjónarmið eiga við
um útgjöld til heilbrigðis- og
tryggingarmála (sem nema
29.562 millj. kr. eða 33,2% rík-
isútgjalda). Hægt væri að skera
niður útgjöld til þessara mála-
flokka, annað hvort með því
að taka upp sérstök gjöld fyrir
læknisþjónustu eða sjúkrahús-
vist eða þá með því að draga úr
framlögum til uppbyggingar
heilbrigðiskerfisins. Yrði fyrri
leiðin farin þýddi það í raun og
veru að öll heilbrigðisþjónusta,
a. m. k. sú, sem dýrari er og í
dag þykir sjálfsögð án endur-
gjalds, yrði forrréttindi þeirra
efnaðri í þjóðfélaginu. Það get-
um við Framsóknarmenn aldrei
sætt okkur við. Síðari leiðin
hefði aftur á móti í'för með sér
stöðnun á heilbrigðissviðinu og
þar með afturför á þessu sviði
í samanburði við aðrar þjóðir,
sem allar keppast við það að
gera heilbrigðisþjónustu sína
sem fullkomnasta. Við Fram-
sóknarmenn erum þar af leið-
andi andvígir niðurskurði á út-
gjöldum á sviði heilbrigðis- og
tryggingamála.
Því heyrist oft fleygt, að mik-
ið bruðl eigi sér stað í almanna-
tryggingakerfinu. Bent hefur
verið á einstök dæmi þessu til
staðfestingar, en engin almenn
gagnrýni á bótakerfið hefur þó
heyrst. Það eina, sem margir
hafa kvartað yfir, er, að bæt-
umar séu of lágar. Er það virki
lega til í dæminu, að menn vilji
dæma þá úr leik, sem orðið
hafa fyrir því áfalli að slasast
eða veikjast alvarlega? Við skul
um hafa það í huga, að þetta
getur komið fyrir okkur öll, og
það jafnvel strax á morgun. Við
Framsóknarmenn viljum frem-
ur hækka bætur almannatrygg-
inga en lækka þær. Hitt er svo
annað mál, eins og vikið verð-
ur að hér á eftir að ef til vill
er þörf á að herða eftirlit með
því, að almannatryggingakerfið
sé ekki misnotað.
Þegar ungir Sjálfstæðismenn
stefna að því að skera niður
ríkisútgjöld hafa þeir hugsan-
lega í huga útgjöld til samgöngu
mála og orkumála (sem nema
samtals 11.605 millj. kr. eða
13,7% ríkisútgjalda). Góðar
samgöngur, hvort sem er á
landi, legi eða í lofti, eru í fyrsta
lagi forsenda þess, að hægt sé
að auka þjóðarframleiðslu og
í öðru lagi rjúfa þær félagslega
einangrun einstakra byggðar-
laga og landshluta. Þetta eru
ekki ný sannindi, heldur má
rekja þau til Rómverja hinna
fornu, er lögðu mikla áherzlu
á það að bæta samgöngukerfi
sitt með árangri, sem ekki þarf
að tíunda hér. Sömu sjónarmið
eiga við um útgjöld til orku-
mála, enda dregur varla nokk-
ur það í efa, að framfarir á því
sviði séu forsenda fyrir áfram-
haldandi ptvinnuuppbyggingu
og almennri velmegun í land-
inu. Við Framsóknarmenn vilj-
um fremur auka framlög ríkis-
ins til samgöngu- og orkumála
en draga þau saman.
Utgjöld til félagsmála ann-
arra en þeirra, sem þegar hafa
verið nefnd, standa þá ein eft-
ir af heildarútgjöldum ríkisins
(en þau nema 3.948 millj. kr.
eða 4,4% ríkisútgjalda). Lang-
stærsti hluti útgjalda á þessu
sviði rennur til húsnæðismála,
aðallega Húsnæðismálastofnun-
ar ríkisins. Á flestum stöðum á
landinu er kvartað yfir of litlu
húsnæði, bæði atvinnuhúsnæði
og íbúðarhúsnæði, og flestir
kalla á hærri framlög til bygg-
ingar nýs húsnæðis eða kaupa
á eldra húsnæði. Við Framsókn
armenn teljum það spor í öfuga
átt að skera niður framlög til
atvinnu- og íbúðarhúsnæðis,
enda liggur í augum uppi til
hvers slíkt myndi leiða.
Eins og sést á framangreindu
yfirliti, þá hefði verulegur nið-
urskurður á ríkisútgjöldum
fyrst og fremst í för með sér:
Annars vegar stöðnun eða
Eiríkur
Tómasson.
Síðari
hluti
hreina afturför á mikilvægum
sviðum þjóðlífsins, eins og í at-
vinnulífinu, heilbrigðisþjónust-
unni eða skólakerfinu. Hins
vegar aukið misrétti í þjóðfé-
laginu á milli þeirra, sem efn-
aðir eru, og hinna, sem minna
bera úr býtum. Þetta er, þegar
öllu er á botninn hvolft, inn-
takið í stefnu ungra Sjálfstæð-
ismanna. Við Framsóknarmenn
lýsum okkur enn einu sinni
andvíga þessari stefnu.
Þess má geta, að skattbyrði
hér á landi er mun minni en í
nágrannalöndum okkar, t. d. á
hinum Norðurlöndunum. Á yf-
irstandandi ári er talið, að við
íslendingar greiðum u. þ. b.
35% af þjóðarframleiðslu okk-
ar í beina eða óbeina skatta til
ríkis og sveitarfélaga. Samsvar
andi tölur fyrir hin Norðurlönd
in eru (tölurnar miðast við ár-
ið 1974: Danmörk 46%, Noreg-
ur 46%, Svíþjóð 43% og Finn-
land 36%.
Nú kynni einhver að spyrja:
Hver er stefna ykkar Framsókn
armanna? Eruð þið sáttir við
ríkiskerfið, eins og það er í
dag? Viljið þið engu breyta?
Að sjálfsögðu viljum við gera
breytingar á „kerfinu“. En við
erum þeirrar skoðunar, eins og
rakið hefur verið hér að fram-
an, að það sé skref aftur á bak
að draga úr félagslegri sam-
hjálp og/eða opinberum fram-
kvæmdum. f stað þess teljum
við, að nýta beri skatta þjóð-
félagsþegnanna mun betur en
nú er gert og jafnframt viljum
við gera stjórnkerfið lýðræðis-
legra og opnara en það er í
dag.
Stórt spor í rétta átt er að
okkar dómi, að meira vald verði
fært í hendur fólkinu sjálfu,
með öðrum orðum, að valdinu
verði dreift. Það þarf að fá ein-
stökum sveitarfélögum og ekki
síður landshlutasamtökum
þeirra verkefni, sem nú eru í
höndum ríkisins. Svo að dæmi
séu nefnd, þá ætti bygging og
rekstur skóla og sjúkrahúsa í
viðkomandi byggðarlögum eða
landshlutum að vera alfarið í
höndum heimamanna. Sömu-
leiðis gerð og viðhald vega,
hafna og flugvalla.
Þá þarf að stórefla eftirlit
hinna kjörnu fulltrúa fólksins,
þ. e. Alþingis og sveitarstjórna,
með stjórnsýslunni, embættis-
mannakerfinu. Þingnefndir
ættu að hafa betri aðstöðu en
nú er til þess að kynna sér ein-
stök mál eða málaflokka ofan í
kjölinn. Fjölga þarf ráðum og
nefndum, sem kjörnar eru af
þinginu til þess að hafa eftir-
lit með stjórnsýslunni. Sam-
hliða þarf að gera slík ráð og
nefndir mun virkari en nú tíðk-
ast, t. d. ætti að gera þá kröfu
til þeirra, að þær skiluðu þing-
inu árlegri skýrslu um störf sín.
Ráðherrar þyrftu [ ríkari
mæli að geta leitað aðstoðar sér
fróðra manna við stjórn ein-
stakra ráðuneyta. f því sam-
bandi ætti að taka það til gaum-
gæfilegrar athugunar, hvort
ekki væri tímabært að breyta
stöðu svonefndra aðstoðar-
manna ráðherra þannig, að þeir
yrðu í raun hliðsettir ráðu-
neytisstjórum.
Þá teljum við það löngu orð-
ið tímabært, að svonefndur um-
boðsmaður Alþingis taki til
starfa. All algengt er, að fólk
þurfi að leita réttar síns í skipt-
um við hið opinbera. Það getur
aftur á móti reynzt erfitt. Mögu-
leiki er að vísu á því að skjóta
málinu til æðri stjórnvaldshafa,
en engin trygging er fyrir því,
að slíkt málskot beri árangur.
Eins er mögulegt að skjóta mál-
inu til dómstóla, en málsmeð-
ferð fyrir þeim er því miður
kostnaðarsöm og langvinn. Það
er þess vegna nauðsynlegt. að
fólk geti snúið sér til óháðs
aðila, eins og umboðsmanns Al-
þingis, til þess að ná lagalegum
rétti sínum.
Ekki er nóg að setja á stofn
embætti umboðsmanns, heldur
þarf samhliða að setja almenn-
ar reglur um starfsháttu innan
stjórnsýslunnar. f því sambandi
kemur margt til greina, en hér
skulu aðeins nefnd örfá dæmi:
Brýnt er að gefa almenningi
kost á því að fá upplýsingar
um einstök stjómsýslumálefni.
Þetta á ekki sízt við um þá,
sem málið snertir. Þeir þurfa
einnig að fá tækifæri til þess
að tjá sig, áður en mál þeirra
er leitt ti lykta, og athugandi
er, hvort ekki eigi að skylda
stjórnvaldshafa til þess að rök-
styðja vissar ákvarðanir sínar.
Loks þarf að tryggja það, að
stjórnvaldshafar taki ekki
ákvörðun f máli, sem varðar þá
sjálfa persónulega, nána vanda-
menn þeirra eða sérstaka hugs-
muni þeirra.
Að okkar dómi er það eitt
brýnasta verkefni stjórnmála-
og embættismanna að kynna al-
menningi betur en nú tíðkast
það, sem er að gerast í stjórn-
sýslunni á hverjum tíma. Jafn-
framt þarf að gera hvern þjóð-
félagsþegn sér meðvitandi um
þau réttindi, sem hann hefur í
þjóðfélaginu og þær skyldur,
sem á honum hvíla.
Við Framsóknarmenn erum
þeirrar skoðunar að herða beri
aðhald að rekstri einstakra rík-
isstofnana og fyrirtækja og
auka hagræðingu á ýmsum svið
um. Gera þarf úttekt á rekstri
einstaka stofnana og fyrirtækja
og birta niðurstöðurnar opin-
berlega. Það hefur staðið ýmiss
konar hagræðingu fyrir þrifum,
að ekki hefur verið hægt að
segja opinberum starfsmönnum
upp störfum. Til þess að ráða
bót á þessu teljum við að af-
nema beri æviráðningu opin-
berra starfsmanna, en bæta í
þess stað laun þeirra. Veita ber
þeim forstöðumönnum, sem
standa sérstaklega vel að
rekstri stofnana sinna eða fyrir-
tækja viðurkenningu í einu eða
öðru formi.
Athugandi er, hvort ríkið hafi
gengið of langt í því efni að
veita þjóðfélagsþegnunum þjón
ustu á afmörkuðum sviðum,
þjónustu sem ef til vill þekkist
hvergi annars staðar að ríkið
veiti. Sé sú raunin, ber að sjálf-
sögðu að taka það til gaumgæfi-
legrar skoðunar, hvort sú þjón-
usta skuli veitt framvegis án
endurgjalds. Þá þarf að ganga
ríkt eftir því, að menn misnoti
ekki bætur almannatrygginga
eða aðra styrki af almannafé.
Loks er það brýnt, að gerðar
séu áætlanir til langs tíma um
útgjöld ríkisins á hinum ýmsu
sviðum. Með slíkum langtíma-
áætlunum er hægt að koma á
markvissari og skipulegri vinnu
brögðum, bæði að því er tekur
til tekjuöflunar ríkisins, svo og
ríkisútgjalda. Það þykir t. d.
góð regla, að fyrir liggi allar
teikningar að byggingu áður en
ráðizt er í það að reisa hana.
Á sama hátt hlýtur það að vera
kostur, að menn geri sér grein
fyrir því, hverju þeir stefna að,
áður en byrjað er að veita fé
til ákveðinna verkefna.
KA völlurinn tilbúinn
Nú í haust var lokið við nýja
malarvöll KA við Lundar-
skólann. Vígsla vallarins mun
hins vegar bíða til næsta vors.
Að sögn Stefáns Gunnlaugs-
sonar, sem er í vallarnefnd,
ásamt Hermanni Sigtryggs-
syni og Gunnari Jóhannssyni,
var slitlag sett á völlinn nú í
sumar, en vera má að það
þurfi að setja það lítið eitt
þykkra. Þá sagði Stefán að
byrjað væri á grasvellinum
norðan malarvallarins og bjóst
hann við, að hann yrði a. m. k.
tvö ár í byggingu. Stefán sagði
að ekkert væri ólíklegt, að
KA yrði að leika sína fyrstu
leiki á malarvellinum í fyrstu
deild næsta vor. Gert er ráð
fyrir að vígja völlinn að vori
og þá á afmælisári KA. Þá
Þór með óbreytt liö í vetur
í stuttu spjalli við Árna Sverr-
isson þjálfara hjá m.fl. Þórs í
handknattleik sagði hann að
litlar breytingar yrðu á Þórs-
liðinu frá undanförnum árum.
Þorbjörn Jensson hefði að
vísu skilið eftir stórt skarð
sem væri vandfyllt, en yngri
leikmenn leystu þá eldri af
hólmi smám saman. Þá sagði
hann óvíst hvort Árni Gunn-
arsson yrði með í vetur, en
hann hefur verið einn besti
maður liðsins undanfarin ár.
Árni kvaðst ekki búast við, að
Þórsarar gerðu neina stóra
hluti í deildirtni í vetur, en
sagði að stefnt yrði að því að
félagið héldi reisn sinni, en
búast mætti við því að nokk-
urn tíma tæki að þjálfa upp
og samhæfa nýja og unga
leikmenn. Árni er enginn ný-
græðingur í þjálfaramálum
hér á Akureyri. Hann þjálfaði
m.a. lið ÍBA fyrir nokkrum
árum, og þá hefur hann einnig
þjálfað marga flokka hjá Þór.
Þá er hann ein nokkar besti
og reyndasti dómari.
sagði Stefán, að Knattspyrnu-
deild KA hefði samið við skóla
meistara Menntaskólans,
Tryggva Gíslason, um leigu á
Menntaskólavellinum þrjú
næstu ár. Var samningur þar
að lútandi undirritaður í gær-
kveldi. KA menn hafa þegar
hafist handa með að standsetja
völlinn og er búið að skipta
um grasrót á honum að hluta.
KA þarf að sjá um og hirða
völlinn og skila honum í góðu
ástandi að þremur árum lokn-
um. Stefán sagði að þetta
mundi hafa mikinn kostnað í
för með sér fyrir félagið, en
þar eð knattspyrnuliðið léki í
fyrstu' deild, yrði mikið að
leggja í sölurnar fyrir það.
Ef grasvöllurinn verður kom-
inn í gott lag snemma í vor,
er möguleiki á að leikið verði
á honum í deildinni þá, þ. e.
a. s. ef grasvöllurinn við Gler-
árgötu verður ekki orðinn
keppnishæfur.
Sex Islandsmet hjá lyftingamönnum
Sl. laugardag var haldið í
Reykjavík úrtökumót fyrir
Norðurlandameistaramót ungl-
inga í tvíþraut sem haldið
verður í Svíþjóð nú í haust.
Á mótinu voru sett sex ís-
landsmet og voru þau öll sett
af akureyrskum lyftingar-
mönnum. Maður mótsins var
Freyr Aðalsteinsson en hann
Best að fullyrða ekkert
segir Matthías Ásgeirsson
þjálfari hjá KA. Matthías vildi
ekki gefa nein loforð um vel-
gegni KA í vetur í handbolt-
anum, en sagðist persónulega
vera ánægður með þann efni-
við, sem hann hefði úr að
moða. Hann segir fjóra nýja
leikmenn vera komna í liðið,
en þeir eru Jón Árni sem áður
lék með Fram, Rögnvaldur
sem einnig lék með Fram, Sig-
urður Ágústsson úr ÍR og Jón
Hauksson úr Haukum. Hann
segir alla þessa menn flutta til
Akureyrar, svo að miklu megi
búast við af þeim í framtíð-
inni. Þá sagði Matthías, að Ár-
mann Sverrisson, sem verður
við nám i Reykjavík í vetur
muni æfa með Fram og leika
með KA ef hann kæmist í
liðið. Hann sagði, að Hörður
Hilmarsson skildi eftir skarð
í liðinu en með öllum þessum
góðu mönnum ætti að verða
auðvelt að fylla það. Hann
sagði, að deildin yrði mjög
jöfn í vetur, og eflaust hart
barist um hvert stig. Hann
vildi engu spá um úrslit henn-
ar, en sagðist vera vongóður
um velgengni síns liðs.
setti íslandsmet í snörun, jafn-
hendingu og samanlögðu í
millivigt. Hann snaraði 107,5
kg, jafnhattaði 130,5 og lyfti
samanlögðu 235 kg. Jakob
Bjarnason sigraði í 100 kg
flokki og setti íslandsmet í
jafnhendingu 140 kg og j sam-
anlögðu 245 kg. Hjörtur Gísla-
son setti íslandsmet í jafn-
hendingu í 90 kg flokki lyfti
157 kg. Þá sigraði Haraldur
Ólafsson í dvergvigt, og Viðar
Eðvardsson í fjaðurvigt og
settu þeir báðir Akureyrarmet
í lyftum sínum. Þá var Sigmar
Knútsson annar í millivigt. Á
Norðurlandamóti unglinga
verða sendir 10 keppendur,
þar af sex frá Akureyri, þrír
frá Reykjavík og einn frá
Vestmannaeyjum. — Árangur
Akureyringanna er glæsilegur
og fylgja þeim árnaðaróskir
með afrekin.
UMKVÖRTUN.
Þegar bæjarbúar verða fyrir
meiri eða minniháttar meiðsl-
um liggur að öðru jöfnu bein-
ast við að leita á slysavarðstofu
sjúkrahússins. Það er þó mála
sannast að margir, sem þangað
hafa leitað eru fjarskalega
óánægðir með þá þjónustu, sem
þar er látin í té. Hér er ekki átt
við sjálfar læknisaðgerðirnar
heldur aðstöðu og umgengni við
þá sem þangað leita.
Nú vita allir að sjúkrahúsið
býr við mjög þröngan kost
hvað húsnæði varðar. Af þeim
sökum er hægt að skilja þá ráð-
stöfun að flytja biðstofu slysa-
varðstofunnar á stigaskörina
fyrir framan handlæknisdeild-
ina; menn verða einfaldlega að
gera sér það að góðu um sinn.
En hitt er öllu alvarlegra þeg-
ar þeir sem leita til slysavarð-
stofunnar eru látnir bíða tím-
unum saman á þessum stað án
þess að nokkur geri sér rellu
út af því. það má auðvitað til
sanns vegar færa að starfslið
deildarinnar hafi ýmsu öðru að
sinna og eigi oft erfitt með að
veita þeim liðsinni sem leita á
slysavarðstofuna. Þeim mun
meiri ástæða er til þess að fólki
á biðskörinni sé a. m. k. gerð
grein fyrir því strax að það geti
vænst þess að þurfa að bíða svo
og svo lengi vegna anna inn á
deildinni. En þessari sjálfsögðu
þjónustu er ekki til að dreifa.
Fólk kemur og sest, lítur gjarn-
an inn á gang og spyr hvers
sé að vænta en engin svör fást;
bara bíða. Þess eru mö.rg dæmi
að beðið hefur verið klukku-
tímum saman og að lokum fær
fólk það á tilfinninguna að það
sé lagt að jöfnu við húsgögnin
á biðskörinni. Því er engu sinnt
og biðin er þess hlutskipti.
Hér þarf úr að bæta, þó ekki
væri annað að fólkið á biðskör-
inni sé látið vita á klukkutíma
fresti að því sé ekki með öllu
gleymt.
Ingólfur Sverrisson.
Umferðarljósin
Umferðanefnd hefur lagt til, að
sem fyrst verði komið upp
umferðarljósum fyrir gangandi
vegfarendur á Þingvallastræti,
austan Hrísalundar, ennfremur,
að samskonar ljós verði sett
upp á Hörgárbraut á hæðinni
við Skúta. Þá leggur nefndin
til, að sérstakri lýsingu verði
DAGUR
komið upp við gangbraut yfir
Glerárgötu, norðan við Ráðhús
bæjarins og við gangbraut við
Þórunnarstræti við Hamars-
stíg. Ennfremur leggur nefndin
til, að lögreglusamþykkt bæjar-
ins verði breytt þannig, að
leyfður verði 50 km hámarks-
hraði bifreiða í stað 45 km nú.
DAGUR