Dagur - 20.03.1980, Blaðsíða 5

Útgefandi: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
Skrifstofur: Tryggvabraut 12, Akureyri
Ritstjórnarsímar: 24166 og 23207
Sfmi auglýsinga og afgreiðslu: 24167
Ritstjóri (ábm.): HERMANN SVEINBJÖRNSSON
Blaðamaður: ÁSKELL ÞÖRISSON
Augl. og afgr.: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
F’rentun: Prentverk Odds Björnssonar hf.
Aukna fjárveitingu
til sjúkrahússins
Fjórðungssjúkrahúsið á Akureyri
hefur orðið hart úti í byggingar-
máium og húsymi þess er mjög
lítið, miðað við aðra spítala á
landinu, íbúafjölda og þá starf-
semi, sem þar fer fram. Sem dæmi
má nefna, að spítalarnir í Reykja-
vík hafa þrisvar og hálfu sinnum
meiri húsakost en sjúkrahúsið á
Akureyri, ásamt Kristneshæli og
Læknamiðstöð Akureyrar, ef mið-
að er við íbúatölu hvors umdæm-
is. Sjúkrahúsin á Húsavík og
Sauðárkróki hafa hvort um sig
rúmlega tvisvar sinnum meira
húsrými, en sjúkrahúsið á Akur-
eyri.
Þessar tölur segja ef til vill betur
en nokkuð annað, hversu baga-
legt húsnæðisvandamál Fjórð-
ungssjúkrahússins á Akureyri
raunverulega er. Eins og nú er
ástatt eru þrengsli í sjúkrahúsinu
hvarvetna til baga og hindra eðli-
lega starfsemi þess. Jafnvel er um
það rætt manna á meðal, að
sjúklingar séu látnir fara heim
mun fyrr en æskilegt væri og að
ekki sé með góðu móti hægt að
taka á móti bráðatilfellum vegna
þrengsla.
Við svo búið má ekki standa
lengur, og kemur einkum tvennt
til. Fyrir það fyrsta er ekki hægt að
bjóða því fólki, sem býr á Akureyri
og í Eyjafirði, miklum mun lakari
aðstöðu í heilbrigðismálum, en
öðrum íbúum þessa lands. Hins
vegar er svo um það að ræða, að
því fé er mjög illa varið, sem þegar
hefur farið í nýbyggingar sjúkra-
hússins, meðan ekki er unnt að
taka þessar byggingar í notkun.
Því er það nú mikil nauðsyn, að
nægilegt fé fáist til að reisa tengi-
bygginguna milli þjónustukjarn-
ans og gömlu sjúkrahússbygg-
ingarinnar, því að öðrum kosti
verður ekkert hægt að nýta þessi
mannvirki á næstunni.
Fyrirhugaða fjárveitingu ríkisins
til Fjórðungssjúkrahússins á Ak-
ureyri verður að hækka. Áætlað er
að ríkið greiði 680 milljónir á
þessu ári, en það dugar ekki til,
því að ef unnt á að vera að taka
nýja húsnæðið í notkun á næsta
ári, tveimur árum síðar en upp-
haflega hafði verið áætlað, þarf
framlag ríkisins til Fjórðungs-
sjúkrahússins að nema 960
milljónum króna, að frádregnum
50 milljónum, sem til eru frá síð-
asta ári. Er vonandi að barátta
þingmanna kjördæmisins og for-
ráðamanna bæjarins og sjúkra-
hússins fyrir þessu máli beri ár-
angur.
i
4.DAGUR
brunninn..
Tómas Búi Böðvarsson, slökkviliðsstjóri:
Seint er að
byrgja
Fyrirbyggjandi aðgerðir eru bestar
TÖLUVERT vantar á að fólk geri sér fulla grein fyrir
eldhættunni, sem alltaf er kring um okkur og því fer sem
fer. Það er afar nauðsynlegt að gera sér þetta ljóst og eins
hitt hvernig bregðast skuli við, ef eldur verður laus. Hafið
við hendina tæki til eldvarna svo sem handslökkvitæki og
aspestteppi og einnig áætlun um fyrstu viðbrögð.
Eldurinn gerir ekki
boð á undan sér
Margur maðurinn hugsar ekk-
ert um eldsvoða frekar en það
muni aldrei kvikna í hjá honum.
Svo verður eldur e.t.v. laus að
nóttu til, þegar minnst varir. Það
er skelfilegt að vakna við siíkt og
engár líkur til að þú bregðist við á
réttan hát, nema þú hafir hugsað
vel þessi mál og hafir áætlun um
fyrstu viðbrögð (atlögu að eldin-
um og flóttaáætlun). Ein röng
ákvörðun getur leitt til manntjóns
á heimilinu. Treystið ekki á að
venjulegar útgönguleiðir séu fær-
ar, hafið aðrar leiðir á takteinum
og útbúið gluggana þannig að
komast megi út um þá án þess að
slasa sig.
1 öllum íbúðum er margfald-
lega nóg af brennanlegum efnum
sem geta orðið þér og fjölskyldu
þinni að aldurtila. Jafnvel
gardínurnar í stofunni eru nægj-
anlegar.
Reykurinn og hinar eitruðu
lofttegundir eru léttari en and-
rúmsloftið og safnast því fyrst
saman upp við loft. Ef þið vaknið
og reykur er í íbúðinni þá þreifið
alltaf efst á hurðunum áður en
opnað er, og ef þær eru heitar þá
opnið ekki. Sé nauðsynlegt að
fara gegnum reyk t.d. reykfylltan
gang þá skríðið og hafið klút fyrir
vitunum gjamar rakan og búið
ykkur vel í fötum úr náttúruefn-
um. Flest börn verða óttaslegin
við eld og leita því skjóls í skáp-
um, undc rúmum og á öðrum
slíkum felustöðum. Með því að
gera áætlun um flótta úr íbúðinni
og æfa hana með allri fjölskyld-
unni má auka líkumar á björgun
verulega. Útskýrið þetta fyrir
bömunum og nauðsyn þess að
hittast á tilteknum stað úti, þann-
ig að strax sé ljóst hvort allir hafi
sloppið út eða ekki. Högg í mið-
stöðvarofn að nóttu til getur verið
gott merki til bamanna eða for-
eldranna um að yfirgefa íbúðina
um neyðarútganga.
"li 1 ..........
Sjálfvirk aðvörun
Nú um árabil hafa verið á
boðstólum reykskynjarar fyrir
heimili, sem skynja reyk á
byrjunarstigi og aðvara fólk með
hljóðmerki. Slík tæki ættu að vera
í hverri íbúð og séu þau rétt stað-
sett gefa þau mjög ffjóW'viðvörun
og geta því bjargað lífi og eignum
fólks. Á nýrri gerðum reyk-
skynjara er sérstakur prufu-
hnappur og ætti að prófa
skynjarann mánaðarlega. Við
kaup á skynjara þarf að gæta þess
að hávaðinn sem hann gefur frá
sér sé mikill, ekki minni en 75
desibell.
Að lokum vil ég benda fólki á
að hafa ætíð símanúmer slökkvi-
stöðvarinnar við símann, en lím-
miðar fást ókeypist á slökkvi-
stöðinni og munið að eldurinn er
góður þjónn en afar slæmur hús-
bóndi.
Tómas B. Böðvarsson.
MINNING
Jóhann G.
Guðmundsson
stöðvarstjóri
Pósts og síma á Akureyri
Fæddur 25. nóvember 1917 — Dálnn 11. mars 1980
í gær var til moldar borinn í Akur-
eyrarkirkjugarði Jóhann Guð-
mundur Guðmundsson, stöðvar-
stjóri Pósts og síma á Akureyri.
Hann lézt á Fjórðungssjúkrahúsinu
hér 11. þ.m. af hjartasjúkdómi.
Jóhann var fæddur í Hvammi í
Langadal 25. nóvember 1917, son-
ur Þóru Emelíu Grímsdóttur og
Guðmundar Frímannssonar,
kennara. Foreldrar Emelíu voru
Jóhanna Jóhannesdóttir og Grímur
Þorláksson, sem bjuggu að Lang-
eyjarnesi og víðar í Dalasýslu.
Meðal barna þeirra og bróðir
Emelíu var Jóhann Lúther, for-
ustumaður vélstjóra í Reykjavík
um langt skeið. Ég hef því miður
ekki kunnugleika til að greina
frekar frá ættmennum Emelíu.
Foreldrar Guðmundar voru Val-
gerður Guðmundsdóttir og Guð-
mundur Frímann Björnsson, bóndi
í Hvammi í Langadal (oftast
nefndurFrímann),ogvarValgerður
seinni kona hans. Synir Frimanns,
auk Guðmundar, eru Bjarni bóndi
á Efri-Mýrum, Hilmar bóndi á
Fremsta-Gili, Jóhann Frímann
skáld og skólastjóri og Guðmundur
Frímann skáld og rithöfundur,
tveir þeir síðastnefndu búsettir á
Akureyri. Dóttir Frímanns og hálf-
systir þeirra bræðra var Jóhanna,
móðir Tryggva Ófeigssonar fyrrum
togaraskipstjóra og útgerðarmanns
í Reykjavík.
Leiðir þeirra Emelíu og Guð-
mundar lágu saman á Vífilsstaða-
hæli, þar sem þau dvöldu bæði sér
til heilsubótar. Felldu þau hugi
saman og vorið 1917 útskrifuðust
þau bæði af Vífilsstöðum og fóru
norður að Hvammi. Þeim auðnað-
ist þó ekki að eiga langa samleið
því að Guðmundur dó árið 1918 úr
Spönsku veikinni. Áður hafði
Guðmundur verið kvæntur Jóse-
fínu Erlendsdóttur, en þau slitu
samvistum. Dóttir þeirra er As-
gerður, gift Hallgrími Vilhjálms-
syni, tryggingafulltrúa á Akureyri.
Emelía giftist síðar Níels Jóns-
syni frá Balaskarði og bjuggu þau í
Reykjavík. Dætur þeirra eru: Mar-
en, gift enskum manni, Stanley
Kieman, Sigriður og Hrefna, ógift-
ar. Allar systurnar eru búsettar 1
Reykjavík.
Jóhann ólst upp hjá ömmu sinni
og afa í Hvammi og síðar
Fremsta-Gili 1 Langadal við gott
atlæti og ástríki. Hann aflaði sér
menntunar á Akureyri, fyrst í
gagnfræðaskólanum og síðar í
menntaskólanum, en hætti námi að
loknum fjórða bekk og mun því
hafa ráðið fjárhagsástæður, sem
víða voru bógbornar á þeim árum,
því að námsmaður var Jóhann
góður og þurfti því ekki að þeim
sökum að hætta námi. Á sumrum,
milli þess sem hann stundaði
skólanám, vann hann ýmis almenn
störf, m.a. var hann kaupamaður í
Garði við Mývatn 1 tvö sumur.
En árið 1935 gerðist Jóhann
starfsmaður póststofunnar á Akur-
eyri, og varð sú ákvörðun upphafið
að hans lífsstarfi. Varð hann brátt
póstfulltrúi og gegndi því starfi 1
mörg ár, en frá 1. janúar 1966 var
hann póstmeistari á Akureyri allt til
ársloka 1978 og þar með síðastur
þeirra, sem báru það gamla og
virðulega starfsheiti hér í bæ. En
frá 1. janúar 1979 var skipulagi
pósts- og símamálabreytt og frá
þeim tíma laut síminn einnig stjórn
Jóhanns og varð starfsheiti hans þá
stöðvarstjóri pósts og síma á Akur-
eyri.
Árið 1945 gekk Jóhann að eiga
Hjördísi, dóttur Jósefínu Pálsdóttur
og Óla P. Kristjánssonar, þáver-
andi póstmeistara, og lifir hún
mann sinn. Þeim varð fjögurra
barna auðið, en þau eru:
1. Óli Guðmundur, listmáli og
starfsmaður Pósts og síma,
kvæntur Lilju Sigurðardóttur
og eiga þau fjögur böm.
2. Edda, hjúkrunarfræðingur, gift
Þórhalli Bjamasyni, tæknifræð-
ingi, og eiga þau þrjú börn.
3. Örn, húsasmiður, heitbundinn
Þórunni Haraldsdóttur.
4. Þóra Emelía, starfsmaður hjá
Flugleiðum, ógift 1 föðurgarði.
Öll eru bömin búsett á Akureyri.
Starf Jóhanns var víðfeðmt og
ábyrgðarmikið og gegndi hann því
af dugnaði, árvekni og samvizku-
semi, því honum var ekki gjarnt að
kasta höndunum til verka sinna.
Hann starfaði í félagsskap Odd-
fellowreglunnar á Akureyri og
gengdi þar æðstu embættum.
Hef ég nú í stórum dráttum
greint frá uppruna og æviferli Jóh-
anns, en á þó mest ósagt af því, sem
eg segja vildi.
Kynni okkar hófust 1 M.A. fyrir
nær hálfri öld og urðu brátt að ná-
inni vináttu, sem aldrei rofnaði.
Leiddú kynni okkar til þess, að
Jóhann gerðist heimilismaður hjá
foreldrum mínum um það leyti sem
hann hóf sín póststörf og bjó þar
síðan sem einn af fjölskyldunni þar
til hann festi ráð sitt og stofnaði
eigið heimili. Þessi tími mun ávallt
verða mér minnisstæður ekki sízt
vegna þess þáttar, sem Jóhann átti í
því að gera hann skemmtilegan.
Við höfðum mikla ánægju af söng
og músík og vorum svo heppnir að
lenda með félögum í skóla, sem
létu vart nokkra stund ónotaða til
að syngja saman, svo að ýmsum
mun hafa þótt nóg um. Strax í
þriðja bekk starfaði sá ágæti karla-
kór HVÆSIR undir stjórn Alla í
París og Jóns Þórarinssonar og 1
fjórða bekk tvöfaldur kvartett
undir stjóm þess síðarnefnda. Síðar
urðum við báðir félagar í karla-
kómum GEYSI og varð hlutur
Jóhanns þar stór, því að hann
starfaði með kómum til æviloka.
Var hann einn af beztu söngkröft-
um kórsins, hafði háa og blæfagra
tenórrödd og gengdi þar oft ein-
sönghlutverkum. Ennfremur var
hann formaðúr kórsins um nokkurt
skeið. Hann var einn þeirra Geys-
is-manna, sem tóku þátt 1 frækilegri
söngför Fóstbræðra til Norður-
landa sumarið 1946.
Þá minnist ég einnig leikstarf frá
þessum árum, en þar átti Jóhann
einnig miklu stærri hlut en ég og
lék hann mörg hlutverk hjá Leik-
félagi Akureyrar. En mestan orðstír
gat hann sér á því sviði í hlutverki
prinsins í ALT HEIDELBERG,
sem GEYSIR sýndi veturinn
1945-46. Heyrði ég mjög af því látið
en sá ekki leikinn sjálfur þarsem eg
var erlendis um þær mundir.
Þessi ungkarlaár okkar voru ár
mikillar glaðværðar og eru björt í
minningunni. Svo þegar að því
kom að við festum okkur konur
vildi svo til að þær voru æskuvin-
konur og studdi það enn að því að
viðhalda vináttu fjölskyldna okkar,
enda varð það svo að „gangvegir“
lágu milli heimilanna og heim-
sóknir voru sjálfsagðar ekki sízt á
hátíðum og merkisdögum fjöl-
skyldnanna. Varð þetta til þess, að
böm okkar bundust einnig traust-
um vináttuböndum.
I húsinu þeirra við Engimýri 12,
sem Hjördís og Jóhann byggðu sér
— að nokkru með eigin höndum —
áttu þau mjög aðlaðandi heimili.
Átti húsfreyjan ekki minnstan þátt í
því að gera það vistlegt og hlutverki
sínu sem eiginkona og hin styrka
stoð manns síns, sem oft var undir
álagi erilsams embættis, gengdi
hún með miklum sóma og reisn og
kom það Jóhanni vel, því að hann
átti viðkvæma skapgerð sem fara
þurfti mjúkum höndum um. En
það skildi Hjördís, og því blessaðist
sambúð þeirra svo vel sem raun
varð á. Hin síðustu ár, er Jóhann
hafði kennt þess sjúkleika, sem að
lokum bar hann ofurliði, var Hjör-
dísi sérstaklega annt um áð hann
gætti allrar þeirrar varkárni, sem
hann varð að temja sér.
Þegar ég lít nú til baka verður
mér starsýnt á það — öðrú fremur
— hversu kær Jóhann varð öllum
þeim, sem umgengust hann mest og
þekktu hann bezt. Er mér þá í huga
hve kær hann varð foreldrum mín-
um og fjölskyldu. Einnig varð ég
þess var hve hlýjan hug heimilis-
fólkið 1 Garði við Mývatn bar til
hans svo og allir þeir, sem með
honum unnu í hans aðalstarfi. Um
það, hversu vel hann reyndist sín-
um nánustu, ætla ég ekki að fjöl-
ýrða hér en get þó ekki annað en
minnzt þess, hve ástúðlegt sam-
band hans var við tengdaforeldr-
ana. Ber þetta allt að sama brunni
og vitnar um góðan dreng 1 þess
orðs fyllstu merkingu.
Og nú er skarð fyrir skildi 1
Engimýri 12, heimilisfaðirinn
horfinn. Vona ég samt að gatan
grói ekki milli heimila okkar, og
þótt hún hafi ekki á síðari árum
verið jafn fjölfarin og fyrrum, þá
finn ég það nú, er vinur minn
verður ekki lengur sóttur heim, að
sterkastar eru rætur þeirrar vináttu,
sem gróðursett er 1 jarðvegi æsku-
kynna.
Ég bið Guð að lýsa Jóhanni vini
mínum á hinum nýju, ókunnu veg-
um og styrkja Hjördísi og börnin og
aðra vandamenn 1 sorg þeirra.
Akureyri, 19. marz 1980
Gísli Konráðsson.
* *
En þar bíða vinir 1 varpa,
sem von er á gesti.
D. St.
Einn af okkar ágætu Geysisfélög-
um, Jóhann Guðmundsson kvaddi
þennan heim s.l. þriðjudag.
Vil ég með nokkrum orðum
minnast starfs hans 1 Geysi, þau
tæp 44 ár er hann starfaði þar og
það allt fram á síðustu stund.
Ég minnist þess, þegar ég sá
þennan unga og glæsilega mann
koma og setjast í Menntaskólann.
Það fór ekki hjá því að eftir honum
yrði tekið. Hann blandaði þegar
geði við unga menn í bænum, enda
maðurinn glaðvær og fljótt varð
hann hrókur alls fagnaðar, þar sem
tekið var lagið.
Hann hafði óvenju bjarta og
fallega tenórrödd. Hann hóf fyrst 1
stað að syngja með bekkjarkór í
M.A. þá í tvöföldum kvartett, er
Jón Þórarinsson tónskáld stjórnaði
hér, á skólaárum sínum. Haustið
1936 kom hann til liðs við Karla-
kórinn Geysi og þar starfaði hann
af eldlegum áhuga til æfiloka.
Meðal annars var hann einsöngvari
kórsins um árabil.
Það fór ekki hjá því, að maður
eins og Jóhann Guðmundsson yrði
valinn til trúnaðarstarfa fyrir
Geysi. Hann var formaður kórsins
um tveggja ára skeið og stjórnaði
m.a. hinni ánægjulegu söngför til
ísafjarðar og Reykjavíkur 1968.
Einnig sat hann 1 ýmsum stjómum
og nefndum fyrir kórinn m.a. í
stjóm Tónlistarskólans um árabil.
Er Geysir réðst í það að koma
upp leikritinu „Gamla Heidel-
berg“í annað sinn 1945, kom það í
hlut Jóhanns að leika þar titilhlut-
verkið, prinsinn. Hann brást þar
ekki, fremur venju og er það í
margra minni hversu vel og
smekklega hann skilaði þessu hlut-
verki.
Þegar Samband ísl. karlakóra fór
söngförina til Norðurlanda 1946,
voru valdir nokkrir menn úr Geysi 1
þá för. Þar var hinn bjarti norð-
lenzki tenor, Jóhann, sjálfkjörinn.
Eins og áður er fram tekið, starf-
aði Jóhann með okkur Geysisfé-
lögum til hinnstu stundar. Við
vissum að hann gekk ekki heill til
skógar síðustu ár. Eigi að síður
vonuðum við að hann ætti eftir að
starfa með okkur um sinn.
Nú er hann allur. Skarðið er
ófyllt. En Ingimundur bíður bíður
okkar allra. Þar bíður vinur 1 varpa.
Hann- gefur tóninn, og þá verður
mikið sungið.
Eiginkonu og börnum, Jóhanns
vinar míns, sendi ég hugheilar
samúðarkveðjur. s. B.
Leikfélag Ólafsfjarðar:
Er á meðan er
Höf: Moss Hart og
Georg S. Kaufman
Þýð: Sverrir Thoroddsen
Leikstj: Ragnhildur
Steingrímsdóttir
Leikmynd: Félagar í L.Ó.
SEGJA MÁ að á Ólafsfirði hafi
ekki ríkt né ríki nein leikhúshefð.
Samt sem áður er þar starfandi
leikfélag sem sett hefur upp 19
sjónleiki á um 20 árum. Fátítt er
að leikfélög annars staðar af
landinu sýni leiki sína, þannig að
lítil samkeppni er þar á þessu
sviði. Ólafsfirðingar þurfa því lít-
ið fyrir því að hafa á endurgjalda
slíkar uppákomur, þó að slíkt hafi
að vísu komið fyrir. Segja má að
leiksýningar L.Ó. séu hápunktur
menningarlífs Ólafsfirðinga, sem
er að öðru leyti fábrotið, því fáir
leggja metnað sinn 1 að berja að-
komumenn augum er þeir stíga á
fjalir félagsheimilisins Tjarnar-
borgar.
Verkefnaval L.Ó. síðastliðin ár
hefur mér fundist fremur einhæft,
mest hefur borið á gamanleikjum
og íslenskum „baðstofuþriller-
um“ sem aldrei virðast ætla að
ganga sér til húðar. Þetta ástand
er síður en svo staðbundið við
Ólafsfirðinga, heldur virðist mér
það einkenna margan áhugaleik-
flokkinn. Stundargaman er jú
gott í hófi, en boðskapur og
vakning til hugsunar, sem á að
vera eitt af markmiðum leikhúsa,
má ekki kafna í eilífu glensi.
Nú í ár hefur L.Ó. tekið enn
einn gamanleikinn til sýninga. Sá
nefnist „ER Á MEÐAN ER“.
Uppsetning leiksins tók um sex
vikur. Leikarar eru allflestir í
fyrsta skipti á fjölunum nú, þ.e. af
19 leikendum hafa einungis fjórir
þeirra stigið áður á fjalir T.B. Allt
þetta fólk stundar sína föstu
vinnu, og hefur auk þess að þurfa
að læra texta sinn séð um og
komið upp sviðsmyndinni. Leik-
inn ber að sjálfsögðu að dæma
með hliðsjón af ofangreindum
atriðum.
Leikmyndin er allt of þyrm-
Sýning
C. A. Terr
í HAhóli
UM ÞESSAR mundir stendur
yfir í Gallery Háhól, sýning á
grafískum verkum ungrar
enskrar listakonu, Catherine
Anne Tirr.
Catherina Anne Tirr er fædd 1
Leeds, árið 1956, og nam myndlist
við Leeds College of Art og raunar
fleiri skóla m.a. Chelsea School of
Art. Um skeið hefur hún dvalið 1
London og mun hafa tekið þátt 1
nokkrum samsýningum þar í borg.
Sýningin sem hér hefur verið sett
upp, er afar sundurleit. Bæði hvað
varðar viðfangsefni, stíl og tækni.
Það sýnir, að listakonan er og hefur
verið að leita fyrir sér, svo sem
eðlilegt er með fólk, sem er að stíga
sín fyrstu spor á listabrautinni.
Flest eldri verkanna á sýning-
unni eru illa kompóneruð auk þess
sem tæknileg útfærsla er heldur af
lakara taginu. Á ég hér einkum við
kopargrafíkina.
I myndröð númer 20 til 24, er
listakonan að leika sér með sama
viðfangsefnið í mismunandi lita-
samsetningum. Utkoman er laus-
legar og veikar kyrralífsstemming-
ar. Nema hvað frábærlega tekst til í
mynd númer 23. Sú mynd er bæði
sterk í lit og byggingu, gott verk.
Vinnubrögð sem þessi eru mjög
skynsamleg og eðlileg, en þá mynd
sem tekst vel á að sýna, hinar ekki.
Þetta er einn af meiriháttar veik-
andi og þung, hún virkar hálf
öfgakennd. Leikurinn gerist í
New York á fjórða áratugnum,
nánar tiltekið á heimili Marlins
Vanderhofs fyrrverandi Kaup-
sýslumanns. Þar segir frá fjöl-
skyldu nokkurri, sem er fyrir
margar sakir frábrugðin öðrum
fjölskyldum. Á þessu heimili lifa
10 ólíkar persónur, sem eiga það
þó sameiginlegt að lifa hver í sín-
um einangraða hugarheimi, án
frekari vitundar um daglegt
amstur og stress þess samfélags
(Bandaríkjanna) sem þau annars
lifa í. Við fáum þama að kynnast
hversdaglegu lífi þessa fólks, en
þar fléttast þó giftingahugleið-
ingar annarar dótturinnar inn í
atburðarrásina. Daglegt líf þessa
fólks er helgað hugðarefnum
þess, sem öll virðast hálftilgangs-
laus en gefa lífi þess þó fyllingu.
Marlin Vanderhof, leikinn af
Agnari Víglundssyni, hefur ekki
gert handtak í lífinu síðan hann
hætti 1 „bissnesnum“ fyrir 35 ár-
um. Nú safnar hann snákum, og
sækir skólaslit af miklum áhuga.
Hann fær daglegar ítrekanir frá
skattheimtunni þess efnis að
hann hafi ekki borgað tekjuskatt
sl. 35 ár. Hann hirðir ekki um
slíka hluti og segir þá fáránlega.
Vanderhoff, eða afi eins og hann
var jafnan kallaður, er höfuð
fjölskyldunnar. Hann er hvers
manns hugljúfi og hugsjón hans
virðist ríkja á heimilinu. „Sælt er
það hús þar sem sællífi ríkir“, er
nokkurskonar „motto“ þessa
fólks. Þau hafa svart vinnuafl á
heimilinu sér til hjálpar, svo þau
geti einbeitt sér að hugðarefnum
sínum.
Af öðrum persónum má nefna
Penelopeu Sycamore, leikna af
Guðrúnu Víglundsdóttur, sem er
móðirin á heimilinu. Hennar
daglega líf snýst um leikrita-
skriftir. Paul Sycamore eigin-
mann hennar, leikinn af Sveini
Stefánssyni, sem fæst aðallega við
módelasmíði og flugelda- og
sprengjutilraunir í kjallaranum
með De Pinna, leiknum af Frið-
riki Eggertssyni. De Pinna kom
þangað fyrir 8 árum sem íssali og
hefur ekki farið síðan. Þeir
leikum sýningarinnar, það er allt
látið fljóta með.
C. A. Tirr hefur ferðast víða og á
ferðum sínum hefur hún greinilega
orðið fyrir miklum áhrifum, sem
hún síðan hefur nýtt við myndgerð
sína á einkar skemmtilegan hátt.
Vil ég til stuðnings því, nefna
myndröð við grískar goðsagnir, þar
sem leitast er við að sameina inntak
Helgi Vilberg
skrifar um myndlist
grískum umbúnaði fornum,
nútíma tækniúrvinnslu. Þessi verk
eru áhugaverð, en herslumuninn
vantar, áræðni og slagkraft.
í „afrísku“ myndunum virðist
mér listakonan finna sig, bæði hvað
varðar myndefni og tækni (sáld-
þrykk). Sú þunga myndbygging,
sem einkennir flest verk hennar
nýtur sín afar vel í þessum verkum.
Sterk lárétt niðurskipan flata, þung
ferhyrnd form á láréttum grunni á
móti lóðréttum og skásettum línum
gróðursins, verka létt og sannfær-
andi. Litasamsetningar bera vitni
um mjög næmt og þroskað litaskyn
höfundar. öll verk þessarar mynd-
sprengja nær allan sólarhringinn.
Dóttir þeirra hjóna, Essie, leikin
af Ingu Ástvaldsdóttur, fæst við
ballettnám, sem hún hefur
stundað í 8 ár án sýnilegs árang-
urs og stundar auk þess konfekt-
molatilraunir í eldhúsinu. Alise,
önnur dóttirin, leikin af Fjólu
Jósepsdóttur, er í giftingarhug-
leiðingum, hún hefur náð sér 1
son auðkýfings nokkurs. Auðvit-
að koma síðan upp vandamál
með þann ráðahag er auðkýfing-
urinn og kona hans koma í heim-
sókn, einum degi of snemma, og
sjá hvílíkt heimili þetta er. Auð-
kýfingurinn þjáist af magaverkj-
um og meltingartruflunum. Afi
veit ráð við því og veit hvert
meinið er: Wall Street, hann
verður að dreifa huganum frá
Wall Street kauphallarbransan-
um. Helst að hætta að græða,
hann eigi nóg nú þegar, og taka
upp einfaldari og skynsmari
lifnaðarhætti. „Hættu að vinna,
það er til nóg af vinnuglöðu
fólki.“ Þetta kallar auðkýfingur-
inn kommúnisma en hugsjón afa
sigrar að lokum, og allt fellur í
ljúfa löð.
Auðvitað er margt fleira fólk
sem slæðist inn á þetta undarlega
heimili, þar mætti helst nefna
rússneska hertogaynju og ballett-
kennara dótturinnar, en þau urðu
bæði landflótta vegna byltingar-
innar.
Leikur var nokkuð misjafn, en
best tilþrif sýndu Agnar Víg-
lundsson, er persónusköpun hans
var með miklum ágætum, Guð-
rúnu Víglundsdóttur og Friðrik
Eggertsson, en gerfi hans var
mjög gott. Framsögn var nokkuð
góð, en þó mátti stundum betur
fara.
Þrátt fyrir ýmsa vankanta á
sýningunni, oftast smávægilega,
er vel þess virði að eyða kvöld-
stund með Leikfélagi Ólafsfjarð-
ar.
Með von um bjarta framtíð
þakka ég fyrir mig;
Kristinn Hrafnsson.
raðar er afar blæbrigðarík og fín 1
lit. Með þessum verkum rís sýn-
ingin hæst. Sáldþrykkið virðist mér
því sú tækni, sem hæfir viðfangs-
efnum C. A. Tirr best.
Catherine Anne Tirr, hefur að
mínum dómi ótviræða hæfileika og
mun áreiðanlega ná ágætum ár-
angri í framtíðinni, með auknum
þroska, ögun og aukinni þjálfun.
Að lokum við ég benda á nokkur
atriði varðandi framkvæmd sýn-
ingarinnar, sem mér þykja að-
finnsluverð. Fyrir það fyrsta er
sýningin mjög illa upp hengd,
samstæðar myndraðir slitnar úr
samhengi og dreift, að því er virðist
af handahófi. Stærri sáldþrykks-
myndir eru hengdar, sumar hverj-
ar, á brúnan vegg þar sem þær
njóta sín illa, á meðan smærri,
veigaminni myndum er dreift á
ljósan suðurvegg austursalar. Þar
hefði einmitt verið heppilegast að
hafa „afrísku“ verkin. Smærri
verkin hefðu að sama skapi notið
sín betur á brúna veggnum. Sýn-
ingin virkar því mjög ósamstæð og
gerir gestum erfiðara fyrir að njóta
hennar sem skyldi.
Sýningarskrá fyrirfannst ekki,
aðeins númera- og verðskrá. Allar
tæknilegar upplýsii.gar um aðferð-
ir og efni vantaði, svo og kynningu
á hinni ensku listakonu. Eins er
undarlegt að senda út boðskort á
málverkasýningu, þar sem ekkert
málverk er að finna.
í kynningu í fjölmiðlum var
listakonan kynnt sem há menntuð
og víðfræg. Hverjum er greiði
gerður með þvílíku sk 'umi?
’ lelgi Vilberg.
DAGUR.5