Dagur - 05.12.1980, Blaðsíða 2

VÍSNAÞÁTTUR

Meifá að segja eggjaát
engan veginn dugar“
Hjálmar Jónsson
Það er nokkurt hættuspil að lofast
til að sjá um vísnaþátt i blaði.
Þetta hef ég þó dregist á að gera,
eftir að hafa farið lengi undan í
flæmingi. Nokkurhætta er jafnan
á því að fara rangt með vísu. Það
veldur höfundum sárindum, sem
vonlegt er. Því mun ég reyna að fá
staðfest hjá þeim að rétt sé með
farið. Það er náttúrlega ekki hægt
hjá þeim öllum af skiljanlegum
ástæðum, en ég reyni að vera
vandur að heimildum.
Veturinn er farinn að minna
nokkuð á veldi sitt. Mörgum hef-
ur þá fundist gott að ylja sér við
kveðskap. Ásgrímur Kristinsson
frá Ásbrekku kvað eitt sinn í
kuldatíð:
Oft er klaka orpin jörð
ekkert kvak í runni.
Yfir hrakin holt og börð
hrýtur staka af munni.
Þetta eru skynsamleg viðbrögð
við fyrrgreindar aðstæður. Valdi-
• **■-* - ■
f&kSSrZ
Bændur
Eigum til á lager nokkra 15 og 20 ha. Erika GEC 3ja
fasa rafmótora fyrir 220/380 volta spennu.
Hentugir til að knýja súgþurrkunarblásara þar sem
3ja fasa rafmagn er fyrir hendi.
Hagstætt verö — Góö greiðslukjör til áramóta.
HOFÐABAKKA 9 REYKJAVIK SIMh 85656
SÖLUDEILD SÍMI:85518
LANDj’
’-ROVBR
\
eigendur
Höfum á lager varahluti í Land rover.
Sendum hvert á land sem er.
• VELAVAL
Varmahlíð, sími 95-6118.
mar K. Benónýsson kveður svo
um gildi kveðskaparins:
Eftir þjóðar þrautadag
því er reynsla fengin,
aldrei gleymist laglegt lag
lagt á hörpustrenginn.
Benjamin Jóhannesson frá
Hallkelsstöðum í Hvítársíðu,
huggar sig við kveðskapinn á efri
árum:
Ég má þreyja orðinn mát
ekki fegins hugar.
Meira að segja eggjaát
engan veginn dugar.
Friðrik Hansen taldi rétt að
gleyma áhyggjunum og kvað:
Létt skal stíga lífsins vals
leika sér við blæinn,
þó að vanti allt til alls
eins og fyrri daginn.
þá eru hér að lokum tvær ný-
legar vísur. Halldór Benediktsson
bóndi og oddviti á Fjalli, seldi þá
jörð en keypti samhliða því
helminginn af húsi Ragnars Arn-
alds, fjármálaráðherra. Hús þetta
stendur í Varmahlíð og heitir
Mánaþúfa. í fljótu bragði sýndist
mönnum þarna ein sönnun þess
enn, að fjármálavit væri ekki öll-
um gefið. Ekki mun þó hafa verið
um bein skipti að ræða. Um þetta
varkveðið:
Gamla kempan leggst nú lágt
og líkast til á grúfu.
Selur fjallið, frítt og hátt
og festir kaup á þúfu.
Hrafnkell Thorlacíus fór réttar
með því að þúfan var ekki öll
keypt. Hann lýsti skiptunum svo:
Fínansmaður furðu snjall,
fóstri sauða og kálfa,
lét af hendi foldgnátt fjall
fyrir þúfu hálfa.
Að þessu rituðu bið ég lesendur
vel að lifa, og óska þeim allra
heilla.
Hjálmar Jónsson, Sauðárkróki.
BRÉF AÐ SUNNAN-
„Það gera
guðimir
í líki
gagmýn-
enda“
Hermann minn,
Það hefur dregist heldur betur að
ég sendi þér línur fáar af því sem
er að gerast við tjörnina hér í
höfuðstaðnum, Andaveröld í
umhverfisvandræðum; ísinn er
kominn og þær endur komnar á
minnstu tjörnina, þar sem næst-
um er ómögulegt að komast að
þeim nema gangandi og það fell-
ur fólki illa sýnist mér. Raunar er
hvergi hægt að geyma bíla sína
svo nokkru nemi fjölda þarna við
tjömina þar sem endur synda,
elska og aukast og fara svo á brott
til að deyja einhversstaðar við sjó
kannski, alls staðar annarsstaðar
en við hjarta borgar.
í gömlu Iðnó er líf, í borginni er
líf, það er mikið sýnt, bæði á
veggjum og á sviði og fólk er að
sýna sig og sjá aðra og er gott mál.
Á ská við allt þetta er svo myrkrið
að hrella viðkvæmar sálir sem
kenna vetri um líðan, en menn
telja þó að vetrarmyrkrið hafi
ekkert að gera með sálarlífið, það
sé jafn galið á sumrum, ef það er
galið á annað borð. Gotf er að
hafa hugfast Hermann minn, að
betra er að kveikja á litlu kerti en
bölva helvítis myrkrinu.
Hjá Leikfélagi Reykjavíkur er
Jón Hjartarson formaður og
Tómas Zoega er framkvæmda-
stjóri og sendir mér alltaf miða á
frumsýningar til þess að ég geti
nú látið norðlendinga vita að það
er ekki svo galið að spá í leikhús-
ferð um leið og skroppið er suður
til að gera eitthvað annað. Þjóð-
leikhúsið vill hinsvegar ekki
senda Degi frímiða, það hljóp
sparnaðarandi í einhverja sem
ráða og ykkar miðar sparaðir.
Jæja, nema hvað: Litla leiksvið
LR er margnotað. Þar gengur
Ofvitinn enn og er bráðgaman.
Þar er spilað Rommí og gera vel
þau Sigríður Hagalín og Gísli
Halldórsson. Jón Sigurbjörnsson
Jónas Jónasson
setti á svið. Þið munduð hafa
gaman af þessum leikritum. Þá
sýnir LR finnskt barnaleikrit eftir
Christina Andersson i Grunn-
skólum Reykjavíkur. Þráður þess
er sóttur í finnska þjóðsögu og er
með ævintýrablæ. Leikendur eru
Kristján Viggósson, Tinna
Gunnlaugsdóttir, Guðrún Ás-
mundsdóttir, Valgerður Dan og
Jón Hjartarson. Leikstjóri er
Eyvindur Erlendsson sem þið
þekkið dável, Akureyringar.
(Hvemig finnst þér að láta mig
kalla þig Akureyring?)
Og svo frumsýndi LR söng-
leikinn Gretti í Áusturbæjarbíói,
því húsi sem leikfélagsfólk fórnar
hvað mestum tíma og óguðleg-
ustum. Allt fyrir félagið og von
þess: Nýja Borgarleikhúsið. Nú
finnst mér tími til að söngelskt
fólk eins og þið eruð upp til hópa,
fjölmennið suður að sjá Gretti og
í leiðinni jólasveinana, sem eru
komnir í Hafnarstræti okkar.
Höfundar Grettis eru frumlegir
og greindir strákar. Egill Ólafs-
son, Ólafur Haukur Símonarson
og Þórarinn Eldjárn, sem vann
hjá okkur í útvarpinu um tíma og
„naut“ þess að vera undir mínum
verndarvæng, ef það er orðið sem
þarf?
Tónlist er skrifuð á Egil og
Þursaflokkinn, lýsing á Daníel
Williamsson, dansararnir á Þór-
hildi Þorleifsdóttur, búningar á
Guðrúnu Sigríði Haraldsdóttur,
leikmynd á Steinþór Sigurðsson
og leikstjórnin á Stefán Baldurs-
son.
Ég skemmti mér konunglega.
Að vísu finnst mér stundum
músíkin hans Egils of Egilsleg,
þung og þjáningarfull, en sum
lögin eru aldeilis bráðvel gerð. Ég
ætla lítið sem ekkert að tíunda
þér söguþráðinn, það gera guð-
imir í líki gagnrýnenda, en ég gat
ekki annað en dáðst að þeim
sveigjanleik sem leikarar LR eru
búnir. Þarna eru sumir þeirra
látnir dansa og ballettast á nútíð-
arvísu og lifa það af. Hitt er svo
annað mál, að gjarnan hefði
maður viljað sjá sérhannaðar
dansmeyjar og eftir þörfum þá
Erni sem hæst fljúga á danssviði,
vera í hlutverkum sumum, en
hvað með það: Við gerum þetta
allt saman sjálfir, er gamalt við-
kvæði úr útvarpinu, og á við að
þegar allt þrýtur og allir eru farnir
í fýlu af þeim sem geta eitthvað,
gerum við það.
Kjartan Ragnarsson er aldeilis
bráðgóður í hlutverki Grettis,
vinur minn Jón Sigurbjörnsson,
sem leikur apa í lokin, eða öllu
heldur mann sem verður api af
því að vera um stund í Sædýra-
safninu, var ekki bara apalegur í
útliti, heldur og í hreyfingum og
gangi og sýnir okkur kannski að
það er stutt þangað til við öll tök-
um á rás á fjórum að finna okkur
tré að klifra uppí. Það er kannski
eftir öllu, þegar þar að kemur, að
trén verða horfin úr heiminum
rétt eins og síldin og þorskurinn
úr sjónum, ef áfram er haldið að
kaupa togara til landsins.
Auðvitað er ýmislegt að í
Gretti. Ég kannast hvergi við
sumt af því sem sýnt er, svo sem
fangelsið og sjoppuplanið og
ungmennin sem þar blakta í
svörtu. Það er úr amrísku, stolið
og stælt og mjög óíslenskt og
kemur ekki heim og saman við
efnið.
Leikarar margir í „toppformi",
Sigurveig ykkar Jónsdóttir nú
orðin okkar og leikur hér sitt
fyrsta LR-hlutverk, Harald G.
Haraldsson leikur af ágætum
miklum og syngur eftir því,
Hanna María Karlsdóttir sem ég
fann í eina tíð í Keflavík, er með
efnilegri ungu leikurum i dag,
fjölhæf í bezta lagi, dansari góður
ogsyngur vel. Aðalsteinn Bergdal
er kominn suður og er ágætur.
Fleiri mætti svo sem nefna til, en
ég hætti hér.
Ég vona að það snjói ekki hér
að ráði. Það fer allt í köku ef
snjóar. Bílstjórar okkar sunnan-
manna alls óviðbúnir og kunna
ekki að haga akstri eftir færð-
inni.
Komið þið nú suður að fara í
leikhús L.R. og ef ykkur leiðist
þama fyrir norðan, efnið þá til
kennslu í snjóakstri og hálku. Við
hefðum gott af því að koma
norður að læra.
Svo vona ég að LA lifni við og
verði augasteinn ykkar á ný.
Bestu kveðjur til vina og
vandamanna.
Jónas Jónasson.
2.DAGUR