Dagur - 26.02.1981, Blaðsíða 4

BM3UE
Útgelandi: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
Skrifstofur: Tryggvabraut 12, Akureyri
Ritstjórnarsímar: 24166 og 23207
Sfmi auglýsinga og afgreióslu: 24167
Ritstjóri (ábm.): HERMANN SVEINBJÖRNSSON
Blaðamaður: ÁSKELL ÞÓRISSON
Augl. og afgr.: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
Prentun: Prentverk Odds Björnssonar hf.
Aðstoð til sjálfs-
hjálpar
Stefán Valgeirsson, alþingismað-
ur, gerði umræðuna og æsiskrifin
vegna kaupa Þórshafnartogarans
svonefnda að umtalsefni í viðtali
við Morgunblaðið fyrir skemmstu.
Stefán sagði meðal annars:
„Hvernig er komið fyrir þjóðinni
og ríkisstjórninni, ef gula pressan
á að hafa úrslitaáhrif á stjórnarat-
hafnir, á framgang mála, sem að
öllu leyti er staðið að samkvæmt
landslögum. Það ætti að vera á
allra vitorði, að þessir aðilar hafa
barist leynt og Ijóst á móti land-
búnaði, samvinnufélögum og
byggðastefnunni. Þessi átök eru
því um allt annað en umræddan
togara.“
Stefán bendir á það í viðtalinu,
að fyrir um 20 árum hafi menn haft
miklar áhyggjur af þróun byggða á
Vestfjörðum og óttast að þær færu
jafnvel í eyði, ef ekkert yrði að
gert. Þá hafi verið gerð áætlun um
eflingu byggðar og mikið fjár-
magn verið útvegað, auk þess
sem stórt átak hafi verið gert í
samgöngumálum. Þetta allt hafi
gjörbreytt öllum aðstæðum til
búsetu þar. Nú dytti engum í hug
að segja að illa hafi verið farið
með almannafé, þegar þjóðfélag-
ið hjálpaði Vestfirðingum til
sjálfshjálpar. Fyrir 20 árum hafi
það verið Vestfirðir, en nú sé það
Norðausturland.
Þá bendir Stefán einnig á það,
að ofveiði annarra og friðunarað-
gerðir í þágu alþjóðar hafi bitnað á
íbúum N.-Þingeyjarsýslu og sér-
staklega á Þórshafnarbúum.
Samkvæmt hraðfrystihúsaáætlun
hafi verið byggt frystihús á Þórs-
höfn og til að bregðast við at-
vinnuleysi og rekstrarerfiðleikum
hins nýja frystihúss, hafi Þórs-
hafnarbúar leitað margra leiða,
sem mistekist hafi af ýmsum
ástæðum, m.a. vegna svika á
löndunarsamningum. I' framhald
af þessu hafi svo komið upp hug-
myndir um það að sameina aðila á
Raufarhöfn og Þórshöfn um út-
gerð togara og koma upp fisk-
miðlun, þannig að rekstur beggja
frystihúsanna yrði mun hag-
kvæmari en nú er.
Umræða um þetta mál hefur
verið á þann veg, að engu er líkara
en Þórshafnartogarinn sé sá eini
sem komi til með að hafa erfiðan
rekstrargrundvöll og sá eini sem
muni taka afla frá öðrum togurum
landsmanna. Staðreyndin er hins
vegar sú, að hafi einhverjir fbúar
þessa lands átt kröfu til þess að fá
skuttogara og úrbætur í atvinnu-
máium, þá voru það Norður-Þing-
eyingar.
Um árekstra í Kjarnaskógi
Að gefnu tilefni (Smátt og stórt,
Dagur 17/2) vil ég koma á fram-
færi nokkrum upplýsingum
varðandi umferð og notkun úti-
vistarsvæðisins í Kjarnaskógi. Ef
þær upplýsingar gætu orðið til
farsælli útivistar í Kjarna er til-
gangi mínum náð.
Útivist
Frá því að Skógræktarfélag
Eyfirðinga hóf rekstur útivistar-
svæðisins í samvinnu við Akur-
eyrarbæ hefur eitt megin mark-
mið með rekstrinum verið að
skapa fjölbreytta aðstöðu til úti-
vistar allt árið. Með þetta sjónar-
mið í huga höfum við ekki talið
ástæðu til að hindra vetrarumferð
hestamanna um aðalakveg svæð-
isins. Flestir hestamenn hafa líka
skilið og virt þau takmork, sem
þeim voru sett. Hitt er svo aug-
ljóst að hestamönnum hefur
aldrei verið ætlað að nota skíða-
göngubrautina til útreiðar.
Ég vona að hestamenn skilji sín
takmörk og sameinist um að nota
aðeins akvegi innan svæðisins til
vetrarferða á gæðingum sínum.
Aðstaðan
Nú hefur trimmbrautin verið op-
in og upplýst síðan í nóvember og
fer notkun hennar vaxandi.
Komið hefur í ljós að fótgang-
endur hafa oft gert skíðamönnum
erfitt fyrir, og spillt skíðafærinu.
Upphaflega var hugmyndin að
bæði gönguslóðir og skíðaslóðir
gætu verið hlið við hlið á trimm-
brautinni.
Hús fyrir snyrtingar, sem hefur
verið í byggingu síðan 1974 er því
miður enn ónothæft, en vonir
standa nú til að úr því rætist. í
þessu húsi gæti einnig skapast
aðstaðá til þess að smyrja göngu-
skíði og hafa fataskipti.
Framtíðin
Útivistarsvæðið í Kjarna verður
seint fullmótað. En það er von
okkar, sem að rekstrinum stönd-
um að svæðið fái að aðlagast
þörfum bæjarbúa til hollrar úti-
vistar. Áfram verður unnið að
skógrækt og reynt verður að fá
landið stækkað til norðurs og
vesturs. Áform eru um betri
göngustíga, sem opna til umferð-
ar áður ónotaða hluta svæðisins.
Vonandi verður á þessu ári hafist
handa við gerð leikvallar. Fram-
kvæmd þessara hugmynda ræðst
þó af þeim fjárveitingum, sem
fást hverju sinni til rekstrarins.
Hallgrímur Indriðason.
** *
Hesta- og skiðamenn geta hæglcga komiö sér saman um not af Kjarna.
frá fyrri tímum og örlög hennar,
þar sem eru síldarverksmiðjurnar í
Hjalteyri og Dagverðareyri, sem nú
eru reyndar rústir einar, og þorpið
sem byggðist utan um þá fyrr-
nefndu. Já, síldin er vissulega ótrygg
(a.m.k. þegar hún er ofveidd ár eftir
ár), en hvað má þá ekki segja um þá
markaði sem ráða gengi stóriðju-
fyrirtækja á borð við þær málm-
bræðslur sem hér hafa verið reystar
í seinni tíð. Með síhækkandi orku-
verði og þverrandi olíulindum mun
fljótlega koma að því að það svarar
ekki kostnaði að flytja málmgrýti
heimshoma á milli, til vinnslu.
Einnig munu þær þjóðir sem nú
leggja til slíkt hráefni, leggja allt
kapp á að vinna það heima fyrir.
Framleiðsla iðnríkjanna á margs
konar tækjum (t. d. bílum) er þegar
stöðnuð, og mun fyrirsjáanlega
fara minnkandi, nema til komi
meiri háttar styrjöld. Þannig mun
margt leggjast á eitt við að gera
orkufreka stóriðju á tslandi harla
óöruggan atvinnuveg, og breytir þá
litlu hvort hún er í höndum út-
lendinga eða okkar sjálfra, nema
hvað tap okkar verður sýnu meira í
síðara tilfellinu. Erum við ein-
hverju bættari þótt við eignumst
fleiri verksmiðjurústir og „drauga-
þorp“?
Skáldið Einar Benediktsson varð
á sínum tíma þekkt fyrir að selja
útlendum auðmönnum íslenzka
fossa, en sem betur fer varð honum
lítið ágengt í því efni og flest kaup-
in gengu aftur til eigendanna eða til
íslenzka ríkisins. Fáir held ég að
verði nú til að hrósa Einari. fyrir
þetta framtak. Sumir telja það blett
á minningu hans en öðrum finnst
það hlægilegL Þeir „fossasölu-
menn“ sem nú eiga þá ósk heitasta
að bjóða erlendum auðhringum
orku fallvatnanna á sem lægstu
verði og ánetja okkur þannig hinu
alþjóðlega auðmagni, með sínum
blindu markaðslögmálum, sem
einskis svífst, munu að líkindum
hljóta harðari dóma í framtíðinni.
Ak. á Þorraþræl 1981.
Helgi Hallgrímsson.
Þjóðarvakningu þarff til
Helgi Hallgrímsson:
Stóriðjumenn höfðu
ekki erindi sem erfiði
Helgi Hallgrfmsson.
varð í reyndinni eins konar um-
hverfisverndarþing.
Aðstandendur ráðstefnunnar
hafa lagt áherslu á það að henni
væri ætlað að upplýsa menn og
móta stefnuna í iðnvæðingu Norð-
lendinga. Sú ályktun sem hægt er
að draga af þeim upplýsingum sem
þama komu fram í máli framsögu-
manna og annara er fundinn sátu,
hlýtur hins vegar að vera fremur
neikvæð fyrir hinn svonefnda
orkufreka iðnað og stóriðjustefn-
una í heild, a.m.k. hvað Norður-
land varðar.
Líklega er það þessvegna sem
frásagnir fjölmiðla af fundinum
hafa verið svo vandræðalegar og
jafnvel villandi, sem raun ber vitni,
mestan part upptugga á einstökum
atriðum í ræðum framsögumanna,
sem þó eru vanalega slitin úr sam-
hengi, ásamt tilvitnunum í hinar og
þessar bráðabirgðaskýrslur, um
staðsetningu orkufreks iðnaðar o.
fl. í þeim dúr. Af fréttum blaðanna
má skilja, að það sé nú ekkert
áhorfsmál lengur að ráðast í orku-
freka stóriðju á Norðurlandi, hins
vegar geti orkað tvímælis hvort
setja eigi verksmiðjuna niður
norðan eða sunnan Hörgárósa.
Svo einkennilega vill til, að bæði
norðan og sunnan Hörgárósa höf-
um við augljós dæmi um „stóriðju"
I.
Sífellt fer því fólki fjölgandi sem
gerir sér grein fyrir því að málefni
aldraðra verða ekki leyst eftir
hefbundnum leiðum.
Þó að unnið sé að þessu verki á
mismunandi hátt á hinum ýmsu
stöðum landsins og sumsstaðar vel,
er hér um að ræða eitt sameiginlegt
verkefni allrar þjóðarinnar. Þetta
stafar meðal annars af því að þjóð-
in er þannig samsett, að fjöl-
skyldutengsl skerast um hana þvera
og endilanga. Þróun undanfarinna
áratuga og margvísleg byggðarösk-
un hafa hrært þjóðinni saman og
vegna þess og ættartengsla ýmis-
konar eru íslendingar nú ein stór
fjölskylda flestum öðrum þjóðum
fremur.
Vegna þessa meðal annars verð-
um við að leysa sameiginlega það
verkefni að sjá öldruðum fyrir að-
búnaði á æfikvöldi og það er sam-
eiginleg siðferðisskylda okkar að
vinna þetta verk á sómasamlegan
hátt.
II.
Vanrækslusyndir okkar í þessum
efnum eru með miklum ólíkindum.
Þór Halldórsson yfirlæknir á
öldrunardeild Landsspítalans telur
íslendinga vera 15 til 20 árum á
eftir Norðurlöndunum og Bret-
landi í sambandi við öldrunar-
lækningar og öldrunarhjúkrun. Á
námsskrá heilbrigðisstéttanna,
hvort sem er í Háskólanum eða
annars staðar, eru öldrunarlækn-
ingar varla á dagskrá. Megnið af
þetta varðar. Þetta er ekki einka-
mál Reykvíkinga. Á stærstu þétt-
býliskjarnana safnast aldrað fólk
víðsvegar að af landinu. Hvað
skyldu það til að mynda vera
margir sem úti á landinu búa sem
eiga aldraða ættingja í Reykjavík?
Málefni aldraðra er sameiginlegt
verkefni okkar allra og það verður
að meðhöndla þetta verkefni eins
og um venjulegt neyðarástand sé að
ræða hjá allri þjóðinni.
IV.
Og hvernig förum við að þegar um
neyðarástand er að ræða?
Við útvegum fjármagn eftir
þörfum til að greiða skaðann. Þetta
fjármagn sækjum við í sameigin-
legan sjóð eða að við tökum lán.
Það er nákvæmlega þetta sem þarf
að gera í sambandi við þann vanda
sem óleysanlegur er eftir hefð-
bundnum leiðu .
Við verðum að líta á þetta risa-
vaxna verkefni sem eina heild. Það
verður í upphafi að byggja þær
stofnanir og aðrar byggingar sem
eru nauðsynlegur ytri rammi verk-
efnisins. Síðan verður að fara niður
í saumana í hjúkrunarmálunum og
öldrunarlækningunum og tengja
þau mál öll við hina félagslegu
starfsemi í landinu.
Reynslan sýnir að hinar venju-
legu leiðir duga ekki. Ekkert minna
en þjóðarvakning þarf að koma til.
Þrýstingur frá sem flestum, sköpun
ný almenningsálits sem ráðamenn
ganga ekki á móti.
Þessi grein er eitt sandkorn til
stuðnings slíkrar vakningar.
Hrafn Sœmundsson.
Á vissu árabili upphefst jafnan
furðulegur söngur hjá vissri tegund
manna, sem kalla má stóriðjumenn,
til aðgreiningar frá öðrum mönn-
um, enda er söngur þeirra að jafn-
aði mikil lofgerð um stóriðju og
orkufrekan iðnað, sem þeir telja
bót allra meina í þjóðfélaginu. Þeir
líta ekki við iðjuverum sem fram-
leiða minna en nokkur hundruð
þúsund tonn á ári hverju, og gleypa
a.m.k. nokkrar teravattstundir ár-
lega. Fyrir þeim virðist magnið
vera aðalatriðið og því stærra því
betra.
Stóriðjulofgerð þessi virðist nú
vera orðin nokkuð reglulegt fyrir-
bæri sem reikna með með að komi
upp á svo sem 3-5 ára fresti en há-
marki nær hún þó oftast á áratuga-
skiptunum. Virðist hún því fylgja
eitthvað svipuðum lögmálum og
hafísinn, landsins forni fjandi. (Er
ekki ólíklegt að sólblettir hafi hér
einhver áhrif, en þeir eru í hámarki
á ca. 11 ára fresti).
Hér í Eyjafirði gætti þessa far-
aldurs síðast árið 1977 en þá var
hann svo rækilega kveðinn niður
að hann lét alls ekkert á sér kræla
næstu árin, eða þar til um áramótin
síðustu. Segja má að núverandi
herferð stjóriðjumanna hafi byrjað
með því að tveir mikils metnir for-
ystumenn stjórnmálaflokka, sem
nú eru í stjórnarandstöðu, gengu
fram fyrir skjöldu og blésu í lúðra
til stuðnings orkufrekum iðnaði í
landinu.
Eftir að þessir víðfrægu (og víg-
reifu) foringjar höfðu þannig gefið
tóninn (annar þeirra féll að vísu úr
foringjasætinu litlu seinna), fóru
hinir smærri spámenn að hugsa sér
til hreyfings.
Á Fjórðungsþingi Norðlendinga
s.l. haust komu m.a. fram raddir
um að efla þyrfti stóriðju á Norð-
urlandi og var „iðnþróunar- og
orkumálanefnd" Fjórðungssam-
bandsins falið að gangast fyrir ráð-
stefnu um „orkubúskap og orku-
iðjuna lönd og leið í bili, en snúa
sér í þess stað að stórvirkjunum og
gera þær að eins konar atvinnuvegi
og útflutningsvöru (sbr. Kröflu-
virkjun). Þar með taldi hann að at-
vinnumálunum væri borgið, í bili
a.m.k. Var mikið klappað fyrir
þessu. Annars einkenndust ræður
framsögumanna yfirleitt af miklu
talnaflóði og alls konar „spám“ um
breytingar þessara talna. (Voru
tölurnar sýndar á tjaldi og voru í
ýmsum litum, en því miður sáust
þær aðeins úr fremstu sætunum).
Þegar til umræðna kom reyndist
stóriðjustefnan eiga sér „formæl-
endur fá“, eins og segir í Hávamál-
um, en hins vegar urðu ýmsir til að
gagnrýna hana, og jafnvel nokkuð
óvægið. Svo virðist sem aðstand-
endur ráðstefnunnar hafi grunað
þetta fyrirfram (hafa sennilega ekki
verið öruggir með málstaðinn), því
að í dagskrá voru auglýstar „um-
ræður með pallborðssniði". þ.e.
framsögumenn sátu fyrir svörum,
og skyldu frundarmenn beina til
þeirra fyrirspurnum, en í almenn-
um umræðum á eftir mátti þó
koma fram með „ábendingar og
hugmyndir“.
Hér fór hins vegar sem oftar,
þegar mönnum er mikið niðri fyrir
á fundum, að lítið var farið eftir
þessum reglum og sá fundarstjór-
inn þann kost vænztan að láta það
afskiptalaust. Þannig atvikaðist
það að ráðstefnan sem átti að vera
„hallelújasamkoma“ stóriðju-
manna, snerist í andhverfu sína og
elliheimilum og öðru dvalarrými
fyrir aldraða í landinu hefur verið í
afar lauslegum tengslum við hið
almenna heilbrigðiskerfi. Vegna
þessa og margs annars hefur margt
setið á hakanum í sambandi við
hjúkrun aldraðra og annan að-
búnað. Meðal annars hefur ekki
verið hægt sem skyldi að sjá öldr-
uðu fólki fyrir nægilegri andlegri
umönnun.
Allt þetta og margt fleira verðúr
nú að taka til endurskoðunar í
grundvallaratriðum.
III.
Þó að einstaka sveitarfélag hafi
getað haldið eitthvað í horfinu
hvað ytri aðbúnað snertir, er sá
hluti vandans alveg geigvænlegur
almennt séð. Á Reykjavíkursvæð-
inu er algert neyðarástand hvað
frekan iðnað“. Ráðstefna þessi var
haldin dagana 16-17. janúars.l. Þar
voru hvorki meira né minna en átta
framsögumenn fengnir til að
„vitna“ um nauðsyn stórra virkjana
og orkufrekan iðnað með sérstöku
tilliti til aðstæðna á Norðurlandi.
Af þessum átta framsögumönnum
voru sjö „að sunnan", en aðeins
einn heimamaður. Greinilega var
Þrátt fyrir þá tilraun sem hér var
gerð til að útiloka andstæðinga
stjóriðjustefnunnar, reyndist þó
langt frá því að allir fundarmenn
væru jábræður. Meira að segja
meðal sumra framsögumanna,
virtist stundum gæta nokkurra efa-
semda um ágæti stefnunnar, og
slóu þeir ýmsa vamagla í því efni.
Meiri hluti þeirra var þó greinilega
ekkert sparað til að „messan“ yrði
sem fullkomnust, og ekki sá
Fjórðungssambandið neina ástæðu
til að bjóða þeim aðilum framsögu,
sem ætla mátti að væru á öndverð-
um meiði við stóriðjustefnuna.
(Þeir fengu ekki einu sinni fundar-
boð sent).
Fram að þessu hafði ég haldið í
einfeldni minni, að Fjórðungssam-
bandið væri fyrir alla þegna Norð-
urlands. Með þinghaldi þessu hefur
sambandið hins vegar tekið ótví-
ræða afstöðu með stóriðjustefn-
unni, og á móti þeim mikla fjölda
Norðlendinga sem eru fráhverfir
henni. (Ef það væri einhvers ráð-
andi mætti spyrja sig hvort það nyti
nú meirhlutafylgis).
heillaður af þeim gullroða sem
þeim finnst leggja af stóriðjunni.
Það var því ekki íaust við að sumir
yrðu fyrir vonbrigðum þegar sjálf-
ur stóriðjuforstjórinn, Jón Sigurðs-
son, lýsti því mikla tapi sem Járn-
blendiverksmiðjan hefur mátt þola
síðan hún var gangsett fyrir tveim-
ur árum (og allir vita um hinn eilífa
taprekstur Álversins). Þegar svo
forstjórinn bætti því við, að það
væri ekkert tiltökumál að þola tap-
rekstur í nokkur ár, það yrðu menn
að leggja á sig fyrir hugsjónina,
mátti sjá grettu á andlitum ýmissa
„stóriðjuhugsjónamanna." Bjarni,
fyrrverandi bæjarstjóri, (sem hafði
orðið seinn fyrir á fundinn) kom þá
með þá snjöllu tillögu, að láta stór-
FEBRUARMOT
Eins og getið var um í síóustu
viku átti að fara fram Febrúar
mót í skíðagöngu á laugardag-
inn var. Mót þetta fór vel fram
þótt keppendur hefðu mátt vera
fleiri. Gönguíþróttin hefur átt
erfitt uppdráttar hér á Akureyri,
þar er flestir skíðamenn hafa
frekar viljað stunda Alpagrein-
arnar svokölluðu. Þrátt fyrir það
virðist skíðagangan vera í sókn,
og fleiri og fleiri sjást nú á
gönguskíðum, en flestir nota
þau til að ganga sér til hressing-
ar, en nokkrir eru þó að æfa sig
með það fyrir augum að taka
þátt í kcppni.
Úrslit í Febrúarmótinu urðu
þessi:
15-16 ára (5 km.):
1. Hilmar Aðalsteinsson 22,58
2. Ágúst Birgisson 24,16
3. Elvar Aðalsteinsson 26,04
4. Kjartan Friðjónsson 28,18
5. Þór Einarsson 30,09
20 ára (10 km.):
1. Ingþór Eiríksson
39,44
2. Haukur Eiríkss. lóára 41,42
Næsta göngumót verður
Marsmótið og fer það fram við
Skíðahótelið 7. mars og verður
þá keppt í sömu flokkum.
10 ára flokkur:
I. Muggur Matthíasson
II. ára flokkur:
1. Ásgeir Guðmundsson
2. Jón Stefán Jónsson
33,29
33,50
36,10
13-14 ára (5 km.):
1. Jón Stefánsson 22,16
2. Gunnar Kristinsson 24,13
3. Jón Þ. Aðalsteinsson 28,14
Punktamót
unglinga
Um síðustu helgi var haldið á
Húsavík punktamót unglinga á
skíðum, og var mótið á vegum
Skíðaráðs Húsavíkur. Keppendur
voru allsstaðar af að landinu.
Norðlendingar stóðu sig mjög vel
á þessu móti og í fyrstu sætum voru
margir frá Akureyri, Húsavík og
Dalvík.
Þór- KA á föstudagskvöld
Á föstudagskvöldið leika Akureyrarfélögin Þór og KA í annarri
deild í handbolta. Vegna stöðunnar í deildinni skiptir lcikurinn
ekki máli fyrir Þór en KA verður að vinna ef liðið ætlar að eiga
möguleika á sæti í fyrstu deild. Áhorfendur eru hvattir til að
fjölmenna í skemmuna og skapa góða stemmingu á áhorfenda-
pöllunum.
Þjálfar
lyftingamenn
Jón Páll Sigmarsson, Norðurlanda-
meistari í kraftlyftingum og niarg-
faldur Islandsmeistari mun þjálfa
lyftingarmenn frá Akurcyri nú um
vikutíma.
Mörg mót eru framundan hjá
lyftingarmönnunum, en febrúar er
þeirra aðal keppnismánuður og
stefna allar æfingar að því að ná
toppformi og árangri á þessum
mótum. Það er lyftingarmönnum
mikill fengur að því að fá til sín
góðan þjálfara, en eins og áður hef-
ur verið sagt standa lyftingarmenn á
Akureyri mjög framarlega í sinni
iþrótt, og hafa náð undraverðum
árangri. Mjög margir eru nú farnir
að iðka þessa iþrótt, og er húsnæði
lyftingarmanna yfirfullt á hverjum
degi, — þar rennur svitinn um leið
og lóðunum er sveiflað.
„Bangsinn fór
til „tröllsins“
Nú hefur „Heimskauta-
bangsinn“ Víkingur Trausta-
son farið á vit „Norður-
hjaratröllsins“ Arthurs
Bogasonar, og er hann nú
kominn til Dayton í Ohio ríki
í Bandaríkjunum og æfir þar
á fullum krafti hjá sama
þjálfara og Arthur.
Heyrst hefur þaðan að vestan
að þeim lítist vel á „bangsann“
og úr þessum piltum hyggjast
þeir gera afreksmenn á heims-
mælikvarða í iþróttum.
Arthur hefur tekið miklum
framförum í íþrótt sinni og m.a.
náð sjötta besta afreki í heimin-
um í réttstöðulyftu. Hann hefur
ekkert keppt ennþá, en á æf-
ingum búinn að lyfta þyngri
lóðum en áður.
Þeir Arthur og Víkingur
munu vera þarna a.m.k. frani í
maí og verða þá búnir að taka
þátt í móturn þar vestra.
„Hcimskautabungsinn“ Víkingur
Traustason scst hér gæða sér á nýrri
tegund af jógúrt frá Mjólkursamiagt
KEA. Mynd Ó. A.
LU IN
Þeir voru að bíða eftir rútunni, sem átti að flytja þá upp i Hliðarfjall. Mynd: á.þ.
RUS
4•DAGUR
DAGUR.5