Dagur - 20.08.1982, Blaðsíða 3

Þjóðgarðurinn
í Jökulsárgljúfrum
24 þúsund
gestír
í þjóð-
garðinn
Ásrún Jóhannsdóttir, þjóðgarðsvörður.
„Ferðamannastraumurinn í
þjóðgarðinn hefur aldrei ver-
ið meiri en í sumar. Þetta er
metár og gestir orðnir um 24
þúsund. Þá á ég bæði við í Ás-
byrgi og í Vesturdal (Hljóða-
klettum) og þá sem koma að-
eins í dagsheimsókn og hina
sem gista í tjöldum,“ sagði
Ásrún Jóhannsdóttir, þjóð-
garðsvörður í Jökulsárgljúfr-
um, en garðurinn nær sem
kunnugt er yfir Ásbyrgi,
Hljóðakletta, Hólmatungur
og Dettifoss.
Þetta er fjórða sumarið sem
Ásrún annast þjóðgarðsvörslu,
en hún er ættuð frá Víkingavatni
í Kelduhverfi. Á vetrum er hún
við nám í frönsku. Gréta Ólafs-
dóttir sálfræðinemi úr Öxarfirði
vinnur einnig við vörslu í
Vesturdal, ásamt Ásrúnu.
„Það segir svolitla sögu um
hvernig mér finnst að vinna hér
að þetta er fjórða sumarið mitt.
Þetta er mjög lifandi starf og
samskiptin við fólkið og þessa
fallegu náttúru eru skemmtileg.
Staðurinn er einstaklega falleg-
ur og fjölbreytilegur og hér er ég
alltaf að sjá eitthvað nýtt,“ segir
Ásrún.
„Þolir þjóðgarðurinn þessa
miklu ásókn sem verið hefur í
sumar?“
„Með góðri skipulagningu
gengur þetta. Tjaldstæðin í
Vesturdal eru að vísu viðkvæm
en ef við sjáum um að hreinsa
vel til og hafa þau snyrtileg þá
gengur fólk yfirleitt vel um. Nú
stendur til að taka í notkun ný
tjaldstæði í mynni Ásbyrgis. Þar
verður reist aðstaða fyrir snyrt-
ingu og fleira og áætlað að hefja
framkvæmdir við annað húsið
sem þar verður í haust. Það
verður væntanlega komið í
notkun næsta sumar ef vel
gengur.
Víða er mjög fagurt í Hljóðaklettum, ekki síst þar sem uppsprettulindimar
mvnda læki sem bugðast niður að Jökulsónni.
En varðandi ásóknina og
hvernig landið þolir hana má
nefna að það fer að verulegu
leyti eftir veðri hvernig til tekst.
Ef rigningar eru miklar þolir
landið umferðina miklu verr.“
„Hvenær er ferðamanna-
straumurinn mestur?“
„Mestur hluti gestanna kemur
síðari hluta júiímánaðar og um
og eftir verslunarmannahelgina.
Líklega er um helmingur gest-
anna þátttakendur í hópferðum
sem fara þá gjarnan líka í
Herðubreiðalindir og Öskju.“
„Er ekkert um það að fólk sé á
slarki þarna?“
„Það heyrir til algjörra undan-
tekninga að hér sé fólk á fylleríi.
Hér er mest fjölskyldufólk og
vilji fólk fjör fer það annað.“
„Ég tók eftir því að kindur
voru nartandi í runnana í
Hljóðaklettum. Er ætlast til þess
að búfénaður sé í þjóðgarðin-
um?“
„Nei, þær eiga ekki að vera
þarna en sækja hins vegar mikið
á þessar slóðir. Við reynum að
gelta annað slagið og reka þær
burt eftir því sem tími vinnst
til,“ segir Ásrún og er svo þotin
með það sama, því hún þarf að
taka á móti eldhúsbíl einhverrar
hópferðarinnar.
Gréta var á fleygiferð um
tjaldstæðið að hreinsa til og sýna
fólki fram á að eftirlit væri með
umgengni-þess. Ekki bar á öðru
en störf þessara ötulu þjóð-
garðsvarða bæri árangur. Tjald-
gestir undu sér vel í rólegu og
fallegu umhverfi, sem er raunar
eins og annar heimur, ævintýra-
land. Þó starfið sé erilsamt á
köflum, eins og t.d. um verslun-
armannahelgina þegar þær
höfðu 500 manns í gistingu, eru
þær líklega öfundsverðar af því.
Ekki endilega af umgengninni
og vegna kynnanna við fólkið
sem þarna kemur og fer, heldur
fyrst og fremst vegna snertingar-
innar við þessa undurfögru nátt-
úru sem er í þjóðgarðinum í Jök-
ulsárgljúfrum. H.Sv.
Séð ofan í Vesturdalinn. Hús þjóðgarðsvarðanna lengst til hægri.
Myndir: H.Sv.
20. ágúst 1982 - DAGUR - 3