Dagur - 29.10.1982, Blaðsíða 8

BARNA VA GNINN
Heiðdís Norðfjörð
Hvolpurinn Pési
mikið til? spurði Bolli.
„Jú,“ sagði Pési kjökrandi.
„Ég skal kenna Kola al-
mennilega hundasiði“ sagði
Bolli og gekk reiðilega burtu.
„Jaha, nú fær Koli aldeilis
„Þá bítur hann mig ekki
oftar.
Hefur hann oft bitið þig?“
spurði Bolli.
Já, hann hefur bitið mig 6
sinnum“ sagði Pési.
spurði Bolli Pésa.
, já,“ sagði Pési.
„Það er gott,“ sagði Bolli.
„Farðu nú bara heim til þín og
láttu mig vita, ef þeir koma
aftur.“
Svo fór Pési hinn ánægðasti
heim.
Einu sinni, þegar hann Pési
hvolpur var í hundakofanum
sínum, kom hann Bolli. Bolli
var bolabítur sterkur og stór.
Allir voru hræddir við Bolla.
„Góðan daginn“ sagði
Pési.
„Góðan daginn“ sagði
Bolli. „Hvernig líður þér?“
„Mjög illa“ sagði Pési.
„Hvað kom fyrir þig?“
spurði Bolli.
„Koli beit mig í eina löpp-
ina“ og Pési sýndi Bolla sárið.
„Æ, æ, og finnurðu ekki
Ganill
maðuriim
að kenna á því“ sagði Pési við
sjálfan sig.
Nokkru seinna kom Bolli
aftur.
„Nú er ég búinn að kenna
Kola hundasiði“ sagði hann.
„Það var gott,“ sagði Pési
og var voða feginn.
„Bolli, Bolli, heyrðist nú
kallað.
Bolli kvaddi nú Pésa og
hljóp heim til sín. Skömmu
eftir að hann var farinn komu
Koli og vinir hans og urruðu á
Pésa.
Pési varð óskaplega hrædd-
ur og hljóp eins og fætur tog-
uðu heim til Bolla. Þar krafs-
aði hann í hurðina. Bolli kom
til dyra og sá hvað var á seiði.
Hann gelti og urraði. Koli og
vinir hans urðu hræddir og
hlupu í burtu.
„Er allt í iagi með þig?“
Vigfús Sveinbjörnsson heitir
strákur sem á heima í Lerki-
lundi 9, Akureyri. Hann sendi
þessa sögu, sem heitir:
Gamli maðurinn.
Það var vetur. Þegar hann
Tryggvi gamli var að koma úr
búðinni mætti hann hóp af
krökkum.
„Góðan daginn,“ sagði
Tryggvi gamli.
„Góðan dag,“ hrópuðu
krakkarnir og tóku upp snjó-
kúlur og hentu í hann. Svo
hlupu þau burtu.
En Tryggvi gamli datt og
missti pokann sinn og mjólk-
Þessa fínu mynd teiknaði Helga Magnea Jóhannsdóttir, Eikar-
lundi 8, Akureyri, 5 ára. Þetta er mynd af henni sjálfri og sýnir
hvað hún varð glöð um daginn, þegar hún eignaðist lítinn
bróður.
urflaskan brotnaði. Mjólkin
flæddi út um allt.
Tryggvi gat varla staðið
upp, því að hann var svo
slæmur í bakinu. Loksins
tókst honum það og svo rölti
hann heim í gamla húsið sitt.
Allt í einu heyrði hann
brothljóð. Það virtist koma úr
stofunni hans. Hann flýtti sér
þangað.
Hann leit út um brotnu rúð-
una og sá þá sömu krakkana
og höfðu hent snjókúlunum í
hann.
„Krakkaóféti,“ kallaði
hann, en krakkarnir hlupu
burtu flissandi.
Daginn eftir komu foreldr-
ar barnanna og borguðu rúð-
una. Eftir það voru krakkarn-
ir og Tryggvi bestu vinir.
Tryggv' gamli við brotnu rúðuna!
Bamaskop
- Hvaðertþúaðgerauppifperutrénu
mínu, drengur?
- Ein at perunum yðar datt niður,
herra prestur, og ég er bara að hengja
hana upp aftur fyrir þig ...
☆ ☆☆
[ stórversluninni kom lítill drengur að
upplýsingaborðinu og sagði:
- Afsakið, ekki hefur þú séð unga
konu, sem hefurtýnt litlum dreng, sem
líktist mér...?
☆ ☆☆
„Pabbi. Hvemig stafar maður visk(?“
„Maður stafar það ekki vinur minn.
Maður drekkur það!“
UREINUIANNAÐ
Snjólaug Bragadóttir
Lengi lifí Músavinafélagið
og Andrés önd!
Ég ætla ekki að skrifa um
Tomma og Jenna-málið, þó til-
efnið sé nægilegt, þvíóralangt er
síðan ég og raunar öll þjóðin
höfum orðið vitni að annarri eins
þröngsýni og forpokuðum hugs-
unarhætti. Ég skammast mín
samt ekki fyrir að vera í Katta-
vinafélaginu, þar sem Ijóst er
orðið, að samþykktin fræga var
ekki borin undir félagsmenn. Þá
hefði hún heldur aldrei séð dags-
ins ljós.
Hins vegar ætla ég að minnast
á nokkuð, sem rifjaðist upp fyrir
mér í framhaldi af þessu og
sýnir, að fleiri eru þröngsýnir og
með ruglaða dómgreind en fólk
á íslandi. Það er kannske ljótt af
mér að halla orði um Finna eftir
nýafstaðna forsetaheimsókn, en
þar í landi var fyrir nokkrum
árum samþykkt að banna And-
rés Önd!
Að sjálfsögðu voru ástæðurn-
ar þær, að Andrés og félagar
þóttu hafa óæskileg áhrif á börn.
Þarna hafa þau það sem sagt
fyrir sér, að enginn nennir helst
að vinna, en allir vilja verða
ríkir. Hvergi er til kjarnafjöl-
skylda, heldur alast andarung-
arnir og músastrákarnir upp hjá
frændum sínum. Hvar eru eigin-
lega pabbinn og mamman?
Uppeldið er líka af mjög skorn-
um skammti, því blessuð börnin
komast upp með næstum hvað
sem er. Látin er í ljós samúð
með seinheppnu glæpamönnun-
um í Bjarna-bófafélaginu og all-
ir eru sífellt að beita náungann
andstyggilegustu brögðum til að
koma sínu fram.
Á þessa lund voru rök þeirra í
Finnlandi, sem álitu sálum
barna sinna best borgið með því
að banna þeim slíkar bókmennt-
ir. Ég, sem hef haldið tryggð við
Andrés og félaga í 24 ár og gæti
ekki hugsað mér lífið án þeirra,
spyr bara eins og barnið um
daginn, þegar styrinn stóð um
Tomma og Jenna: - Getur full-
orðna fólkið ekki skilið, að þetta
eru bara teiknimyndir?
Lína langsokkur var líka
bönnuð fyrir nokkrum árum í
einhverju landi, ég man ekki
hvar, en minnir þó, að það hafi
verið Ungverjaland. Þar þótti
aldeilis óverjandi að níu ára
telpukrakki byggi einn. Börn
gætu tekið sér hana til fyrir-
myndar og farið að heiman! Að
ekki sé nú minnst á, að hún mis-
þyrmdi lögregluþjónum og gerði
þá hlægilega í augum lesandans.
Hver hafði líka nokkurn tíma
heyrt, að svona telpukorn gæti
lyft heilum hesti? Lesendur á
svipuðum aldri gætu farið sér að
voða við að reyna að leika það
eftir! Ýmislegt fleira var í
báðum þessum tilvikum tínt til,
sumt svo óheyrilega langsótt og
kjánalegt, að maður efaðist um,
að mönnum gæti verið alvara.
En þeim var alvara og það var
því ágæta fólki í Bandarkjunum
Iíka, sem bannaði Löður og sitt-
hvað fleira, sem allur almenn-
ingur telur saklausa skemmtun.
Hitt er svo önnur saga, að sið-
ferðið hjá þessum „Siðsama
meirihluta" eins og hann kallar
sig, er í hæsta máta tvöfalt.
Hvaða siðsemi er það, að raka
saman milljónum dollara í krafti
þröngsýni, til þess að fáeinar
valdasjúkar manneskjur geti lif-
að í vellystingum praktuglega?
Sú saga er allt of algeng í Banda-
ríkjunum, þar sem almenningur
virðist af einhverjum ástæðum
áhrifagjarnari en annars staðar.
En nú er ég víst komin út í
aðra sálma. Eigum við ekki bara
að þakka fyrir að fá að halda
Rauðhettu, Hans og Grétu og
Shakespeare, Dallas, Derrick,
Paddington og. . . .
8 - DAGUfl - 29. október1982