Dagur - 28.08.1985, Blaðsíða 2

2 - DAGUR - 28. ágúst 1985
Á að láta hermenn
á Keflavíkurflug-
velli og þeirra
skyldulið kaupa ís-
lenskt kjöt?
Katrín Pálsdóttir:
Auðvitað eiga þeir að kaupa
íslenskt kjöt.
Páll Hlöövesson:
Að sjálfsögðu eiga þeir að
gera það.
Anna Freyja Eðvarösdóttir:
Gin og klaufaveiki hafa ekki
fundist í Bandaríkjunum en
við vitum ekkert hvaðan kjöt-
ið kemur sem þeir flytja hing-
að og þess vegna á að banna
þeim að flytja það inn.
Elín Kjartansdóttir:
Já, ef þeir vilja éta kjöt á ann-
að borð.
- Ragnheiður „Elísa Doiittle“ Steindórsdóttir í Viðtali Dags-ins
Það var ekki fyrir alllöngu að
hún var á allra vörum, ef segja
má svo. - Allir töluðu um
hana, allir þekktu hana þar
sem hún gekk á götu, hvort
sem það var á Akureyri eða
Reykjavík. Margir sneru sér
að henni og þökkuðu fyrir
síðast, og vildu tala við hana
um það sem þeir áttu sameig-
inlegt með henni. Allir voru á
sama máli um það, að hún hafi
verið sú sem „átti kvöldið“
sem þau áttu saman í gamla
leikhúsinu á Akureyri. Hún
sem Elísa Dolittle á sviðinu, en
hann sem leikhúsgestur úti í
sal.
En tíminn er fljótur að líða
og sýningin um My Fair Lady
er löngu liðin undir lok, þótt
ekki sé hún liðin úr minnum
allra sem hana sáu. En hvað
hefur orðið um þessa lífsglöðu
og fjörugu Elísu Dolittle? - Jú
hún býr í Reykjavík með
manni sínum Jóni Þórissyni
leikmyndateiknara, og síminn
þeirra er, - nei það er ekki rétt
að gefa hann upp. Engu að
síður veit undirritaður hvert
númerið er og hringir.
- Hvernig hefur „Elísa“ það í
Reykjavík?
„Hún hefur það virkilega gott
og ekki hægt að segja annað en
að hún blómstri. Hún er mjög al-
þýðleg stúlka eins og flestir vita,
og getur þar af leiðandi talað við
hvern sem er. En því er ekki að
leyna að hún saknar Akureyrar
og ykkar þarna fyrir norðan, og
það mikið.“
- Af hverju kemur hún þá
ekki norður?
„Það er eins og gengur, það
hefur ekki unnist tími til þess.
Það stóð til að reyna að komast
stutta ferð í sumar, en einhvern
veginn fór það svo að það reynd-
ist ekki mögulegt."
- Hefur söngfuglinn Elísa ver-
ið eitthvað að syngja fyrir fólk
þarna fyrir sunnan?
„Það hefur verið tiltölulega lít-
ið sem hún hefur gert af því. Að
vísu brá hún sér í annað leikrit,
því þeir áttu í einhverjum vand-
ræðum í Þjóðleikhúsinu, það
þurfti að hjálpa þeim lítillega í
söngleiknum Gæjar og píur. En
lítið annað hefur hún sungið
nema þá heima hjá sér.“
- Syngur hún fyrir manninn
sinn?
„Hún gerir mjög lítið af slíku,
því það er álitið að þá væri hann
ekki lengur maðurinn hennar.
Þess vegna er það helst fyrir
sjálfa sig, og svo á baðherberg-
inu. Nú er hún að fá sturtu þann-
ig að hún getur sungið í sturtu,
annars var það bara baðker.“
- Hefur hún hitt herra Higgins
nýlega?
„Það er mjög takmarkað sem
við sjáumst. Hann virðist hafa
öðrum hnöppum að hneppa.
Þegar hann var búinn að gera það
sem hægt var að gera úr Elísu,
held ég að hann hafi farið að
finna sér önnur álíka verkefni.
Annars er hann veikur fyrir
stúlkum sem þurfa á hjálp að
halda. Og það er nóg af slíkum
stelpum hér í Reykjavík, mun
fleiri en á Akureyri. En hann
lítur á þetta sem vinnu og er þar
af leiðandi mjög háttvís gagnvart
þessum stelpum. Svo er hjá hon-
um ráðskona sem heitir Þórhild-
ur og hefur góð tök á honum.“
- Hvaða verkefni eru fram-
undan hjá Elísu í Reykjavík?
„Það er á hreinu að Elísa fer
ekki að vinna alveg í bráð, því
hún hefur verkefni um þessar
mundir sem ekki verður hlaupist
frá.“
- Hvaða verkefni er svo bind-
andi. Eða er það kannski leynd-
armál?
„Nei það er ekkert leyndar-
mál, enda ekki möguleiki að
leyna því lengur. Sannleikurinn
er sá að hún ætlar að fara að
fjölga mannkyninu í fyrsta
skipti."
- Má kalla það svo að það sé
frumsýning fyrir hana?
„Ég held að það sé óhætt því
tilfinningin er svipuð. Það er sem
sagt mikill spenningur, til-
hlökkun og kvíði.“
- Hvenær rennur stóra stundin
upp?
„Það verður í kringum 20.

Ragnheiður „Elísa Dolittle“ Steindórsdóttir. Mynd: KGA.
september, svo þetta er að bresta
á.“
- Er mikill undirbúningur
vegna þessa?
„Það er að sjálfsögðu undir-
búningur, því ekki þýðir að láta
sem ekkert sé. En aðalmálið hjá
Elísu núna er að hún er að taka
íbúðina sína í gegn, eins og það
er kallað, svo það er allt á öðrum
endanum. En það verður von-
andi búið fyrir þennan tíma.“
- Það hefur heyrst norður yfir
heiðar að verðandi afi barnsins,
Steindór „Dolittle“ Hjörleifsson
sé í svo mikilli sæluvímu, að hann
gangi þvert yfir Tjörnina í
Reykjavík af eintómri ánægju og
tilhlökkun. Er það satt?
Nú hlær Ragnheiður „Elísa“
Steindórsdóttir. - „Ég held að
þetta sé mjög nálægt því sem satt
er. Hann er orðinn mjög fram-
settur eins og málin standa í dag.
Annars er beðið eftir stóru stund-
inni með mikilli eftirvæntingu,
svo ég veit ekki hvernig væntan-
legt barn á að standa undir öllu
því sem vænst er af því.“
- Hefur Elísa gert ráðstafanir
í þá áttina að koma aftur norður
yfir heiðar og leika fyrir Norð-
lendinga?
„Það gæti vel verið, ef eitthvað
skemmtilegt stendur til. Þá er ég
viss um að hún tekur vel í slíkt.
Það sakar aldrei að tala við
hana.“
- Þýðir þetta svar að Elísu
langi að koma aftur?
„Já, það er alveg á hreinu, því
hún hafði það svo gott þarna fyrir
norðan. Eins og hún sagði áðan
þá saknar hún bæði staðarins og
fólksins, sem tók alveg sérstak-
lega vel á móti henni. Og það er
mjög gaman fyrir hana að finna
það jafnvel enn í dag hvað fólk
man vel eftir henni og því sem
hún gerði. Fólk talar um að það
verði að koma því að, hversu
ánægjulega ferð það átti til Akur-
eyrar að sjá Elísu og Co. Og þá
er það ekki bara sýningin, heldur
ferðin öll. Það virðist hafa fengið
svo mikið út úr þessari helgarferð
sinni til Akureyrar. Það væri von-
andi að hægt væri að halda þessu
áfram, svo fólk sjái hversu gott
leikhús er starfrækt á Akureyri.“
- Þú telur þá að Elísa sé ekki
gleymd þó hún sé flutt í annan
landshluta?
„Alls ekki, fólk virðist muna
vel eftir henni þrátt fyrir það, og
ég held að hún eigi eftir að lifa
lengi meðal fólksins, þótt hún sé
ekki mikið á ferli.“
- Lifir hún lengi með Ragn-
heiði Steindórsdóttur?
„Ég býst við að hún lifi enda-
laust með mér.“
- Takk fyrir spjallið Heiða, og
gangi þér allt í haginn, og þó sér-
staklega í kringum 20. septem-
ber.
„Takk fyrir það, og ég bið að
heilsa norður." - gej
„Stappa“ í Sjallanum
Mikið hlýtur að hafa verið
skemmtilegt í gær - sagði maður-
inn ég man ekki neitt. - Þá er
spurningin var maðurinn í Sjall-
anum eða ekki. Það má segja að
það sé í algjörri örvæntingu sem
ég sest niður og hripa þetta á
blað, því ég er með pennalötustu
mönnum norðan Alpafjalla.
En ástæðan er Sjallaferð sem
ég fór með fleira fólki, þar á
meðal útlendingum. Það er ekki
þar með sagt að þeir eigi skilið
eitthvað betra en við sem búum
þetta land. Ferðin varð okkur
öllum mjög eftirminnileg, eða
kannski ætti hún að vera gleymd
strax á næsta degi, það er líklega
réttast þannig.
En það sem Sjallinn býður fólki
upp á er vítavert. í fyrsta lagi er
biðröð utan við húsið. Það er
kannski það sem enginn ræður við.
í öðru lagi er slíkur fjöldi af fólki
inni í húsinu að fólki liggur við
yfirliði. Er mögulegt að það sé
heimilt að hleypa inn í húsið
öllum þeim fjölda gesta sem þar
er um helgar?
Það þarf að sjálfsögðu að fá
borð til að sitja við. Fólk er látið
væflast um, á milli hæða, milli
sala. Það er vægt til orða tekið að
segja að fólk sé misjafnlega á sig
komið á þessum ferðalögum sín-
um um húsið. Það er hellandi úr
glösum sínum yfir annað fólk
vegna þrengsla sem skapast ein-
faldlega vegna alls þess fjölda
sem selt er inn í húsið. Fólk er
látið óáreitt þrátt fyrir að það sé
ósjálfbjarga vegna drykkju. Slíkt
fólk á ekki heima innan um aðra
gesti. Svo er atriði sem vakti at-
hygli okkar, en það var á þá leið
að rétt eftir að við vorum búin að
biðja þjón um borð sem við sáum
að var autt, og þjónninn sagði að
öll borð væru upptekin, kom einn
af svokölluðum heldri mönnum
bæjarins gekk rakleiðis að borð-
inu og settist þar með fylgdarlið
sitt. Okkur var sagt síðar að þessi
maður ætti hlut í húsinu.
Þetta er það helsta sem mér
datt í hug er ég rifjaði upp þessa
slæmu ferð mína í annars ágætt
veitingahús, sem Sjallinn getur
verið.
Eitt í lokin: Góðir forráða-
menn Sjallans, burt með ósnyrti-
legt fólk úr húsinu. Sjallinn getur
verið, og á að vera snyrtilegur
skemmtistaður, þar sem fólk get-
ur skemmt sér án þess að vera
troðandi á næsta manni, og
skvettandi yfir hann úr glasi sínu.
Einn sem vill Sjallanum vel.