Dagur - 03.12.1985, Blaðsíða 7

3. desember 1985 - DAGUR - 7
Myndir og texti: - mþþ
ir I strætó.
Jól á Oxford Strcet.

Borðað með prjónum. A kínversku veitingahúsi,
Reuter.
ssa blöðin uppi á hótelherbergi. Það er Anna Björk Sigurðardóttir sem sökkvir sér ofan
les.
hvaða fréttir fara hvert. Sumar
fréttir eru ekki sendar til þriðja
heimsins, þær sem ekki þykja
eiga þangað erindi. Það er á valdi
ritstjóranna að velja hvaða fréttir
við fáum og hverjar ekki. Yfir-
maðurinn neitaði því ekki að-
spurður að þetta væri heims-
valdastefna í fréttaflutningi. Og
að Reuter hefði þarna góða að-
stöðu til að móta heimsmynd
manna.
Eftir að hafa skoðað fréttastof-
una var haldið út á Fleet Street
og þar dreifðist hópurinn. Menn
fóru að skoða London í smáhóp-
um, kíkja í búðir og svoleiðis
nokkuð. Við herbergisfélagi
minn vorum svo heppnar að sjá
Beðið eftir lestinni. Á heimleið.
sjálfa drottninguna. Til hennar
var að koma í heimsókn einhver
Arabahöfðingi og í tilefni af því
var lúðrablástur og sýning á hest-
um drottningar. Voða gaman.
Miðvikudagurinn 13. nóvem-
ber og IBA (Independent Broad-
casting Authority) á dagskránni.
Aðstoðarmaður í rannsóknar-
deild IBA er J. M. Wober, okkur
að góðu kunnur, hafandi lesið
eftir hann ýmsar greinar um sjón-
varpsgláp og áhrif þess. Wober
talaði stanslaust í tvo og hálfan
tíma, ákaflega skipulagður mað-
ur og fumlaus.
IBA er eftirlitsaðili með út-
sendingum frjálsu sjónvarps- og
útvarpsstöðvanna í Bretlandi og
er fjármagnað með því að leigja
út senda til þessara aðila. Rann-
sóknardeildin hefur aðallega ein-
beitt sér að sjónvarpsrannsókn-
um. í Bretlandi eru fjórar sjón-
varpsstöðvar, BBCl, BBC2, ITV
og Channel 4. Ekki eru leyfðar
auglýsingar á rásum BBC, en
stöðvarnar fjármagnaðar með
því að selja leyfi. Um 21 milljón
litasjónvarpstækja er í eigu Breta
og kaupa þeir leyfi fyrir upphæð
sem er samtals 950 milljón pund
á ári.
ITV og Channel 4 eru fjár-
magnaðar með auglýsingum, en
IBA setur um þær ákveðnar
reglur. Auglýsingar mega t.d.
ekki vera lengur en í 7-9 mínútur
á hverri klukkustund.
Stöðugt er unnið að því að
kanna sjónvarpsnotkun Breta og
var Wober með glænýja rann-
sókn sem hann sagði okkur frá.
Sjónvarpsrannsóknir eru mis-
munandi þær geta beinst að áhrif-
um þess á einstaklinginn, að
fjöldanum og hegöun hans, þaö
er hægt að kanna vinsældir ein-
stakra jrátta og svo mætti lengi
telja. Aöur en sagt er bless viö
Wober er gaman að segja frá því
að langvinsælasta sjónvarpsefni í
Bretlandi eru þau hjónin Karl og
Díana. Enginn þáttur, ekki einu
sinni East Enders sem er vinsæl-
asti sjónvarpsþátturinn í Bret-
landi um þessar mundir, kemst
með tærnar þar sem þau Kalli og
Lady Di hafa hælana.
Á fimmtudaginn þann 14. átt-
um við að hitta William Deeds
ritstjóra Daily Telegraph. Gam-
all refur í bransanum, sagði ein-
hver. Deeds er ábyrgur fyrir rit-
stjórnarstefnu blaðsins, sér um
leiðaraskrif jafnframt því sem
hann skrifar pólitískar greinar.
William Deeds er fyrrverandi
þingmaður íhaldsflokksins og er
málkunnUgur þeim er í innstu
valdahringum bresku stjórnar-
innar standa. í*að kemur málinu
kannski ekki beint við en Deeds
spilar golf með Dennis Thatcher,
eiginmanni Margrétar.
í Ijósi þessa þarf engum að
koma á óvart að blaðið er aðal-
málsvari bresku stjórnarinnar og
heldur uppi vörnum fyrir stefnu
hennar. Ekki svo slæmt þar sem
blaðið er gefið út í um einni millj-
ón og þrjú hundruð þúsunda
upplagi dag hvern.
Blaðamenn á Daily Telegraph
eru um tvö hundruð og í snöggri
ferð um ritstjórnina sýndist
tækjakostur og aðbúnaður heldur
fornfálegur. (A.m.k. ef miðað er
við ónefnt blað langt norður í
Ballarhafi!)
Öll helstu blöð sem gefin eru
út í Bretlandi hafa aðsetur við
hina frægu götu Fleet Street.
„Mad street,“ sagði William
Deeds og tróð sígarettunni sinni í
langt munnstykki. í klukkutíma
talaði Deeds um blöð og blaða-
mennsku, ^n ég týndi möppunni
minni niðri í anddyri þessa stór-
blaðs þannig að ég skrifaði ekk-
ert niður eftir honum.
Kominn út á „Mad street“
lagði þrettán manna hópurinn af
stað upp í Soho, hvar snæða
skyldi kínverskan mat. Það
rigndi lítillega þetta fimmtudags-
kvöld í London.
Kínverskir þjónar voru á nál-
um í kringum okkur Islendinga-
hópinn, enda gild ástæða til.
Þetta var rétt áður en stóra
stundin í lífi þjóðarinnar íslensku
rann upp. Nefnilega rétt áður en
Hólmfríður Karlsdóttir var kosin
„Ungfrú Heimur". Spennan var
þarna í hámarki og hafði einn
Kínverjanna veðjað 55 pundum
á Hófí okkar. Sagðist myndi
græða 300 pund ynni hún. „Ef
hún vinnur býð ég ykkur öllum í
mat á rnorgun." sagði hann glað-
beittur. Réttirnir á kínverska
veitingahúsinu voru sjö, auk
súpu. Við vorum því í ágætu
ástandi er við gengum heim á
hótel í rigningunni.
I herbergi 496 hittumst við öll
og fylgdumst með beinni útsend-
ingu frá Royal Albert Hall og
hvöttum okkar konu óspart. Það
var ekki svo árangurslaust því á
daginn kom að hún þótti falleg-
ust. í tilefni af því voru opnaðar
þrjár kampavínsflöskur og menn
gerðust glaðir.
Plássins vegna lýkur hér frá
þessari ferð að segja. Við áttum
enn eftir þrjá Ijúfa daga í London
og notuðum þá til að komast í
jólastemmningu. Á Oxford
Street voru jólasveinar á kreiki
og búið að koma upp viðeigandi
skreytingum. Þetta var um miðj-
an nóvember. -mþþ