Dagur - 29.04.1986, Síða 8

8 - DAGUR - 29. apríl 1986
Hestamannafélagið Léttir á
Akureyri er 58 ára um þessar
mundir og eru félagar nú rúm-
Iega 300 talsins. Sú tala segir
þó lítið um þann fjölda sem
stundar hestamennsku á Akur-
eyri, því algengt er að aðeins
einn fjölskyldumeðlimur sé
skráður félagi þó allir í fjöl-
skyldunni taki virkan þátt í
hestamennskunni. Auk þess
eru ekki allir hestamenn í
félaginu. Nýlega bauð stjórn
Léttis blaðamönnum og bæjar-
fulltrúum til fundar til þess að
kynna starfsemi félagsins og
þau mál sem efst eru á baugi
hjá akureyrskum hestamönn-
um. Þar á meðal voru brýn
hagsmunamál hestamanna eins
og það að bæta þurfi úr skorti
á reiðvegum og um leið að
leggja af hættulegar reiðleiðir
sem hestamenn neyðast nú til
að nota. Kynntar voru tillögur
að skipulagi reiðleiða um
bæjarlandið sem Kristján Þor-
valdsson hafði samið og farið í
kynnisferð um hesthúsahverfi
bæjarins og nokkrar reiðleiðir.
Til þess að fá gleggri mynd af
því sem þarna var rætt varð
það að samkomulagi að for-
maður Léttis, Jón Olafur Sig-
fússon, bauð blaðamanni Dags
í reiðtúr svo hann mætti kynn-
ast aðstöðu hestamanna betur
af eigin raun.
Við mæltum okkur mót við
hesthús Jóns sem stendur við
Blesagötu 3 í Breiðholti. Fyrir þá
sem halda að Breiðholtsnafnið sé
einhvers konar eftiröpun af sam-
nefndu íbúðahverfi í Reykjavík,
sem eins og Breiðholt á Akureyri
stendur nokkuð ofan við eldri
byggð, skal það upplýst að svæð-
ið þar sem hverfið stendur heitir
Breiðamýri og dregur hverfið
nafn sitt af henni. Allar götur í
Breiðholti bera einhver hesta-
nöfn og eru þar m.a.. auk Blesa-
götu: Sörlagata, Perlugata,
Skjónagata og Gránagata.
Bleyta og drulla
En hús Jóns er sem sagt við
Blesagötu og er eitt af fyrstu hús-
unum sem reist voru í þessu
hverfi. Jón segist reyndar lítið
skilja í því af hverju hann lét hafa
sig út í að byggja hesthús á þess-
um stað því að þar sem húsið
stendur er botnlaus mýri. Mið-
húsaklappirnar standa framan
við mýrina þannig að ómögulegt
er að ræsa hana fram, að mati
Jóns, og það gerir mörgum hesta-
mönnum erfitt um vik. Á þessum
árstíma, þegar frost er að fara úr
jörðu, er bleyta og drulla allsráð-
andi í stórum hluta Breiðholts
vegna framangreindra ástæðna
og Jón bað mig að koma vel stíg-
vélaðan í reiðtúrinn, sem ég og
gerði.
Þegar ég mætti við hesthús
Jóns á tilsettum tíma var hann
kominn og var eitthvað að dútla í
Jón Ólafur með tvo af hestum sínum.
í reiðtúr
Blaðamaður Dags ríður út í fylgd Jóns Ólafs Sigfússonar,
formanns Hestamannafélagsins Léttis
kring um hestana, kemba þeim
o.þ.h. Hann spurði mig hvort ég
væri vanur. Ég svaraði sam-
kvæmt bestu samvisku að ég teldi
mig hafa verið orðinn nokkuð
vanan þegar ég steig síðast á
hestbak en það væru bara að
verða 12 ár síðan. Jón sagði að
það væri nú í lagi, teymdi út tvo
hesta og lagði á þá. Þá var ekkert
annað að gera en að vinda sér á
bak og ríða af stað.
Brú yfir Glerá
Við riðum norður í gegn um
Breiðholtið og út á Súluveg. Þar
telja hestamenn að sé mikil slysa-
gildra þar sem umferðin á Súlu-
veginum er þung og oft eru þar
fullhlaðnir malarbílar á ferð ofan
brekkurnar. Þegar þeir koma
ofan af hæðunum ofan við Vega-
gerðina í skammdeginu er hætta
á að þeir blindi knapa og reið-
skjóta og Jón fullyrðir að þarna
hafi oft legið við slysum. Hesta-
menn segja að lausnin á þessum
vanda sé að setja brú á Glerána
skáhallt á móti Vegagerðinni þar
sem áin rennur á kafla um mjög
þröngt gljúfur. Þarna eru fyrir
vatnsstokkar yfir ána. Ef brú yrði
sett þarna fyrir hestamenn gæti
hún líka nýst gangandi vegfar-
endum sem hefðu hug á að skoða
sig um í Glerárgilinu, þessari
náttúruperlu okkar Akureyringa
sem hingað til hefur fremur verið
notuð sem ruslagryfja en útivist-
arsvæði.
En þangað til hestamenn fá
ósk sína uppfyllta um brú yfir
Glerá þurfa þeir að ríða niður að
Möl og sandi og yfir gömlu brúna
sem þar er. Hún er orðin illa far-
in og stendur til að rífa hana. í
vetur lá nærri stórslysi á brúnni
og þá voru sett á hana ný
handrið.
Skeiðvöllur
í Lögmannshlíð
Uppi í Lögmannshlíð er annað
og nýrra hesthúsahverfi og þang-
að var för okkar heitið. Þar eru
þegar risin nokkur hús og skipu-
lagið gerir ráð fyrir að þeim geti
fjölgað þó nokkuð. Verið er að
byggja upp skeiðvöll við hverfið
og er lokið við 400 metra braut.
Þá er eftir að byggja hringvöll og
auk þess hyggjast Léttisfélagar
græða og jafna svæðið í kring og
setja upp áhorfendasvæði í
stöllum.
Pegar við höfðum riðið um
svæðið og skoðað það héldum við
sömu leið til baka. Við mættum
mörgum hestamönnum sem voru
að ríða út í góða veðrinu. Jón
sagði mér sögu af því hvernig
ljós að hann hafði farið vestur á
Strandir. Þegar óseldum miðum
var skilað kom í ljós að miði
númer 56 var annar af tveim mið-
um sem höfðu selst af þeim mið-
um sem fóru vestur á Strandir
þannig að við gátum ekki keypt
hann.
Við förum svo á mótið og þeg-
ar dregið er í happdrættinu kem-
ur fyrsti vinningurinn á miða
númer 56. Þessi hestur var í vinn-
ing en í ljós kom að maðurinn
sem átti miðann átti enga hesta
og hafði enga aðstöðu til að hafa
hest. Hann hafði bara keypt mið-
ann að gamni sínu og til að
styrkja málefnið. Það varð því úr
að ég keypti klárinn af karlinum
og auðvitað varð hann að heita
Draumur.“
Þegar við komum til baka að
hesthúsi Jóns spurði hann mig
hvort ég héldi að ég þyldi lengri
reið. Ég hélt það og þá sagði
hann að við skyldum skipta um
hesta. Við sprettum af hestunum
og lögðum á aðra tvo sem Jón
sagðist vera með í tamningu. Ég
átti að fara á 5 vetra meri sem
hann sagði að væri svo til ótamin
og ég spurði ósköp varlega hvort
hún kastaði mér ekki af baki.
„Nei, hún gerir ekkert svoleiðis,"
sagði Jón.
„Pásustaður“
hestamanna
Við riðum svo aftur af stað og
að þessu sinni til suðurs. Merin
hristi hausinn svolítið til að byrja
með og virtist ekki ánægð með
taumhaldið en fljótlega tókust
með okkur sættir og ótti minn við
Staldrað við á „pásustað“ hestamanna, norðan við Brún.
S - *

■-m W\
A þessum slóðum vilja hestamenn fá brú yfir Glerá til þess að losna við að þurfa að ríða niður fyrir Möl og sand
og yfir brúna sem þar er. Mynd: -yk
hann eignaðist hestinn sem ég
reið.
Draumur
„Fyrir fjórðungsmótið á Mel-
gerðismelum 1983 sá ég um að
senda út miða í happdrætti sem
haldið var í tengslum við mótið.
Stuttu fyrir mót vorum við hjónin
í heimsókn hjá tengdaforeldrum
mínum vestur í Skagafirði og
sváfum þar um nótt. Þá dreymir
konuna mína að hún sé stödd á
mótinu sem í vændum var og að
hún væri að keppa í firmakeppn-
inni. Henni þótti sem hún ynni
keppnina en fékk þó engin verð-
laun. Hún mundi að hún hafði
verið með rásnúmer 56. Þegar
hún er vöknuð ber hún þennan
draum undir móður sína. Hún
segir að líklega sé þetta fyrir því
að vinningur í happdrættinu
komi á miða númer 56. Við
ákváðum að kaupa þennan miða
ef hann væri ekki seldur og þegar
ég kom heim gáði ég að því hvert
þessi miði hefði farið. Þá kom í
það að setjast á ótamið hrossið
reyndist ástæðulaus. Við riðum
niður að Jaðarsrétt og áfram suð-
ur og niður að Brún. Þar, á
gatnamótunum norðan við Brún,
sagði Jón að væri helsti „pásu-
staður“ hestamanna og þar eru
jafnvel hengdar upp tilkynningar
á staur.
Á þessum tíma árs hafa hesta-
menn þennan veg nánast alveg
fyrir sig en þegar líður á vorið fer
bílaumferð vaxandi á þessu
svæði. Fólk fer í bíltúr til að
skoða lömbin og hestana. Einnig
er vegurinn frá Brún og inn í
Kjarna mikið ekinn á sumrin og á
veturna meðan snjór er á
göngubrautinni þar. Hestamenn
vilja gjarnan fá reiðveg suður að
Hömrum, ofan við túnin sem eru
ofan Hamrabrautarinnar.
Eftir hæfilega „pásu“ riðum
við til baka, bundum hestana á
sína bása og þar með var fróð-
legri og skemmtilegri ferð um
svæði akureyrskra hestamanna
lokið. -yk.