Dagur - 11.06.1987, Side 7

6 - DAGUR - 11. júní 1987
Hér á klakanum hefur stúdentsprófið löngum þott merkilegur
áfangi á menntabrautinni, en sífellt stærra hlutfall þjóðarinn-
ar hefur stúdentspróf, því nú eru það ekki lengur bara
menntaskólarnir sem útskrifa stúdenta, heldur er hægt að
taka prófið frá æ fleiri brautum í fjölbrautaskólum.
Vegna þess hve stúdentsprófið er orðið algengt, þykir það
ekki eins merkilegt og áður og því aukast atvinnu- og tekju-
möguleikar fólks oft lítið þótt það hafi þetta fjögurra ára nám
að baki og hvítan koll - menn verða helst að fara í frekara
nám til að nýta stúdentsprófið til fulls og tryggja sig
í atvinnulífinu.
Þann 30. maí síðastliðinn voru nýstúdentar útskrifaðir í
þriðja sinn frá Verkmenntaskólanum á Akureyri við hátíðlega
athöfn í Akureyrarkirkju. Þar sem skólaárið er heldur seint á
ferðinni í Menntaskólanum á Akureyri sitja tilvonandi ný-
stúdentar hans enn við próflestur. Þeir útskrifast 17. júní að
fornum sið og verður þá mikið um dýrðir.
Mig langaði að leyfa ykkur að heyra hljóðið í 4. bekkingum
MA sem þurfa að dúsa yfir doðröntunum nú þegar sumarið
er komið og einnig að heyra í hvítkollum VMA sem flestir eru
komnir út í atvinnulífið.
Erum ekki alveg
ákveðnir með framhaldið
Á heimavist MA búa aðeins
nokkrir fjórðubekkingar um
þessar mundir. Meðal þeirra eru
þeir Hjörtur Kristjánsson frá
Sauðárkróki og Tryggvi Egils-
son úr Mosfellssveit - ég tók
þá tali. Húsvíkingurinn Hrafn
Hauksson kom inn í viðtalið þeg-
ar það var u.þ.b. hálfnað. Hrafn,
Hjörtur og Tryggvi eru allir á eðl-
isfræðibraut.
- Eruð þið ekki orðnir leiðir á
að bíða eftir stúdentsprófinu, eft-
ir að vera búnir að stefna að
þessu í fjögur ár?
„Nei, ekki svo. Það er nú búið
að vera svo rólegt hjá okkur
undanfarið, oft um vika á milli
prófa, svo þetta er allt í lagi.“
- Getið þið ekki lesið mjög vel
fyrir prófin þegar það er svona
langt á milli þeirra?
„Jú, við gætum það, en það
endar alltaf þannig að maður les
bara allra síðustu dagana fyrir
próf.“
- Finnst ykkur stúdentsprófið
vera stór áfangi?
Hjörtur: „Áfangi! Já stú 102.“
Tryggvi: „Já, þetta er stór
áfangi."
- Stefnið þið ekki að öðrum
og stærri áföngum?
„Við erum ekki alveg búnir að
ákveða hvað við ætlum að gera
næsta vetur og hvergi búnir að
sækja um, því að við verðum að
hafa einkunnir til þess. En það er
augljóst að stúdentsprófið eitt sér
veitir engin réttindi svo eitthvað
verðum við að læra meira."
- Nú er útskriftin frá MA með
nokkuð sérstökum hætti og henni
fylgir nokkuð mikið tilstand.
Hvað finnst ykkur um það?
„Það er gaman að þessu,
skemmtilegra að vera útskrifaður
á þennan hátt heldur en eins og
þeir fyrir sunnan.“
- Ætlið þið að fara að vinna
núna strax eftir sautjándann?
„Já, við gerum það.“
- Eruð þið að hugsa um að
notfæra ykkur skattfría árið og
vinna fram á næsta haust?
„Nei, við ætlum að halda
áfram, en það eru nokkrir sem
ætla að notfæra sér þetta sem er
vel skiljanlegt, því þetta er
mjög freistandi."
- Reynið þið að komast í
vinnu sem tengist ykkar námi?
„Ekki í sumar, en frekar næsta
sumar þegar við verðum komnir í
eitthvert ákveðið nám. Núna
hugsar maður bara um að komast
í sem mesta vinnu, til að hafa
sem mest upp.“
- Finnst ykkur þið hafa þrosk-
ast mikið á því að vera hérna í
Menntaskólanum?
Tryggvi: „Tvímælalaust að öllu
leyti.“
Og þá kom Hrafn (Natti) í
heimsókn...
- Haldið þið að þið komið til
með að sakna einhvers héðan -
félagslífs eða...?
Hjörtur: „Maður kemur lík-
lega mest til með að sakna gömlu
kunningjanna héðan.“ Hrafn:
„Ja, vonandi kemur maður ekki
til með að sakna þeirra - ég
meina, fara ekki allir suður?“
- Fara fjórðubekkingar flestir
suður að læra?
„Þetta tvístrast náttúrlega út
um allt, en straumurinn liggur
mest suður af þeim sem ætla að
læra. Það eru örfáir sem ætla út
og þá yfirleitt ekki í annað en
tungumálanám, eða þá í eitthvað
sem ekki er hægt að læra hér
heima.“
- Hvernig líst ykkur svo á
lánakerfið?
„Okkur líst illa á að það verði
Sigrún Ingimarsdóttir.
Gísli Már Jóhannsson.
óbreytt, þannig að maður megi
ekki hafa nema 70 þús. í árslaun.
Þetta býður upp á það að fólk
reyni að svindla á kerfinu. Það
eru margir sem reyna að komast í
vinnu, sem ekki er að öllu leyti
gefin upp til skatts.“
- Nokkuð að lokum?
Hrafn: „Núna rétt fyrir út-
skriftina líður mér eins og litlu
barni á öðrum jóladegi, því nú
eru „jólin“ að verða búin hjá
okkur.“
Hjörtur Kristjánsson.
„Nei, ég var ekki nógu dugleg
við það. Það var bara ekki nógu
mikið félagslíf í skólanum og
ekki nógu mikill áhugi fyrir því
að hafa það gott.“
- Nú er þessi skóli ekki með
bekkjarkerfi. Telur þú það hafa
haft mikil áhrif á félagslífið?
„Já, því maður kynnist fólki
ekki neitt þótt maður sé með því
í einu og einu fagi. Hins vegar er
skólinn svo nýr að félagslífið hef-
ur ekki náð að byggjast upp.“
- Er stúdentsprófið stór áfangi
í þínum augum?
„Kannski ekki stór, en maður
hefur þó náð einhverju takmarki
og þetta opnar allar leiðir í fram-
tíðinni.“
- Hver eru þín framtíðar-
áform?
„Ég ætla að vinna hér í KEA í
sumar, en svo ætla ég að læra
eitthvað meira, þó að það verði
ekki strax. Ég er svolítið að
hugsa um að fara til Noregs í
markaðsfræði eða jafnvel í
Háskólann, - það fer eftir fjárhag
og líka eftir því hvað verður boð-
ið upp á í háskólaútibúinu hér
fyrir norðan."
- Heldur þú að margir stúd-
entar úr Verkmenntaskólanum
komi til með að hagnýta sér þá
kennslu sem boðið verður upp á í
háskólanum hér?
„Ekki næsta ár, en vonandi
seinna meir. Maður veit svo lítið
um þennan háskóla ennþá. Það
hefur ekki verið kynnt nægilega
vel fyrir fólki hvernig þetta verð-
ur og hvort hægt sé að stunda
fjögurra ára nám þarna eða eins
* árs og halda síðan áfram fyrir
sunnan o.s.frv., þannig að þetta
er allt mjög óljóst.“
- Segðu mér, ertu ekki orðin
leið á því að vera í skóla sam-
fleytt í þrettán ár?
Signe Viðarsdóttir.
Er að hugsa um að fara
í markaðsfræði
Sigrún Ingimarsdóttir er ein
hinna nýbökuðu stúdenta af
verslunarbraut frá VMA. Hún er
komin á kaf í atvinnulífið og var
að vinna í kjörbúð KEA í
Byggðavegi, þegar eftirfarandi
samtal fór fram.
- Hvað er þér helst minnisstæð-
ast frá þeim degi sem þú út-
skrifaðist?
„Þegar við vorum í Sjallanum
um kvöldið, það var alveg
ofboðslega gaman.“
- Saknar þú gamla skólans?
„Já, auðvitað fylgir söknuður
því að hætta, vegna þess að mað-
ur sér sumt af þessu fólki aldrei
aftur, en við ætlum að koma aftur
saman eftir ár og taka hvítu koll-
ana niður."
Nú er VMA nýr skóli. Ætlið
þið að móta einhverjar sérstakar
útskriftarhefðir hjá ykkur eða
fylgja þeim hefðum sem tíðkast í
MA?
„Við fylgjum sama munstri og
MA ennþá hvað varðar útskriftir,
en ég hugsa að það verði reynt að
búa til einhverjar nýjar útskrift-
arhefðir hjá okkur.“
- Stundaðir þú mikið félagslíf
í skólanum?
„Nei, mér fannst svo gaman í
Verkmenntaskólanum að mér
leiddist ekkert þar.“
Texti: Helga Kristjánsdóttir
Myndir: Kjartan Þorbjörnsson
Hefði viljað sinna
náminu betur
Signe Viðarsdóttir er Akureyr-
ingur. Hún er líklega þekktust
fyrir skíðamennskuna, en nú í
vor varð hún dúx af verslunar-
braut í Verkmenntaskólanum
ásamt Vilborgu H. M. Jónsdótt-
ur. Ég heilsaði upp á Signeu...
- Ert þú góðum námsgáfum
gædd Signe?
„Ég ætla nú ekki að dæma um
það sjálf."
- Hvað er þér minnisstæðast
frá útskriftinni?
„Ég veit það ekki, þetta er
bara allt búið að vera gaman.“
- Finnst þér almennt vera of
mikið tilstand í kringum stúdenta
þegar þeir útskrifast?
„Nei, það finnst mér alls ekki.
Þetta er stór áfangi og af hverju
ekki að halda upp á hann.“
- Nú þykir stúdentsprófið ekki
eins merkilegt og áður, hvað
finnst þér um það?
„Mér finnst að það eigi að
auka kröfurnar í skólunum. Mér
finnst til dæmis alveg lágmark að
fólk nái fimm í prófum og markið
mætti vera hærra þess vegna, alla
vega í þriðja og fjórða bekk.“
- Þú hefur stundað skíðin
mikið. Hefur það ekki tekið mik-
inn tíma frá náminu?
„Það eru nú tvö ár síðan ég
hætti á skíðum (er farin að prófa
seglbrettin), en ég er búin að
vinna mjög mikið meðfram
skólanum og það hefur tekið
mikinn tíma, þannig að ég hef
ekki getað sinnt náminu eins
mikið og ég hefði viljað. Ég hef
gvi Egilsson.

i
unnið á allt að fjórum stöðum í
einu í vetur. Ég vann á barnum í
H-100, á videóleigu og svo var ég
með skíðanámskeið uppi í Hlíð-
arfjalli og síðan hef ég hjálpað
pabba með bókhaldið í skíða-
þjónustunni sem hann á.“
- Hefur þú getað tekið ein-
hvern þátt í félagslífinu í skólan-
um?
„í fyrsta lagi hefur verið svo
lítið félagslíf í skólanum, því
skólinn er svo nýr að það er ekki
orðið virkt ennþá. Ég hef ekki
tekið mikinn þátt í félagslífinu,
ég vil alveg viðurkenna það. Það
eru margir sem fara út í félagslíf-
ið með því hugarfari að kynnast
fólki sem er mjög skynsamlegt,
en ég hef kynnst svo mörgum í
gegnum íþróttirnar að ég hef
alveg látið það nægja mér.“
- Hvert verður framhaldið hjá
þér núna eftir að þú ert útskrifuð
frá VMA?
„Ég ætla að vinna næsta vétur,
en svo ætla ég að halda áfram. Ég
ætla í viðskiptafræðina."
- Fara margir beint í Háskól-
ann af þeim sem útskrifast af
verslunarbraut?
„Nei, alla vega ekki margir af
þeim sem voru með mér í bekk.
Ég held að það stafi þá helst af
því að fólk hefur ekki áhuga eða
treystir sér ekki til þess.“
- Ætlar þú að notfæra þér þá
kennslu á háskólastigi sem boðið
verður upp á hér á Akureyri?
„Já, það ætla ég svo sannarlega
að gera. Ég vil síst af öllu flytja til
Reykjavíkur."
Þetta er voða
þægileg tilfinning
Gísli Már Jóhannsson er einn til-
vonandi nýstúdenta frá máladeild
MA, hann er frá Dalvík og var á
heimavist tvo fyrstu veturna en
hefur leigt úti í bæ hina tvo. Ég
tók Gísla tali.
- Er stúdentsprófið þér ofar-
lega í huga þessa dagana?
„Já, ég hugsa mikið um það og
hef hugsað lengur um það núna
þessa dagana þegar ég er að
hætta. Þetta er voða þægileg til-
finning, en samt tregablandin,
því ég finn að gegnum alla gleð-
ina er ákveðin eftirsjá sem fylgir
þessu öllu og ég finn að það er
svolítil saknaðartilfinning hjá
krökkunum, þó að smiðshöggið
sé náttúrlega ekki enn rekið á
þetta - það verður ekki fyrr en á
Hrafn Hauksson.
sautjándanum. Þá finnur maður
fyrir því að þetta er búið.“
- Ér stúdentsprófið langþráð-
ur draumur hjá þér?
„Ég býst við að hann hafi byrj-
að þegar Anna Gulla, stóra systir
mín varð stúdent og svo er nú
með marga. Ef maður fer yfirleitt
að skoða ættir krakkanna í
skólanum kemst maður að því að
það eru svo mýmargir sem eiga
foreldra eða einhverja ættingja
sem hafa verið hér í skólanum.
Þetta virðist eitthvert metnað-
armál, fullkomlega eðlilegt að
mínu mati, foreldra og annarra
vandamanna að senda börnin sín
í þennan skóla.“
- Stefnir þú að því að senda
afkomendur þína hingað Gísli?
„Ef ég verð svo lánsamur að
eignast einhverja, þá geri ég það
hiklaust."
- Hvað er svona sérstakt við
þennan skóla?
„Mér finnst af þeim ferðum
sem ég hef farið á vegum þessa
skóla til annarra skóla að krakk-
arnir héðan frá MA beri miklu
meiri virðingu fyrir sínum skóla
en almennt gerist annars staðar.
Svo er góður mórall hérna, mað-
ur kynnist krökkum og verður
svona hluti af stórri fjölskyldu,
þá hefur það einmitt mikið að
segja að vera alltaf í sama bekk,
ég hefði alls ekki viljað vera f
skóla með fjölbrautasniði.“
- Þegar þú lítur yfir farinn
veg, finnst þér þá sem margir
óþarfa áfangar hafi slæðst með?
„Ja, það má nú alltaf deila um
það, en ég hef aldrei verið góður
í stærðfræði og hefði því alveg
viljað losna við þá stærðfræði-
áfanga sem ég var látinn taka.“
- Nú ert þú einn þeirra sem
bæði hefur búið á heimavist og
leigt úti í bæ, með hvoru mælir
þú?
„Ég var á heimavist tvö fyrstu
árin og fannst það mjög gott. Ég
tel alveg ómissandi að vera á
heimavist fyrst til að byrja með,
því maður kynnist svo mörgum
og kemst inn í félagsskapinn. Ég
vil t.d. endilega senda systur
mína, sem byrjar hérna næsta
vetur á heimavist, ef hún á þess
kost. Hins vegar, svona til lengd-
ar þá er friðurinn náttúrlega ekki
mikill í svona stóru sambýli, sér-
staklega þegar fer að líða að
prófum, þá vilja menn stressa
hver annan upp. En eftir að ég
fór að leigja úti í bæ varð rniklu
rólegra andrúmsloft yfir náminu
hjá mér.“
- Hvað er svo á stefnuskránni
hjá þér næsta vetur?
„Eg er búinn að fá inntöku í
háskóla við frönskunám í
Cannes, þar sem kvikmyndahá-
tíðir eru oft haldnar og ber-
brjósta kvenmenn hafa oft verið
að sveifla sínum helgustu lík-
amshlutum. Þetta freistar mín
ákaflega. Það er búinn að vera
draumur hjá mér síðan ég byrjaði
hér í máladeildinni að geta talað
frönsku nokkuð sæmilega og þess
vegna stend ég nú í þessu.“
- Einhver lokaorð?
„Já, ég hef aldrei skilið þá sem
komast í þá aðstöðu að geta farið
í skóla, en guggna svo á því þó að
á móti blási einhvern tíma, í stað
þess að reyna aftur. Þetta er
ógleymanlegt. Mér finnst ég hafa
þroskast mikið og eignast svo
marga félaga. En þrátt fyrir að
skin og skúrir hafi skipst á í nám-
inu hefði ég alls ekki viljað missa
af því.“
11. júní 1987 - DAGUR - 7
1 Gígja Kristinsdóttir:
Nei, eiginlega verður það ekk-
ert sumarfrí. Ég skrepp kannski
í tvo eða þrjá daga í heimsókn
til barnanna minna í Reykjavík.
Það er alveg nóg frí.
Gunnlaugur Gunnlaugsson:
Já ég ætla mér að fara í sumar-
frí. Sennilega fer ég í um viku
ferðalag um Suðurlandsundir-
lendið. Annars er þetta ekki eig-
inlegt sumarfrí hjá mér, ég er
togarasjómaður nota fritúrinn
sem sumarfrí.
Halldór Jónsson:
Ha, í sumarfrí. Já ég fer til
Honolúlú! Nei annars fer ég
ekkert í sumarfrí, skrepp bara í
Vaglaskóg um hverja helgi. Á
puttanum? Blessaður vertu, ég
fer á allri hægri hendinni.
Ásta Sigurfinnsdóttir:
Já ég fer í sumarfrí. Ég ætla í
ferðalag en það er ekkert
ákveðið hvert eða hvenær.
Guðmundur Sigurðsson:
Það væri vel þegið að komast í
frí í sumar en ég er ekki viss um
að það verði hægt. Ég er að
þjálfa unglinga í frjálsum íþrótt-
um núna svo að það verður
mikið að gera fram að Lanas-
mótinu á Húsavík. Kannski get
ég farið í frí eftir það og þá fer
ég örugglega heim til mín í
Reykjavík.
^spurning vikunnar.
Ætlar þú að taka sumarfrí?
(spurt í Ólafsfirði)