Dagur - 08.09.1987, Blaðsíða 2

2 - DAGUR - 8. september 1987
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR:
STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
SÍMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 560 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ 55 KR.
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 400 KR.
RITSTJÓRAR:
ÁSKELL ÞÓRISSON (ÁBM.)
BRAGI V. BERGMANN
BLAÐAMENN:
ÁSLAUG MAGNÚSDÓTTIR, EGGERT TRYGGVASON, EGILL BRAGASON,
HELGA JÓNA SVEINSDÓTTIR, INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR
(Húsavík vs. 41585 hs. 41529), KRISTJÁN KRISTJÁNSSON,
STEFÁN SÆMUNDSSON, TÓMAS LÁRUS VILBERGSSON,
VILBORG GUNNARSDÓTTIR,
ÞÓRHALLUR ÁSMUNDSSON (Sauöárkróki vs. 95-5960 hs. 95-5729)
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRÍMANN FRÍMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI:
HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
leiðart_____________________________
Rflasbankar
- Einkabankar
Bankamálin hafa verið mjög í sviðsljósinu að
undanförnu. Það er ekki bara Útvegsbankinn og
salan á honum sem fjallað hefur verið um, heldur
hefur athyglin beinst að öllum bönkum landsins og
hlutverki þeirra.
Enn einu sinni hafa ríkisbankarnir komist í sviðs-
ljósið. Frjálshyggjupostularnir sjá sér leik á borði og
viðra gömlu hugmyndirnar sínar um að selja ríkis-
bankana alla sem einn. Um langt árabil hefur það
verið pólitískt ágreiningsefni hvort selja eigi ríkis-
bankana eður ei og reyndar hvort eigi að selja
aðskiljanlegustu ríkiseignir yfirleitt. Dæmin sanna
að það heyrir til undantekninga ef ríkiseignir eru
seldar á sannvirði, yfirleitt fæst lítið fyrir þær.
Dagur hefur áður bent á að Útvegsbankinn var
settur á sölulista vegna Hafskipsgjaldþrotsins. Það
ævintýri kippti fótunum undan rekstri bankans og
kom honum á flæðisker. Þaðan er ríkissjóður að
bjarga honum með því að yfirtaka skuldir hans,
breyta bankanum í hlutafélag og selja hlutabréfin.
Það er hins vegar ekkert sem mælir með því að selja
fleiri ríkisbanka eins og nú er enn bryddað upp á.
Fjáraflamenn einkaframtaksins renna löngunar-
augum til Búnaðarbankans og nefna hann sem
hugsanlega „skiptimynt" í deilunni um Útvegs-
bankann. Sem betur fer virðist sú hugmynd ekki
eiga hljómgrunn hjá meirihluta þingmanna enda er
það staðreynd að ríkisbankarnir tveir, Búnaðar-
banki og Landsbanki, eru vel reknar peningastofn-
anir sem standa traustum fótum í íslenskum fjár-
málaheimi.
Sú staðreynd að þessir bankar eru í eigu ríkisins,
hefur gert það að verkum að þeir njóta hagstæðari
lánskjara erlendis en einkabankarnir og er talið að
þar muni allt að tveimur vaxtaprósentum. Miðað
við erlendar lántökur ríkisbankanna á miðju þessu
ári, mundi þessi 2% vaxtamunur þýða 380 milljóna
króna viðbótarvaxtakostnað á ári af þeim lánum. Ef
erlend lán Framkvæmdasjóðs væru talin með hækk-
aði vaxtakostnaðurinn um allt að 600 milljónir
króna, en eins og kunnugt er hefur verið lagt fram
frumvarp um að ríkið hætti aðild sinni að Fram-
kvæmdasjóði. Þennan 600 milljóna króna viðbótar-
vaxtakostnað þyrftum við að greiða í erlendum
gjaldeyri, sem rynni beint í vasa erlendra fjármagns-
eigenda. Breytingin frá ríkisbönkum yfir í einka-
banka hefði m.a. þetta tap í för með sér - og það á
einu ári. Tapið um ókomin ár er ekki hægt að reikna
með nokkurri nákvæmni.
Þótt ekki kæmi fleira til, er þetta næg
ástæða til að halda Búnaðarbanka og Landsbanka í
eigu ríkisins. Þá á ekki að selja. BB.
Valgerður Sverrisdóttir í ræðustól.
3. landsþing LFK:
Faríð verði að lögum og
eðlilegum viðskiptahátlum
í Útvegsbankamálinu
„3. landsþing LFK haldið í
Varmahlíð í Skagafirði lýsir
yfir furðu sinni á því, að við-
skiptaráðherra skuli ekki enn
hafa staðfest réttmæt kaup
samvinnuhreyfingarinnar á
hlutafé í Utvegsbankanum.
Landsmenn allir hljóta að
fylgjast með því hvort krossa-
próf forsætisráðherrans bindur
hendur fleiri ráðherra en Sjálf-
stæðisflokksins. Þingið treystir
á að ráðherrar Framsóknar-
flokksins sjái til þess að farið
verði að lögum og eðlilegum
viðskiptaháttum í þessu máli.“
Þannig hljóðar tillaga sem
samþykkt var á landsþingi Lands-
sambands framsóknarkvenna nú
um helgina. Fjöldi tillagna og
ályktana var samþykktur á þing-
inu sem einkenndist af vinnusemi
um 100 kvenna sem það sátu og
almennri þátttöku þeirra í
umræðum.
Unnur Stefánsdóttir var endur-
kjörin formaður sambandsins
en auk hennar sitja í hinni
nýkjörnu stjórn: Guðrún
Jóhannesdóttir, Inga Þyrí Kjart-
ansdóttir, Ásta R. Jóhannes-
dóttir og Helga Helgadóttir. Þær
Drífa Sigfúsdóttir og Ragnheiður
Sveinbjörnsdóttir báðust undan
endurkjöri í stjórnina.
Meðal gesta á þinginu voru
Valgerður Sverrisdóttir þingmað-
ur, þrír ráðherrar flokksins, þeir
Steingrímur Hermannsson, Guð-
mundur Bjarnason og Jón Helga-
son. Einnig Anne Lise Fölsvik,
form. Senterkvinnerne í Noregi
og Elísabet Söderström, vara-
form. Sentrekvinnerne í Svíþjóð.
Síðar verður nánar sagt frá
landsþinginu í Degi. IM
Unnur Stefánsdóttir, nýkjörinn formaður LFK, ávarpar þingheim.
# Karlremban
og fjandinn
Eftirfarandi tíllaga var sam-
þykkt á 3. landsþingi Lands-
sambands framsóknar-
kvenna sem haldið var í
Varmahlíð: „Vinna ber að því,
að þegar þingmenn fiokksins
láta af þingmennsku að eigin
ósk, sé leitast við að fá fram-
sóknarkonur í sætin.
Benda má á að framtíðar-
gengi flokksins meðal þjóð-
arinnar veltur ekki hvað síst á
því að bæði karlar og konur
takist á við stjórnmálin.
Því er beint til þjóðhollra
framsóknarmanna að þeir
virði þessa nauðsyn flokks-
ins tii endurnýjunar.
Þá verður þess ekki langt að
bíða að þeir eigí jafnan leik.“
Það var Valborg Bentsdóttir
sem flutti tilöguna, talaði hún
fyrir henni af miklum skör-
ungsskap eins og við mátti
búast af Valborgu og m.a. fór
hún með þessa vísu:
Fer enn gustur framsóknar um
borðin,
finnast enn á vörum stóru orðin?
Eða er horfinn Húsavíkurandinn,
hefur sigrað karlremban og
fjandinn?
# Neyslu-
stefna
Á þinginu var samþykkt
ályktun um nauðsyn þess að
marka heildarstefnu í neyslu-
og manneldismálum hér á
landi í stað þeirrar henti-
stefnu sem nú ræður ferð-
inni. í þessu sambandi var
minnt á þingsályktunartillögu
þessa efnis sem Ásta R.
Jóhannesdóttir flutti á síð-
asta löggjafarþingi.
Er ályktunin var til umræðu
var Ástu heitt í hamsi er
hún ræddi um neysluvenjur
fólks, henni urðu þau mis-
mæli á að tala um „sjoppuát"
unglinga og var þá mikið
hlegið þó að allir vissu við
hvaða alvörumál hér var átt.
Ásta gat þess sem dæmis um
óhollustu í mataræði að á
leið sinni á þingið hefðu sér
verið bornar franskar kartöfl-
ur með nýjum silungi á einum
viðkomustaðnum.
Síðar í umræðunum nefndi
önnur kona þó öllu ólystugri
rétt, er hún sagði að sér hefði
eitt sinn verið boðið upp á
hangikjöt með frönskum
kartöflum og coktailsósu.