Dagur - 16.02.1989, Blaðsíða 5

16. febrúar 1989 - DAGUR - 5
lesendahornið
SporthíoicL
HAFNARSTRÆTI 94
SÍMI 24350
Tillitslausir bílstjórar í hláku:
Borgi vegfarendum
hreinsun á fatnaði
- ef þeir gusa á þá vatni
Fyrrverandi atvinnubflstjóri á
Akureyri, hafði samband við
blaðið vegna lesendabréfs fyrir
skömmu, undir fyrirsögninni:
Tillitsleysi ökumanna í hlákunni.
Hann sagði að þegar hann
vann sem bílstjóri hér á árum
áður, hafði hann nokkrum sinn-
um lent í því að gusa vatni á
gangandi vegfarendur þegar
hann keyrði fram hjá þeim. í
þeim tilfellum sem það skeði og
þó skaðinn væri skeður, hafi
hann jafnan áttað sig á hvað gerst
hafi og hann því stoppað bifreið-
ina, gefið sig á tal við fórnar-
lambið og boðist til þess að borga
hreinsun á fatnaði viðkomandi.
Umræddur bílstjóri sagðist
ekki vita hvort það væru skráð
lög að bílstjórar sem gerðu gang-
andi vegfarendum slíkan grikk,
ættu að greiða fyrir hreinsun á
fatnaði viðkomandi. Engu að síð-
ur væri það lágmarks kurteisi að
bjóða upp á slíkt.
Stolið úr verslunum
Erfitt að finna
sundlaugina!
Ferðalangur sem var í sinni
fyrstu heimsókn á Akureyri
nýlega hafði samband við blað-
ið og vildi benda á nokkuð sem
hlyti að vera ferðamönnum til
stórfelldra vandræða.
„Pið eigið mjög fallegan bæ
sem hefur upp á margt að bjóða.
Dag einn var ég búinn að fara
víða og sjá margt og fannst upp-
lagt að enda góðan dag á því að
fara í sund. I miðbænum spurði
ég til vegar og var mér sagt að ég
skyldi bara ganga upp svokallað
„Gil“ og þar efst myndi sund-
laugin blasa við mér; hún gæti
ekki farið framhjá mér.
Ég gekk af stað, en þegar ég
var kominn upp brekkuna sá ég
hvergi sundlaug. Parna var jú
hvítt hús sem stóð eitt og sér, en
alveg ómerkt og bar ekki með
sér, séð úr þessari átt að þarna
væri um sundlaug að ræða. Það
getur varla kostað mikið að setja
skilti á húsið svo ferðalangar eins
og ég standi ekki eins og stranda-
glópar að leita að þessari annars
ágætu sundlaug. Pað hljóta fleiri
en ég að hafa lent í þessu, t.d.
erlendir ferðamenn."
Hér sést vel hvernig smákóngar helga sér svæði á bílastæðunum í Miðbæ
Akureyrar.
Umferðarómenning
Bfleigandi hafði samband við
blaðið og var allt annað en
ánægður með „umferðarómenn-
ingu“ Akureyringa. „Ég get vart
orða bundist, eftir að ég átti sem
oftar leið um miðbæinn. Þó
umferðin hafi verið frekar lítil
þennan dag, var þetta eins og að
vera staddur í miðri Rómaborg
á háannatíma. Hver smá „blikk-
beljudós“ hegðaði sér eins og
hún væri vöruflutningabíll með
tengivagni hvað bílastæðapláss
varðaði. Þannig að örfáir bílar
lögðu undir sig heila götu sem
miðað við venjulegt ástand gæti
tekið helmingi fleiri bíla í stæði.
fremst um sjálfa sig og alls ekki
út fyrir sinn eiginn nefbrodd.
Þessir ökumenn ættu að fara að
líta aðeins í kringum sig, taka til-
lit til annarra í umferðinni, elleg-
ar kaupa sín eigin bílastæði í
bænum. Þá gæti hver „smádósar-
eigandi" verið kóngur á sínu
svæði, í stað þess að reyna það á
almenningseign.“
Hagkaups:
Viðskiptavinir
undir grun?
Skapti Áskelsson hringdi
og sagðist vilja leggja nokkur orð
í belg vegna frétta af stórfelldum
þjófnaði í verslunum Hagkaups á
síðasta ári.
„Samkvæmt því sem forráða-
menn Hagkaups segja er stolið
vörum úr verslunum Hagkaups
fyrir um 100 milljónir á ári. Haft
er eftir þeim að starfsfólk fyrir-
tækisins sé upp til hópa heiðar-
legt fólk, þótt einn og einn óheið-
arlegur leynist innan um.
I þessu felst auðvitað sú ásök-
un að það séu fyrst og fremst
„kúnnarnir", sem steli svona frá
Hagkaupsmönnum. Mér finnst
að ætti að benda viðskiptavinum
Hagkaups á að gefa versluninni
frí vegna þess arna og versla anú-
ars staðar. Ef ég eða þú höfum
verslað hjá Hagkaup, þá getum
við náttúrlega verið einir af þeim
sem höfum stolið þar. Það var
enginn undanskilinn. Ég held
það hljóti að vera erfitt að sitja
undir slíkum áburði.“
„Móttaka“ Slysadeildar
FSA til skammar
Það ætti ekki að kosta mikið að merkja sundlaugina, segir ferðalangur.
Þetta er hámark „bílastæðatil-
litsleysisins“ og er greinilegt að
svona bíleigendur hugsa fyrst og
Óánægður sjónvarpsáhorfandi:
Af hveiju var ekki sent
út efni frá Akureyri
- í rafmagnsleysinu á sunnudaginn?
Karlmaður úr Þorpinu á Akur-
eyri hafði samband við blaðið og
vildi kvarta yfir Sjónvarp Akur-
eyri. Hann taldi það fyrir neðan
allar heldur að umrædd sjón-
varpsstöð skyldi sýna Norðlend-
ingum stillimynd í einar þrjár
klukkustundir í rafmagnsleysinu
fyrir sunnan á sunnudagskvöld.
„Það er til einhvers að vera með
sérstakan sjónvarpsstjóra hér fyr-
ir norðan og aðstöðu til að senda
út efni og bjóða síðan fólki upp á
stillimynd í þrjár klukkustundir."
Blaðið hafði samband við
Bjarna Hafþór Helgason sjón-
varpstjóra Eyfirska sjónvarps-
félagsins og spurði hann hverju
þetta sætti. „Astandið var mjög
ótryggt á þessum tíma og um
helgina höfðum við m.a. búið við
það að rafmagn fór af Vaðla-
heiði. Við hefðum getað sýnt
eyfirskt efni og efni sem er tekið
og unnið hér fyrir norðan. Það
hefur hins vegar mælst mjög illa
fyrir að vera að sýna efni, sem
þarf að klippa skyndilega á, sem
við hefðum þurft að gera um leið
og rafmagn kæmi á aftur í Reykja-
vík. Og við vorum auðvitað
aldrei vissir um það hvenær það
mundi gerast og áttum reyndar
von á því á hverri stundu og það
er einfaldlega ástæðan fyrir því
að við sýndum ekki efni héðan á
meðan.“
Lesendahorninu hefur borist
eftirfarandi bréf frá manni sem
var svo óheppinn að slasa sig á
dögunum.
Ég varð fyrir smá óhappi
nýlega sem ég taldi vissara að láta
líta á og lagði því leið mína á
„slysadeild" FSA. Mér var vísað
á ákveönar dyr og þegar inn kom
sátu 7-8 manns þar á stólum og
biðu. Þarna var engin móttaka
eða skráning af nokkru tagi og
beið ég því fyrst dágóða stund.
Ekkert gerðist, svo ég tók mig til,
gerðist djarfur og vísaði sjálfum
mér innfyrir þar sem ég hitti
lækni sem ekki skildi íslensku.
Hann tók niður nafnið mitt, sagði
mér að setjast aftur og bíða. Þeg-
ar ég fór að kanna nánar erindi
hinna sem biðu, virtist mér sem
þeir væru flestir að koma í svo-
kallaða „eftirkomu", en til allrar
lukku var enginn verulega slasað-
ur á staðnum. Ég velti því fyrir
mér og þakkaði í hljóði fyrir að
hafa ekki slasað mig t.d. á auga
því slík meiðsl þola ekki bið. Mér
þykir þessi aðstaða vægast sagt til
skammar.
Nú, þegar mér loks var vísað
inn sátu þar tvær konur við störf
sem gáfu sér ekki einu sinni tíma
til að bjóða góðan dag. Á þessu
stigi langaði mig mest að hlaupa
út, svo óvelkominn fannst mér ég
vera á þessum stað. En, sem bet-
ur fer tók betra við. Ég fékk sam-
band við ágætan lækni sem veitti
mér prýðilega aðstoð og bætti
það nokkuð úr skák.
Skfðafatnaður