Dagur - 21.02.1989, Qupperneq 5

21. febrúar 1989 - DAGUR - 5
Þökk fyrir Passíusáknana
Laufey Sigurðardóttir, Dvalar-
heimilinu Hlíð, skrifar:
„Hér er guðlegt skáld er svo
vel söng, að sólin skein í gegnum
Neyðarkall úr Innbænum á Akureyri:
Óþolandi yfir-
gangur Votta Jehóva
„Við erum hérna tvær foxillar
nágrannakonur í Innbænum
sem viljum kvarta yfir ágangi
Votta Jehóva. Tvær konur úr
þessum söfnuði banka upp á hjá
annarri okkar á hverjum einasta
fimmtudagsmorgni og hafa
reyndar gert það í um tvö ár. Það
er alveg nákvæmlega sama hvað
sagt er við þær eða gert, þær eru
komnar inn á gólf með það sama.
Okkur er farið að blöskra þessi
Bifreiðaeigandi við Reynivelii
hafði samband við Dag og kvart-
aði sáran undan bifreiðanúmera-
þjófum. Hann kvað númer hafa
horfið sporlaust einn daginn,
ekki alls fyrir löngu, af bíl sem
stóð við hús hans við Reynivelli.
Um er að ræða bláan bíl af gerð-
inni Mitsubishi Colt. Þessi sami
ágangur og því sáum við enga
aðra leið en kvarta opinberlega
yfir þessu. Svona lagað getur
hreinlega ekki gengið.
Þessar Vottakonur eru eilíft að
reyna að þröngva Varðturninum
upp á okkur og predika guðs orð
og heimsendi, eða hvað þetta nú
heitir. Þetta er svo mikil frekja og
yfirgangur að við erum gjörsam-
lega búnar að fá nóg.“
bifreiðaeigandi biður viðkom-
andi þjóf vinsamlegast að skila
númeraspjöldunum á sinn stað
aftur. Hann bendir á að þau séu
þjófnum einskis virði en það
muni kosta verulegar upphæðir
að fjárfesta í nýjum númera-
spjöldum.
dauðans göng.“ Matthías Joch-
umsson.
Við upphaf níu vikna föstu
hófst lestur Passíusálmanna.
Guðrún Ægisdóttir, kennari, les
af þeim skilningi og tilfinningu að
þeir sem hlusta hljóta að fylgjast
með, í gegnum rödd Guðrúnar
nær efnið til allra er á hlýða.
Sálmar sr. Hallgríms Péturs-
sonar eru einhver dýrmætasta
eign íslensku þjóðarinnar. Þeir
hafa verið og eru sungnir í öllum
kirkjum landsins og sálmurinn
„Allt eins og blómið eina“ er síð-
asta kveðja hér á landi yfir
látnum.
í öllum sálmum Hallgríms Pét-
urssonar er tilbeiðsla, virðing og
þakkargjörð. Sumir telja að til-
beiðsla á Kristi sé sett öllu ofar
en sálmarnir eru lofgjörð til Guðs
föður, sonar og heilags anda.
Hjarta sr. Hallgríms hefur verið
fullt af ást og lotningu á píslar-
göngu Krists og sálmarnir eiga
erindi til allrar þjóðarinnar. Ef
við hlustum þá er í hverjum sálmi
hvatning til góðra verka og heil-
ræði sem eru og verða í gildi.
Vonandi geta sem flestir hlustað í
stutta stund á kveldi á Guðrúnu
Ægisdóttur lesa Passíusálmana.
Orð Matthíasar Jochumssonar
eru í fullu gildi og niðjar íslands
munu minnast þín á meðan sól á
kaldan jökul skín.“ L.S.
Númer aspj aldaþj ófur
Viðvöran til aldraðra
„Ég undirritaður les blaðið Dag á
Akureyri flesta daga ársins. í því
blaði hef ég m.a. lesið nokkrar
greinar sem fjalla um gamalt
fólk, sem mátt hefur þola ýmis
óþægindi vegna manna sem betla
út hjá því fé á víðavangi og í
heimahúsum. Væri ekki ráð að
birta nöfn þeirra manna, sem
þannig haga sér í þessari
„atvinnugrein“?
Ég er einn þeirra, sem komist
hefur í tæri við svona menn. Ég
er ekki búsettur á Akureyri, en
sá maður, sem ég ætla að segja
ykkur frá, er það. Ég var sendur
á Landsspítalann í september
1986, vegna bæklunar á fótum,
þá að verða sjötugur. Þegar ég
var búinn að dvelja þar í fáeina
daga, vék sér að mér maður
nokkur og spurði hvort ég væri
ekki Guðni Einarsson. Ég sagði
svo vera. Hann sagðist heita (Hér
setti bréfritari inn fullt nafn og
heimilisfang en af augljósum
ástæðum eru þessar upplýsingar
felldar úr hér. Innskot ritstj.) og
sagðist hann hafa verið með mér
í vinnu við byggingu á brúnni yfir
Fnjóská, sennilega árið 1968.
Ég kannaðist ekkert við
manninn, enda hann sjálfsagt
ungur maður á þeim tíma. Hans
veikindi sagði hann þau að hann
hafi ekið út af vegi, innan við
flugvöllinn á Akureyri og tapað
við það meðvitund. Síðan hafi
hann verið fluttur með sjúkravél
til Reykjavíkur en engir áverkar
hafi sést á honum við skoðun.
Hann hafi því fljótlega verið
sendur heim af sjúkrahúsinu, án
þess að nokkuð fyndist að.
Næst er það í desember að ég
hringi til hans. Konan kemur í
símann og segir mann sinn veik-
an af minnisleysi. En hann kom
nú samt í símann og sagði mér að
hann hefði farið til Reykjavíkur
og ætlað að fara að vinna þar sem
hann vann áður en hann lenti í
slysinu. Saga hans var eitthvað á
þá leið að hann hafi farið þar út á
götu og gengið þar um mikinn
hluta dags, eða þangað til ein-
hver veitti háttalagi hans eftirtekt
og fór að tala við hann. En minn-
ið var eitthvað slakt. Var þá náð
í eitthvert skyldmenna hans, sem
fór með hann á sjúkrahús. En
engin einkenni fundust um sjúk-
dóm frekar en áður. Merkilegt
það, því mér fannst hann muna
eftir aðalstjörnunum sem voru
með okkur á sjúkrahúsinu í sept-
ember.
Þann 10. febrúar 1987, hringdi
hann til mín og sagðist vera alveg
peningalaus; hann væri að fara á
einhvern togara hjá bæjarútgerð-
inni en hefði ekkert fengið greitt
frá fyrri atvinnurekanda, hafi síð-
an misst vinnuna þar og sé ekki á
atvinnuleysisstyrk. Hann sagði
að sig vantaði 10 þúsund krónur
til að „komast á flot.“ Ég sendi
honum samdægurs umræddar 10
þúsund krónur - en hann bað mig
að lána sér þessa peninga í einn
mánuð. En nú, þann 10. febrúar
1989, eru tvö ár síðan ég lánaði
honum peningana. Oft er ég
búinn að eyða símtölum til að ná
þessari upphæð aftur en viðkvæð-
ið hefur alltaf verið: „Þetta kem-
ur á morgun, með vöxtum og
vaxtavöxtum.“ Þessi upphæð
væri sjálfsagt orðin tvöföld nú,
hefði hún verið í banka. Ég sagði
honum síðast í haust að ég setti
þetta í blöðin, öðrum til við-
vörunar. Hann svaraði því til að
ég græddi ekkert við það. Ég hef
reyndar ekkert í höndunum
nema kvittun frá Pósti og síma,
sem ég fékk þegar ég sendi hon-
um peningana.
Ég vona að þeir sem þetta lesa,
fari ekki eins ógætilega að og ég.
Það er vissara að fá kvittun hjá
lántakanda, a.m.k. þegar um
svona ræfil er að ræða og þann
sem ég lenti í klónum á. Það hafa
sjálfsagt fleiri orðið fyrir þessu en
ég. Eins og hann var glaður að
ljúga og virtist það létt, sama
held ég sé með veikindin.
Að lokum þakka ég fyrir birt-
inguna á bréfi mínu og vona að
það verði til þess að vara ein-
hvern við prettum og klækjum
óheiðarlegra manna.“
Guðni Einarsson
Áskorun til Foreldra-
félags Liuidarskóla
Foreldri barns í Lundarskóla á
Akureyri, hringdi til blaösins
og vildi koma á framfæri áskor-
un til Foreldrafélags Lundar-
skóla.
„Eins og komið hefur fram í
Degi, hefur Foreldrafélag Gler-
árskóla fjallað um forgangsverk-
efni í íslenskum skólum og einnig
hefur komið fram í blaðinu að
Foreldrafélag Síðuskóla, hefur
tekið upp málið um hverfisskóla.
Þessi mál tel ég sem foreldri mjög
mikilvæg fyrir okkur í Lundar-
skóla líka og því vil ég skora ein-
dregið á foreldrafélagið þar að
það beiti sér fyrir umræðu um
þessi mál. Ekki síst þar sem ekk-
ert kemur um þetta frá skóla-
stjórn skólans og ber að harrna
það að skólastjórnin skuli ekki
sýna þessum málum meiri
áhuga.“
*
AÐALFUNDUR
Hf. Eimskipafélags Islands verður haldinn
í Súlnasal Hótel Sögu
fimmtudaginn 16. mars 1989,
og hefst kl. 14.00.
------------DAGSKRÁ----------------
1. Aðalfundarstörf samkvæmt 14. grein
samþykkta félagsins.
2. Tillaga um útgáfu jöfnunarhluta-
bréfa.
3. Önnur mál, löglega upp borin.
Tillögur frá hluthöfum, sem bera á fram
á aðalfundi, skulu vera komnar skriflega
í hendur stjórnarinnar eigi síðar
en sjö dögum fyrir aðalfund.
Aðgöngumiðar að fundinum verða afhentir
hluthöfum og umboðsmönnum hluthafa
á skrifstofu félagsins í Reykjavík
frá 9. mars til hádegis 16. mars.
Reykjavík, 15. febrúar 1989
STJÓRNIN