Dagur - 12.08.1989, Síða 9

8 - ÐÆtUíW'Q ta&^Í-dáýQP 1$. ágúst>V9B&-í
Yfir vetrarmánuðina er ekki óalgengt að heyra í frétta- og íþróttatímum
. . og í fyrsta sæti er Guðrún H. Kristjánsdóttir Akureyri.“
Skíðadrottningin, eins og hún hefur oft verið kölluð, hefur verið áberandi í
skíðaíþróttinni undanfarin ár og er ekkert farin að hugsa um að leggja skíðin
á hilluna - eða hvað?
Guðrún er á 22. ári
og býr í foreldra-
húsum á Akur-
eyri. Hún lauk
stúdentsprófi frá
Verkmenntaskól-
anum á Akureyri fyrir tveimur
árum og hefur síðan unnið hjá
Mjóikursamlagi KEA milli þess
sem hún er í keppnis- og æfinga-
ferðum víðs vegar um heiminn.
„Mér finnst eiginlega kominn
tími til að halda áfram í skóla og
ætla þess vegna að drífa mig í
haust í hjúkrunarfræði við
Háskólann á Akureyri. Ég er
búin að taka frí í tvö ár og ef ég
ætla á annað borð í skóla þá
finnst mér um að gera að drífa í
því núna. Raunar ætla ég mér
ekki að verða hjúkrunarfræðing-
ur heldur stefni ég á sjúkraþjálf-
un. Hitt ætla ég að nota sem
undirbúning. Ég hef lítið hugsað
út í að snúa mér að skíðaþjálfun
í framtíðinni en ég gæti vel hugs-
að mér að kenna litlum krökkum
á skíði eða þá íþróttir. Ég hef
stundum verið með í því að
þjálfa hópa fyrir Andrésar andar
leikana og það hefur verið svolít-
ið skemmtilegt."
Rekin úr landsliðinu
Guðrún sagði framtíðina óráðna
hvað varðaði skíðin þar sem
minni tími yrði til æfinga þegar
skólinn byrjaði. Ekki yrði heldur
mögulegt að fara með í allar
utanlandsferðirnar til æfinga.
„Svo er líka búið að reka mig úr
landsliðinu, en ég er sko ekki
hætt skíðaiðkuninni ennþá,“
sagði hún. „Mér var tilkynnt
þetta núna um daginn og ástæðan
var sú að ég mætti ekki á lands-
liðsæfingu í Kerlingafjöllum. Það
hafði verið valinn stór hópur sem
kom til greina í landsliðið og síð-
an átti að minnka hann smátt og
smátt eftir árangri og framförum,
að ég hélt. Pað kom mér þess
vegna á óvart að fara ætti eftir
mætingu á æfingar. Ástæðan fyrir
því að ég mætti ekki á æfinguna
er sú að mér finnst lítið upp úr
því að hafa að æfa í Kerlingafjöll-
um því aðstæðurnar þar eru allt
öðru vísi en annars staðar.
Landsliðið var þarna í eina viku í
fyrrasumar og við hétum því öll
að fara aldrei þangað aftur því
þessa einu viku komumst við
einn dag á skíði. Mér finnst þess
vegna verið að bruðla með pen-
inga að fara þarna upp eftir og
Skíðasambandið ætti frekar að
nota þessa peninga í eitthvað
nytsamlegra.
Vinnutap er önnur ástæða þess
að ég fór ekki á æfinguna. Ég hef
unnið mikið upp á síðkastið og
vikuna sem æfingin átti að vera
var mikið að gera í vinnunni hjá
mér og ég hreinlega hafði ekki
efni á að sleppa þeirri vinnu. Þeg-
ar maður ætlar í skóla verður
maður jú að eiga einhvern pening
til að lifa af.
Það er nokkuð dýrt að stunda
þessa íþrótt. Maður reynir að
nýta sumarið og vinna eins mikið
og hægt er til að hafa upp í
útgjöld og vinnutap sem hlýst af
því að vera frá vinnu í 1-2 mán-
uði á veturna til að fara út í
æfingabúðir. Það er líka erfitt að
eiga við þetta þegar maður er í
skóla því það tapast mikið úr og
þarf að vinna upp ýmsa hluti á
stuttum tíma. Ef maður ætlar að
stefna að einhverju stærra þá
verður maður að vera duglegur
að safna sér peningum yfir sumarið
og vera ekki að eyða þeim í ein-
hverja hluti sem nýtast ekki, eins
og t.d. Kerlingafjöll."
Stefni hátt
„Þó svo að ég verði ekki með í
landsliðinu þá ætla ég ekki að
hætta. Ég ætla að æfa eins mikið
og ég get skólans vegna og fara í
einhverjar keppnisferðir út. Ég
stefni hátt núna og ætla að halda
áfram að safna punktum á
alþjóðlegum mótum. Hérna
heima er bara um að ræða Bikar-
og íslandsmót og þar er ég búin
að vinna alla titla. í fyrra náði ég
að bæta árangur minn mikið úti
og vil endilega halda áfram að
bæta mig. Ef ég fer ekki á nein
punktamót í vetur koma refsistig
á þessa sem ég hef og þá get ég
alveg eins gleymt þessu því mótin
ganga út á það að vinna sig niður
í punktum. Eftir því sem maður
hefur færri punkta því framar
er maður í röðinni og hefur meiri
möguleika á að standa sig vel. Ef
illa gengur eða ekkert er keppt
eitt árið fær maður hins vegar
refsistig ofan á.“
Byrjaði seint að
stunda skíði
Guðrún byrjaði að æfa skíði þeg-
ar hún var 11 ára. „Ég fékk fyrstu
skíðin í jólagjöf árið áður en ég
byrjaði að æfa og fór þá annað
slagið upp í fjall. Ég á eldri bróð-
ur sem ég hermdi margt eftir og
hann byrjaði að æfa skíði og þá
vildi ég auðvitað gera eins. Á eft-
ir komu síðan næstum öll frænd-
systkini okkar þannig að þetta er
smitandi. Foreldrar mínir hafa
þó lítið stigið á skíði það var fyrst
í vetur að þau fóru aðeins að
prófa.
Árangurinn var nokkuð mis-
jafn á þessum árum. Ég keppti
tvisvar á Andrésar andar leikum
og fyrsta mótið vann ég þegar ég
var 12 ára en það var Páskamót
Flugleiða. Ég byrjaði að stunda
skíðin frekar seint en ég held það
sé verra að byrja of ungur og þeir
krakkar virðast ekki endast eins
lengi heldur. Að keppa á mótum
er mjög gott fyrir krakka þó að
kannski séu óþarflega mörg mót
fyrir þau, en þau þurfa metnað
og hann eflist með þessu móti.
Það er oft talað um að skíða-
menn séu brjálaðir í skapinu og
auðvitað verður fólk að hafa skap
ef það ætlar að ná langt í íþrótt-
um. Það þýðir ekki annað en að
vera ákveðinn þegar maður legg-
ur af stað í brautina en öllu má
þó ofgera og það er algjör óþarfi
að tryllast í hvert skipti sem illa
gengur. Að vera ákveðinn í
brautinni en brosa á eftir það er
það sem gengur.“
Æfíngar allt árið
„Pað voru örfáir sem æfðu skíði í
fullorðinsflokki á Akureyri síð-
astliðinn vetur og ég var eina
stelpan. Það eru langflestir í
aldursflokknum undir 12 ára.
Það er mjög algengt að krakkar
detti út á unglingsárunum, bæði
fer mikill tími í æfingar og svo fer
þetta að verða dýrt þegar maður
er kominn í eldri flokkana. Ef
maður ætlar að ná góðum árangri
þarf að endurnýja skíðin árlega.“
Til að ná góðum árangri þarf
miklar æfingar allan ársins
hring. „Þegar ekki er hægt að
komast á skíði þá er unnið eftir
þjálfunarprógrami sem felur í sér
líkamsrækt, hlaup og fleira. Góð-
ur árangur byggist á þoli, krafti
og snerpu og í suinar er ég ein-
göngu búin að þjálfa kraftinn.
Frá hausti fram að áramótum er
tíminn oft notaður til að fara í
æfingabúðir erlendis og þá erum
við oft í 1-2 mánuði. Við förum
3-5 tíma á dag á skíði og síðan
eru þrekæfingar á eftir. Aðstæð-
urnar úti eru mjög sambærilegar
því sem við eigum að venjast hér
heima og svo nýtist reynslan auð-
vitað á mótum úti.“
Ætlast tíl að ég standi mig
Það muna sjálfsagt margir eftir
Guðrúnu á Vetrar-Ólympíu-
leikunum í Calgary 1988. „Þetta
var mikil upplifun en mér gekk
nú ekki alltof vel. Ég gerði
mistök í stórsviginu og hætti
keppni og þegar komið var að
sviginu lá ég fárveik með influ-
ensu og horfði á keppnina í sjón-
varpi.
Það er mikil viðurkenning að
vera sendur sem fulltrúi þjóðar-
innar á Ólympíuleika. Pressan
var þó mikil því sem eini kven-
fulltrúinn varð ég að standa mig,
það var enginn annar til þess að
gera það. Ég varð því auðvitað
svekkt yfir hverning fór og sagð-
ist ætla að æfa á fullu fyrir næstu
leika og mæta þá aftur, en það er
nú langt í það.
Það er líka mikil hvatning að
vera kosinn íþróttamaður Akur-
eyrar, skíðamaður ársins og
íþróttamaður Norðurlands. Þetta
er eiginlega viðurkenning á að
maður hafi verið að gera góða
hluti og einhverjir hafi trú á
manni. Það vill þó oft verða mikil
pressa ef vel gengur og mér finnst
ég verða að standa mig og ná
meiri framförum. Ég er yfirleitt
svolítið stressuð fyrir keppni en
ég held að það sé í rauninni
bráðnauðsynlegt, það getur verið
stórhættulegt að vera of kæru-
laus. Fólk ætlast til þess að ég
standi mig vel því ég hef verið
mikið í landsliðinu og gengið vel.
Lafi®wdi0yt 1 ?■ ágúst DAQWBV6 9
„Ekki hætt þó ég verði
ekki með í landsliðinu‘ ‘
Ég er þó ekkert hrædd við að
halda áfram og hugsa að ég láti
það ekkert á mig fá þó maður fari
kannski að slappast með aldrin-
um. Ég reyni að halda ótrauð
áfram.“
Mótið þurrkaðist út úr
heilanum á þeim
í íþróttum vill oft verða nokkur
kynjamismunun, strákum hamp-
að meira en stelpum, hvernig
skyldi þetta vera á skíðunum?
„Það er þó nokkuð um að kynjun-
um sé mismunað. Ef við stelp-
urnar erum ekki að keppa á sama
stað og strákarnir þá er eins og
þeir sem eiga að sjá um mótin
gleymi okkur. Við vorum t.d. að
keppa á ísafirði eina helgina í
vetur og þau stig sem við náðum
þar voru ekki einu sinni reiknuð
inn í Bikarinn hjá okkur. Það var
eins og mótið hefði þurrkast út úr
heilanum á þeim sem sáu um
það. Strákarnir fengu FÍS mót,
sem eru alþjóðleg, hingað í fyrra
og það er mjög mikil þjálfun fyrir
þá. Við stelpurnar höfum hins
vegar ekki fengið slík mót hingað
en þau gefa meiri möguleika á að
fá að keppa heima.
Meðan strákarnir voru að
keppa á FÍS mótunum þá vorum
við að klára Bikarmótið okkar
sem féll alveg í skuggann af
hinum. Mótin okkar gleymdust,
voru þurrkuð út og allt fór í vit-
leysu. Við virðumst bara gleym-
ast ef við erum ekki að keppa á
sama stað og strákarnir. Ég veit
ekki hver ástæðan fyrir þessu get-
ur verið. Auðvitað erum við færri
og svo er kannski ekki eins
skemmtilegt að horfa á okkur
skíða.“
Geri það sem mig langar til
Mikil og hröð þróun hefur verið í
skíðaútbúnaði og tækni síðan
Guðrún hóf æfingar. „Svigið er
- segir Guðrún Helga Kristjánsdóttir
t.d. orðið allt önnur íþrótt núna
en fyrir 4-5 árum og gamlir skíða-
menn fussa og sveia yfir þessu og
finnst þetta hljóta að vera miklu
auðveldara en áður. Stangirnar
eru hálfgerðir gormar núna og
gefa eftir, áður voru þær beinar
og stífar og það þurfti að beygja
kringum þær en núna er hægt að
láta eingöngu skíðin fara réttu
megin við stöngina því stangirnar
gefa alveg eftir."
íþróttamenn eru mjög gjarnir
á að meiða sig en Guðrún hefur
verið nokkuð heppin með slíkt.
„Þótt ég sé hálfgerður hrakfalla-
bálkur þá hef ég aðeins einu sinni
meitt mig alvarlega en þá fór ég
úr axlarliðnum og þurfti að fara í
aðgerð til að fá það í lag. Það
sem helst hrjáir skíðamenn eru
hné og bak sem vilja gefa sig
vegna álagsins en við erum t.d.
alltaf með bogin hné og allur
þunginn liggur þar ofan á.“
En hefur skíðadrottningin
tíma fyrir eitthvað annað en að
æfa og vinna? „Já, já þótt það fari
mikill tími í æfingar þá gef ég
mér alltaf tíma til að gera það
sem mig langar til. Ég á eiginlega
ekki önnur áhugamál en skíðin
en ég hef gaman af öllum íþrótt-
um. Mér finnst gaman að fara út
að hlaupa og stunda líkamsrækt
en ég myndi nú aldrei leggja hana
fyrir mig sem keppnisíþrótt.
Aðstaða til skíðaiðkana er
nokkuð góð á íslandi en mér
finnst hún þó langbest í Hlíðar-
fjalli. Það er alveg staðreynd að
hún er sú besta á landinu en það
er líka hægt að gera hana ennþá
betri. Landslagið skiptir miklu
máli í sambandi við skíðasvæði
og það er hvergi eins fjölbreytt
og hér. Annars staðar er það
annað hvort snarbratt, flatt eða
veðrarassgat," segir skíðadrottn-
ingin Guðrún Helga sem lætur
ekki deigan síga og íslendingar
hafa örugglega ekki séð það síð-
asta af. KR