Dagur - 02.09.1989, Blaðsíða 9

Laugardagur 2. september 1989 - DAGUR - 9
Myndir: KL
komandi verkstjóri fékk að hafa einn fast-
an bíl.“
- Var ekki nýlega búið að byggja
íþróttahúsið þegar þú hófst störf þar?
„Það hafði verið starfrækt í tvo vetur.
Ég byrjaði þar sem baðvörður en varð
ekki yfirmaður stofnunarinnar fyrr en
löngu seinna.“
- Fékkstu þá strax viðurnefnið Ingi
sturta?
„Já, það byrjaði strax. Ég held að fyrir-
rennarar mínir í baðvörslu hafi haft þenn-
an titil og sennilega fylgdi hann bara starf-
inu.“
Mikill léttir þegar kalda sturtan
var lögð niður
- Þú hefur verið í Laugargötunni í 43 ár,
börnum hefur væntanlega fjölgað jafnt og
þétt og hafa ekki orðið miklar breytingar á
þessum tíma?
„Jú, vissulega hefur margt breyst. En
álagið á húsinu var samt mest fyrst, því þá
var þetta eina íþróttahúsið í bænum. Þar
fór lengi vel fram öll íþrótta- og félaga-
starfsemi í bænum en það voru þó ekki
nema Barnaskólinn og Gagnfræðaskólinn
sem voru þar til húsa.“
- Segðu mér nú frá köldu sturtunni
alræntdu.
„Já, það var póstur í mínu starfi að sjá
til þess aö allir færu í kalda sturtu. Nú er
búið að afnema þennan sið og það var
mikill léttir fyrir mig. Þetta þótti mikil
heilsubót hér áður og var stór liður í starf-
inu, en náttúrlega ekki mjög vinsæll. Hins
vegar voru þeir í minnihluta sem reyndu
að koma sér hjá köldu sturtunni. Þessu var
haldið svo stíft að börnunum að þau gerðu
þetta flest ótilneydd."
- Voru samt ekki einhverjir prakkarar
sem gerðu þér lífið leitt á stundum?
„Jú, jú, og sjálfsagt hafa þeir stundum
komist upp með að sleppa köldu sturtunni
þegar maður sá ekki til. Það var ekki vin-
sælt að standa í þessu en hins vegar finnst
mér ég ekki hafa eignast nokkurn af þess-
um strákum sem óvildarmann í gegnum
árin. Meira segja finnst mér að strákarnir,
sem maður lenti í nokkrum átökum við,
líti frekar upp til manns. Þeir finna það
seinna að ég var aðeins að gera skyldu
mína. Ég man sérstaklega eft'ir einum sem
minnist oft á þetta, en hann var ansi bald-
inn á sínum yngri árum.“
„Yerðmætamatið er allt annað
í dag“
Og Ingi heldur áfram: „Margir af þcssum
óstýrilátu strákum hafa orðið afbragðs-
menn og jafnvel borið af í þjóðfélaginu
hvað dugnað snertir, án þess að maður fari
nánar út í þá sálma. Ég held líka að ég
muni betur eftir þessum strákum heldur en
þeim sem minna bar á.“
- Finnst þér æska Akureyrar hafa
breyst mikið á þessum árum?
„Ég vil svara þessu líkt og Tryggvi Þor-
steinsson svaraði mér þegar ég spurði hann
að þessu sama: „Það eru ekki börnin sem
breytast, það eru kennararnir sem breyt-
ast.“ Ég vil því frekar segja að fullorðna
fólkið breytist. Auðvitað hafa alltaf verið
til prakkarar og eru enn. Þeir eru dálítið
öðruvísi í dag. Mér fannst forherðingin að
surnu leyti vera' meiri hér áður. Það var
ekkert gefið eftir.“
- Þjóðfélagið hefur líka breyst mikið.
„Já, þjóðfélagið hefur breyst mikiö. Eitt
er mjög áberandi í mínu starfi. Ef að barn
gleymdi einhverju í húsinu hér áður fyrr,
þótt það væri ekki nema slitinn vettlingur.
þá var þetta sótt um leið. í dag hrannast
upp óskilamunir, alveg upp í vönduð úr,
og ekki er hirt um að spyrja eftir þessu.
Verðmætamatið er greinilega allt annað í
dag.
Ég vil gjarnan geta þess í sambandi við
starfið, að skemmdarstarfsemi í húsinu
hefur verið mjög lítil. Hún er varla til hjá
þeim sem ganga um húsið, frekar kannski
frá götunni, rúður eru brotnar og þvíum-
líkt, en umgengni í húsinu he'fur verið
mjög góð og er það þakkarvert."
*
„Eg hef aldrei orðið þreyttur
á starfinu“
- Hefurðu einhvern tíma orðinn alvarlega
þreyttur á starfinu, eða er þetta alltaf jafn
gaman?
„Ég hef aldrei orðið þreyttur á starfinu.
Öðrum þræði hlakka ég ekki jafnmikið til
að byrja á haustin og áður og auðvitað
koma tímabil þegár maður cr býsna
þreyttur á samferðarfólkinu, en þaö cru
mannleg viðbrögð. Hins vegar gct ég oröið
dálítið svekktur ef illa gengur að koma því
áfram yfir sumartímann sem þarf að gera
til að húsið verði orðið starfhæft fyrir vet-
urinn. Fjárveitingarnar eru þá kannski
ekki í samræmi við kröfur fólksins sem
þarf að nota liúsið og vinna þar."
Ingi hefur ekki aðeins sinnt starfi sínú í
Iþróttahúsinu viö Laugargötu því yfir
sumartímann hefur hann unnið í hinum
ýmsu íþróttamannvirkjum í afleysingum,
svo scm Sundlaug Akureyrar, íþróttavell-
inum og íþróttahöllinni. En lít'ið cr ekki
bara brauðstrit, maðurinn finnur sér tóm-
stundir til að létta lundina.
- Hver eru hclstu áhugamál þín, Ingi?
„Þegar ég var unglingur voru áhugamál-
in eiginlega þrjú. Það var skátastarfið,
hestamennska og söngur. Ég hafði mikinn
áhuga á söng, en komst aldrei lengra en að
hafa áhuga á honum, vegna tímaleysis vil
ég segja. Þessi áhugamál hafa fylgt mér í
gegnum tíðina. Að vísu datt skátastarfið
upp fyrir um tvítugt en krakkarnir mínir
hafa haldið því áfrant. Og ég er auðvitað
hættur að geta sungið núna."
„Fór í löng ferðalög á hestum“
- En hestamennskuna stundarðu ennþá.
„Já, ég hef verið á kafi í henni og við
hjónin eigum enn hesta. Ég ríð ekki cins
mikið út og áður og ferðirnar eru styttri,
en hestamennskan hefur l'ylgt mér.“
- Fórstu oft í langar ferðir?
„Já, ég fór í löng ferðalög á hestum á
sumrin. Ég hef farið yfir hálendið, suður
Kjöl og norður Sprengisand. Þá hef ég far-
ið til Þingvalla, austur á Fljótsdalshérað og
vítt og breitt um landið á hestum. Þaö var
ekki mjög algengt að menn færu í svo lang-
ar ferðir en sennilega er það algengara
núna. Þessir ferðir gengu allar áfallalaust
fyrir sig og það má segja að ég hafi verið
mjög heppinn. Svo fór maður oft í
skemmri ferðir með hestamannafélaginu
hérna, t.d. austur í Fnjóskadal eða Bárð-
ardal, og þannig er það enn, þótt ég sé eig-
inlega dottinn út úr því. Nú ferðast ég
minna og þá frekar upp á mitt einsdæmi."
Eiginkona Ingólfs er Jenný Karlsdóttir
og er luin einnig úr Innbænum. Þau eiga
fimm börn á aldrinum 20-32ja ára. Fjöl-
skyldan flutti upp á Brekku árið 1972 en
lngi segist þó alltaf líta á sig sem Innbæing.
„Lít sáttur yfir farinn veg“
- Hvcrnig líst þér á Akureyri í dag?
„Mjög vel. Þetta er fallegur bær og
gróðursæll. Mér l'innst snyrtimennskan
vera ríkjandi hér og hefur ástandið batnað
mjög með árunum. Það er gott aö búa á
Akureyri."
- Hefur það aldrei hvarflað að þér að
búa annars staðar?
„Reyndar kom til greina fyrir nokkrum
árum að flytjast til Vopnafjarðar. Þá var
Magnús sonur minn búsettur þar og okkur
hjónunum bauðst báð'um starf þar. Síðan
varð ekkert úr því og ég held að lítil alvara
hafi verið að baki. Það hefur hins vegar
aldrei hvarflað að mér að flytjast til Reykja-
víkur, eins og margir gcra, en Reykjavík
hefur þó gleypt börnin mín dálítiö."
- Eigum við að ræða urn pólitík?
„Það held ég ekki, því ég er alveg ópóli-
tískur. Ég er reyndar fæddur inn í einn
flokk og hef ckki komið auga á neitt annað
bctra."
- Þú ætlar að sinna áfram þínu starfi í
Laugargötunni, vænti ég.
„Já, ég er enn í sturtunni, hef aldrei
þornað almennilega, og verö sjálfsagt
áfram í bleyti," sagði Ingi og brosti breitt.
- Ertu sáttur við lífshlaup þitt?
„Já, já, það þýðir ekkert annað. Ég hef
verið heilsugóður, nema hvað ég fékk
dálítið áfall fyrir tveimur árum, en ég lít
sáttur yfir farinn veg,“ sagði þessi geð-
þekki maður að lokum.
Ingi sturta er nú önnum kafinn við að
undirbúa íþróttahúsið við Laugargötu
undir veturinn. Þar fer leikfimikennsla
nemenda í Barnaskóla Akureyrar enn
fram og auk þess eru íþróttasalirnir leigðir
út utan skólatíma. Þá taka vinnufélagar
eða aðrir hópar sig saman og spila
badminton, skallatennis eða aðrar íþróttir
í Laugargötuhúsinu. Og þar ræður Ingi
sturta ríkjum sem fyrr og skipar ntönnum
að fara í kalda sturtu. Ég vil þakka honum
kærlega fyr>r spjallið. SS
V